ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! – บทที่ 476

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 476

หัวหน้าพยาบาลรู้สึกค่อนข้างจะตกตะลึง เธอคาดหวังว่าอารมณ์ของนายหญิงจะแปรปรวนมากกว่าที่เห็นเพราะหลังจากที่เข้าใจจากเรื่องราวประสบการณ์ก่อนหน้านี้และเข้าใจว่าจะเป็นคนที่ทำให้พอใจได้ยาก เธอไม่คิดว่าโรสจะเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนและพูดจานุ่มนวลขนาดนี้

หัวหน้าพยาบาลยิ้ม “คุณยินดีที่จะตามฉันไปเดินดูรอบ ๆ หอผู้ป่วยกับฉันไหม?”

โรสเดินตามเธอไปอย่างมีความสุข

เธอกลับมาสวมใส่หน้ากากอีกครั้งเมื่อเธอเดินออกไป เธอเปลี่ยนเป็นชุดเครื่องแบบสีน้ำเงินของโรงพยาบาลและเดินตามหญิงชราไปที่หอผู้ป่วย

หัวหน้าพยาบาลเดินไปข้างหน้าและแนะนำโดยกล่าวว่า “ผู้ป่วยที่นี่มักจะเข้ารับการรักษาเพราะอาการของพวกเขาน่าจะไปไม่รอด(พยากรณ์โรคไม่ดี)และเกือบจะสูญเสียความอยากจะมีชีวิตอยู่ คุณลอยล์ ถ้าคุณสามารถปฏิบัติต่อพวกเขาด้วยรอยยิ้ม บางทีพวกเขาอาจจะได้รับพลังงานบวกจากคุณที่จะอดทนดำเนินชีวิตต่อไปได้นะ”

โรสยิ้มอย่างใจเย็น

“ถ้ามีโอกาส ฉันก็ยินดีช่วยค่ะ”

เมื่อหัวหน้าพยาบาลมองดูดวงตาที่ใสซื่อและไร้เดียงสาของโรส ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าทำไมท่านประธานจึงพยายามเป็นพิเศษเพื่อให้เตรียมตัวสำหรับการมาถึงของโรส

เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่ไม่เป็นอันตราย นุ่มนวลและอ่อนโยนเหมือนลูกแกะตัวน้อยที่ต้องการการปกป้อง

“คุณสามารถเลือกห้องใดก็ได้ที่คุณต้องการดูแลและคุณจะต้องรับผิดชอบในการดูแลผู้ป่วยรายนั้น”

โรสได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกร่าเริง “ฉันเลือกห้องไหนก็ได้เหรอคะ?”

หัวหน้าพยาบาลพยักหน้า

โรสโพล่งออกไปทันทีว่า “ฉันขอดูแลคนไข้ในห้องที่ 11 ได้ไหมคะ?”

“แน่นอน คุณสามารถดูแลได้”

“ขอบคุณค่ะ หัวหน้า”

โรสตื่นเต้นเพราะคนไข้ในห้อง 11 คือคุณปู่ของเธอเอง

“ผู้ป่วยในห้อง 11 อยู่ภายใต้การดูแลของฉัน มาหาฉันพรุ่งนี้แล้วฉันจะสอนสิ่งที่คุณต้องรู้เพื่อดูแลผู้ป่วยรายนั้น”

“ตกลงค่ะ”

หลังเดินจนจบรอบตึก โรสก็กลับที่พักอย่างมีความสุข

โจเซฟินถือโน๊ตบุ๊คของเธออย่างหงุดหงิดขณะที่เธอรออยู่ข้างนอกประตูเพื่อรอโรส

“โจเซฟิน!” โรสร้องเรียกออกมาอย่างมีความสุข

“พี่แองเจลีน ที่นี่ดีกว่าห้องเช่าของเราเยอะเลย”

“ทำไมไม่เช็คเอาท์ออกจากห้องล่ะ? หากมาอยู่ที่นี่ ด้วยวิธีนี้เราสามารถประหยัดค่าเช่าได้เช่นกัน” โรสยิ้ม

โจเซฟินเห็นด้วยอย่างมีความสุข “แน่นอน!”

โรสเปิดประตูและเชิญโจเซฟินเข้ามา

โจเซฟินได้รับคำสั่งจากใครบางคนให้เข้าไปเล่นเกม ดังนั้นเธอจึงเปิดเกมบนโน๊ตบุ๊คอย่างไม่เต็มใจเมื่อเข้ามา

โรสสังเกตเห็นว่าโจเซฟินติดเกมมากเพียงใดและอยากแนะนำเธอไป โดยกล่าวว่า “โจเซฟิน เธอควรเล่นให้น้อยลง เพราะมันไม่ดีต่อสายตานะ”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ เธอจ้องไปที่มุมล่างขวาของหน้าจอที่มีรายชื่อเพื่อนของเธออยู่ ‘จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง’

ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ชายของเธอบังคับให้เธอออนไลน์ในเกม เธอก็คงไม่สนใจที่จะเล่นเกมเด็ก ๆ แบบนี้เช่นกัน

จากนั้นเธอก็พูดอย่างโกรธเคืองว่า “พี่สะใภ้ ‘จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง’ เชิญเธอมาดวลกัน!”

โรสพูดไม่ออก…

“บอกเขาว่าฉันไม่ว่าง”

“เขาบอกว่าเราเป็นพวกหน้าด้านที่จะวิ่งหนีหลังจากได้รับเงินมากมายจากเขา!”

โรส “…”

จากนั้น โจเซฟินก็ดึงโรสไปนั่งตรงที่โน๊ตบุ๊คและพูดว่า “พี่สะใภ้ เล่นกับเขาหน่อยเถอะ!”

โรสพิมพ์ในกล่องแชทว่า ‘ฉันขอโทษ ฉันจะเริ่มงานใหม่ในวันพรุ่งนี้ และไม่มีเวลามากพอที่จะออนไลน์อีกต่อไป ฉันจะคืนเงินให้คุณ…’

จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง ถามว่า ‘เธอชอบงานใหม่ของเธอไหม?’

โรสตอบว่า ‘ใช่ ฉันชอบมัน’

จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง พิมพ์ว่า ‘ทำไมเธอถึงชอบ?’

โรสตอบอีกครั้งว่า ‘เพราะฉันได้อยู่ใกล้กับคนที่ฉันห่วงใย!’