ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 406
เจย์ได้มาถึงบริเวณที่ไฟไหม้และออกคำสั่งให้ตัดไฟฟ้าทั้งหมดเพื่อช่วยเหลือผู้คนที่ติดอยู่กลางกองไฟ
จากนั้นเขาก็เข้าไปในที่เกิดเหตุและนำทางแขกทุกคนในงานที่ตื่นตระหนกออกไปได้อย่างเป็นระเบียบ
จอห์นก็ทำตามคำสั่งเช่นกัน แต่เขาดุว่า “เจย์ นายบ้าไปแล้ว นายอยากตายหรือไง! นายจะเข้ามาและออกคำสั่งด้วยตัวเองแบบนี้ได้ยังไง? ชีวิตคนอื่นที่นี่สำคัญกว่าของนายหรือไง?”
ทว่า ไม่มีใครรู้ว่าเจย์กำลังคิดอะไรอยู่ขณะที่เขาพุ่งเข้าไปในกองเพลิง
“นายกำลังมองหาอะไรกันแน่? นายอยากตายหรือไง?” จอห์นกระชากสายยางจากเจ้าหน้าที่ดับเพลิงที่อยู่ใกล้ ๆ และฉีดไปที่เจย์
ในไม่ช้า เจย์ก็โผล่ออกมาจากเพลิงไฟในขณะที่แบกใครบางคนไว้บนหลังของเขา
ควันหนาปกคลุมที่เกิดเหตุ
จอห์นพาเขาออกจากพื้นที่
หลังจากการเผาไหม้ประมาณ 40 นาที ในที่สุดเปลวไฟก็ดับลง
เจย์ให้คำแนะนำกับจอห์นเกี่ยวกับวิธีจัดการกับผลตามหลังของเรื่องนี้ “ช่วยตรวจสอบที่มาของไฟหน่อย ไม่ว่าจะเป็นแขกที่อยู่ในห้องที่ได้รับผลกระทบจากไฟไหม้ก็ตาม และ…จับคนที่ลอบวางเพลิงคนนั้นให้ได้ด้วย” เจย์กล่าวขณะที่เขากัดฟันด้วยประโยคนั้น
จอห์นตอบตกลงอย่างรวดเร็ว สายตาของเขาจ้องไปที่แผ่นหลังของเจย์ ในช่องว่างของผ้าห่มที่เปียกชื้นซึ่งปกคลุมอยู่หลังเจย์นั้น จอห์นตระหนักว่าผู้หญิงคนนั้นคือ แนนซี่ เบล
ในไม่ช้า หมอจากหลายแผนกในศูนย์การแพทย์แกรนด์ เอเซีย ก็มาประชุมกันเพื่อหารือวิเคราะห์เกี่ยวกับอาการของแนนซี่
“ท่านประธาน คุณเบลหมดสติเพราะได้รับก๊าซคาร์บอนมอนอกไซด์มากเกินไป นอกเหนือจากนั้น เราได้รับสารบางอย่างที่ไม่รู้จักจากภายในร่างกายของเธออีกด้วย… บางที สิ่งนี้อาจเกี่ยวข้องกับสาเหตุของการที่คุณหญิงเบลสลบไปได้”
เจย์รู้สึกไม่สบายใจ สายตาของเขาหันไปมองนอกหน้าต่าง
“ช่วยเธอ… เดี๋ยวนี้!” เขาเดินจากไปทันทีหลังจากพูดแบบนั้น
ขณะที่สายฝนโปรยปรายตลอดทั้งคืน
ในที่สุด สวรรค์ก็โปรดปรานกับผู้คนอย่างแท้จริง และแล้วเซย์นก็ได้พบโรสซึ่งหมดสติอยู่ที่ประตูของ อสังหาริมทรพย์ ทัวร์มาลีน ในตอนรุ่งสาง
“โรส?” เซย์นรีบเข้าไปจับเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา เรียกชื่อเธอซ้ำแล้วซ้ำอีก
“โรส ตื่นได้แล้ว”
โจเซฟินยืนอยู่ใกล้พวกเขาที่ช่วยตามหาขณะที่เธอมองไปที่เซย์นซึ่งแสดงสีหน้าที่ไม่สามารถคลายความกังวลของเขาที่มีต่อพี่สะใภ้ของเธอได้ เธอรู้สึกเจ็บปวดในใจ
“เซย์น เซเวียร์ อย่าบอกนะว่านายชอบเธอ” โจเซฟินกล่าวขณะที่เธอเดินผ่าน เสียงของเธอมีความหึงหวง
เซย์นตกตะลึง เขาไม่ต้องการให้โจเซฟินเข้าใจผิด เขาจึงปฏิเสธทันที “ฉันจะทำยังไงได้ล่ะ? พี่ชายของเธอขอร้องให้…ไม่สิ พี่ชายของเธอบังคับให้ฉันทำ ดังนั้นฉันจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตามหาโรสและดูแลเธอ”
“โอ้ งั้นเหรอ?” โจเซฟินเข้าใจแล้วกลับมารู้สึกมีความสุขอีกครั้ง
“โรส…” จู่ ๆ เจย์ก็ปรากฏตัวขึ้นที่ถนน และวิ่งไปหาเธอ
เขาโอบโรสจากอ้อมแขนของเซย์นแล้วอุ้มเธอเข้าไปในบ้าน
เซย์นตะลึงและเดินตามพวกเขาไปโดยไม่รู้ตัว ทันใดนั้นโจเซฟินก็คว้าแขนเขาไว้ “เซย์น ในเมื่อพี่ชายของฉันกลับมาแล้ว นายไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับโรสอีกต่อไป เราไปกันเถอะ”
เซย์นมองไปที่ใบหน้าของโจเซฟินที่มีแววตาแห่งความโกรธ เขากลับถอนหายใจเงียบ ๆ และเดินจากไปพร้อมกับเธอ ถึงแม้ว่าเซย์นยังคงใช้สายตามองตามไปข้างหลังของเจย์หลายครั้งในขณะที่เขากำลังเดินจากไป
ต่อมาเจย์เตรียมน้ำเพื่ออาบน้ำ หลังจากนั้นเขาเดินเข้าไปปิดก๊อกน้ำ เจย์อุ้มโรสไว้ในอ้อมแขน จุ่มร่างที่เย็นเฉียบลงไปแล้วทั้งสองก็นั่งลงในอ่างน้ำร้อน
เขาปฏิบัติกับเธอเหมือนสมบัติล้ำค่า
น้ำอุ่นค่อย ๆ ห่อหุ้มหัวใจที่เย็นชาของเขา
เขาค่อย ๆ สงบลงในขณะที่เขารู้สึกว่าการหายใจของเธอเป็นจังหวะและคงที่มากขึ้น
เนื่องจากการเคลื่อนไหวที่รุนแรงของเขา โรสจึงตื่นจากนิทราและลืมตาขึ้นมาเมื่อพบว่าเจย์และตัวเธอเองอยู่ในอ่าง…
เธอกรีดร้อง
“อ๊า!”
แม้ว่าเสียงของเธอจะดูสดใสและดังขึ้นมาก็ตาม แต่ริมฝีปากของเขาก็โค้งเป็นรอยยิ้ม
“เมื่อคืนเธออยู่ที่ไหน?” เขาถาม
