ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 694
“ลืมมันไปเถอะ”
เกรย์สันชะงักเมื่อจ้องมองโทรศัพท์ที่ท่านประธานวางไว้บนโต๊ะ
เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะกับภาพที่แองเจลีนโพสท่า
เป็นที่รู้กันดีอยู่แล้วว่านายหญิงชอบเล่นแผลง ๆ แต่ก็ยังโหดร้ายเกินไปสำหรับเธอที่จะใช้วิธีนี้ข่มขู่ท่านประธานกับการประท้วงด้วยการอดอาหารและจะฆ่าตัวตาย
แม้จะรู้ว่าแองเจลีนจงใจพยายามยั่วยุเขา แต่ท่าทางที่จมดิ่งของเธอในภาพนั้น เป็นของจริง เหมือนกับว่าเธออยู่ในสภาพไม่ดีนัก
ความเป็นจริงที่กังวลเกี่ยวกับอาการของแองเจลีน ทำให้เจย์ตัดสินใจโทรหาเซย์น
“ไปเยี่ยมน้องสาวของนายหน่อยสิ เซย์น เธออาศัยอยู่ริมสุดทางของฝั่งแม่น้ำ”
เซย์นปฏิเสธ “ทำไมคุณไม่ไปเองล่ะ?”
เขาคงเห็นแอปภาพในอัลบั้มของโจเซฟินเหมือนกัน
เมื่อรู้ว่าโจเซฟินอยู่ด้วยกันกับแองเจลีน เซย์นไม่กล้าที่จะไปเยี่ยมน้องสาวของเขาได้ เพราะเขาไม่กล้าพบหน้าโจเซฟิน
“นั่นน้องสาวของนายนะ” เจย์ปฏิเสธอย่างผิดหวัง
“นั่นก็เป็นภรรยาของคุณเหมือนกันนะ” เซย์นโต้กลับ
แม้ว่าทั้งคู่จะกังวลเรื่องสาว ๆ ทั้งสองคน แต่ก็ยังโยนภารกิจไปเยี่ยมพวกเธออย่างต่อเนื่อง
หลังจากผ่านพ้นทางตัน เจย์ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้การโจมตีขั้นสุดท้ายของเขา
“ฉันจะคิดหาวิธีที่จะทำให้โจเซฟินหันเหความสนใจไปที่อื่น ไปหาแองเจลีนเถอะ”
“แบบนั้นค่อยยังชั่วหน่อย”
ด้วยเหตุนี้ เจย์จึงใช้วิธีเชิญโจซี่ให้เข้ามาร่วมการประชุม
เมื่อเซย์นมาถึงอพาร์ตเมนต์ที่ริมฝั่งสุดทางของแม่น้ำเพื่อไปเยี่ยมน้องสาวของเขา
เมื่อผลักประตูอพาร์ตเมนต์เข้าไป เซย์นก็พบกับสายตาของแองเจลีนที่กำลังยัดของกินเข้าปากเธออยู่หน้าโต๊ะกาแฟ
ดวงตาของเซย์นเบิกกว้าง
เมื่อเห็นเซย์น แองเจลีนรู้สึกผิดหวังอย่างมาก “ทำไมนายถึงมาที่นี่?”
เซย์นโวยวาย “คิดว่าฉันอยากมานักหรือไง? มันไม่ควรเป็นความผิดของฉันเลยที่เธอสร้างความเสียหายและทำให้ผู้อื่นกังวลกับการอดอาหารและการมีแนวโน้มที่จะฆ่าตัวตาย เธออายุเท่าไรแล้วเนี่ย?”
แองเจลีนยกพวงองุ่นแล้วตอบด้วยความมั่นใจ “ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ฉันอดอาหาร? ทั้งหมดที่ฉันไม่ได้กินเป็นเวลาสองวัน ตอนนี้ฉันกินทุกอย่างแล้ว ถ้ามีอะไรมากกว่านี้อีก ฉันก็จะกินให้หมด”
เซย์นเข้าไปตบหัวเธอ “มันก็เป็นแค่การเลิกรากัน อย่างฉันไง จะให้เธอได้พบเจอว่ามีผู้ชายที่หล่อกว่านี้!”
แองเจลีนกลอกตามองเขา “ราวกับว่าจะมีผู้ชายที่ดูดีมากกว่าเขาอยู่บนโลกใบนี้อย่างนั้นแหละ”
“แล้วถ้าเราได้หนุ่มหล่อมาให้เธอล่ะ? เราจะทำให้เขาออกไปจากชีวิตได้” เพื่อเห็นแก่ความสุขของน้องสาวของเขา เขาไม่รู้เลยว่าข้อเสนอแนะอันน่ากลัวนี้จะมีผลตามมาอย่างไร
แองเจลีนดึงองุ่นออกมาจากปากของเธอ ในขณะที่ดวงตาของเธอฉายแววเจิดจ้าอย่างมีเลศนัย
“มันก็ไม่ใช่จะเป็นความคิดที่ไม่ดี”
จากนั้น เธอก็ตบหน้าอกของเซย์น ขณะที่เธอร้องไห้ด้วยน้ำตาที่ซาบซึ้ง “เก่งจัง พี่ชาย”
เซย์นลูบหลังคอของเขาอย่างไร้ยางอาย “แน่นอนอยู่แล้ว”
ในร้านคาเฟ่แสงแห่งความหวัง
โจเซฟินรีบวิ่งไปที่ร้านกาแฟ หลังจากได้รับข้อความเชิญของเจย์
เจย์ได้จองห้องวีไอพีไว้แล้ว เมื่อเข้าไปข้างใน โจเซฟินพบถ้วยกาแฟอุ่น ๆ หนึ่งถ้วยรอเธออยู่
“ทำไมจู่ ๆ ถึงเรียกฉันออกมาล่ะ เจย์?”
ดวงตาของเจย์เต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจ ขณะที่เขามองดูโจเซฟินที่ดูผอมลงมาก
นี่เป็นเพียงความกังวลที่เขามีต่อแองเจลีนมากขึ้นเท่านั้น
โจเซฟินเป็นคนมีเหตุผล คนที่แม้ว่าจะผ่านการเลิกรา แต่จะจัดการกับช่องว่างในหัวใจของเธออย่างมีเหตุผลได้ดีมาก
อย่างไรก็ตาม แองเจลีน แตกต่างออกไป แองเจลีนเป็นคนประเภทที่จะใช้มาตรการที่สุดโต่งในเรื่องนี้
