ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 844
แองเจลีนมองไปที่เจย์ที่อยู่ตรงมุมห้องด้วยหางตาของเธอ เธอเห็นแววจาที่ไร้ความรู้สึกของเขาและเริ่มรู้สึกกระด้างกระเดื่อง
ถ้าเธอเข้ากันได้กับผู้ชายคนอื่นและยังไม่ถูกเจย์รบกวน หลังจากนั้นควรทำลายจินตนาการทั้งหมดเกี่ยวกับเขา
แองเจลีนถามกอร์ดอนด้วยเสียงเล็ก ๆ “คุณรู้วิธีจูบไหม?”
กอร์ดอนมองที่ปากสีแดงของแองเจลีนและมีสีหน้าขยะแขยง “คุณ ผมแค่ขอให้คุณแกล้งเป็นแฟนของผม คุณไม่ต้องทำทุกอย่างก็ได้”
แองเจลีนพูดว่า “แบบหลอก ๆ คุณรู้วิธีไหม?”
กอร์ดอนมองไปยังที่ซึ่งแองเจลีนกำลังมองอยู่ “เพื่อเขาใช่ไหม?”
แองเจลีนพยักหน้า
กอร์ดอนถอนหายใจอย่างโล่งอก “โอเค”
หลังจากนั้น พวกเขาทั้งสองก็กอดกัน กอร์ดอนใช่มือของเขาบังปาก แต่จากทิศทางของเจย์ พวกเขาดูเหมือนกำลังจูบกัน
จู่ ๆ ฝูงชนรอบตัวพวกเขาก็เริ่มปรบมือ
แองเจลีนและกอร์ดอนแยกตัวออกจากกันหลังจากครู่ใหญ่
เจย์มองแองเจลีนที่ยังคงดื่มด่ำกับผลที่ตามมาอย่างร้ายกาจ ในตอนนั้นเขาอยากที่จะพุ่งเขาไปและบีบคอเธอมาก
เธอปล่อยตัวเองมากเช่นนี้เลยอย่างนั้นหรือ?
ถ้านี่คือสิ่งที่เขาได้กลับมาหลังจากที่เขาปกป้องเธอมามากมาย ถ้าอย่างนั้น ทำไมเขายังคงอดทนล่ะ?
“ฟินน์ พาเธอกลับมา” เขาอ้าปากพูดขณะสายตาของเขาลุกเป็นไฟ
ฟินน์รู้สึกได้ถึงความเดือดดาลของชายคนนั้น มันคือพลังที่สามารถทำลายทุกอย่างที่ขวางทางของมันได้
“รับทราบครับ” ฟินน์ห่วงแองเจลีน
ในตอนที่แองเจลีนออกจากฟลอร์เต้นรำ เจย์ก็หายตัวไป
ฟินน์มาหาเธอพร้อมรอยยิ้มที่สุภาพ เขาพูดว่า “คุณเซเวียร์ ท่านประธานจองให้คุณหวนคิดถึงเรื่องในอดีตกับเขา”
สายตาของแองเจลีนมีประกายของความสุข เขาอิจฉาใช่ไหม?
“ฟินน์ คุณก็เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันไม่ว่าง ฉันต้องดูแลแฟนของฉันนะ” เธอแสร้งที่จะพูดอย่างเฉยเมย
ฟินน์เงื้อมือและเขกไปที่เธอ
สาวสวยจำนวนหนึ่งเดินออกมากจากที่ไหนก็ไม่ทราบและอุ้มแองเจลีนออกไป
คนจากโรงแรมเห็นว่าพวกเธอทำงานให้กับเจย์ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าพูดอะไร
หลังจากครู่ใหญ่ แองเจลีนก็ลืมตา
เธอรู้ตัวว่าเธอกำลังพูดมัดติดกับเก้าอี้ รอบ ๆ ตัวเธอมืดสนิทและเธอเริ่มกรีดร้องด้วยความกลัว “ช่วยด้วย ช่วยด้วย!”
ในตอนนี้ไฟก็ถูกเปิดและเจย์กำลังนั่งอยู่ในรถเข็นของเขาอยู่ตรงหน้าเธอ
แองเจลีนมองดูเชือกเส้นหนาที่อยู่รอบ เธอก็ระเบิดหัวเราะออกมา
“ท่านอาเรส นายไม่รู้เหรอว่าเซเวียร์ กรุ๊ปเปลี่ยนไปมากแค่ไหน เราไม่ได้ดีเหมือนที่เราเคยเป็นเมื่อก่อนแล้ว ฉันไม่คุ้มค่ากับเงินอีกแล้ว นายจะได้อะไรจากการลักพาตัวฉัน?” แองเจลีนเย้ยหยัน
ยิ่งเขาโกรธมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น
นี่หมายความว่าเขายังคงสนใจเธอ
“แองเจลีน อธิบายเรื่องอื้อฉาวของเธอกับกอร์ดอนมา” เจย์กัดฟัน น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาต
แองเจลีนหัวเราะเสียงดัง “ก็อย่างที่นายเห็นไง มันคือรักแรกพบ ทำไมเหรอ? นายมีความคิดเห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นเหรอ?”
เจย์เดือดดาลด้วยพฤติกรรมที่เฉยเมยของเธอ “ฉันไม่อยากให้เธอไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวที่น่ารังเกียจที่จะส่งผลต่อการเจริญเติบโตของลูก รู้ไหม?”
แองเจลีนมองเขาอย่างยั่วยุ “นี่มันเรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับนาย”
เจย์เข็นรถเข็นเขาไปอยู่ตรงหน้าแองเจลีนในทันที “สุขภาพจิตของลูกจะได้รับผลกระทบเพราแม่ที่ไร้ยางอายของพวกเขา เธอคิดว่ามันไม่เกี่ยวกับฉันงั้นเหรอ?”
