ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 260
“ … ”
เธอมีสมุดบันทึกความรัก แต่ไดอารี่นั้นหยุดเขียนหลังจาก 3650 วัน
ทั้งหมดที่บันทึกไว้เป็นสิบปี!
“ถ้าเธอไม่ชอบ เธอสามารถเปลี่ยนชื่อมันได้นะ” เจย์พูดทิ้งไว้แบบนั้น แต่น้ำเสียงของเขาเย็นชา เห็นได้ชัดว่าเขาชอบชื่อ “สวนบันทึกรัก”
โรสยักไหล่ “นายชอบมันอยู่แล้วนี่”
เด็กทั้งสามหลับไปอย่างรวดเร็ว ดังนั้น เจย์จึงเปิดประตูด้วยความตั้งใจที่จะพาพวกเขาออกไปจากรถในขณะที่โรสเดินตามไป
เขายื่นกุญแจที่อยู่ในมือให้เธอแล้วพูดว่า “เปิดประตูให้หน่อย”
โรสหันไปทางประตูแกะสลักแบบยุโรป
เจย์ปลุกเจนสันและร็อบบี้น้อยแล้วอุ้มเซ็ตตี้น้อยออกจากรถ
เมื่อโรสปลดล็อกประตู เธอก็หันกลับมาและตะลึงเมื่อเห็นเจย์อุ้มเซตตี้น้อยยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
“ท่านอาเรส ปล่อยให้ฉันทำ!” โรสรีบเสนอทันที
เจย์กล่าวว่า “เธอยังคงรักษาอาการบาดเจ็บอยู่! ให้ฉันทำเถอะ”
จากนั้น เขาก็อุ้มเซ็ตตี้น้อยและมุ่งหน้าเข้าไปข้างใน
โรสยังคงยืนอึ้งอยู่ในจุดเดิมด้วยจิตใจที่ว่างเปล่า
หลังจากที่เจย์เสนออุ้มแทน เธอดูเหมือนว่าเขาจะไม่ชอบเซ็ตตี้น้อยลงจากเดิม ถือว่าความโชคร้ายที่ผ่านมาก็ถือเป็นความโชคดีสำหรับตอนนี้ของเซ็ตตี้ใช่ไหม?
“เธอจะไม่เข้ามาเหรอ?” เจย์ยืนอยู่ที่ทางเข้าและถามด้วยความไม่พอใจเมื่อเห็นโรสยังคงยืนอยู่ในห้องโถงภายใต้สายลมหนาว
โรสรีบเดินเข้าไปในบ้าน
“เธอเดินสุ่มเลือกห้องที่จะนอนในคืนนี้ พรุ่งนี้เราจะไปดูรอบ ๆ คฤหาสน์ให้เพลิดเพลินและให้เธอเลือกห้องที่ชอบนะ” เจย์พูดกับเธอ
โรสมองเจย์อย่างไม่เชื่อ ‘หรือเขามีไม้เด็ดอะไรซ่อนอยู่? ทำไมจู่ ๆ เขาถึงทำดีกับฉันขนาดนี้? ’
“ … ”
คืนนั้น โรสนอนห้องข้าง ๆ ของเจย์ เธอพยายามนึกถึงเหตุผลที่เป็นไปได้ทั้งหมดที่ทัศนคติของเจย์ที่มีต่อเธอเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น อย่างไรก็ตาม ความคิดยังคงทำให้เธอถูกทิ้งไว้โดยไม่มีคำตอบ
เช้าวันรุ่งขึ้น โรสตื่นขึ้นมาด้วยเสียงกรีดร้องอันร่าเริงของเด็ก ๆ
เธอยืนอยู่ข้างหน้าต่างกระจกบานใหญ่และมองดูเด็ก ๆ เล่นกันอย่างเพลิดเพลินในสวน และจับแมลงทุกชนิดที่หาได้ โรสยิ้มเมื่อเห็นมัน
มีเพียงคนรวยเท่านั้นที่สามารถเป็นเจ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่ที่มีสวนขนาดใหญ่ในเขตชานเมืองของเมืองอิมพีเรียลซึ่งที่ดินทุกตารางแพงมาก ๆ
ต่อมา มีคนมาเคาะประตูห้องเธอ โรสเดินไปเปิดประตูและได้รับการต้อนรับจากสายตาของหญิงวัยกลางคนที่ถือชามซุปไก่ หล่อนยืนอยู่ที่ประตู และยิ้มให้เธอ
“นายหญิงคะ ขอให้ฉันส่งสิ่งนี้ให้คุณนะ เขาขอให้คุณทานอาหารเช้านี้และนอนให้มากขึ้นเพราะมันจะไม่ดีต่อกระเพาะอาหารของคุณที่จะไม่ทานอาหารเช้า”
โรสตกใจกับความใส่ใจ มันเป็นซุปไก่ที่เธอโปรดปราน ในการปรุงให้มีความสม่ำเสมอของครีมนั้น มันจะต้องปรุงมากกว่าสองชั่วโมงภายใต้ไฟเบา ๆ
นับตั้งแต่เธอมีเด็ก ๆ สามคน เธอไม่เคยหาเวลาทำอาหารเช้าที่เธอชอบมาก่อน
เธอมองไปที่หญิงผู้ใจดีและแก้ไขเธออย่างไม่อาย “ฉันยังไม่ได้แต่งงานกับท่านอาเรส มันจะดีกว่าถ้าคุณไม่เรียกฉันว่านายหญิงของคุณ”
“นั่นเกรงว่าจะไม่ได้ ท่านให้คำแนะนำแก่พวกเรา และพวกเราก็ไม่กล้าต่อต้านเขา … ”
โรสหัวเราะเบา ๆ ดูเหมือนว่า ท่านอาเรสจะมีชื่อเสียงที่น่ากลัวพอ ๆ กับพยายม
“เขาอยู่ที่ไหน?” เธอถาม
‘เขาออกไปที่ทำงานเมื่อเช้านี้ เขาบอกว่าเขามีงานต้องทำ”
“แต่นี้วันหยุดสุดสัปดาห์ไม่ใช่เหรอ?” โรสเม้มริมฝีปากทันทีแล้วพูดว่า “ดูฉันสิ ฉันถามเรื่องอะไรเนี่ย?”
‘คุณคิดว่าเพียงเพราะตอนนี้คุณกำลังเป็นภรรยาที่ยิ่งใหญ่ของเขา คุณสามารถกำหนดได้ว่าเขาจะไปที่ไหนหรือไงกัน?’ ความคิดของโรสเอง
