ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย – ตอนที่ 9

ยินดีต้อนรับทั้งสามคนเข้าร่วมกับหมู่บ้านหลุนฮุย เตียวเหิงนับจากนี้ไปเจ้าจะเป็นรองหัวหน้าหมู่บ้านแห่งหมู่บ้านหลุนฮุย!” เย่เฉินมองไปที่ชายชราและกล่าวโดยไม่ลังเล

เตียวเหิงอดไม่ได้ที่จะตะลึง เขาไม่เคยคิดว่าเย่เฉินจะยอมรับเขาในฐานะรองหัวหน้าหมู่บ้านแห่งหมู่บ้านหลุนฮุย

เขารู้รายละเอียดของหมู่บ้าน หลุนฮุย ทันทีที่มาถึง คำสั่งสร้างหมู่บ้านระดับพระเจ้าไม่ใช่ของที่มีไว้ประดับตกแต่ง

ไม่ต้องพูดถึงคุณลักษณะอื่น ๆ เพียงแค่พูดถึงคุณลักษณะที่ช่วยยกระดับคุณสมบัติขึ้นถึงสองระดับ ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ เตียวเหิง อยู่ในหมู่บ้านหลุนฮุยอย่างมีความสุข

เพราะแม้แต่เมืองจักรพรรดิก็สามารถยกระดับผู้อยู่อาศัยได้เพียงหนึ่งระดับ

“ เตียวเหิงรับคำสั่งท่านลอร์ด!” เตียวเหิง โค้งคำนับด้วยความตื่นเต้น

“ติ้ง, เตียวเหิง รู้สึกประทับใจค่าความภักดี +10”

“ติ้ง ความภักดีของ เตียวเหิง ถึง 100 เขาพร้อมที่จะตายเพื่อคุณและจะไม่คิดทรยศ”

เตียวเหิงได้เป็นรองหัวหน้าหมู่บ้านหลุนฮุยและเขาอาจจะเป็นรองนายกเทศมนตรีในอนาคต

ยิ่งไปกว่านั้นนี่ไม่ใช่หมู่บ้านธรรมดา มันคือหมู่บ้านหลุนฮุย เป็นหมู่บ้านที่สร้างขึ้นโดยคำสั่งสร้างหมู่บ้านระดับพระเจ้า ไม่น่าแปลกใจที่เตียวเหิงจะรู้สึกตื่นเต้นขนาดนี้

เย่เฉินยิ้มและพยักหน้าจากนั้นมองไปที่เตียวเมิ่งและพูดว่า

“ จากนี้ไปเจ้าจะเป็นผู้บัญชาการทหารในหมู่บ้านหลุนฮุย ในหมู่บ้านหลุนฮุยแห่งนี้เจ้าไม่ต้องกังวลถึงศักยภาพของเจ้า แต่เจ้าต้องกังวัลถึงภาระหน้าที่ ความสามารถยิ่งแข็งแกร่ง ภาระยิ่งหนัก! สิ่งสำคัญที่สุดคือความภักดี! ไม่ว่าเจ้าจะเคยทำอะไรมาก่อน , จำไว้ว่าจากนี้ไปเจ้าเป็นสมาชิกของหมู่บ้านหลุนฮุย แม้ตายเป็นวิญญาณก็เป็นคนของหมู่บ้านหลุนฮุย! “

เมื่อเตียวเมิ่งได้ยินสิ่งนี้ เกิดแสงแวบในดวงตาของเขา จากนั้นเขาก็คุกเข่าข้างหนึ่งและตะโกนเสียงดัง:

“เตียวเมิ่งจะภักดีต่อท่านลอร์ดตลอดไป!”

“ติ้ง, เตียวเมิ่ง ขจัดความกังวลในใจทั้งหมดและความภักดี+10”

“ติ้ง ความภักดีของ เตียวเมิ่ง ถึง 100 เขาพร้อมที่จะตายเพื่อคุณและจะไม่คิดทรยศ”

เย่เฉินพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

ค่าพลังของ เตียวเมิ่ง สูงถึง 93 คะแนน และเขาก็เป็นเป็นผู้ลี้ภัย ถ้าเป็นคนอื่นเขาอาจไม่คิดถึงเหตุผลของเรื่องนี้

