ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 501 ไม่สามารถบรรยายได้
หลังจากที่ได้ฟัง ลูซี่มองโจเอลด้วยรอยยิ้ม เธอต้องแบกรับความเจ็บปวดในใจ จากนั้นเธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและดูงุนงง
เธออยากจะถามเขาว่าทำไมเธอถึงไม่คุ้มค่า
เธอไม่ได้พยายามหาคำตอบ เธอแค่พยายามหลอกผู้ชายคนนั้น
แต่โจเอลไม่ได้ให้โอกาสเธอ
เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะพูด เขารู้ว่าเธอกำลังจะพูดอะไรที่แย่ไปกว่านั้น
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ต้องการที่จะฟัง
เขาลำบากใจมากและมือของเขาสั่น
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ต้องการที่จะดูถูกเธอ
ถ้าเขาพูดก็แสดงว่าเธอได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นคนแบบนี้
ข้อแก้ตัวนับไม่ถ้วนผุดขึ้นในใจของเขาในขณะนั้น
ในที่สุด เขาพูดเบา ๆ ว่า “คุณสกปรก”
ใบหน้าของลูซี่แข็งทื่อ
แต่เขาหันกลับมาและไม่มองเธออีก
นั่นเป็นคำที่สละสลวยที่เขาคิดว่าจะไม่จัดหมวดหมู่เธอไปอยู่กับคนเหล่านั้น
เขารู้สึกว่าคำพูดของเขามากเกินไป
มันถึงขั้นที่เขาไม่กล้ามองดูท่าทางของเธออีกเลย
หากเธอยอมรับ มันคงเป็นบาดแผลที่เลวร้ายที่สุดที่เขาจะได้รับอย่างแน่นอน..
ถ้าเธอไม่ทำและโต้เถียงกับคำยืนยันที่เขาเพิ่งทำไปเมื่อครู่นี้ ความพยายามครั้งก่อน ๆ ของเธอคงไร้ผล
แม้จะไม่ทราบสาเหตุที่แท้จริง แต่ในขณะนั้น เขาเข้าใจดีว่าเธอไม่ต้องการให้เขาเข้าใกล้เธอ
การผลักเขาออกไปแบบนี้เป็นสิ่งสุดท้ายที่เธอต้องทำ เพื่อปกป้องศักดิ์ศรีของเธอ
เนื่องจากเธอได้เสียสละมาก เขาจะเติมเต็มความปรารถนาของเธอ
ให้พื้นที่กับเธอและให้เวลากับตัวเอง
หลังจากนั้นโจเอลออกจากห้องของลูซี่
ไม่มีเรื่องไร้สาระอีกแล้ว และเขาไม่ได้ยินคำอธิบายของเธอ
น้ำตาก็ไหลออกมาทันที เมื่อเธอมองไปที่แผ่นหลังของโจเอล
อย่างไรก็ตาม เธอกลั้นใจไม่ร้องไห้
เธอกลัวว่าเขาจะกลับมาอย่างกะทันหัน และเธอจะไม่สามารถอธิบายได้
ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้หลังจากได้ยินเสียงประตูกระแทกเท่านั้น
อกหัก
แต่สิ่งที่เธอไม่รู้คือ โจเอลไม่ได้ไปไหนไกล
เขาพิงประตูและได้ยินลูซี่ร้องไห้ ชายคนนั้นร้องไห้โดยไม่รู้ตัว
โจเอลเจ็บปวดมากจนหายใจไม่ออก
ไม่มีทางเลือก
ทั้งหมดที่เขาทำได้คือ เติมเต็มความปรารถนาของเธอให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
เธอรักเขาแต่ต้องผลักไสเขาออกไป
แล้วเธอจะต้องพบกับความเจ็บปวดที่ไม่สามารถบรรยายได้
เขาไม่อยากรบกวนเธอ
โจเอลยิ้มอย่างขมขื่นเมื่อนึกถึงเรื่องนี้
เขาเงยหน้าขึ้น เช็ดน้ำตาและจากไปราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เขาไม่ได้ปฏิบัติต่อเจด้าอย่างดี ไม่มีทางที่พวกเขาจะแสร้งทำเป็นคู่รักต่อไปได้
เยี่ยมมาก เขาสามารถกลับมาเป็นเพลย์บอยได้อีกครั้ง
ก็ยังดีสำหรับเขาที่จะรักษาความเสียหายทางอารมณ์ที่เขาได้รับจากลูซี่
ลูซี่นอนอยู่บนเตียงและไม่สนใจว่าร่างกายของเธอจะได้รับความเย็นหรือไม่ เธอร้องไห้อย่างบ้าคลั่งจากอาการอกหัก
ซูซานเอาผ้าห่มคลุมตัวเธอ เธอกอดลูซี่ไว้ในอ้อมแขนของเธอและลูบหลังเธออย่างต่อเนื่อง
“ที่รัก อย่าเศร้า หยุดร้องไห้”
ซูซานยังคงเกลี้ยกล่อมเบา ๆ
แต่มันก็ไม่ได้ผล ลูซี่ยังคงร้องไห้เสียงดัง แม้ในตอนท้าย เธอยังคงสะอื้นไห้และหายใจลำบาก
เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถทำอะไรได้ เธอทำได้เพียงอยู่เป็นเพื่อนเท่านั้น
เธอจึงไม่พูดอะไร เธอเพียงแค่กอดลูซี่อย่างเงียบ ๆ และรอให้เธอร้องไห้ให้จบ
หลังจากเวลาผ่านไปนาน ในที่สุดลูซี่ก็หลุดจากแขนของซูซานด้วยดวงตาที่บวม และน้ำเสียงของเธอก็เจ็บปวด
ซูซานรีบดึงทิชชู่เพื่อเช็ดน้ำตาของลูซี่
ลูซี่ให้ซูซานเช็ดน้ำตาให้เธอ จากนั้นเธอก็มองไปที่ซูซานอย่างเงียบ ๆ ราวกับว่าเธอมีอะไรจะพูด
ซูซานหยุดและรอเธอทันที
สิ่งที่ซูซานไม่คาดคิดคือประโยคแรกที่เธอจะพูดคือถามว่าทำไมโจเอลถึงมาที่นี่
ใบหน้าของซูซานแข็งทื่อเมื่อได้ยินคำถามนี้
ลูซี่ไม่ได้พูดอะไร เธอมองที่ซูซานอย่างสงบในขณะที่รอคำตอบของเธอ
ลูซี่รู้ว่าซูซานจะไม่ทรยศเธอ และมันเป็นไปไม่ได้ที่จะหาโจเอล
ทำไมเขาต้องมาที่นี่ด้วยตัวเอง
อย่างไรก็ตาม เธอจำเป็นต้องรู้ว่าโจเอลมาถึงเมื่อไร และเขาบังคับให้ซูซานพาเขาขึ้นไปชั้นบนอย่างไร
คำถามไม่มีความหมาย เธอคงอยากจะรู้ว่าเธอทำเกินไปหรือเปล่า
แน่นอนว่าพฤติกรรมนี้ก็ไม่สมเหตุสมผลเช่นกัน แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะคาดเดา
เธออาจต้องการปลอบโยนหรือหลอกตัวเอง
ตอนนี้เธอไม่มีชีวิตชีวาไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงต้องมองหารูปแบบการปลอบใจ
ซูซานอ่านใจเธอไม่ออก
ความคิดที่แท้จริงของ ลูซี่ค่อนข้างผิดปติ เป็นเรื่องที่ฝังลึกลงไป
ซูซานรู้สึกกังวลเล็กน้อย
เธอก้มศีรษะลงและลังเลที่จะพูด
ลูซี่คิดว่าเธอประหม่าเกินไป
“ไม่เป็นไร พูดมาเถอะ ฉันไม่โกรธ”
ซูซานเงยหน้าขึ้นและมองดูลูซี่อย่างระมัดระวัง เธอแน่ใจว่าลูซี่ไม่โกรธและรู้สึกโล่งใจ เธอกล่าวว่า “เขาข่มขู่พี่กับครอบครัว โดยบอกว่าถ้าพี่ไม่พาเขาไปที่ห้องของเธอ เขาจะปล่อยให้พวกเขาทั้งหมดตกงาน”
ลูซี่ตกตะลึงครู่หนึ่ง ดูเหมือนไม่คิดว่าซูซานจะตอบเช่นนั้น
ซูซานตื่นตระหนกทันทีที่เธอเห็นสีหน้าของลูซี่
เธอคิดว่าลูซี่กำลังโกรธ
เธอรีบอธิบาย “ลูซี่ พี่ไม่ได้ตั้งใจจะหักหลังเธอ พี่ทำเพื่อครอบครัว พี่ไม่อยากให้พวกเขาตกงาน…”
อย่างไรก็ตาม เธอถูกลูซี่ขัดจังหวะ
ลูซี่ส่ายหัวช้า ๆ และหัวเราะเบา ๆ “ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจว่าทำไมพี่ถึงทำแบบนั้น ถ้าเป็นฉัน ฉันจะเลือกแบบเดียวกับพี่”
เธอไม่คิดว่าโจเอลจะทำเพื่อเธอได้ขนาดนี้
ลูซี่กระซิบในใจ
โจเอลมักจะหยิ่งผยองและโหดเหี้ยมอยู่เสมอ
เขาจะเล่นวิธีสกปรก อย่างเปิดกว้างและตรงไปตรงมาเสมอ
เขาจะทำให้หลุมนั้นมองเห็นได้ชัดเจน
และให้คนเหล่านั้นเลือกทางที่พวกเขาต้องการไป
การข่มขู่ใครบางคนนั้นขี้ขลาดและเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยทำ
ลูซี่รู้ด้วยว่าซูซานจะไม่ทรยศเธอง่าย ๆ
ดังนั้น ลูซี่สามารถจินตนาการได้ว่าเขาใช้เวลานานแค่ไหนในการพยายามโน้มน้าวซูซาน
สุดท้ายก็ต้องข่มขู่เธอ…
อย่างไรก็ตาม เมื่อพูดอย่างนั้น ลูซี่รู้สึกว่าถ้าซูซานไม่เห็นด้วยกับเขา เขาอาจจะทำในสิ่งที่เขาพูด
ไม่มีทางที่เธอสามารถตำหนิซูซานได้
ลูซี่ไม่ได้ทำอะไรผิด
ซูซานบังเอิญไปเจอโจเอล ซึ่งเพิ่งมาถึงด้านล่างของอาคารอพาร์ตเมนต์ของลูซี่ เมื่อเธอลงไปซื้อยาให้ลูซี่
ไม่มีใครรู้ว่าโจเอลเป็นห่วงลูซี่มากแค่ไหน แม้แต่ซูซาน
ยิ่งกว่านั้น ทุกคนที่รู้จักลูซี่ย่อมรู้ดีว่าซูซานเป็นผู้จัดการของเธอ
