ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 751
โคลกล่าวว่า “มันง่ายมากที่จะทำให้พ่อของคุณกลับมา โดยที่แม่เลี้ยงของคุณจะหายไปจากโลกนี้”
แองเจลีนไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “ฉันอยากจะแงะเปิดกะโหลกของคุณแล้วดูว่ามีอะไรอยู่ข้างในจริง ๆ นอกจากอยากให้คนอื่น ๆ หายไปจากโลกนี้ได้แล้ว คุณมีทางแก้ไขอื่นอีกไหม?”
โคลลูบจมูกอย่างเขิน ๆ และยิ้มโดยไม่พูดอะไร
คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอเป็นคนควบคุมชีวิตและความตายของผู้อื่น แต่เธอไม่เชื่อ!
เชอร์ลี่ย์มองไปที่แองเจลีนและโคล เธอแอบยิ้มออกมาเล็กน้อย
เมื่อรู้ว่าเชอร์ลี่ย์เข้าใจผิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับโคล แองเจลีนจึงใช้ท่าทางยกคางขึ้นแล้วใช้มันชี้ไปที่ประตู “คุณออกไปได้แล้ว”
โคลเม้มริมฝีปากบาง ๆ ของเขา สีหน้าที่เจ็บปวดปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา “คุณตัดขาดกันเลยนะ ทุกครั้งที่คุณใช้คนอื่นเสร็จแล้ว คุณจะเริ่มกลายเป็นศัตรูและปฏิเสธที่จะจดจำพวกเขาไปเลย”
แองเจลีนรู้สึกผิดเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้น คุณก็ออกไปหลังจากทานอาหารกลางวันเสร็จแล้วกัน”
โคลตอบไม่รั้งรอเช่นกัน “ตกลง”
แองเจลีนตกตะลึง เธอแค่พูดอย่างไม่ใส่ใจ แต่เขาจริงจังกับมันมาก
แองเจลีนพาเชอร์ลี่ย์ที่กำลังหัวเราะคิกคักเข้าไปในครัวขณะพูดกับโคลว่า “ทำตัวตามสบายเหมือนอยู่บ้านเลยนะ ฉันจะไปเตรียมอาหารกลางวันให้คุณ”
โคลถือว่าสถานที่แห่งนี้เป็นบ้านของเขาจริง ๆ และเดินเตร่ไปมาอย่างสบาย ๆ
ในห้องครัว
เชอร์ลี่ย์ยังคงหัวเราะปากกว้าง “แองเจลีนน้อย ฉันคิดว่าเขาชอบเธอจริง ๆ นะ”
แองเจลีนเอามือท้าวสะโพกและมองอย่างเป็นกังวล “อย่าคิดอย่างนั้นเพียงเพราะเขาแต่งตัวดูดีสิ เขาเป็นคนที่ไม่น่าเชื่อถือจริง ๆ คำพูดของเขาเกินจริงและเห็นได้ชัดว่าเขาเป็นลูกชายที่ถูกตามใจของครอบครัวที่ร่ำรวย”
เชอร์ลี่ย์กล่าวว่า “แต่วิธีที่เขามองเธอนั้นจริงใจ มันดูเป็นความจริงที่ว่าเขาชอบเธอนะ”
แองเจลีนเริ่มหัวเราะ “พี่ใหญ่ เขาบอกฉันเป็นการส่วนตัวว่าเขาสามารถให้ทุกอย่างกับฉันได้ ยกเว้นความรัก ในทางกลับกัน ฉันต้องการแค่ความรักและไม่ต้องการสิ่งอื่นใด เธอเห็นไหม เขาและฉันไม่สามารถเข้ากันได้เลย เราจะไม่มีวันอยู่ด้วยกันได้”
