ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 155
ความเข้าใจของเขาต่อเธอนั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาตั้งแต่คืนนั้นเมื่อเจ็ดปีก่อน เธอทำให้ตัวเองเป็นคนโง่ในงานแต่งงาน โรส ลอยล์ ในฐานะว่าที่ภรรยาของเจย์ เธอควรที่จะเป็นจุดสนใจของคืนนั้น แต่เธอกลับกรีดร้องเมื่อเธอเห็นเขาเหมือนเธอเห็นผี ท่าทางของเธอในวันนั้นเหมือนกับแฟนคลับที่เพิ่งเจอไอดอลที่ชื่นชอบ เธอทั้งกอดและคลอเคลียเขาต่อหน้าทุกคน
มันเหมือนพวกเขาเป็นคู่รักที่ได้พบกันอีกครั้งหลังจากแยกจากกันมานาน
เขาเสียภาพลักษณ์ทั้งหมดเพราะเธอในวันนั้น
จากนั้นมา เขาก็พิจารณาให้ลูกสาวนอกสมรสของตระกูลลอยล์เป็นคนบ้านนอกไร้อารยะ
หลังจากการแต่งงาน เขาก็ไล่เธอไปห่าง ๆ เหมือนรองเท้าเก่า ๆ
เขาหวังว่าเขาจะผ่านมรสุมวิกฤษการเงินไปแล้วหย่ากับเธอ โชคไม่ดี แม่สาวบ้านนอกไร้อารยะในสายตาของเขานั้นไม่ได้ใสซื่อไร้เดียงสาแบบที่เขาคิดไว้ เธอจัดฉากแล้วฉกเอาความบริสุทธิ์ไปจากเขา
จากนั้นมา ความเกลียดชังต่อเธอของเขาก็เข้มข้นมาก ความโกรธของเขาบดบังคุณธรรมทั้งหมดของเธอ
หลังจากตำหนิการกระทำต่าง ๆ ของเธอซ้ำ ๆ ในที่สุดเจย์ก็สังเกตได้ว่าเขาอาจจะเข้าใจเธอผิดไป
มันเป็นความจริงที่เธอเป็นลูกสาวนอกสมรสของรอยอัน ลอยล์ แต่เขาไม่รู้ว่าว่าการเติบโตในหมู่บ้านชนบทนั้นเป็นยังไง บางทีการตัดสินว่าเธอเป็นผู้หญิงหยาบคาย จากพื้นฐานการศึกษาของเธออาจเกิดจากมุมมองความคิดที่คับแคบของเขาเอง
บางทีต้นไม้อาจเจริญงอกงามในหน้าผาที่สูงชันที่สุดและมีสภาพอากาศที่เลวร้ายได้ บางทีโรส ลอยล์อาจเป็นแบบนั้น
“ท่านอาเรส!”
เจย์ ผู้เดินอยู่ด้านหน้า หยุดลงทันทีเมื่อเขาได้ยินโรสเรียกเขา เขาหันหลังแล้วมองเธออย่างไม่ใจนัก
“อะไรเหรอ?”
โรสไม่ได้เข้าไปใกล้เขาเพราะเธออยากรักษาระยะห่างจากเขา
เธอยืนห่างจากเขาประมาณเมตรหนึ่ง เพื่อรักษาความสัมพันธ์ระหว่างเซ็ตตี้น้อยและพ่อของเธอ เธอพยายามจะเจียมตัวเท่าที่จะทำได้
“เซ็ตตี้น้อยของฉันไม่ได้หยาบคายและไร้การศึกษาอย่างที่นายคิด ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่เธอมักจะอารมณ์เสียเมื่ออยู่กับนาย”
“เธอเป็นเด็กจิตใจดีและว่านอนสอนง่ายเมื่อเธออยู่ตามลำพังกับฉัน เธอจะร้องไห้เมื่อเธอหาบ้านให้หอยทากไม่ได้ เธอจะดูแลเพื่อนร่วมห้องของเธอที่ป่วยหรือเป็นหวัด แน่นอน เธอมักจะนวดหลังและล้างเท้าของฉันเป็นประจำ…”
โรสกล่าวอย่างเขินอาย เธอกลัวว่าเจย์อาจเข้าใจความต้องการให้พ่อลูกใกล้ชิดกันของเธอผิดและคิดว่าเธอใช้ลูกสาวเพื่อที่เธอจะได้แต่งงานกับเขาใหม่
แต่ที่เธอแปลกใจ คือการตอบสนองในทางที่ดีครั้งแรกของเจย์ เขาไม่ได้คิดว่าเธอมีเจตนาแอบแฝง แต่เขามองเธออย่างสงสัย “ฉันอยากรู้เหมือนกัน ว่าทำไมเธอถึงได้อารมณ์เสียนักกับฉัน?”
เขาคิดว่าโรสนั้นสอนให้สาวน้อยหยาบคายกับเขา อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเธอเองก็พยายามอย่างที่สุดเพื่อผ่อนคลายความดุเดือดระหว่างเขาและสาวน้อย หมายความว่าเธออาจจะไม่ได้ใช้อิทธิพลในทางที่ผิดกับเด็ก
เขาได้สังเกตว่าโรสนั้นสั่งสอนเด็กด้วยเหตุผลและความรักยังไง เธอดูไม่เหมือนคนที่จะสร้างศัตรูให้เด็ก
โรสไม่รู้ว่าต้องตอบเจย์ยังไง
‘นี่เขาไม่มีความเฉลียวหน่อยเหรอว่าทำไมเซ็ตตี้ถึงไม่ชอบเขา?’
เจย์ปฏิบัติต่อแม่ของเธออย่างเลวร้าย และเซ็ตตี้เองก็เป็นคนที่ปกป้องแม่ของเธอมาก แล้วเด็กน้อยจะอดทนได้ยังไงถ้าพ่อของเธอรังแกแม่?
เจย์พลันตื่นตัว โรสต้องการอะไรถึงได้เตือนเขาเรื่องเซ็ตตี้? “ฉันว่ามันไม่ใช่เรื่องของฉัน ไม่ว่าเซ็ตตี้น้อยจะเป็นเด็กดีหรือไม่ จริงไหม?”
“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ได้มีความคาดหวังที่เป็นไปไม่ได้ มันก็แค่ฉันเห็นเซ็ตตี้น้อยรู้สึกหดหู่เมื่อเห็นนายดูแลร็อบบี้น้อยกับเจนส์เป็นบางครั้ง ในฐานะแม่ ฉันเป็นห่วงความรู้สึกของเธอ ยังไงซะ เธอก็ขาดความรักจากพ่อ สิ่งที่ฉันต้องการจะพูดก็คือ ท่านอาเรส นายช่วยปฏิบัติกับเธอให้ดีขึ้นหน่อยไม่ได้เหรอ ไม่เห็นเหรอว่าเธอเป็นเด็กสาวไร้เดียงสาที่ไม่ได้รู้อะไรเลย?” โรสสะดุดกับคำพูดของเธอ
เจย์มองโรส ที่ระมัดระมังไม่ให้ไปล่วงเกินเขา เขาพลันเข้าใจทันที ‘งั้นที่เซ็ตตี้ทำตัวดีกับเราตลอดสองวันที่ผ่านมาก็เพราะแบบนี้สินะ?’
