ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 358
โรลส์-รอยซ์กำลังจะจอดที่สวนบันทึกรัก อย่างไรก็ตามโรสกระโดดออกจากรถก่อนที่มันจะหยุด
เมื่อเด็ก ๆ เห็นแม่ของพวกเขา พวกเขาก็วิ่งไปหาเธอด้วยความตื่นเต้น
“คุณแม่! คุณแม่! ”
โรสอ้าแขนกว้างและกอดเด็กทั้งสามไว้แน่น
เซ็ตตี้น้อยร้องไห้อย่างเด็ก ๆ “คุณแม่ หนูคิดถึงคุณแม่มาก มากเลยค่ะ!”
ความรู้สึกผิดผุดขึ้นในใจของโรส
เธอไม่สามารถพบความสงบสุขในขณะที่เธอทอดทิ้งลูก ๆ ของเธอ
ร็อบบี้น้อยก็พูดขึ้นมาอย่างฉับพลัน “คุณแม่ครับ คุณพ่อบอกว่าคุณแม่ป่วยและนั่นคือสาเหตุที่คุณแม่ซ่อนตัวจากพวกเรา คุณแม่ไม่ต้องกลัว ไม่ว่าคุณแม่จะเป็นยังไง เราจะไม่รังเกียจคุณแม่นะครับ”
โรสตกตะลึง เมื่อความอบอุ่นพุ่งเข้ามาในหัวใจของเธอ
มันเป็นความรู้สึกที่ลูก ๆ ของเธอและเจย์มอบให้เธออย่างพร้อมเพรียง เธอรู้สึกขอบคุณที่เขารักษาศักดิ์ศรีของเธอต่อหน้าเด็ก ๆ
เจนสันพูดว่า “เอาล่ะ คุณแม่เหนื่อยแล้ว ให้เธอเข้าไปในบ้านเพื่อพักผ่อนสักหน่อย”
เด็กทั้งสามรายล้อมแม่ของพวกเขา ขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปในบ้าน
โจเซฟินที่อยู่ข้างหลังพวกเขาดูเหมือนจะผิดหวัง “เด็กสามคนนั้นร้ายกับฉันเสมอแต่ปฏิบัติต่อคุณแม่ของพวกเขาเป็นอย่างดี? นั่นเป็นพฤติกรรมที่ค่อนข้างแตกต่างกันมาก”
เจย์พูดอย่างเมินเฉย “ถ้าเธอเธอชอบเด็ก ก็ไปหาผู้ชายมามีลูก”
โจเซฟินหยุดฝีเท้าและมองไปที่เจย์ มันเหมือนกับว่าคำสาปที่กักขังเธอมาหลายพันปีในที่สุดก็ถูกเพิกถอน
“พี่ชาย นี่นายจริงจังไหม? นายจะไม่กลับคำพูดของนายนะ?”
เจย์พยักหน้าและพูดอย่างเคร่งขรึม “โจเซฟิน เธอไม่ใช่เด็กอีกต่อไป ฉันจะไม่จำกัดวงเพื่อนของเธอถ้า…”
เจย์หยุดชั่วครู่ก่อนที่จะพูดต่อ “ถ้าเธอเจอผู้ชายที่เธอชอบก็พาเขามาบ้าน เพื่อให้พวกเราดูสิ”
โจเซฟินกอดเจย์อย่างตื่นเต้น “ขอบคุณพี่ใหญ่”
จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นและพูดด้วยรอยยิ้มว่า“ ไชโย! ในที่สุดฉันก็ได้รับอิสรภาพแล้ว”
เมื่อเธอสงบลงจากเสียงหัวเราะของเธอ เธอก็สบตาเจย์อย่างสงสัย” พี่ชาย ทำไมนายถึงปล่อยฉันจากการควบคุมของนายกระทันหันล่ะ?”
สายตาของเจย์จ้องไปที่ร่างเล็กและรูปร่างอ่อนแอของโรส…
เขารักแองเจลีนอย่างสุดซึ้ง; เขาต้องการปกป้องเธอภายใต้กำแพงปราสาทของเขาเพื่อปกป้องเธอจากอันตรายต่าง ๆ อย่างไรก็ตาม เขาลงเอยด้วยการทำให้เธอเจ็บปวดอย่างมาก
ในที่สุดเจย์ก็เข้าใจว่าความรักไม่ได้หอมหวานไปทั้งหมด
เขาล้อมโจเซฟินไว้ ในความพยายามที่จะปกป้องเธอไม่ให้ได้รับบาดเจ็บอย่างโง่เง่า อย่างไรก็ตาม ความจริงก็คือเมื่อใดก็ตามที่มีรัก เมื่อนั้นก็มีทุกข์
“ฉันรับมือกับมันไม่ได้อีกแล้ว” เจย์ขมวดคิ้ว
เซ็ตตี้น้อยเป็นเจ้าหญิงที่เอาแต่ใจ ในขณะที่โรสดื้อเหมือนวัวกระทิง มันเหนื่อยมากพอแล้วที่จะจัดการกับนายหญิงทั้งสองคน
ส่วนโจเซฟินเขาควรฝากเธอไว้ให้ชายคนอื่นดูแล!
โจเซฟินระเบิดเสียงหัวเราะออกมา!
เธอไม่เคยคาดหวังว่าพี่ชายคนโตของเธอที่ชนะเสมอจะต้องมามีประสบการณ์ในความไม่ได้อย่างใจเช่นนี้
โจเซฟินวิ่งอย่างสุขใจไปหาโรสและดันเด็กสามคนออกไปข้าง ๆ “ชิ้ว ชิ้ว ออกไปก่อน เจ้าปีศาจตัวน้อย ช่วยไปยืนข้าง ๆ ฉันมีข่าวดีจะแบ่งปันกับคุณแม่ของพวกเธอ”
เด็ก ๆ มองไปที่โจเซฟินด้วยความใจจดใจจ่อ
โจเซฟินเกี่ยวมือข้างหนึ่งของเธอไว้ที่แขนของโรส จากนั้นเธอก็เข้าใกล้หูของโรสและกระซิบว่า “พี่สะใภ้ใหญ่ พี่ชายของฉันจะไม่ควบคุมฉันอีกต่อไป ตอนนี้ฉันสามารถหาความรักได้อย่างอิสระแล้วเธอคิดว่าฉันควรตามหาเซย์น ซาเวียร์หรือไม่?”
โรสตะลึง
เมื่อเจย์เดินผ่านผู้หญิงสองคนนั้น เขาหยุดชั่วครู่และมองไปที่พวกเธอด้วยสายตาที่เฉียบคมของเขา
ด้วยเหตุนี้ โรสและโจเซฟินจึงยืดเหยียดท่าทางของพวกเธอโดยทันที
“พี่ชาย ขอฉันพาพี่สะใภ้ออกไปข้างนอกสักเดี๋ยวได้ไหม?” โจเซฟินส่งคำขอของเธอ
เจย์มองไปที่ลูก ๆ ทั้งสามของเขาที่กำลังโกรธเกรี้ยวและปฏิเสธอย่างหนักแน่น “ไม่ได้ คืนโรสให้เซ็ตตี้น้อยและเด็ก ๆ ซะ”
โจเซฟินถอนหายใจ
โรสจับมือของเบบี้เซ็ตตี้แล้วขยี้หัวของเจนสันและร็อบบี้น้อยเบา ๆ “เข้าไปกันเถอะ”
