ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 374 ใจร้ายและโหดเหี้ยม
เนลล์รู้สึกตกตะลีงอย่างมากกับการเปิดเผยที่น่าตกใจซึ่งเธอต้องใช้เวลาสักพักก่อนที่เธอจะตอบสนองอีกครั้ง
“ได้แจ้งตำรวจไหม?”
ชายคนนั้นส่ายหัวและพูดว่า “ไม่ อาวุโสเคมีความลับที่น่าตกใจมากเกินไปเกี่ยวกับเขา ซึ่งการแจ้งตำรวจไม่ใช่ทางเลือกที่ดี สำหรับตอนนี้เราสามารถตรวจสอบและยุติเรื่องนี้เป็นการส่วนตัวเท่านั้น ”
เนลล์พยักหน้าอย่างเข้าใจ
เธอรู้สึกได้ถึงแรงกดทับที่หน้าอกของเธอ
ชายคนนั้นสังเกตเห็นเธอในรูปแบบที่ไม่พอใจ และเขาก็ส่งเสียงหัวเราะเบา ๆ ออกมา
อีกครั้งที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเดินเข้าไปใกล้เธอและชายคนนั้นก็ยิ้มและพูดว่า “ลิตเติ้ลเซเว่นตอนนี้เราคุยธุระกันเสร็จแล้วมบอกความจริงมาในสี่ปีที่คุณไม่เคยเห็นผม คุณไม่คิดถึงผมเลยจริง ๆ เหรอ?”
สีหน้าที่หมดกำลังใจของเนลล์เปลี่ยนเป็นความโกรธทันที เธอถอยหลังไปหนึ่งก้าวแล้วจ้องไปที่ชายคนนั้นอย่างเคร่งเครียด
“เกรกอรี เกรแฮม! ฉันเตือนอย่าใช้เล่ห์เหลี่ยมสกปรกกับฉันอีก! มันจะไม่ได้ผลกับฉัน!”
เกรกอรี่ยิ้มอย่างไม่ไยดีมันช่างน่าหลงใหลเป็นพิเศษ
“ลิตเติ้ลเซเว่นทำให้หัวใจผมแตกสลาย เพียงแค่สี่ปีผ่านไปเมื่อก่อนคุณเรียกผมว่า ‘พี่ชาย’ ด้วยความเสน่หามาวันนี้ได้เปลี่ยนเป็น ‘เกรกอรี เกรแฮม’ แล้ว ทำไมคุณถึงใจร้ายและโหดเหี้ยมขนาดนี้”
เนลล์ไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอพอแล้วกับเรื่องไร้สาระของเขาและเริ่มจากไป
ยังคงได้ยินเสียงหัวเราะของเกรกอรีอยู่ข้างหลังเธอ เขาบอกว่า “ลิตเติ้ลเซเว่นผมได้เบอร์โทรศัพท์ของคุณแล้ว คืนนี้ผมจะโทรหาคุณ ผมแน่ใจว่าคุณต้องรับสาย”
แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะเป็นความชั่วร้าย แต่เนลล์ก็ไม่สามารถสลัดความรู้สึกที่น่ากลัวที่มีนัยของการคุกคามได้เช่นกัน
สีหน้าของเธอนิ่งลงและออกจากห้องน้ำอย่างเร่งรีบ
หลังจากที่เธอออกจากห้องน้ำไปแล้ว เนลล์ก็รู้สึกกระวนกระวายใจจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและไม่สามารถอยู่ได้อีกต่อไป เธออำลาเจเน็ตและกลุ่ม ก่อนที่เธอจะออกจากงานไปพร้อมกับแนนซี่
เป็นเวลาค่ำแล้วเมื่อเนลล์กลับมาถึงบ้าน กิดเดียนกำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องศึกษาของเขา เขารู้ว่าเนลล์ไม่ได้กินอะไรมาในงาน เขาสั่งให้ป้าจอยซ์เตรียมโจ๊กทะเลของโปรดของเธอให้โดยเฉพาะ
เนลล์ไม่ได้เจริญอาหารมากนัก เธอใช้เวลาเพียงไม่กี่คำก่อนที่จะทิ้งส่วนที่เหลือไว้บนโต๊ะ
ตลอดทั้งคืนนั้นกิดเดียนอยู่เคียงข้างเนลล์มาโดยตลอด
จากนั้นโทรศัพท์ของเนลล์ก็เริ่มส่งเสียงหึ่งและถูกตรวจพบโดยการได้ยินที่เฉียบคมของกิดเดียน เนลล?เห็นหมายเลขและชัดเจนทันทีว่าบุคคลดังกล่าวเป็นใครจากอีกด้านหนึ่ง ในขณะที่เธอกำลังลังเลว่าจะรับสายหรือไม่เธอก็ได้ยิน กิดเดียนถามว่า “คุณรู้หรือยังว่าใครคือคนที่อยู่เบื้องหลังดอกไม้ทั้งหมดนั้น?”
