ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! – บทที่ 402

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 402

จู่ ๆ ชายคนนั้นก็ยกเข็มฉีดยาขึ้น “นี่คือยาที่เราเพิ่งคิดค้นขึ้นมา เราต้องการใครสักคนที่จะทดสอบมัน การเป็นหนูทดลองของเราฟังดูเป็นอย่างไรบ้าง?”

ในตอนนั้น ชายคนนั้นก็เดินเข้าไปหาโรสและฉีดเข็มฉีดยาเข้าที่แขนของเธอก่อนที่เธอจะรู้ตัว

จากนั้น ชายคนนั้นก็หยิบสร้อยคอรูปหัวกะโหลกออกมาจากกระเป๋าเสื้อและแกว่งมันต่อหน้าโรส

“ฉันก็ต้องสะกดจิตเธอเหมือนกัน ฉันต้องการปลูกถ่ายความทรงจำใหม่ให้กับเธอ…” ชายคนนั้นพูดอย่างมุ่งร้าย

สายตาของโรสจ้องมองไปที่สร้อยคอหัวกะโหลก มันเป็นของเจย์บี้

ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงมีสร้อยเส้นเดียวกัน?

“คุณคือใคร?”

“การสอดรู้สอดเห็นเป็นเรื่องอันตราย นายหญิง”

ยาเริ่มออกฤทธิ์หลังจากนั้นไม่นาน…โรสรู้สึกว่าสติของเธอเริ่มหลุดลอยออกไป

เสียงดังตุ้บ โรสล้มลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว

“ดีจริง ๆ ผลนั้นมันเร็วดี จิตอ่อนแออะไรเช่นนี้” ชายคนนั้นเก็บสร้อยเธอไว้

“ซึ่งหมายความว่าประสิทธิภาพของยาใหม่ของเราได้รับการปรับปรุงอย่างดี”

“พาเธอไป เฝ้าดูเธอหลังจากที่เธอตื่นเพราะอาจมีความผิดปกติของฤทธิ์ยาและจากนั้นส่งเธอออกไปหากทุกอย่างเรียบร้อยดี”

“ครับ ท่าน”

…

ในเวลาเดียวกัน การสนทนาของพวกเขาก็จบลงในที่สุด พวกเขาเดินลงไปมาข้างล่าง เจย์ก็รู้ว่าทันทีว่าโรสหายไป

ความตื่นตระหนกที่ไม่คาดคิดผุดขึ้นในอกเขา เขาใช้มือกดหัวใจของเขา เจย์รอให้ความเจ็บปวดที่ถูกแทงบรรเทาลงก่อนที่ขายาว ๆ ของเขาจะเริ่มวิ่งตามหา

“โรส ลอยล์… เธออยู่ที่ไหน?”

เขากวาดสายตาไปทั่วสวนของหอท่าเรือหอมหวนทั้งหมด แต่ก็ไม่เห็นอะไรเลย

เมื่อมองดูสายฝนที่โปรยปรายภายใต้ท้องฟ้าที่มืดมิด เจย์บังคับตัวเองสงบลง

‘บางทีเธออาจจะเดินเล่นเพราะเบื่อก็เป็นไปได้สินะ?

‘แต่เธอจะไปไหนล่ะ?’

ภาพเงาของคน ๆ หนึ่งฉายผ่านความคิดของเขาและเจย์ก็วิ่งท่ามกลางสายฝนราวกับว่าชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับมัน

เขาเดินเข้าไปในคฤหาสน์ของโจเซฟินเมื่อเขามาถึง

โจเซฟินและเซย์นกำลังจูบกันเมื่อเจย์เข้ามาแม้ตัวจะเปียกฝนก็ตาม แต่การแสดงออกที่สง่างามในลักษณะที่โดดเด่นของเขาก็ช่วยซ่อนอารมณ์รุนแรงของเขาได้เล็กน้อย

เจย์กวาดสายตาไปทั่วทุกมุมห้อง “โรสอยู่ไหน?”

เซย์นนอนลงบนโซฟาขณะที่เขายิ้ม “สำหรับผู้หญิงเจ้าชู้อย่างเธอ ท่านอาเรส เธอคงต้องหนีไปเพราะกลัวผลที่ตามมาหลังจากทำให้นายกลายเป็นสามีซึ่งภรรยามีชู้”

เจย์เดินเข้ามาและเตะเซย์นด้านหลัง

“โอ๊ย!” เซย์นสูบลมหายใจเย็น ๆ

เมื่อเห็นเช่นนี้โจเซฟินก็ตะโกนตอบ “เซย์นพูดถูกแล้ว พี่ใหญ่ พี่สะใภ้คงหนีไปแล้ว…เธอคงรู้สึกผิดกับการก่ออาชญากรรมของเธอ”

“หุบปาก”

เจย์กัดริมฝีปากของเขา ซึ่งปากกลับซีดลงภายใต้แรงกดของฟัน

โจเซฟินเงียบเสียงด้วยความกลัว เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเจย์ตำหนิเธออย่างรุนแรงเพราะโรส

นี่เป็นครั้งแรก!

โจเซฟินรู้สึกผิด “เธอไม่ได้มาที่นี่เลย”

เจย์ดึงเซย์นจากด้านหลังคอเสื้อของเขา “ไปตามหาเธอกับฉัน”

“ทำไมล่ะ? เธอไม่ใช่ผู้หญิงของฉันด้วยซ้ำ!” เซย์นพูดประท้วง

เจย์ไม่ฟังแล้วดึงตัวเขาออกไปอยู่ดี เมื่อมองไปที่สายฝนที่ตกลงมา เซย์นก็หันกลับไป “โอ้ ไม่นะ ฝนตกหนักเกินไป ร่างกายของฉันอ่อนแอและฉันจะเป็นหวัดท่ามกลางสายฝน…”

เจย์คว้ามือไว้เหนือหน้าอกของเขา “จะไม่มาด้วยเหรอ? แล้วนายจะตายในที่ที่นายยืนอยู่แน่”

เซย์นคร่ำครวญ “นี่มันไม่มากไปเหรอ ทำไมผมต้องช่วยคุณหาผู้หญิงของคุณด้วย? ไม่ใช่ความผิดของผมสักหน่อยที่คุณไม่สามารถจับตาดูเธอได้”