ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย – ตอนที่ 32

ในขณะนี้หลายหมู่บ้านกำลังปวดหัวกับกลุ่มโจรที่อยู่รอบ ๆ อาณาเขต

พวกเขาจ่ายเงินไปจำนวนมากเพื่อต่อต้านโจร แต่คนที่ถูกเกณฑ์มา รอดได้ไม่ถึงหนึ่งในสิบ

บางสถานที่ก็ถูกทำลายไปแล้ว

ผู้ที่มีเงินทุนก็เลือกใช้เครดิตในโลกความเป็นจริง เพื่อขอความช่วยเหลือจากผู้เล่นและผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากไปได้อย่างง่ายดาย แต่พวกเขาก็ต้องสูญเสียไปจำนวนมากเช่นกัน

ในหมู่บ้านหลุนฮุยแม้แต่เงาของโจรก็ไม่เคยปรากฏตัว ทั้งหมู่บ้านมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน

ในขณะนี้ หมู่บ้านหลุนฮุยเริ่มส่งกองกำลังไปกวาดล้างกลุ่มโจรและสัตว์ร้าย ที่เพิ่งเกิดขึ้นรอบ ๆ หมู่บ้านหลุนฮุย

ทหารทั้งหมดอยู่ในระดับ A ทั้งหมดสวมชุดเกราะเหล็ก ทั้งหมดมีหอก ดาบเหล็กและคันธนูเขาสัตว์ แม้ว่าจำนวนพวกเขาจะมีจำนวนไม่มาก แต่องค์ประกอบทั้งหมดนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้คนตกใจจนขากรรไกรค้างได้

คุณรู้ไหมว่าทหารภายใต้การนำของลอร์ดคนอื่น ๆ ยังใช้เพียงดาบไม้คันธนูไม้และบางคนยังไม่มีอาวุธด้วยซ้ำ

มองดูจากองค์ประกอบทั้งหมดของหมู่บ้านหลุนฮุยในขณะนี้ แม้ว่าจะเทียบกับกองทัพของจักรวรรดิฮั่นก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลย

ทั้งหมดนี้เป็นอุปกรณ์ที่เย่เฉินใช้จ่ายไป 10,000 ทอง ถ้าคนงานอยากทำงานได้ดี เขาต้องลับอาวุธให้คมก่อน

หากต้องส่งกองกำลังไปต่อสู้ก็ต้องมีชุดเกราะและอาวุธที่ดีเป็นธรรมดา พวกเขาจะต้องมีอุปกรณ์ที่ดีที่สุด

ณ จุดนี้, เย่เฉินเต็มใจที่จะลงทุน

และการกระทำแบบนี้ของเย่เฉินยังกระตุ้นความรู้สึกขอบคุณจากทหารของหมู่บ้านหลุนฮุย ไม่ว่าจะเป็นความภักดีหรือขวัญกำลังใจก็เพิ่มขึ้น

แน่นอนว่า อุปกรณ์เหล่านี้ไม่ได้ผลิตโดยหมู่บ้านหลุนฮุย มิฉะนั้นค่าใช้จ่ายคงไม่มากขนาดนี้ แต่เย่เฉินก็ไม่รู้สึกกังวล

เมื่อเห็นทหารของหมู่บ้านหลุนฮุยตะโกนเสียงดัง เย่เฉินก็ยกหอกสังหารขึ้นด้วยมือขวาจากนั้นก็ตะโกนเสียงดังลั่น

“ไป!”

ในขณะนี้หมู่บ้านหลุนฮุยได้เผยเขี้ยวเล็บที่น่ากลัวอย่างเป็นทางการ

“ขอให้ท่านลอร์ด ได้รับชัยชนะกลับมา”

“ขอให้ท่านลอร์ด ได้รับชัยชนะกลับมา”

“ขอให้ท่านลอร์ด ได้รับชัยชนะกลับมา”

เสียงตะโกนดังมาจากปากของชาวบ้านเกือบ 400 คน ในตอนนี้ไม่มีชาวบ้านคนใดในหมู่บ้านหลุนฮุยที่ไม่รู้สึกตื่นเต้น นี่คือนายท่านของพวกเขา นี่คือทหารของหมู่บ้านหลุนฮุย!

