ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 805
เนื่องจากเจย์ได้ซื้อคฤหาสน์ในถนนแอปเปิ้ลไปแล้ว แอนและครอบครัวจึงถูกบังคับให้ย้ายไปอยู่ในคฤหาสน์เซเวียร์แทน
คุณนายเซเวียร์ได้จัดการห้องบนชั้นสามไว้ให้แล้ว แต่เมื่อแอนเดินตรวจสอบรอบ ๆ บริเวณชั้นสาม เธอเริ่มพูดจาหยาบคายและบ่นด้วยท่าที่เอามือของเธอท้าวสะโพกไว้
“จอร์จ บนชั้นสามมันร้อนเกินไป เซร่าเพิ่งคลอดลูกและยังอ่อนแรงอยู่ คุณจะทำยังไงถ้าเธอเป็นโรคลมแดด?”
จอร์จมองดูเซร่าในขณะที่เธอยืนอยู่มุม ๆ หนึ่งอย่างตั้งใจฟัง เขาสังเกตเห็นว่าเธอดูซีดเซียวและรู้สึกกังวลเมื่อเห็นว่าไขมันที่เป็นก้อนน้อย ๆ บนใบหน้าของเธอดูซีดเผือด
ดังนั้น จอร์จจึงเดินเข้าไปหาคุณนายเซเวียร์และพูดอย่างจริงจังว่า “ควินเนลลา เซร่าเพิ่งคลอดลูกตาย ฉันแน่ใจว่าเธอรู้ว่าตอนนี้หล่อนดูอ่อนแอที่สุด ทำไมเธอไม่คุยกับแองเจลีนแล้วขอให้หล่อนเปลี่ยนห้องกับเซร่าล่ะ?”
ใบหน้าของคุณนายเซเวียร์ดูขุ่นมัวในทันที “ช่วงนี้แองเจิลก็สุขภาพไม่ค่อยดีนัก คุณสนใจแต่ลูกสาวคนเล็กของคุณ จอร์จ คุณเคยสนใจลูกสาวคนโตของคุณบ้างไหม?”
จอร์จพูดพึมพัมอย่างสับสนหลังจากที่เขาถูกเธอตำหนิ “แองเจลีนเป็นเด็กที่เข้มแข็งมาโดยตลอดตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก ไม่ใช่เหรอ?”
คุณนายเซเวียร์จ้องมาที่เขา แววตาที่ดุร้ายเล็ดลอดออกมาจากดวงตาของเธอ “จอร์จ แองเจิลประสบชะตากรรมอันน่าสลดใจ เธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ตกตึก แล้วยังต้องไปทำศัลยกรรมพลาสติกอีก นั่นไม่ใช่ความเจ็บปวดเพียงผิวเผิน ทั้งหมดนั้นทำให้สุขภาพร่างกายของเธออ่อนแอลง”
จอร์จรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดและพูดอย่างไม่ค่อยจะอดทนว่า “เอาล่ะ เอาล่ะ ทำเหมือนกับว่าฉันไม่เคยพูดถึงมันเลยก็แล้วกัน”
แองเจลีนกำลังยืนอยู่ตรงมุมบันได หลังจากได้ฟังการสนทนาของพ่อแม่ เธอรู้สึกปวดใจยิ่งนัก
พ่อของเขาโปรดปรานเซร่ามากจนในตอนนี้มันเพิ่มขึ้นเข้าไปในสมองของเขาแล้ว
ในเวลานี้ แอนแทรกด้วยน้ำเสียงที่ขมขื่นและใจร้ายขึ้นมาว่า “ควินเนลลา ฉันไม่ได้พยายามจะหยาบคายหรอกนะ แต่เธอไม่คิดว่าควรจะมีขีดจำกัดว่าเธอควรจะรักลูกสาวมากแค่ไหนบ้างเหรอ? เธอเคยเห็นลูกสาวคนอื่น ๆ มักจะกลับบ้านไปพักที่บ้านแม่ของพวกเธอหลังจากแต่งงานแล้วงั้นเหรอ? เธอจะดูกลายเป็นตัวตลกไปหน่อยไหม”
