ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 296 ผิดพลาด
สาวใช้มองไปที่จีน จากนั้นก็มองไปที่เนลล์
เธอสัมผัสได้ถึงความตึงเครียดระหว่างผู้หญิงสองคนนี้ แต่ไม่กล้าถามอะไร
เธอเพียงตอบอย่างเชื่อฟังว่า “ค่ะ” และเข้ามาช่วยจีน
จีนพลุ่งพล่านไปด้วยความโกรธ ขณะที่เธอมองไปที่ใบหน้าที่เฉยเมย และไม่แสดงออกอาการของเนลล์ คำพูดที่ตามหลังมา “ฉันจะเป็นคุณผู้หญิงที่ถูกต้องของลีย์” ยังคงวนอยู่ในใจของเธอ
ความต้องการของเธอที่ไม่สามารถควบคุมได้ จนอยากจะเข้าไปตะครุบเนลล์และฉีกเธอเป็นชิ้นเล็ก ๆ !
ถึงกระนั้นเธอก็หายใจเข้าลึก ๆ ระงับความโกรธ และความไม่พอใจด้วยกำลังทั้งหมดที่มีอยู่
“ดี แกกล้ามากที่พูดกับฉันแบบนี้! เราจะได้เห็นดีกัน! เนลล์ เจนนิ่งส์ ฉันขอแนะนำแกเหมือนกัน เมียมันเปลี่ยนกันได้ตลอดเวลา แต่กับน้ามันเปลี่ยนไม่ได้!
“ฉันเฝ้าดูแลกิดเดียนมาตั้งแต่เขายังเด็ก ไม่ว่าเขาจะรักแกมากแค่ไหน ความรู้สึกที่เขามีต่อแกก็แค่ชั่วคราว รอก่อนเถอะ ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดของแกก็จะจบลง! วันนั้นฉันจะเป็นคนไล่แกออกจากตระกูลลีย์เอง!”
หลังจากนั้นเธอก็จับมือของสาวใช้แล้วเดินออกไป
เนลล์พบว่าการหายใจคล่องขึ้น หลังจากจีนจากไป
เธอเงยหน้าขึ้นและสูดหายใจเข้าลึก ๆ รู้สึกเหมือนกับว่าความโกรธข้างในตัวเธอกำลังจะทะลักออกมาจากคอในอีกไม่กี่วินาที
เวลาผ่านไปสักพักก่อนที่เธอจะมีอาการเย็นลง
เธอหันกลับไปและเดินออกไปข้างนอก
กิดเดียนสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติกับเธอ เมื่อเธอเข้ามาในรถ เขาขมวดคิ้ว
เขาวางนิตยสารที่อ่านไว้ข้าง ๆ แล้วถามเธอว่า “ทำไม? เธอพูดอะไรกับคุณ?”
“ไม่มีอะไร”
ไม่ใช่ว่าเนลล์ไม่อยากบอกเขากับสิ่งที่จีนพูด แต่เธอคิดว่ามันไม่จำเป็นเลยไม่พูด
ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเธอก็เชื่อใจกิดเดียน การบอกสิ่งนี้ให้เขารู้ก็ไม่ได้แตกต่างไปจากเดิม
เธอหายใจเข้า และสั่งแมทธิว “ออกรถ!”
แมทธิวพยักหน้าสตาร์ทรถแล้วขับออกไป
ในความเงียบนั้น กิดเดียนจ้องมองเธออย่างไม่กะพริบตา
เขามีสายตาที่ดี และมีไหวพริบในการสังเกต ดังนั้นเขาจึงสามารถบอกได้ว่าเธอกำลังซ่อนอารมณ์ของเธออยู่
สีหน้าบึ้งตึง และดวงตาสีแดงของหญิงสาวเผยให้เห็นอย่างโจ่งแจ้งว่าเธอรู้สึกไม่พอใจ
ไม่ต้องสงสัยเลย จีนจะต้องพูดอะไรที่ร้ายแรงกับเธอแน่ ๆ
กิดเดียนกลายเป็นคนเคร่งขรึม
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและพูดว่า “ผมจะโทรหาเธอเดี๋ยวนี้!”
