ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 591
หลังจากที่แองเจลีนพาเจย์ขึ้นรถเข็นได้แล้ว เธอก็พูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ท่านประธาน ดิฉันไม่มีประโยชน์อย่างอื่น แต่ดิฉันมีพละกำลังมหาศาลนะคะ เหมาะที่สุดที่จะเป็นผู้ดูแลคนที่มีความบกพร่องในการเคลื่อนไหวอย่างคุณ”
เจย์และเกรย์สันตกใจกับความแข็งแกร่งของแองเจลีน
ถ้าเป็นผู้หญิงร่างใหญ่และสูงที่มีพลัง พวกเขาคงไม่แปลกใจมากเท่าไหร่
แต่แองเจลีนดูผอมมาก เธอเป็นคนที่มีเพียงความงามที่งดงาม แล้วยังเป็นคนละเอียดอ่อนและน่าทึ่ง อีกทั้งยังเปรียบเหมือนดอกไม้เรือนกระจกชนิดหนึ่งที่ดึงดูดผู้ชมล้อมรอบอีกด้วย
ถึงกระนั้น เธอก็สามารถอุ้มเจย์ได้ด้วยตัวของเธอเอง ฉากนั้นมันช่างขัดแย้งกันเกินไป
ความแปลกใจแวบเข้ามาในดวงตาของเจย์และมันหายวับไป ในไม่ช้าใบหน้าของเขาก็กลับคืนสู่สภาพที่เย็นชาอีกครั้ง
“ดีล่ะ เธอแข็งแกร่งมาก” เขาชมอย่างไม่จริงใจ
แองเจลีนกระซิบเบา ๆ “ท่านประธาน ดิฉันไม่ได้แข็งแรงมากหรอก แต่ว่าคุณนั่นแหละที่ผอมเกินไป”
ริมฝีปากของเจย์กระตุกอย่างรุนแรง
เธอพูดแหย่ใส่เขาเพราะความผอมเกินไปงั้นเหรอ?
เกรย์สันกลัวว่าทั้งสองจะทะเลาะกันและรีบเร่งไกล่เกลี่ยสถานการณ์ “ท่านอาเรส ไปกันเถอะครับ รถรออยู่ข้างนอกแล้ว”
เจย์พยักหน้า
แองเจลีนเข็นเจย์ไปที่ประตูโรงพยาบาล
รถโรลส์-รอยซ์ รุ่นซิลเวอร์ สปิริตสีดำกำลังรออยู่ที่ประตู เมื่อคนขับเห็นเจ้านายมาถึง เขาก็รีบไปเปิดประตูให้ท่านอาเรสอย่างเอาอกเอาใจ
กระดานที่ได้ถูกสร้างขึ้นตามทางจากประตูรถเพื่อสร้างทางลาดที่ง่ายสำหรับการเข็นรถขึ้นไป
แองเจลีนผลักรถเข็นไปที่ประตูรถ ขณะที่เธอกำลังจะขึ้นไปบนทางลาด เธอได้ยินเสียงของเจย์ว่า “เอาออกไปซะ”
คนขับตกใจเล็กน้อยจึงรีบดึงกระดานราบออกทันที
แองเจลีนถามด้วยความงุนงง “ท่านประธาน จะเอาไม้กระดานออกไปทำไมคะ?”
“เธอแข็งแรงพอ ไม่ใช่เหรอไง?” เจย์พูดอย่างเย็นชา
บ้าเอ้ย แองเจลีนอยากจะร้องไห้ แต่ไม่มีน้ำตา!
ผู้ชายคนนี้กำลังแก้แค้นเธออย่างแน่นอนเพราะเธอบอกว่าเขาผอมเกินไป
ไอ้ผู้ชายบอบบางเอ๊ย!
แองเจลีนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วใช้กำลังให้เป็นประโยชน์ โดยยกเจย์และรถเข็นขึ้นพร้อมกัน
จากนั้นแองเจลีนที่กำลังจะเข้าไปในรถเพื่อไปนั่งด้านหลัง พร้อมกับเจย์ที่ได้นั่งอยู่ในรถ เธอก็ได้ยินเสียงของเจย์ว่า “ของน้ำหน่อย”
แองเจลีนดึงขวดน้ำที่บรรจุน้ำจากกระเป๋าของเขาออกมาแล้วยื่นให้เขา
เจย์เหลือบมองแล้วพูดเบา ๆ “เปิดฝาให้ด้วย”
แองเจลีนคลายเกลียวฝาแล้วยื่นขวดน้ำให้เขาอีกครั้ง
“ป้อนฉันด้วย” เจย์พูด
แองเจลีนตกตะลึง ผู้ชายคนนี้พัฒนาเป็นโรคเจ้าชายที่บอบบางหลังจากล้มป่วยในครั้งนี้ได้ยังไงเนี่ย?
“ท่านอาเรส มือของคุณต้องออกกำลังกายอย่างเหมาะสมบ้างแล้วนะ”
แองเจลีนยื่นขวดน้ำในมือให้เขา จากนั้นจับมือเขาและนำขวดน้ำป้อนใส่ปากของเขา
การแสดงออกของเจย์นั้นบูดบึ้งมาก หลังจากดื่มน้ำไปไม่กี่ครั้ง เขาก็วางขวดน้ำลง
ในเวลานี้ รถโรลส์-รอยซ์ได้เริ่มสตาร์ทเครื่องออกแล้ว และแองเจลีนไม่สามารถเคลื่อนตัวเมื่อรถออกได้แล้ว เธอเพียงแค่นั่งถัดจากเขาและมองไปที่เจย์ เธอยังคงตัวสั่นด้วยความกลัว
หลังจากที่เจย์ดื่มน้ำแล้ว เขาก็เงียบเป็นพิเศษ เขาเอนศีรษะลงบนหลังรถเข็นและหลับตาเพื่อสงบสติอารมณ์
ใบหน้าที่หล่อเหลานั้นดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้นเนื่องจากความผอมของเขา
แองเจลีนคิดอย่างผิดหวัง “เมื่อไหร่ผู้ชายคนนี้จะจำฉันได้?”
เมื่อรถมาถึงที่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนก็เกิดปัญหาขึ้น
รถหลายคันที่บรรทุกทีมหมอของแกรนด์เอเซียได้เดินทางไปยังอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนมาถึงก่อนหน้านี้ แต่ถูกบอร์ดี้การ์ดของตระกูลอาเรสสกัดกั้นและขณะนี้อยู่ระหว่างการตรวจสอบความปลอดภัย
เกรย์สันไม่พอใจอย่างมากกับการกระทำของบอร์ดี้การ์ดของตระกูลอาเรสและวิจารณ์พวกเขาด้วยความโกรธอย่างไม่ลดละ
“เครื่องมือที่ซับซ้อนเหล่านี้มีไว้สำหรับการรักษาท่านอาเรส หากพวกนายสร้างความเสียหายโดยไม่ได้ตั้งใจและถ้ามันทำให้การเจ็บป่วยของท่านอาเรสล่าช้า ฉันจะไม่ปล่อยพวกนายไปง่าย ๆ อย่างแน่นอน”
“คุณเกรย์สัน ต้องขอโทษอย่างมากจริง ๆ แต่ท่านปู่อาเรสได้อัพเกรดระบบรักษาความปลอดภัยโดยคำนึงถึงปัญหาล่าสุดของตระกูลอาเรส วัตถุสิ่งของต่าง ๆ และคนแปลกหน้าทั้งหมดที่เข้าสู่อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนต้องได้รับการตรวจสอบอย่างเข้มงวด”