ทั่วทั้งดินแดนของอาณาจักรฮั่นอันยิ่งใหญ่ไม่มีหมู่บ้านใดสามารถครอบครองพลังเช่นนี้ได้

ในฐานะชาวบ้านในหมู่บ้านหลุนฮุยก็มีความภาคภูมิใจในฐานะชาวบ้านของหมู่บ้านหลุนฮุย

รอบ ๆ หมู่บ้านหลุนฮุยมีสัตว์ป่ามากมาย แม้ว่าจะไม่มีสัตว์ร้ายในเจ็ดวันที่ผ่านมาเพราะราชาพยัคฆ์และอสรพิษดำ

นี่คือบททดสอบแรกที่ทุกหมู่บ้านต้องผ่านใันไปให้ได้ อย่างไรก็ตามสัตว์ร้ายจำนวนมากเหล่านี้ถูกตัดหัวและสังหารโดยทหารของหมู่บ้านหลุนฮุย

เมื่อสัตว์ร้ายรอบ ๆ ถูกกำจัดแล้ว ทหารของหมู่บ้านหลุนฮุย ก็มุ่งไปยังตำแหน่งของค่ายโจรที่ได้รับการตรวจสอบแล้ว

หมู่บ้านแห่งหลุนฮุย ตั้งอยู่ในหุบเขาโดยมีป่าที่ไม่มีที่สิ้นสุดอยู่ด้านนอก และสภาพแวดล้อมดังกล่าวได้สร้างสถานที่ที่ยอดเยี่ยมสำหรับการก่อตั้งค่ายโจร

เรื่องนี้แตกต่างจากภายนอกมาก รอบอาณาเขตของผู้เล่นลอร์ดด้านนอกนั้นมีค่ายโจรเพียงหนึ่งถึงสามค่ายเท่านั้น

แต่รอบๆหมู่บ้านหลุนฮุนนั้นมีค่ายโจรมากเกินไป รวมแล้วมีค่ายโจรทั้งหมด 138 แห่ง !

เรื่องนี้สร้างความกดดันให้เย่เฉินไม่น้อย เพราะค่ายโจรที่พึ่งสร้างขึ้นมานั้นทั้งค่ายขนาดเล็กและค่ายขนาดใหญ่ทั้งหมดจะเข้าต้องเข้าโจมตีหมู่บ้านหลุนฮุยอย่างแน่นอน

เย่เฉินไม่ต้องการรอให้ถึงตอนนั้น เขาจึงเริ่มเปิดฉากโจมตีก่อน มิฉะนั้นจะรอให้โจรป่าเข้ามาบุกยึดครองแล้ว มันจะเป็นหายนะของหมู่บ้านหลุนฮุย

ป่านอกหมู่บ้านหลุนฮุย ถูกตั้งชื่อว่าป่าหลุนฮุยโดยเย่เฉิน ทางเหนือของป่าหลุนฮุย มีภูเขาลูกใหญ่ อยู่ห่างจากหมู่บ้านหลุนฮุย 30 ไมล์

มีค่ายโจรขนาดกลางตั้งอยู่ ซึ่งมีสมาชิกทั้งหมด 500 คน ในวันนี้กลุ่มทหารติดอาวุธหนักก็เดินทางมาถึงเชิงเขา

“ ท่านลอร์ด ส่งคนไปล่อพวกโจรลงจากภูเขา แล้วทำลายพวกมันทั้งหมดเลยดีหรือไม่?” เตียวเมิ่งเดินมาหาเย่เฉินและถาม

“มันใช้เวลานานเกินไป หมู่บ้านหลุนฮุยไม่สามารถรอได้” เย่เฉินพูดขึ้นในขณะลงจากหลังม้า