แต่เย่เฉินนั้นแตกต่างออกไป เพราะเย่เฉินมีความทรงจำในชีวิตก่อนหน้านี้

คนอย่าง เตียวเมิ่ง ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ที่ไหน พวกเขาจะเป็นที่ต้องการไม่ว่าพวกเขาจะเป็นคนเลวร้ายแค่ไหนก็ตาม

พวกเขาจะได้รับตำแหน่งทางทหาร พวกเขาอาจจะได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้บัญชาการเพื่อควบคุมกองทัพด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้เขาเป็นเพียงผู้ลี้ภัย

เย่เฉินไม่รู้เหตุผลที่เฉพาะเจาะจง แต่เขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงจากการถูกรุกรานโดยผู้มีอำนาจเหมือนกัน ดังนั้นเย่เฉินจึงเลือกที่จะพูดแบบนั้น เพื่อทำให้มันชัดเจนมิฉะนั้นเตียวเมิ่ง ไม่อาจเป็นต้องกลายเป็นผู้ที่ทรยศต่อเขาในอนาคต

เย่เฉินละสายตาและมองไปที่เตียวหยู

“ช่างเป็นหญิงสาวที่งดงาม … “

ก่อนหน้านี้เย่เฉินไม่ได้สังเกตเห็น แต่หลังจากมองดูอย่างละเอียดแล้ว เขาผงะไปครู่หนึ่งแล้วอ้าปากพูด

เมื่อเขาพูดไปได้ครึ่งประโยค เย่เฉินก็รีบหุบปากลง ในสมัยโบราณการพูดแบบนี้กับผู้หญิงเป็นเรื่องที่ไม่สมควรเป็นอย่างมากและอาจเรียกได้ว่าเป็นการลวนลาม แม้ว่าเธอจะสวยงามมาก แต่คุณก็ไม่สามารถพูดแบบนั้นได้

” ติ้ง ความภักดีของ เตียวหยู -10″

” ติ้ง ความภักดีของ เตียวหยู -10″

” ติ้ง ความภักดีของ เตียวหยู -10″

บ้าเอ้ย!

ใบหน้าของเย่เฉินเริ่มแข็งค้างและมุมปากของเขากระตุกโดยไม่ได้ตั้งใจ

นี้มัน!! ปากของฉันพูดอะไรออกไป……..โชคดี..โชคดีที่ฉันไม่พูดจนจบ คุณหมออย่างหนีฉันไป….

“ หยูเอ๋ออย่าหยาบคาย!” เตียวเหิงและรีบตะโกนใส่ เตียวหยู

ในขณะที่เธอกำลังแสดงท่าทีรังเกียจต่อ เย่เฉิน

“แค๊ก แค๊ก ไม่เป็นไรความผิดข้าเอง” เย่เฉินยิ้มแข็งๆและโบกมือเพื่อบ่งบอกว่าไม่เป็นไร

ทันทีที่เย่เฉินพูดจบเขาก็นึกอะไรบางอย่างได้ ผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งสามที่อยู่ตรงหน้าเขาทุกคนใช้แซ่เตียว และดูเหมือนว่าพวกเขาจะมาจากตระกูลเดียวกัน

ความสามารถของเตียวเหิงในการสังเกตสีหน้านั้นดีอย่างมาก หลังจากสังเกตพบข้อสงสัยของเย่เฉินเขาก็เปิดปากทันทีและกล่าวว่า:

“ นายท่าน เตียวเมิ่งเขาคือลูกชายของชายชราผู้นี้ และหยูเอ๋อเป็นลูกของพี่ชายของข้าและเธอก็มีพี่ชายอีกคน แต่เขาออกไปฝึกฝนกับอาจารย์เมื่อไม่นานมานี้ … “

เมื่อเตียวเหิงพูดจบเขาก็หยุดชั่วครู่แล้วพูดต่อ: “ก่อนหน้านี้เจ้าลูกไม่รักดีของข้าได้ฆ่าฉางซานเจ๋อหนิง … หลานชายของผู้พิพากษาประจำมณฑล ชายชราเลยต้องพาเจ้าหมาบ้านี้และหยูเอ๋อหนีออกจากบ้านมา “

หลังจากที่เตียวเหิงพูดจบเขาก็หยุดพูดและรอเย่เฉินที่กำลังเงียบอยู่

ฆ่าลูกชายของผู้พิพากษามณฑล …

เย่เฉินผงะไปชั่วขณะ เขาไม่คาดคิดว่าครอบครัวของเตียวเมิ่งจะกลายเป็นผู้ลี้ภัยเพราะเหตุนี้

” ติ้ง ความภักดีของ เตียวหยู -10″

” ติ้ง ความภักดีของ เตียวหยู -10″ และความสัมพันธ์เริ่มกลายเป็นรังเกียจ”

นี้มัน!