เนลล์เลิกคิ้วและหยุดเขาทันที
“อย่า”
กิดเดียนขมวดคิ้ว
เนลล์หยุดชั่วคราว และสงบสติอารมณ์ก่อนจะพูดว่า “เธอไม่เคยชอบฉันเลย เธอคิดว่าฉันกำลังใช้ประเด็นนี้เพื่อแก้แค้นเธอ และไล่เธอออกจากตระกูลลีย์
นี่คือสิ่งที่เข้าใจผิดไป ถ้าคุณโทรหาเธอก็ไม่สำคัญว่าคุณจะพูดอะไร เธอจะคิดแค่ว่า ฉันบ่นเรื่องเธอกับคุณ และโกรธเคืองเธอ การทำแบบนี้นั้นจะทำให้เกิดความแตกแยกมากขึ้นและมันจะไม่แก้ปัญหาอะไร ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่จะโทรหาเธอ”
กิดเดียนพึมพำ “แต่คุณกำลังรู้สึกไม่ดี”
เนลล์ฝืนยิ้ม
“ไม่จริงหรอก คนที่ใส่ใจจะบอกว่าพวกเขาทำผิด แต่คนที่ไม่ใส่ใจจะไม่รู้สึกอะไรเลย”
ขณะที่เธอพูดเธอมองออกไปนอกหน้าต่าง และจ้องมองไปที่ถนนที่เงียบสงัดในตอนกลางคืน
คำพูดของเธอทำให้หัวใจของกิดเดียนปวดร้าว เขาจับมือเธอและดึงเธอเข้าสู่ในอ้อมแขนของเขา
“เนลลี่ผมขอโทษ คุณรู้สึกไม่ดีเพราะผม”
เนลล์หัวเราะเบา ๆ
“คุณหมายถึงอะไร?”
“คุณไม่ต้องการให้ผมอยู่ในจุดที่แน่นหนาระหว่างคุณกับคุณน้า ดังนั้นคุณต้องทนกับเธอ แต่คุณคือภรรยาของผมเนลลี่ ถ้าคุณรู้สึกไม่ดีผมก็รู้สึกแย่เหมือนกัน ผมรู้ว่าคุณน้ามีอารมณ์เกรี้ยวกราด เมื่อก่อนก็ปกติดี แต่ถ้าเธอมีเรื่องโกรธเคืองกับคุณ จะให้ผมนั่งอยู่เฉย ๆ และไม่ทำอะไรเลยแบบนั้นได้ยังไง”
แน่นอนว่าจีนอายุมากกว่าของพวกเขา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเนลล์ต้องทนกับความเงียบ
เนลล์โอบรอบเอวของเขา เธอรู้สึกเจ็บปวดกับคำพูดของสามี และถอนหายใจ
“พูดตามตรงฉันสบายดี ไม่ต้องกังวลฉันแค่ไม่อยากให้เรื่องมันซับซ้อน นอกจากนี้ยังเป็นเพียงการทะเลาะด้วยคำพูด จะไม่มีใครกล้าเหยียดหยามฉันได้ ภรรยาของคุณไม่ใช่คนหูเบา และไม่มีใครสามารถรังแกเธอได้อย่างที่พวกเขาต้องการหรอกนะ”
กิดเดียนเห็นด้วยกับเธอ
เขาคลายการกอดออกและจูบที่หน้าผากของเธอ
“เนลลี่คุณเยี่ยมมาก”
พวกเขากลับไปที่ เฟิงเฉียว วิลล่า
วันรุ่งขึ้นจีนออกจากเมืองหลวงตามที่ท่านผู้หญิงจัดเตรียมไว้
กิดเดียนสั่งให้แมทธิวไปตรวจสอบห้องโถงที่วางเดิมพันด้วยหิน เขาค้นพบว่าผู้จัดงานมีความผูกพันกับครอบครัวเกรแฮม
สตีเวน พาลเมอร์ เป็นหมากที่เกรแฮมส่งมาเพื่อจัดการกับจีน
ในอดีตไม่เคยมีความบาดหมางกัน ระหว่างเกรแฮมและลีย์