คุณนายเซเวียร์โกรธมาก “ลูกสาวของฉันคือทั้งชีวิตของฉัน แอน คอนเนอร์ บ้านเซเวียร์เป็นของฉันและฉันจะส่งต่อให้ลูกสาวของฉันในอนาคต ฉันแค่ทำเพื่อลูกสาวของฉันที่อนุญาตให้เธอเข้ามาอยู่ที่นี่ในตอนนี้ อย่าเอาความมั่นใจของเธอโดยไม่ตรวจสอบอะไรเสียก่อนนะ”
แอนถึงกับพูดไม่ออกและทำได้เพียงสร้างฉากแสดงขึ้นมาโดยที่ไม่สมเหตุสมผลต่อหน้าจอร์จทันที “มันเป็นความผิดของคุณเลยที่ขายบ้านของเรา จอร์จ ตอนนี้คนอื่น ๆ กำลังกดขี่เราเพียงเพราะว่าเราพึ่งพาพวกเขาเพื่อหาเลี้ยงชีพ”
จอร์จจ้องไปที่คุณนายเซเวียร์อย่างดุเดือด น้ำเสียงของเขาเย็นชาเล็กน้อย “แค่หุบปากซะ ควินเนลลา แอนแค่กังวลเกี่ยวกับเซร่าก็เท่านั้น นั่นคือเหตุผลที่เธอต้องการให้หล่อนได้เปลี่ยนห้องกับแองเจลีน คุณเป็นแม่คน คุณควรเข้าใจความยากลำบากที่เธอต้องเผชิญนะ”
คุณนายเซเวียร์รู้สึกยอมแพ้ “ฉันจะเปลี่ยนห้องกับเธอแทน”
“ไม่ได้” แองเจลีนเดินออกมา
แม่ได้รับความเดือดร้อนทุกรูปแบบเพราะเธอ เธอจะไม่ยอมให้แม่ของเธอต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจอีกต่อไป
“พ่อ คุณกับแม่หย่าร้างกันแล้ว เนื่องจากศาลได้ให้ที่พักพิงของครอบครัวเซเวียร์กับแม่แล้วด้วย นี่จึงเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของแม่ของฉัน มันก็สมเหตุผลแล้วที่แม่ของฉันไม่มีภาระผูกพันที่จะเลี้ยงดูครอบครัวใหม่ของคุณ
เธอแค่ใจดีสำหรับรองรับครอบครัวของคุณก็ดีมากแค่ไหนแล้ว แต่ความใจดีของเธอไม่รับประกันการกดขี่ของครอบครัวคุณอย่างแน่นอน” แองเจลีนฟังดูโหดเหี้ยมอย่างมากเมื่อเธอพูดประโยคสุดท้าย
ร่องรอยของความโกรธเล็ดลอดออกมาจากดวงตาของแอน “เธอใจร้ายมากเลยสินะ แองเจลีน? แม้ว่าเธอจะไม่ชอบฉันและเซร่า เธอก็ไม่ควรจะโหดร้ายกับพ่อของเธอขนาดนั้น พ่อของเธอให้บ้านหลังนี้กับแม่ของเธอก็จริง แล้วแม่ของเธอได้อาศัยอยู่ในบ้านที่สะดวกสบายเช่นนี้ได้ไหมล่ะถ้าไม่ใช่เพราะพ่อของเธอ?”
แองเจลีนจ้องมองไปที่แอนอย่างโกรธจัด “คุณหว่านความบาดหมางไว้แล้วก่อนที่คุณจะย้ายเข้ามา แล้วมันก็แน่นอนว่าจะไม่มีความสงบสุขในบ้านของครอบครัวเซเวียร์เมื่อคุณย้ายเข้ามา”
“แองเจลีน เซเวียร์!” จอร์จตะคอกอย่างโกรธจัด
“หล่อนเป็นแม่เลี้ยงของแกนะ แกจะมาพูดจากับผู้ใหญ่ของเธอแบบนั้นได้ยังไง?”
แองเจลีนไม่ต้องการโต้เถียงกับจอร์จ แองเจลีนป่าวประกาศด้วยท่าทีอ่อนล้าและอ่อนแรงว่า “ฉันจะไม่มอบห้องของแม่ให้ ฉันจะเปลี่ยนห้องกับเธอเอง อยู่ได้เลยถ้าคุณเห็นด้วยหรือจะออกไปทันทีก็ได้นะ”
เซร่าหยุดทันทีที่เธอได้สิ่งที่ต้องการ และเดินไปดึงแขนเสื้อของแอน ส่งสายตาเคลื่อนไหวไปที่แอนทันที
ด้วยเหตุนี้ แอนจึงไม่แสดงการคัดค้านอีกต่อไป