เย่เฉินรีบมองไปที่เตียงเหิงและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ข้าเคยพูดไว้ก่อนแล้วว่าพวกเจ้าคือคนของหมู่บ้านหลุนฮุยแม้ตายเป็นวิญญาณก็เป็นคนของหมู่บ้านหลุนฮุย ไม่ต้องพูดถึงว่าเตียวเมิ่งฆ่าบุตรชายของผู้พิพากษาเขต ถึงแม้ว่าเขาจะฆ่าบุตรชายของจักรพรรดิเขาก็เป็นคนของหมู่บ้านหลุนฮุย! “

“ นายท่าน!” เตียวเหิง หลั่งน้ำตาออกมาทันที และ เตียวเมิ่งก็กำหมัดแน่น

“เตียวเมิ่งสาบานว่าจะภัคดีต่อท่านลอร์ด!” จ้าวเมิ่งคุกเข่าข้างหนึ่งและตะโกนเสียงดัง “ปัง”

” ติ้ง ความภักดีของ เตียวหยู +10″

” ติ้ง ความภักดีของ เตียวหยู +10″

” ติ้ง ความภักดีของ เตียวหยู +10″

“ติ้ง ระดับความชื่นชอบของ เตียวหยู +10 และความสัมพันธ์ก็เปลี่ยนเป็นปกติ”

“ติ้ง ระดับความชื่นชอบของ เตียวหยู +10 และความสัมพันธ์ก็เปลี่ยนเป็นมิตร”

“ติ้ง ระดับความชื่นชอบของ เตียวหยู +10”

อ๊า ในที่สุดฉันก็เป็นปกติ ฉันวางใจได้ซักที แมวตัวน้อยคนนี้ …

เย่เฉินลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกจากนั้นมองไปที่เตียวหยูและพูดว่า

“เจ้าจะต้องดูแลห้องโถงพยาบาลในหมู่บ้านหลุนฮุยต่อจากนี้ไป”

“ ค่ะท่านลอร์ด” เตียวหยู พยักหน้าและตอบกลับ

เย่เฉินพยักหน้า แต่เขาไม่กล้าคุยกับเธอคนนี้ต่อไป เธอคือแมวป่าตัวน้อย และมันเสี่ยงจะทำให้อารมณ์ของเธอระเบิดทุกครั้งเมื่อยั่วยุเธอ

หืม?

ดูเหมือนฉันจะมองข้ามบางอย่างไป …

เย่เฉินผงะไปชั่วขณะแล้วเมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้

หลังจากผ่านไปไม่กี่ลมหายใจเย่เฉินก็จ้องมองไปที่เตียวเหิงอย่างจริงจัง

“ นายท่าน?” เตียวเหิงผงะและกล่าวออกมาอย่างสงสัย

“ พวกเจ้ามาจาก มณฑลเจินติ้ง เมืองเสียงสาน หรือเปล่า?” เย่เฉินถามอย่างรีบร้อน

“ขอรับนายท่าน ชายชราผู้นี้มาจากอำเภอเจินติ้ง เมืองเสียงสาน ” เตียวเหิงพยักหน้าตอบรับ แต่สีหน้าของเขาสับสนยิ่งกว่าเดิม

“ เจ้ารู้จัก เตียวหยุน ไหม?” เย่เฉินถามด้วยแววตาที่สดใส

“เขาเป็นพี่ชายของหยูเอ๋อหลานของชายชรา ท่านลอร์ดท่านรู้จักเขาหรอ?” เตียวเหิงถามด้วยสีหน้างงงวย

บ้าเอ้ย!

เมื่อ เย่เฉิน ได้ยินสิ่งนี้เขาก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก จากนั้นเขาก็มองไปที่ เตียวเหิง, เตียวเมิ่ง และ เตียวหยู ด้วยความเป็นมิตร

***อธิบายเล็กน้อยครับ เตียวหยุนเป็นชื่อจริงของ จูล่ง ซึ่งเป็นตัวละครในวรรณกรรมจีนอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊ก ที่มีตัวตนจริง และเป็นหนึ่งในห้าทหารเสือแม่ทัพคนสำคัญของเล่าปี่