ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 662
โจซี่มองเธอด้วยความว่างเปล่าราวกับหุ่นเชิด
“คุณแม่คะ คุณดูอารมณ์ดีนะ” โจซี่กล่าว
แม่ของเธอยิ้มและพูดว่า “ฉันได้ยินมาว่าเธอดีขึ้นแล้ว ทำไมฉันถึงไม่มีความสุขได้ล่ะ?”
โจซี่แกล้งหัวเราะ
เธอถูกฮิโรชิล่วงละเมิดและพี่แองเจลีนก็รับผิดแทนเธออีก ทุกสิ่งทุกอย่างได้สะสมเข้ามาและทุกสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่สิ่งที่น่ายินดีเลย
อย่างไรก็ตาม แม่ของเธอไม่สามารถซ่อนความรู้สึกของตัวเองได้
แม่ของเธอนั่งลงข้างเตียง แล้วเอื้อมมาจับมือโจซี่และเริ่มกระบวนการพูดล้างสมองเธอเป็นไปตามปริยายและไหวพริบ
“โจซี่ ฟังฉันนะ ทั้งพี่ชายและพ่อของเธอคิดว่าสิ่งที่เธอทำกับฮิโรชิจะกลายเป็นเรื่องอื้อฉาว ดังนั้น เป็นการดีเสียกว่าที่จะเดินหน้าต่อไปให้เร็วที่สุด ทั้งสองคนพยายามอย่างเต็มที่ที่จะกดดัน ตำรวจ เมื่อทำให้เรื่องคลี่คลายกับตำรวจแล้ว เราจะไปดำเนินคดีในศาลวันมะรืนนี้กัน”
โจซี่เยาะเย้ยในใจ
‘เจย์คงทนไม่ได้ที่จะทิ้งพี่แองเจลีนไว้ข้างในคุกนั่นนานเกินไป เห็นได้ชัดว่าเขาพยายามทุกวิถีทางที่จะทำเพื่อพาเธอออกมาให้เร็วที่สุดด้วยซ้ำ’
ส่วนพ่อของเธอจะสนใจไปทำไม?
“เขาคิดว่ามันเป็นเรื่องอื้อฉาวอย่างนั้นเหรอ? แต่เขาเป็นคนที่เลือกสามีที่ยอดเยี่ยมให้ฉันเองนะ” โจซี่พูดเยาะเย้ย
แม่ของเธอดูเจื่อนเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่าโจซี่เป็นคนใจดีและเรียบง่ายอยู่เสมอ ดังนั้นเธอจึงใช้ความคิดเพื่อแก้ตัวให้แจ็ค
“พ่อของเธอก็ถูกฮิโรชิหลอกเหมือนกัน เขาคิดว่าตั้งแต่ที่ครอบครัวไททัสมีฐานะดีขึ้น เธอจะไม่ทุกข์ทรมานหลังจากแต่งงานกับครอบครัวของพวกเขาแล้วก็เท่านั้น” แม่ของเธอพูดด้วยท่าทางหลอกลวง
โจซี่ยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันเกรงว่าเขาคิดว่าลูกสาวที่ใจง่ายคนนี้สามารถค่อย ๆ เข้าไปอยู่ในตระกูล ไททัสได้และกลายเป็นรากฐานที่สำคัญสำหรับธุรกิจของเขามากกว่า บางทีเขาอาจจะพอใจด้วยซ้ำถ้ามันเป็นแบบนั้น”
แม่ของเธอรู้สึกอึดอัดมาก หล่อนไม่ได้คาดหวังว่าลูกสาวที่โง่เขลาของหล่อนคนนี้จะมองทะลุผ่านหล่อนได้
หากสถานการณ์ยังคงเป็นเช่นนี้อยู่อีก แม่ของเธอคงทำตัวแย่ ๆ เพื่อสร้างความมั่นใจให้กับตัวเองก่อนจะจากไปอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม แม่ของเธอมาพร้อมกับแผนการ ดังนั้นหล่อนจึงแสดงความกล้าหาญและพยายามจะคลี่คลายโจซี่ให้ได้
