ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 713
เธอต้องการที่จะลืมเกี่ยวกับ เจย์ อาเรส
ทุกครั้งที่เธอคิดถึงเขา หัวใจของเธอก็เจ็บปวดมากจนรู้สึกหายใจลำบากทุกครั้ง
โคลพูดเหมือนใช้อำนาจ “คุณเคยเกือบตายเพราะเขาไปแล้วครั้งหนึ่ง ถือว่าชีวิตของคุณได้กลับคืนมาแล้ว ซึ่งในตอนนี้ ชีวิตของคุณเป็นของผมเพราะผมเป็นคนช่วยชีวิตคุณ”
แองเจลีนเริ่มชินกับนิสัยที่โคลแสดงออมาอย่างเอาแต่ใจ และนิสัยข่มขู่ ตอนแรกเธอเถียงกับเขา แต่ไม่นานนักเธอก็รู้แล้วว่าแม้ว่าเธอพูดจนเธอคอแห้ง เขาก็ยังจะทำตามสิ่งที่เขาพอใจอยู่ดี
เธอเลยยอมปล่อยให้เขาพูดไป
โคลกล่าวว่า “ผมจะพาคุณกลับบ้าน เมื่อผมทำเรื่องราวปัจจุบันนี้เสร็จเสียก่อน”
แองเจลีนตกใจเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้ทำเหมือนว่าเขากำลังจะลักพาตัวเธอไปเลย
เธอยังคงดูอ่อนแอและนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้โทรศัพท์ของเธอได้หายไป เธอไม่มีเงินเหลือสักนิดเดียว เธอไม่รู้ว่าเธอจะแอบหนีไปได้อย่างไร
ถ้าชายคนนั้นจะพาเธอออกจากเมืองอิมพีเรียล เธอคงต้องพร้อมออกไป
เมื่อเห็นว่าการแสดงออกของเธอเปลี่ยนไป เขายิ้มอย่างอ่อนโยนและเอื้อมมือไปขยี้ผมของเธอ “ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ผมจะไม่ลักพาตัวคุณ ผมจะทำให้คุณเป็นอิสระ”
“ฉันอยากกลับบ้าน” แองเจลีนโพล่งออกมา
“ก็ได้ ผมจะพาคุณกลับบ้านในวันพรุ่งนี้ ถึงอย่างนั้น คุณต้องจำไว้ว่าคุณเป็นของผมแล้ว คุณต้องไปกับผมเมื่อผมแวะไปหาคุณ”
แองเจลีนคิดในใจว่า ‘เมื่อฉันกลับไปที่เมืองอิมพีเรียลได้แล้ว ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ เมื่อเขามาก่อกวนฉันอีก ฉันจะเรียกให้ตำรวจจัดการกับเขาให้ได้เลยคอยดู’
ชายคนนั้นดูเหมือนจะอ่านความคิดที่ดูไม่จริงใจของเธอได้ เขายิ้มอย่างมั่นใจจนน่าตกใจ “อย่าพยายามหนีผม เพราะคุณไม่มีทางทำมันได้”
แองเจลีนคิดกับตัวเองว่า ‘ผู้ชายคนนี้เคยชินกับทางของเขาเอง เขาใช้ชีวิตที่ไร้ประโยชน์และนิสัยเสียตั้งแต่ยังเป็นเด็ก บางทีบุคลิกที่เอาแต่ใจของเขาเองและบุคลิกชอบข่มขู่ อาจเป็นผลมาจากพ่อแม่ของเขาที่ยอมทำตามใจเขาทุกอย่าง’
“เราจะได้เห็นดีกัน” เธอพูดอย่างดื้อรั้น
โคลหัวเราะ “ผมชอบนิสัยที่รุนแรงของคุณจัง”
ก่อนที่พวกเขาจะแยกจากกัน โคลก็คิดเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ เขาเดินกลับไปที่ลิ้นชักและหยิบโทรศัพท์มือถือซึ่งเขาได้เอาไปให้แองเจลีน
“ใช้เครื่องนี้เพื่อเอาไว้ติดต่อกับผม”
แองเจลีนมองไปที่โทรศัพท์สีขาว สัญลักษณ์บนนั้นทำให้เธอสับสนเล็กน้อย เมื่อเธอเอื้อมมือไปหยิบมัน เธอพลิกมันเพื่อตรวจสอบและถามด้วยความสงสัย “โทรศัพท์เครื่องนี้ยี่ห้ออะไรกัน?”
