ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 776
แองเจลีนเปิดประตูเข้าไปและยืนอยู่ที่นั่น พูดกับท่านปู่เซเวียร์ “ฉันสัญญากับคุณ หลังอาหารเช้านี้ ฉันจะไปที่เมืองอิมพีเรียลและไปพาเซร่ากลับมา”
ชายชรายอมลงไปชั้นล่างเพื่อรับประทานอาหารหลังจากที่แองเจลีนได้พูดยินยอม
หลังอาหารเช้า แองเจลีนพยายามทำตามสัญญาและขับรถไปที่โรงพยาบาลแกรนด์ เอเซียแห่งเมืองอิมพีเรียล
เซร่าอยู่ที่แกรนด์ เอเซีย หลังจากคลอดทารกเพื่อรับการรักษาแล้ว วันที่จะออกจากโรงพยาบาลของเธอน่าจะในอีกไม่กี่วันนี้
แองเจลีนตรงไปที่แผนกต้อนรับของแผนกผู้ป่วยในและสอบถามเกี่ยวกับหมายเลขห้องพักฟื้นของเซร่า
แจ็ค อาเรสมีน้ำใจต่อเซร่าอย่างแท้จริง ทั้งทุกสิ่งทุกอย่าง เขาได้จัดห้องพักฟื้นวีไอพีที่ดีที่สุดในแกรนด์ เอเซียให้กับเธอ
แองเจลีนรู้สึกประหลาดใจ แจ็คและเจย์ไม่เห็นพ้องกันอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจะเต็มใจเสนอห้องพักฟื้นที่ทำกำไรให้กับเซร่าได้อย่างไร เขาคงไม่ได้ถามพ่อของเขาเพื่อขอเรียกคืนเงินสำหรับค่าธรรมเนียม ใช่ไหม?
แองเจลีนเริ่มกังวลเล็กน้อยหลังจากออกจากลิฟต์
วันนี้เธอไม่อยากเจอเจย์เลย ส่วนใหญ่เป็นเพราะเธอมีลางสังหรณ์ว่าเจย์จะรู้เกี่ยวกับโคลที่ปีนหน้าต่างของเธอเข้ามาตอนกลางดึก
ถ้าเจย์รู้เรื่องนี้ เขาอาจจะมีเจตนาอยากจะฆ่าเธอแน่ ๆ ไม่ใช่เพราะเขารักเธอ แต่เพียงเพราะเขากลัวว่าพฤติกรรมของเธอจะส่งผลเสียต่อลูกที่มีค่าของเขา
แองเจลีนส่ายหัวขณะที่เธอรีบเดินไปข้างหน้า เธออธิษฐานในใจอย่างเงียบ ๆ ว่า ‘ถึงพระเจ้าผู้ทรงศักสิทธิ์ โปรดอวยพรเส้นทางของฉันและขัดขวางไม่ให้ฉันได้พบกับเจย์ อาเรส ในวันนี้ด้วยเถิด’
เจย์อยู่ในแผนกการแพทย์เกือบทุกวันเพื่อบำบัดฟื้นฟูขาของเขา นอกจากนี้ ห้องพักฟื้นวีไอพีของเขาอยู่ชั้นเดียวกับห้องของเซร่า
ประตูห้องของเขาเปิดกว้างโดยมีฟินน์ยืนเฝ้าที่ประตูแล้วมีท่าทางยืนกางแขน เมื่อเขาสังเกตเห็นแองเจลีนเดินย่องเข้ามาโดยก้มหน้าลง ฟินน์ก็ทักทายเธออย่างเป็นมิตร “นายหญิง”
แองเจลีนเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ฟินน์ สายตาของเธออดไม่ได้ที่จะขยับหลบเข้าไปด้านในของห้อง
เธอสังเกตเห็นเจย์ม้วนขากางเกงของเขาขึ้นและโล่งใจทันทีเมื่อเห็นว่าขาเรียวของเขาเต็มไปด้วยเข็ม
เขาไม่มีทางที่จะตามเธอไปในสภาพนั้นได้อยู่แล้วสินะ?
ดังนั้น เธอจึงยืนเชิดหน้าอกและมองฟินน์อย่างภาคภูมิใจ “บังเอิญอะไรอย่างนี้นะ”
“กัลลาเกอร์ เชิญเธอเข้ามาหน่อย” เสียงที่เป็นอันตรายของเจย์สามารถได้ยินจากข้างใน
แองเจลีนตกตะลึง แต่เธอก็พยายามทำให้ตัวเองยุ่งทันที…
“ฉันไม่ว่าง”
ฟินน์มองไปที่แผ่นหลังของแองเจลีนและหัวเราะเบา ๆ แล้วเขาก็เดินไปอีกทางหนึ่ง
แองเจลีนวิ่งมาระยะหนึ่งแล้ว เมื่อเธอหันหลังกลับไปก็ไม่เห็นฟินน์แล้ว เธอคิดว่าเธอหนีไปได้สำเร็จ
ทว่า เมื่อเธอหันหน้ากลับมา เธอเห็นฟินน์เอนตัวพิงผนังกระจกตรงหน้าเธออย่างเฉื่อยชา
“ผมขอแนะนำให้คุณอย่าวิ่งหนีดีกว่าครับ นายหญิง คุณไม่คุ้นเคยกับแผนที่เส้นทางของแกรนด์ เอเซียอย่างผมหรอก”
แองเจลีนเหนื่อยมากจนเริ่มหายใจไม่ออก เธอหอบและปฏิเสธที่จะเชื่อในความคิดนอกคอกนี้ขณะที่เธอโต้กลับ “อย่างนั้นเหรอ? ทำไมเราไม่ลองอีกครั้งล่ะ?”
ฟินน์เอื้อมมือออกไปอย่างสุภาพบุรุษ “ยินดีครับ”
แองเจลีนยกระดับจิตวิญญาณของเธอขึ้นเพื่อหลบหนีอีกรอบ คราวนี้ ความคิดของเธอตรงไปตรงมามากขึ้น เธอคิดว่าต้องไปที่บันได
ถึงอย่างนั้น เมื่อเธอไปถึงบันไดขณะที่เธอหายใจหอบ เธอก็พบว่าฟินน์รออยู่ตรงนั้นนานแล้ว
แองเจลีนเหนื่อยเกินกว่าจะพูดต่อ
ฟินน์ยิ้มและถามว่า “คุณยังอยากจะหลบหนีอยู่อีกไหมครับ?”
แองเจลีนโบกมือของเธอ “ไม่แล้ว”
เธอแค่ต้องยอมไปพบกับเจย์ ใช่ไหม?
ที่ผ่านมาเธอคงไม่ได้พบเขานานนักสินะ?
มีอะไรต้องกลัว?
ฟินน์พาแองเจลีนไปที่ห้องตรวจของเจย์ เมื่อเจย์สังเกตว่าเธอเหงื่อออกมากและได้ยินเสียงหายใจแรงของเธอ เขาก็ขมวดคิ้ว “เธอกลัวที่จะเจอฉันขนาดนั้นเลยเหรอ?”
