ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 208
ในตอนแรกเขาวางแผนจะเปลี่ยนชุด แต่เขาหากุญแจห้องแตังตัวไม่เจอ ดังนั้น เขาจึงกลับมาโดยไม่ได้เปลี่ยนอะไร
โจเซฟินกล่าวอย่างกระตือรือร้น “ฉันขอโทษนะ ฌอน ดูเหมือนว่าคู่เต้นรำของคุณจะถูกพี่ชายฉันพาตัวไปแล้ว เพื่อแสดงการขอโทษ ฉันสามารถเป็นคู่เต้นรำชั่วคราวของคุณได้… ถ้าคุณไม่รังเกียจ”
ฌอนคิดอยู่ไม่นานก็พยักหน้า “ได้สิ”
เมื่อโจเซฟินและฌอนเดินเข้าไปในงาน พวกเขาก็พลันเจอกับเจย์และโรสทันที
เจย์ชำระหนี้แค้นที่เขามี เขากล่าว “ฌอน เบล สีแดงเข้ากับคุณจริง ๆ นะ”
ฌอนไม่มีทางเลือกนอกจากเจ็บใจอยู่เงียบ ๆ ริมฝีปากของเขามีรสขม
“โรส อย่าลืมว่าคุณตกลงจะเต้นกับผม” ฌอนมองโรสด้วยรอยยิ้ม เสียงของเขาอ่อนโยน
เจย์มองดูสองคน ‘จีบ’ กันอย่างเปิดเผยต่อหน้าเขา มีความเย้ยหยันร้ายกาจในดวงตาของเขาแวบหนึ่ง ‘อย่าแม้แต่จะฝัน!’
ฌอนหยิบไวน์แดงในมือของเขาแล้วชูแก้วให้โรส “นี่สำหรับคุณ โรส”
เพื่อเป็นมารยาท โรสจึงยกแก้วไวน์ในมือเธอเช่นกัน จากนั้นเธอก็ดื่มมันหมดในอึดเดียว
โจเซฟินมองใบหน้ามืนมนของเจย์แล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ฌอน เราไปตรงนั้นกันเถอะ” โจเซฟินลากฌอนออกไปในขณะที่แกล้งเขาด้วย “คุณกล้าจีบพี่สะใภ้ฉันต่อหน้าพี่ชายฉันเหรอ? คุณคิดว่าตัวเองเป็นแมวเก้าชีวิตรึไง ฌอน?”
ฌอนกล่าวอย่างจริงใจ “ในเมื่อพี่ชายคุณกับโรสหย่ากันแล้ว นั่นหมายความว่าพวกเขาไม่ได้มีความรักต่อกันอีก พี่สะใภ้ของคุณเป็นอิสระชน แล้วทำไมผมจะตามตื๊อเธอไม่ได้?”
โจเซฟินตอบ “บางทีคุณอาจไม่ตระหนักถึงนิสัยขี้ระแวงหวงของของพี่ชายฉัน ตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก ทุกสิ่งที่เขาเคยใช้ จะนับเป็นของ ๆ เขาทั้งหมด ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้แตะต้องพวกมัน
ฌอนแย้ง “โรสเป็นคน เธอไม่ใช่สิ่งของ มันไม่ควรเอามาเทียบกัน”
โจเซฟินตอบ “ยังไงก็เถอะ ถือว่าฉันเตือนคุณแล้ว ถ้าคุณไม่กลัวตาย ก็เอาเลย ยั่วพี่ชายฉันเลย ฉันพนันเลยว่าทุกสิ่งที่คุณทำลงไปในวันนี้ พี่ชายของฉันจะเอาคืนแน่ ภายในวันพรุ่งนี้ หุ้นของเบลล์เอ็นเตอร์ไพรส์อาจจะทั้งร่วงลงทุบสถิติต่ำที่สุด หรือไม่ก็ราคาผันผวนจนต้องหยุดชั่วคราว คุณต้องคิดให้ฉลาด”
ฌอนไม่เชื่อคำพูดของเธอและยิ้มออกมา “ผมรู้ว่าพี่ชายคุณเป็นอัจฉริยะในโลกธุรกิจ แต่คุณก็ไม่จำเป็นต้องสร้างภาพให้เขากลายเป็นปีศาจขนาดนี่ ใช่ไหม?”
โจเซฟินกล่าว “เราจะได้เห็นว่ามันเป็นยังไงในวันพรุ่งนี้”
โรสกลับไปเติมแก้วไวน์ของเธอ และเจย์ก็มองริมฝีปากที่เปื้อนไวน์แดงของเธออย่างลุ่มหลง เขาเหลือบมองด้วยดวงตาเหยี่ยวของเขา
“เธออดทนดีนี่!” เขากล่าวอย่างไม่จริงใจ
แต่โรสกลับนึกว่าเขาชมเธอจริง ๆ “ก็งั้น ๆ”
เจย์ตอบ “ฉันแพ้แอลกอฮอล์ เธอจะช่วยดื่มในส่วนของฉันในคืนนี้”
ด้วยเหตุนั้น เขาก็ลากโรส ผู้ซึ่งยังมึนงงอยู่ไปท่ามกลางฝูงชน
“คนพวกนั้นคือคู่ค้าทางธุรกิจของฉัน ไปแล้วชนแก้วกับพวกเขาให้ฉัน” เสียงของเจย์ตอนนี้ไร้ซึ่งอารมณ์
โรสรู้สึกได้จาง ๆ ว่าเจ้าหมอนี่ดูจะกำลังโกรธ
ยังไงก็ตาม เธอไม่ได้ไปพูดอะไรให้เขาไม่พอใจ ดังนั้นมันจจึงไม่มีเหตุผลที่เขาจะต้องโกรธ
ดังนั้น เธอจึงคิดว่าเขากำลังขอให้เธอช่วยเขาคว้าชัยอย่างจริงใจ ซึ่งนั่นทำให้เธอตอบอย่างมีอารมณ์ร่วม “แน่นอน”
สายตาของเจย์สำรวจบนใบหน้าของโรส เขาคิดกับตัวเอง ‘สมองของผู้หญิงงี่เง่านี่ต้องไม่มีรอยหยักในนั้นสักนิดแน่!’
“คุณวิลสัน ไม่ได้พบกันนานนะครับ” เจย์ทักทายชายคนแรกที่เขาเห็น
ทุกคนล้วนทักทายเขากลับเพราะเขาเป็นทายาทที่โดดเด่นที่สุดในตระกูลอาเรส ดังนั้นพวกเขาจึงล้วนอยากดื่มให้เขาอย่างขยันขันแข็ง
“นายท่านแห่งอาเรสผู้โดดเด่นและอายุน้อย ช่างน่าชื่นชม!”