“ไม่มีชื่อยี่ห้อ เราสร้างมันขึ้นมาเอง” โคลกล่าว
แองเจลีนจ้องมาที่เขาด้วยความงุนงง ชายคนนี้ขับรถไร้ยี่ห้อแถมยังใช้โทรศัพท์ไร้ยี่ห้ออีก ทำไมจู่ ๆ เธอถึงรู้สึกว่าเขาเป็นเหมือนมนุษย์ต่างดาวที่มาจากดาวอังคาร?
เพื่อตรวจสอบความสามารถของสิ่งที่เรียกว่าการพัฒนาอย่างอิสระของชายคนนั้น แองเจลีนจึงแยกชิ้นส่วนโทรศัพท์ออกและตรวจสอบแต่ละส่วนของมัน สีหน้าของเธอกลายเป็นตกใจเมื่อเห็นชิปที่ใช้
ชิปตัวนี้บางกว่าที่ของแกรนด์ เอเซียใช้ในผลิตภัณฑ์อัจฉริยะด้วยซ้ำ
แกรนด์เอเซียไม่ต้องไปกลัว แจ็ค อาเรส ได้อีกแล้ว หากพวกเขาเข้าถึงชิปตัวนี้ได้
ความสุขของแองเจลีนทลายหายไปในความว่างเปล่า เพราะตอนนี้เธอกับเจย์ไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าคนแปลกหน้าไปแล้ว
“บริษัทไหนกันที่ผลิตชิปตัวนี้?” แองเจลีนอยากรู้อยากเห็นอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งหมดที่ผ่านมานี้ มีเพียงบริษัท อาเรสเท่านั้นที่สามารถผลิตชิปแบบบางได้ ไม่มีบริษัทอื่นที่สามารถกำจัดพวกเขาได้เลย
โคลดูตกใจมากกว่าเดิม เขาไม่คิดว่าผู้หญิงที่เขาอุ้มขึ้นมาจากท้องถนนจะกลายเป็นคนมีค่าขนาดนี้ เธอไม่เพียงรักษาเขาจากโรคกลัวความสกปรกและอาการกลัวเลือดของเขาเท่านั้น แต่เธอยังฉลาดอย่างเหลือเชื่ออีกด้วย
ทันใดนั้น เขาก็จับมือแองเจลีนและพูดอย่างตื่นเต้นว่า “แองเจลีนแต่งงานกับผมเถอะนะ ผมสามารถให้ทุกสิ่งที่คุณต้องการได้เลย”
แองเจลีนตกตะลึง
เธอขยับมือของเธอและรีบประกอบโทรศัพท์กลับเข้าไปใหม่ก่อนที่จะส่งคืนให้เขา “ฉันสงสัยว่าโทรศัพท์ของคุณมีระบบติดตามสำหรับผู้ใช้ ฉันไม่สามารถใช้มันได้หรอกนะ”
โคลมองเธอด้วยความชื่นชม “โทรศัพท์เครื่องนี้ใช้ภายในครอบครัวของเราเท่านั้น ระบบติดตามคือการรับรองความปลอดภัยของเรา”
เขาเปิดเครื่องโทรศัพท์และลบข้อมูลของสมาชิกในครอบครัวหลายคนออกไป ในขณะที่เขายื่นให้เธออีกครั้ง แล้วเขาพูดว่า “ตอนนี้ มีเพียงข้อมูลของผมในเครื่องเท่านั้น คุณสามารถใช้มันได้โดยไม่ต้องกังวลอีก”