เนลล์ตะลึง บางทีอาจเป็นปฏิกิริยาของความรู้สึกผิดเธอปฏิเสธสายทันที
เธอเงยหน้าขึ้นและมองไปที่กิดเดียนอย่างว่างเปล่าชั่วขณะ
“อ๋อ ฉันยังไม่รู้เลย”
กิดเดียนถามกลับอย่างเบา ๆ
“คุณต้องการความช่วยเหลือจากผมไหม?”
“ไม่จำเป็นสำหรับสิ่งนั้นเลย”
เนลล์ตอบอย่างรวดเร็ว ถ้ากิดเดียนช่วยได้ก็ไม่สำคัญว่าเขาจะทำอะไรได้ มันจะทำให้เนลล์ตกอยู่ในสถานการณ์ที่วุ่นวาย ซึ่งเธอไม่รู้ว่าจะอธิบายสถานการณ์ของเธออย่างดีที่สุดยังไง
กิดเดียนเอียงศีรษะด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“วันนี้คุณรู้สึกไม่สบายหรือเปล่า?”
เนลล์ฝืนยิ้มและส่ายหัว
จากนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง
กิดเดียนเลิกคิ้ว เขาเห็นหน้าจอโทรศัพท์และจ้องมาที่เธอด้วยท่าทางแปลก ๆ สงสัยว่าทำไมเธอถึงไม่รับโทรศัพท์
เนลล์รู้สึกว่าร่างกายของเธอเกร็งขึ้นทั้งตัว เธอชั่งใจว่าจะรับสายก่อนที่จะปฏิเสธในที่สุด
“มันเป็นแค่เรื่องที่เกี่ยวข้องกับงาน ดึกแล้วพรุ่งนี้จะโทรกลับ!”
จากนั้นเธอก็ห่มผ้านวมและนอนหลับสนิท
กิดเดียนดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง อย่างไรก็ตามเขาเลือกที่จะไม่พูดอะไรเพิ่มเติมและปิดไฟก่อนเข้านอน
มันเป็นคืนที่สงบ
ในวันรุ่งขึ้นเนลล์ตื่นขึ้นมาด้วยเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือของเธอ
ก่อนที่เธอจะลืมตาเต็มที่เธอก็เชื่อมต่อกับสายโทรศัพท์แล้ว
“สวัสดี?”
“พี่เนลลี่ข่าวร้ายมีบางอย่างเกิดขึ้น!”
เนลล์ขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจและถามว่า “มันคืออะไร? จำเป็นต้องตื่นตระหนกในตอนเช้าเหรอ?”
อีกฝั่งของสายฮันนาโวยวายด้วยความกังวล
“มีข่าวลือเกี่ยวกับคุณ! มันเกี่ยวข้องกับคนที่น่าเสียชื่อเสียงด้วย เอ่อ ฉันอธิบายทุกอย่างผ่านการโทรนี้ไม่ได้ เพียงแค่เปิด Weibo และดูด้วยตัวคุณเอง!”
เนลล์สะดุ้งตื่น เธอสะดุ้งตื่นทันทีจากความง่วงนอนครั้งแรก
เธอรีบลุกขึ้นนั่งและเข้าสู่ระบบ Weibo
ชื่อของเธอเป็นคนแรกในรายการค้นหายอดนิยม
เนลล์แตะเข้าไปในลิงก์และพาดหัวข่าวก็กระพริบไปทั่วเธอ “ข่าวด่วน! ผัวรวยเมียนัดเดทหนุ่ม การกระทำที่รุนแรงในห้องน้ำ!”