“นายท่าน ข้าอาสานำทัพบุกโจมตีด้วยตัวข้าเอง!” ทันใดนั้นเตียวเมิ่งก็เข้าใจความตั้งใจของเย่เฉินโดยไม่พูดอะไรเขาคุกเข่าข้างหนึ่งแล้วตะโกนเสียงดัง

“อาวุธของเจ้านั้นแย่เกินไป งั้นก็ไปพร้อมกับข้าเถอะ” เย่เฉินมองไปที่เตียวเมิ่งแล้วกล่าว

“ นายท่าน ได้โปรดอย่าทำอย่างนั้น!”

เตียวเมิ่งตกใจมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เขารู้ว่าเย่เฉินกำลังจะโจมตีค่ายโจร แต่เขาไม่คาดคิดว่าเย่เฉินจะเป็นผู้นำเข้าโจมตีด้วยตัวเอง

“ ท่านลอร์ด!” ทหารของหมู่บ้านหลุนฮุยได้ยินดังนั้น ทุกคนคุกเข่าข้างหนึ่งแล้วตะโกนดังลั่นพร้อมกัน พวกเขาไม่ต้องการให้เย่เฉินเสี่ยง

“ ข้าเองก็เป็นผู้บัญชาการทหาร มันไม่มีอะไรผิดปกติ ยิ่งไปกว่านั้นพวกเจ้าทุกคนกำลังต่อสู้เพื่อหมู่บ้านหลุนฮุย และต่อสู้เพื่อข้า จะไม่ให้ข้าเข้าร่วมสงครามได้อย่างไร? พอแค่นั้นแหละ รอสัญญาณจากข้าเตรียมตัวให้พร้อมและพยายามอย่าได้รับบาดเจ็บ! “

เย่เฉินพูดจบด้วยการเคลื่อนไหวด้วยมือขวาของเขาหอกสังหารก็ปรากฏขึ้นทันที

“ ท่านลอร์ด!” เตียวเมิ่งต้องการโน้มน้าวเย่เฉินอีกครั้ง

“หุบปาก ไปจัดการหน่วยลาดตระเวนของค่ายโจร ฆ่าพวกมันให้หมด จากนั้นก็โจมตีค่ายหลักโดยตรง “เย่เฉินจ้องมองไปที่เตียวเมิ่งและกล่าว

“ ท่านลอร์ดจะโจมตีโดยตรง?” เตียวเมิ่งรู้สึกงุนงงแล้วถาม

“ในอนาคตจะมีกองกำลังทหารในหมู่บ้าน ดังนั้นเจ้าจึงต้องเรียนรู้เพิ่มเติมจากพวกเขา “เย่เฉินมองไปยังเตียวเมิ่งด้วยความรำคาญจากนั้นก็กล่าว

ทหารของหมู่บ้านหลุนฮุย เมื่อเห็นดังนั้น พวกเขาทุกคนพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่ให้ตัวเองหัวเราะออกมา

เตียวเมิ่งหน้าแดงขึ้นมาทันทีแล้วเขาก็ตะโกนว่า: “จ้าวหวู่ หวังเอ๋อ เจ้าสองคนไปจัดการหน่วยลาดตระเวน!”

“ครับท่านแม่ทัพ!” จ้าวหวู่และ หวังเอ๋อ ตอบรับจากนั้นก็เดินเข้าไปในพงหญ้าพร้อมกับอาวุธของพวกเขา

หลังจากนั้นไม่นาน จ้าวหวู่และ หวังเอ๋อ ก็กลับมาพร้อมกับคราบเลือด

เมื่อเห็นเช่นนี้เย่เฉินก็โบกหอกสังหารแล้วพูดออกมา: “ขึ้นไปบนภูเขาระวังอย่าเคลื่อนไหวดึงดูดความสนใจของพวกโจร!”

“ครับท่านลอร์ด!” ทหารตอบพร้อมเพรียงกัน