ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 764
ทันใดนั้น กลุ่มคนก็เข้ามารุมล้อมรถฮัมเมอร์ และเข้ามารุกรานแองเจลีน
หัวใจของเจย์เหมือนกระโจนขึ้นมาถึงลำคอของเขา
แองเจลีนรีบปิดประตูเพื่อปกป้องเจย์ จากนั้น เธอก็เดินไปข้างหน้าและเผชิญหน้ากับกลุ่มคนด้วยมือเปล่า
ฟินน์รีบวิ่งไปข้างหน้าและช่วยแองเจลีนเพื่อต่อสู้กับพวกอันธพาลที่ไม่รู้จักเหล่านี้
พวกเขาเป็นนักสู้ที่ได้รับการฝึกฝนมาและทักษะของพวกเขาก็ไม่มีอะไรจะเย้ยหยันได้
แองเจลีนรู้สึกสับสน คนพวกนี้มาตามเธอหรือเจย์กันแน่?
“ฟินน์ คนพวกนี้เป็นใคร?”
“ผมไม่รู้”
เจย์จ้องไปที่แองเจลีน เขาไม่ได้คาดหวังว่าทักษะของแองเจลีนจะใช้ได้อย่างรวดเร็วในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม แองเจลีนยังคงเป็นเด็กสาวที่เปราะบางอยู่ในใจของเขาเสมอ
เขากลัวว่าเธออาจตกอยู่ในอันตราย เขาจึงลดกระจกหน้าต่างลงและเอาลูกดอกสองสามอันออกจากช่องที่ซ่อนอยู่ในรถเข็น เขาจับมันไว้ระหว่างนิ้วของเขา
ผู้โจมตีที่เข้ามาใกล้ตัวแองเจลีนถูกทำร้ายจนเสียชีวิตด้วยลูกดอก
แองเจลีนตัวสั่นเมื่อมองดูนักฆ่าล้มลงกับพื้น เธอหันกลับมามองเจย์
เจย์ตกใจเล็กน้อย เขารู้ว่าหลังจากเหตุการณ์นี้ ใบหน้าของเขาอาจถูกเปิดเผยต่อแองเจลีนโดยสิ้นเชิง ทว่า เขาไม่สามารถมองดูเธอตกอยู่ในอันตรายได้ในเวลานี้
แองเจลีนมีรอยยิ้มบนใบหน้า ในขณะที่เจย์ถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้ฉลาด เขารู้ว่าความรู้สึกที่แท้จริงของเขาได้แสดงออกมาแล้ว
เมื่อทั้งสองคนอยู่ในความคิดอันฟุ้งซ่านเล็กน้อย ใบมีดก็พุ่งเข้าหาแองเจลีน รังสีของแสงแวบผ่านดวงตาของเจย์ และลูกดอกทั้งหมดในมือของเขาพุ่งไปยังเป้าหมายของพวกมัน ร่างของผู้โจมตีบิดเบี้ยว และหนึ่งในผู้ลอบทำร้ายก็พุ่งเข้ามาเฉือนแขนของแองเจลีน
เจย์ปวดใจแทนแองเจลีน แองเจลีนมองหน้าเขาและเห็นว่าคิ้วของเขาขมวด เขาที่ขมวดคิ้ว แม้ว่าเธอจะบาดเจ็บ เธอก็ยังยิ้มออกมา
ฟินน์เห็นว่าแองเจลีนได้รับบาดเจ็บ ดวงตาของเขาก็แดงก่ำ การโจมตีและการจู่โจมของเขารุนแรงขึ้น ในขณะที่เขาได้ขจัดผู้ลอบทำร้ายออกไปอย่างรวดเร็ว
กลุ่มนักฆ่ารีบหลบหนีออกไป พวกเขาเต็มไปด้วยเลือดและรอยฟกช้ำ
ฟินน์สามารถจับหนึ่งคนในนั้นที่ยังวิ่งไม่เร็วพอไว้ได้ ฟินน์จับตัวเขาไว้และพาเขาไปหาเจย์เพื่อลงโทษ
“ท่านประธาน”
สายตาของเจย์จับจ้องไปที่แขนของแองเจลีนและเขาเย้ยหยันไปที่ฟินน์ “ลากตัวไป”
ฟินน์ยิ้มออกมา ท่านประธานไม่มีเวลาสำหรับการโลดโผนในขณะนี้ ดังนั้น เขาทำได้เพียงกดชายคนนั้นค้างไว้ขณะที่พวกเขายืนอยู่นอกรถฮัมเมอร์
แองเจลีนจับบาดแผลของเธอและเข้าไปในรถ บาดแผลของเธอเป็นเพียงบาดแผลพื้นผิวบนเนื้อ แต่เธอต้องการทดสอบเจย์ เมื่อเป็นเช่นนี้ เธอจงใจขมวดคิ้วในขณะที่กดบาดแผลเพื่อทำให้เลือดออก
เจย์ลังเล จากนั้นเขาก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาฉีกแขนเสื้อของเธออย่างไร้ความปราณี เขามองดูบาดแผลของเธอและสังเกตว่ามันไม่มีอะไรมากไปกว่าบาดแผลที่ยาวแต่ตื้น ใบหน้าของเจย์ขมวดคิ้ว
“นายเป็นห่วงฉันเหรอ?” แองเจลีนยิ้มหวาน
เจย์จ้องมองเธอ
เธอเป็นจิ้งจอกน้อยเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าเขาถูกหลอก
ในความมืดมิดของราตรี แม้แต่ความมืดของมันก็ยังมีความงามในตัวของมันเอง เจย์และแองเจลีนจ้องตากัน ดวงตาคู่นั้นของเขาเคยชินกับการหลอกลวง แต่ตอนนี้ดวงตาค่อย ๆ พังทลายและคลายออก พวกเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่มีต่อกัน แต่เขาไม่รู้ตัว
แองเจลีนเอนไปข้างหน้า เธอต้องการทดสอบเขา เธอหลับตาที่สวยงามและหลงน่าใหลของเธอ
เธอกำลังขอจูบ…
เจย์หยุดชะงัก เขาไม่ต้องการปฏิเสธเธอเพราะทุกครั้งที่เขาทำ หัวใจของเขาจะเจ็บปวดเมื่อเขาเห็นเธอเจ็บปวดอีก
แองเจลีนมั่นใจว่าเจย์เพียงแสร้งทำเป็นคนไร้ความรู้สึกและไม่แยแส เพราะเขามีเหตุผลที่เขาไม่สามารถพูดได้ ถึงกระนั้น หากเธอควบคุมตัวเอง เธอก็สามารถค้นพบความตั้งใจที่แท้จริงของเขาได้อย่างแน่นอน
เธอเลื่อนกระจกขึ้นอย่างรวดเร็วพอ บรรยากาศในรถก็มืดลง
ขณะที่เขายังคงทำอะไรไม่ถูก เธอก็ดันตัวเองไปข้างหน้า เมื่อริมฝีปากของเธอกำลังจะสัมผัสเขา มือที่เย็นเยียบก็เข้ามาแทรกระหว่างพวกเขา