อย่างไรก็ตามในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาครอบครัว เกรแฮมมีความเข้มแข็งและมีอิทธิพลมากขึ้น ดังที่พวกเขากล่าวไว้ว่าเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ เกรแฮมต้องการรักษาอำนาจและชื่อเสียงในประเทศ ดังนั้นพวกเขาจึงพยายามกดขี่ลีย์ด้วยเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมด
ตามปกติแล้วลีย์ก็คงจะไม่ยอม
ไม่กี่วันต่อมาตำรวจได้ปิดห้องโถงพนันหินทั้งหมดของสตีเวน เนื่องจากมีการฉ้อโกงและความเชื่อมั่นอื่น ๆ
สำหรับตอนนี้ปัญหาได้รับการแก้ไขแล้ว
ขณะเดียวกันเจเน็ต ที่กำลังจะคลอดลูก
แม้ว่าเนลล์จะบอกว่าเธอจะไม่ไปต่างประเทศ แต่เธอก็ยังคงเป็นห่วงเพื่อนของเธอ
นอกเหนือจากผู้ชายที่เนลล์ไม่คุ้นเคยแล้ว เจเน็ตยังไม่มีเพื่อนหรือญาติคนอื่นไปร่วมด้วย
โชคดีที่สิ่งต่าง ๆ กลับกลายเป็นดีเกินคาด การคลอดเป็นไปอย่างราบรื่น และเจเน็ตได้ให้กำเนิดทารกชายที่มีน้ำหนักเกือบสามกิโลครึ่ง
เจเน็ตตั้งชื่อเขาว่าซันนี่ และหวังว่าอนาคตของเขาจะสดใสเหมือนดวงอาทิตย์
ในฐานะแม่ทูนหัวเนลล์ดีใจมากเช่นกัน วันนั้นเธอให้เจเน็ตโทรวิดีโอคอลระหว่างเธอกับลูกน้อย
หัวใจของเธอละลาย เมื่อเห็นเจ้าตัวเล็ก ๆ น่ารักบนหน้าจอ
เจเน็ตหัวเราะ “ถ้าแกรักเด็กมากขนาดนี้ ทำไมแกไม่มีสักคนกับคุณชายลีย์ล่ะ?”
เนลล์หยุดนิ่งและครุ่นคิดจากนั้นเธอก็พูดว่า “ฉันไม่รีบ”
ก่อนอื่นเธอยุ่งอยู่กับการถ่ายทำ และกลัวว่าการมีลูกจะทำให้ตารางงานของเธอยุ่ง เธอจึงลังเลที่จะมีอะไรกับกิดเดียนในตอนนี้
อย่างที่สองคิอเธอมีลิซซี่ที่ต้องนึกถึงอยู่
ลิซซี่แตกต่างจากเด็กคนอื่น ๆ ตอนที่เธอโตมา เธอไม่มีแม่คอยอยู่เคียงข้าง หลังมานี้เธอจึงมักจะติดอยู่กับเนลล์เสมอ
เธอสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่ไม่มั่นใจของลิซซี่ และเธอยังต้องการความรักจากแม่
ดังนั้นเธอจึงกังวลว่า ถ้าเธอการตั้งครรภ์ในตอนนี้อาจส่งผลกระทบอย่างมากกับลิซซี่
เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้ เนลล์ก็ถอนหายใจออกมา
เธอยังสงสัยว่าทำไมคราวก่อนกิดเดียนถึงต้องใช้วิธีนั้นเพื่อรักษาเด็กคนนี้ไว้ เขามีความสัมพันธ์ลับ ๆ เหรอไง?
ถึงอย่างนั้น สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงความคิดคิดไปอย่างส่งเดช และเธอก็ไม่ได้ถามคำถามนั้นกับเขา
เธอมองไปที่เจเน็ตและถามว่า “แกจะกลับมาเมื่อไหร่?”
ความจริงที่ว่าเจเน็ตให้กำเนิดลูกชายเป็นความลับ และสาธารณชนไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้
เธอไม่เคยวางแผนที่จะสละบทบาทในฐานะนักแสดงดังนั้นเธอจึงต้องกลับมาในสักวัน