เชอร์ลี่ย์ส่ายหัวของเธออย่างเสียดาย “ทำไมฉันถึงคิดว่าเขามีใจให้ แต่เธอกลับไม่ให้ความสนใจ”
จู่ ๆ โทรศัพท์มือถือของแองเจลีนก็ดังขึ้นอย่างกะทันหัน
แองเจลีนปลดล็อกโทรศัพท์และเห็นอีเมลจำนวนมากเข้ามาในกล่องจดหมายของเธอ ตอนแรกเธอคิดว่าเป็นโฆษณา แต่หัวข้อของอีเมลทำให้เธอตกใจอย่างมาก
หัวข้อของอีเมลคือ ‘ตระกูลไททัสแห่งเมืองนางแอ่น’ ถึงจุดจบแล้ว
แองเจลีนตกใจเล็กน้อยอย่างไม่สามารถช่วยได้ แต่ถูกขับเคลื่อนด้วยความอยากรู้ ในที่สุด เธอก็คลิกเปิดอีเมลฉบับใดฉบับหนึ่งในนั้น เมื่อเห็นเนื้อหาในอีเมล แองเจลีนก็หัวเราะออกมาเสียงดัง
“ฮ่า ๆ สวรรค์ช่วยฉันจริง ๆ ด้วย”
เชอร์ลี่ย์ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ดูเธอมีความสุขมากนะ มีคนส่งข้อความถึงเธองั้นเหรอ?”
แองเจลีนมองดูชื่อผู้ส่ง แต่กลับไม่มีชื่อปรากฏ
ใบหน้าของเชอร์ลี่ย์เริ่มจริงจังโดยไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่
“แองเจลีนน้อย ฉันขอถามอะไรเธอหน่อย”
แองเจลีนรู้สึกเศร้าอย่างอธิบายไม่ถูกเมื่อได้ยินน้ำเสียงของเชอร์ลี่ย์ เธอเก็บโทรศัพท์ของเธอไว้และพูดอย่างจริงจังว่า “พี่สะใภ้ ถามมาสิ”
เชอร์ลี่ย์ถามว่า “ผู้หญิงที่มาหาเราที่บ้านครั้งล่าสุดกับเธอ…คือแฟนเก่าของพี่ชายเธอเหรอ?”
แองเจลีนดูมีความทุกข์ เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าเธอควรบอกพี่สะใภ้เกี่ยวกับโจเซฟินและเซย์นหรือไม่
“พี่ใหญ่ มันจะดีกว่าถ้าเธอไม่รู้ เมื่อไหร่ก็ตามที่เรายังมีชีวิตอยู่ เราไม่จะค่อยสับสน แต่ถ้าเรารู้ทุกอย่าง เราอาจจะไม่มีความสุข” แองเจลีนกล่าว
เชอร์ลี่ย์กล่าวว่า “ฉันไม่ค่อยสนเรื่องอดีตของพี่ชายเธอหรอกนะ แต่เมื่อฉันไปที่เมืองอิมพีเรียลเมื่อวันก่อน ฉันเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นถูกรังแกโดยซุปเปอร์สตาร์หลายคนในสถานที่ถ่ายภาพ
ฉันคิดว่าในเมื่อหล่อนเป็นคนดี หล่อนไม่ควรถูกทำให้ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ ฉันก็เลยบอกพี่ชายของเธอเกี่ยวกับหล่อน ฉันไม่รู้ว่าเขาไปช่วยหล่อนหรือเปล่า
แต่ทุกวันนี้ฉันเป็นห่วงหล่อนเสมอ แองเจลีนน้อย ทำไมเธอไม่ช่วยฉันดูหน่อยว่าสถานการณ์ของหล่อนดีขึ้นไหม?”
แองเจลีนตกใจเกินกว่าจะพูดออกมา
สำหรับเชอร์ลี่ย์ที่ต้องมาอดทนต่อแฟนเก่าของเซย์นได้ จิตใจของเธอไม่เหมือนกับผู้หญิงทั่วไปจริง ๆ