“พ่อของเธอเพิ่งเข้ายึดบริษัท อาเรส ไปเมื่อเร็ว ๆ นี้ และมันเหนื่อยมากสำหรับเขา ซึ่งมันสามารถอธิบายถึงอารมณ์ของเขาได้เลย อย่าเอาสิ่งที่น่ารังเกียจเหล่านั้นที่เขาเคยบอกกับเธอก่อนหน้านี้มาเก็บไว้ในใจเลยนะ
โจซี่ ฟังฉันนะ เราควรให้ความสำคัญกับสิ่งที่สำคัญ ตอนนี้ เป็นกรณีเกี่ยวกับเรื่องของฮิโรชิแล้ว เราควรจัดการกับสิ่งนี้โดยไม่ต้องสนใจคนอื่นก่อน”
โจซี่รู้ว่าแม่ของเธอมีเจตนาอื่น เธอฟังอย่างเงียบ ๆ
โดยส่วนใหญ่เป็นเพียงแม่ของเธอที่พูดออกมาทั้งหมด เธอพูดพล่ามไม่รู้จบ “ฮิโรชิได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่ในโรงพยาบาล ถ้าเขาตาย ฆาตกรจะต้องได้รับการชดใช้”
“มีหลักฐานว่าทั้งเธอและแองเจลีนอยู่ในที่เกิดเหตุและเป็นผู้ต้องสงสัยมากที่สุดในตอนนี้ เนื่องจากแองเจลีนเป็นคนนอก ไม่สำคัญเลยว่าใครจะทำร้ายฮิโรชิในวันนั้น หลังจากได้ขึ้นศาลแล้ว
เธอจะต้องกัดฟันสู้และพิสูจน์ว่าแองเจลีนนั้นแหละที่เป็นคนทำ มันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้เธออยู่รอดปลอดภัย ตกลงไหม?”
โจซี่มองไปที่แม่ของเธอ “คุณแม่ คุณกำลังพูดว่าฉันควรจะกล่าวหาการฆาตกรรมว่าเป็นเพราะพี่แองเจลีนอย่างนั้นเหรอ?”
แม่ของเธอพยักหน้า
โจซี่รู้สึกเย็นชา แม่ของเธอเป็นผู้หญิงที่ใจดีและเห็นอกเห็นใจมาตลอด นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นอีกด้านหนึ่งของหล่อน โจซี่รู้สึกหวาดกลัว
“เธอเป็นพี่สะใภ้ของฉันนะ คุณแม่ คิดว่าเราปฏิบัติกับเธอแบบนี้มันดีแล้วเหรอ?” โจซี่หวังว่าจะปลุกจิตใต้สำนึกของแม่ของเธอให้ตื่นขึ้นได้
แม่ของเธอผิดหวังที่เธอเข้าใจช้าและพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ส่วนไหนกันที่ลูกไม่เข้าใจ? มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถอยู่รอดได้ในระหว่างพวกเธอสองคน ฉันเป็นแม่ของเธอนะ แน่นอนที่ฉันคิดจะเลือกปกป้องเธออยู่แล้ว”
“ไม่กลัวเจย์จะเสียใจหรือไงคะ?” โจซี่ถาม
แม่ของเธอบอกว่า “เจย์จะไม่เป็นไรแม้ว่าเธอจะไม่ได้อยู่ในชีวิตของเขา แต่ถ้าไม่มีเธอ ฉันก็ไม่สามารถใช้ชีวิตต่อไปได้อีก”
โจซี่จ้องมองเธออย่างว่างเปล่าด้วยสายตาที่พร่ามัวราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงในขณะนี้
“คุณแม่คะ ขอบคุณนะ ฉันรู้อยู่แล้วว่าต้องทำอะไร”
“เป็นเด็กดีมาก” แม่ของเธอยิ้มอย่างสบายใจ
หลังจากที่แม่ของเธอเดินจากไป โจซี่ปาดเหงื่อที่เย็นยะเยือกออกจากหัวของเธอ
โชคดีที่เจย์มาบอกให้ความมั่นใจกับเธอก่อนหน้านี้เสียก่อน ไม่อย่างนั้น เธอคงตาบอดเพราะลูกระเบิดเคลือบน้ำตาลของแม่ไปแล้ว