ใบหน้าของเธอแดงขึ้นทันที เมื่อเธอเลื่อนลงบทความอย่างรวดเร็ว
มีการเผยแพร่ภาพถ่ายที่พร่ามัวสองสามภาพในบทความ
ภาพถ่ายถูกจับจากมุมที่แปลกประหลาด แม้แต่กึ่งมืออาชีพอย่างเนลล์ก็ยังคิดไม่ออกว่าถ่ายจากมุมไหน อย่างไรก็ตามแม้จะเป็นเช่นนั้น แต่ก็ยังคงชัดเจนว่าบุคคลที่อยู่ในภาพนี้เป็นใคร
เนลล์หันหน้าไปทางเลนส์กล้องโดยตรงเมื่อมีชายคนหนึ่งตรึงเธอไว้กับประตู เมื่อถ่ายภาพจากด้านหลังชายคนนั้นใบหน้าของเนลล์ก็มองเห็นได้ชัดเจน ในขณะที่ใบหน้าของชายคนนั้นไม่สามารถมองเห็นได้
การแสดงออกของเธอเปลี่ยนไปทันทีที่น่ากลัว
ไอ้สารเลวนั่น!
เธอไม่ต้องใช้สมองในการคิดว่าใครคือ ผู้ร้ายที่อยู่เบื้องหลังภาพถ่ายเหล่านี้!
นอกจาก เกรกอรี เกรแฮม กับเธอแล้วเมื่อวานนี้ไม่มีคนอื่นอยู่ในห้องน้ำเลย!
ไอ้เลวนั่น! นี่ต้องเป็นวิธีการตอบโต้ของเขาที่ไม่รับสายหรือไง
หลังจากสี่ปีเขาก็ยังคงเป็นคนที่น่ารังเกียจและน่าอับอายขายหน้า!
เท่าที่เนลล์สามารถสาปเกรกอรีได้ แต่เธอก็ไม่สามารถหยุดกิดเดียนจากการค้นหาเรื่องนี้ได้
เมื่อเห็นภาพของเธอ กิดเดียนหาข้อมูลเกี่ยวกับรูปถ่ายเหล่านี้เธอก็รู้สึกปวดหัว
พูดถึงปีศาจ
น่าแปลกที่กิดเดียนไม่ได้ออกไปสำนักงาน แม้ว่าจะสายไปแล้วก็ตาม ดูเหมือนว่าเขาจะเพิ่งเสร็จสิ้นการออกกำลังกาย เขาสวมเพียงถุงเท้าสูงถึงเข่าและกางเกงขาสั้น
ผ้าขนหนูพันรอบคอของเขาในขณะที่เขายังคงแผ่ความร้อนออกมาจากการออกกำลังกาย เมื่อสังเกตเห็นว่า เนลล์ได้รับการปลุกแล้ว กิดเดียนจึงเช็ดตัวด้วยผ้าขนหนูและพูดว่า “คุณตื่นแล้ว”
เนลล์ยิ้มอย่างมีพลังและพูดว่า “ใช่”
การแสดงออกของกิดเดียนดีกว่าที่เนลล์จินตนาการไว้ อย่างไรก็ตามเขายังคงรู้สึกผิดหวังอย่างเห็นได้ชัดในบางสิ่ง
เขาเหวี่ยงผ้าขนหนูออกไปข้าง ๆ แล้วเดินเข้าไปหาเธอ
“คุณนายลีย์ มีอะไรจะอธิบายสำหรับวันนี้ไหม?”
เนลล์มองเขาแล้วกลืนน้ำลาย
“คุณ…เห็นแล้วเหรอ?”
กิดเดียนเลิกคิ้วและพึมพำ “อืม”
เนลล์หัวเราะอย่างเชื่องช้าและพยายามอธิบายว่า “มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดทั้งหมด ฉันบังเอิญเจอเขาที่ห้องน้ำ และเขาก็ยืนกรานที่จะคุยอะไรบางอย่างกับฉัน ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอยู่ต่อ แต่ไม่คาดคิดว่าปาปารัสซี่จะมาเห็นเรื่องนี้ ไม่มีอะไรระหว่างเรา ฉันสัญญา”
กิดเดียนหรี่ตา มีบางอย่างซ่อนอยู่กับความเย็นชาในสีหน้าของเขา
“เป็นอย่างนั้นเหรอ? ช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่ได้พบเขาในห้องน้ำของผู้หญิง ผมไม่รู้ว่านายน้อยคนรองของตระกูลเกรแฮมเป็นสาวประเภทสอง”
เนลล์ตกใจในการตอบสนอง
“คุณพูดอะไร? นายน้อยคนรองของตระกูลเกรแฮม?”
คราวนี้แม้แต่กิดเดียนยังรู้สึกประหลาดใจ
“คุณไม่รู้เกี่ยวกับสถานะของเขาเหรอ?”
เนลล์ลดกรามลง เธอคิดดี ๆ สองสามครั้งก่อนจะปิดมันอีกครั้งและส่ายหัว
“ฉันไม่รู้เลย”
