ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 810
เซ็ตตี้น้อยนิ่งเงียบทันที
แอนรู้ดีกว่าที่จะเถียงกับเด็ก ๆ เธอแสดงสีหน้าบูดบึ้ง “ตอนนี้เลยเวลาอาหารเย็นแล้ว ทำไมยังไม่เสิร์ฟอาหารเย็นอีกล่ะ?”
คุณนายเซเวียร์และเชอร์ลี่ย์ยุ่งอยู่กับการพยายามเกลี้ยกล่อมให้แองเจลีนกลับมาอยู่ที่บ้านทำให้พวกเธอไม่มีเวลาทำอาหาร เมื่อพวกเธอได้ยินแอนแนะนำให้ทำอาหาร ทั้งคู่ก็รีบเข้าไปที่ห้องครัวและก้มหน้าก้มตาทำอาหารทันที
แองเจลีนคว้าจับมือพ่อกับแม่คนละข้างแล้วประกาศว่า “พ่อค่ะ แม่ของฉันแก่แล้ว สุขภาพไม่ดีนัก มันจะยากเกินไปสำหรับเธอที่จะทำอาหารสามมื้อต่อวัน เราจะไม่มีคนขี้เกียจอยู่ในบ้าน เราควรผลัดกันเตรียมอาหารนะ”
แอนมองดูมือที่ยุติธรรมและอ่อนโยนของเธอที่ได้รับการดูแลอย่างดี เมื่อเธอนึกถึงการแตะคราบมันและสิ่งสกปรก เธอก็แสดงกิริยาท่าทางบูดบึ้งทันทีและพูดกับจอร์จว่า “คุณรู้ใช่ไหมว่าฉันทำอาหารในครัวไม่เป็น จอร์จ?”
แองเจลีนไม่ประนีประนอม “ทุกคนที่นี่เกิดมาเป็นผู้สูงศักดิ์ทั้งนั้น เนื่องจากตระกูลเซเวียร์กำลังจะล้มละลาย แล้วเราต่างจากคนจนอย่างไร? หากคุณปฏิเสธที่จะตื่นจากความฝันอันดีแสนหวานนี้ของการเป็นเป็นผู้สูงศักดิ์ แสดงว่าคุณจะไม่ยอมตื่นขึ้นมาตลอดกาลเช่นกัน”
การแสดงออกของแอนดูมืดมนมากเพราะเธอไม่ได้เกิดมาเป็นผู้สูงศักดิ์ เธอใช้ชีวิตอย่างไร้บ้านและอนาถาเมื่อตอนที่เธอยังเด็กและได้รับความเดือดร้อนมาก หลังจากได้พบกับจอร์จแล้ว เธอค่อย ๆ เดินตามเส้นทางในฐานะผู้หญิงชั้นสูง
ถึงกระนั้น เธอก็ยังมั่นใจว่าแองเจลีน นายหญิงผู้ถูกปรนเปรอ เป็นเพียงพูดชี้สั่งเท่านั้น ถ้าเธอเข้าไปในครัว เธออาจจะทำแย่กว่าหล่อนด้วยซ้ำ
ดังนั้นเธอจึงพูดอย่างมุ่งร้ายว่า “ฉันไม่มีปัญหากับเรื่องนั้น ถ้าเธอทำให้ฉันดูเป็นแบบอย่างก่อน”
แองเจลีนคว้าผ้ากันเปื้อนจากมือแม่ของเธอและผูกไว้กับตัวเธอเอง “ตกลง ฉันจะทำอาหารคืนนี้และพรุ่งนี้คุณเป็นคนทำอาหารก็แล้วกัน”
ร็อบบี้น้อยและคนอื่น ๆ ต่างเชียร์ “ดีเลย เราช่วยแม่ทำอาหารกันอีกครั้งเถอะ”
เมื่อแอนเห็นว่าแองเจลีนมั่นใจแค่ไหน เธอก็เยาะเย้ย “เราจะได้รู้กันสักทีเมื่อเธอทำอาหารเสร็จแล้ว”
คุณนายเซเวียร์และเชอร์ลี่ย์ต้องการเข้าไปช่วย แต่กลับถูกแองเจลีนผลักออกไป “คุณแม่ เชอร์ลี่ย์ วันนี้เป็นวันหยุดของพวกคุณ ฉันจะทำมันเอง”
“เธอจะจัดการได้ใช่ไหม?” คุณนายเซเวียร์ไม่เชื่อในทักษะการทำอาหารของลูกสาวอย่างมาก จากสิ่งที่เธอจำได้ แองเจิลลูกสาวล้ำค่าของเธอใช้ชีวิตอย่างประคบประหงมและไม่เคยเข้าไปในครัวเลย
แองเจลีนกล่าวว่า “รออีกสักครู่ แล้วแม่จะรู้ว่าฉันสามารถจัดการได้หรือไม่”
เจ้าตัวน้อยทั้งสามเข้าไปในครัวและเริ่มช่วยแม่นวดแป้ง
เซ็ตตี้น้อยแสดงสีหน้าบึ้งทันทีและถามแม่อย่างไม่พอใจว่า “คุณแม่คะ ทำไมต้องแม่ยกโทษให้คุณตาด้วยล่ะ? หนูเกลียดคุณตาเพราะเขาทำร้ายแม่นะ”
แองเจลีนนั่งยอง ๆ ตรงหน้าเซ็ตตี้น้อยและพูดเบา ๆ ว่า “มันยากสำหรับพ่อแม่คนไหนที่จะปฏิบัติกับลูกอย่างเท่าเทียมกัน คุณตาก็เข้าข้างคุณน้าเซร่าเพราะเขาคิดว่าเธออ่อนแอกว่าและบอบบางกว่า เพราะฉะนั้นเขาจึงต้องดูแล”
เจนสันพูดอย่างฉลาด “คุณแม่ คราวหน้าคุณไม่ต้องมาเข้าข้างผมนะ”
ความหมายโดยนัยที่ว่าก็คือเขาไม่ได้ดูอ่อนแอ
เขาไม่ยอมถอยอยู่ข้างหลังเช่นกัน ร็อบบี้น้อยจึงพูดว่า “ผมก็ไม่ต้องการให้คุณแม่เข้าข้างผมเหมือนกัน”
เซ็ตตี้น้อยกอดแม่ด้วยความยินดีอย่างยิ่ง “คุณแม่คะ ในเมื่อเจนสันกับร็อบบี้ไม่ต้องการให้คุณเข้าข้าง คุณก็เข้าข้างหนูได้เลย”
แองเจลีนไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
ณ สวนคฤหาสน์
เจย์ถือโทรศัพท์มือถือไว้แน่นจนร้อนจัด
เจนสันโทรหาเขาเมื่อครู่นี้ และพูดอย่างเร่งรีบว่าพวกเขาไม่มีที่อยู่อาศัยอีกต่อไปแล้ว
เขาหมายความว่าอย่างไรกัน?
พวกเขาถูกบีบคั้นให้อยู่ในบ้านของครอบครัวเซเวียร์อย่างไร้ยางอาย หลังจากที่เขาได้ยึดบ้านของจอร์จหรือเปล่า?
ถึงขั้นแย่งชิงบทบาทของเจ้าบ้านและพยายามขับไล่แองเจลีนออกไป?
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าการโทรหาครั้งนี้ไม่สมควรอย่างยิ่ง แต่เจย์ก็ทนต่อการทรมานภายในใจไม่ได้อีกแล้วและในที่สุดก็โทรหาแองเจลีนทันที
