ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 849
เช้าวันต่อมา แองเจลีนหลับจนกระทั่งถึงตอนเที่ยงก่อนที่จะลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ สภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคยเตือนใจเธอในทันทีว่าเธอถูกเจย์ลักพาตัวมา
อย่างไรก็ตาม กุญแจมือที่มือของเธอถูกปลดแล้ว แองเจลีนลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ เจย์ปล่อยเธอเป็นอิสระแล้วใช่ไหม?
เธอกระโดดออกจากเตียงและเดินออกประตูไปอย่างเงียบ ๆ ขณะที่เดินเท้าเปล่า
ห้องนั่งเล่นด้านนอกห้องนอนนั้นว่างเปล่า แสงในห้องมืดมาก ดังนั้นแองเจลีนจึงไม่สามารถเห็นได้ว่าทางออกอยู่ที่ไหน เธอยืนด้วยความงุนงงกลางห้องนั่งเล่น
ในครั้งนี้ เธอได้ยินเสียงหนึ่งดังมาจากชั้นล่าง “พัสดุ!”
หลังจากนั้น ฟินน์ตะโกนออกมาด้วยความประหลาดใจ “พระเจ้าช่วย! ท่านประธานจะเปิดร้านขายของใช้เด็กทารกหรือไง?”
แองเจลีนรู้สึกราวกับว่าเธอถูกฟ้าผ่า เธอท้องจริง ๆ ใช่ไหม? เจย์ซื้อผลิตภัณฑ์ของแม่และเด็กทารกให้เธอด้วยงั้นเหรอ?
เธอส่ายหน้าและคร่ำครวญ ผู้ชายคนนี้คงจะไม่ใจดีแบบนั้น
“เธอตื่นแล้ว” เสียงที่เยือกเย็นของเจย์ดังมาจากด้านหลังเธอ
แองเจลีนรู้สึกเหมือนเธอถูกจับติด เธอตัวสั่นและหันหลังมองไปที่เจย์ด้วยความรู้สึกผิด
“ท่านอาเรส ฉันไปได้แล้วใช่ไหมตอนนี้?” เธอคิดตั้งแต่ที่เขาได้แก้มัดเธอ หลังจากนั้นเขาตั้งใจที่จะปล่อยเธอไป
สายตาของเจย์จ้องไปที่เท้าเปล่าของเธอขณะที่เขาขมวดคิ้ว “สวมรองเท้าแล้วมากินข้าวเช้า เราต้องคุยกันหลังจากนี้”
แองเจลีนอ่านความรู้สึกจากน้ำเสียงแข็งทื่อของเขาไม่ออก เธอมุ่ยและบ่นพึมพำ “ฉันไม่อยากกิน ฉันรู้สึกไม่อยากอาหาร”
เธอหิวข้าวจริง ๆ แต่อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่าเธอคงจะถูกลงโทษอย่างรุนแรงเมื่อเธอมีอาหารอยู่ในท้อง เธอคงจะอาเจียนออกมาอย่างรุนแรงจนเธอเกลียดชีวิตตัวเอง
เจย์เข็นรถเข็นเข้าไปในครัวและได้ยินเสียงท้องของเธอดังก้อง เขาสั่งอย่างโกรธเคือง “เธอพยายามที่จะดูดซับแก่นแท้ของโลกเพื่อที่เธอจะได้เป็นพระเจ้าหรือไง?”
ดูดซับแก่นแท้ของโลก?
แองเจลีนระเบิดหัวเราะออกมา “ท่านอาเรส นายรู้ไหมว่ามันหมายความว่ายังไง? ฉันคิดว่านายจะไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ซะอีก”
เธอเดินเข้าไปในห้องอาหารอย่างกระฉับกระเฉง หลังจากนั้น เธอจึงเริ่มล้อเขา
เจย์รับประทานอาหารเช้าอย่างสง่างาม เขายังคงง่วงนอนจากการนอนหลับ แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ดูขี้เกียจเหมือนกับแมว รูปลักษณ์ในปัจจุบันของเขาได้ซ่อนคมเขี้ยวและความน่ากลัวของเขาไว้อย่างสมบูรณ์แบบ
เขาพยักหน้าเล็กน้อย
นับตั้งแต่เธอกลับมา เขาสนใจในสิ่งต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการกลับชาติมาเกิดและเรื่องเหนือธรรมชาติ
แองเจลีนตกใจ “ทำไมล่ะ?”
“อย่าพูดตอนกินข้าว” เจย์จ้องเธอ “กินสิ”
ทันใดนั้น แองเจลีนก็รู้ตัวว่ามีอาหารมากมายอยู่บนโต๊ะ ทั้งหมดล้วนเป็นอาหารโปรดของเธอ มีเครื่องดื่มทุกชนิดเช่นน้ำเต้าหู้และเครื่องดื่มบางอย่างที่ทำจากธัญพืช
แองเจลีนตกใจ “ท่านอาเรส นายนี่เหลือเกินจริง ๆ นายกินอาหารมากมายขนาดนี้หมดเหรอ?”
เจย์พูดว่า “เธอก็อยู่นี่ ใช่ไหม?”
ทั้งหมดนี้ถูกเตรียมไว้เพื่อเธอ แต่เธอกลับบอกเขาว่าฟุ่มเพือย
แองเจลีนสัมผัสท้องที่แบนราบของเธอและหยิบขนมปังปิ้งขึ้นมาชิ้นหนึ่ง หลังจากนั้น เธอจึงเริ่มกินอย่างช้า ๆ
เธอกลัวว่าเธอจะอาเจียนอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม เธอไม่อยากทำให้ตัวเองขายหน้าต่อหน้าเจย์ผู้มั่นใจในตัวเองและสง่างามอีก
เจย์มองเธอขณะที่เธอกินอย่างระมัดระวังและเยาะเย้ยเธอว่า “เธอพยายามเป็นเหมือนสุภาพสตรีใช่ไหม? เลิกเสแสร้งได้แล้ว เธอคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นยังไงงั้นเหรอ?”
แองเจลีนจ้องไปที่เขา “ไม่ ฉันก็แค่กลัวว่าฉันจะอ้วกออกมาและทำลายอารมณ์ของนาย”
เจย์พูดว่า “เธอกำลังทำลายอารมณ์ของฉันด้วยการทำตัวเสแสร้งนี่แหละ”
แองเจลีนโกรธมากจนเธอเริ่มยัดอาหารเข้าปาก เขาเป็นตัวประหลาดที่สะอาดอยู่แล้ว แต่เธอไม่ใช่
สีหน้าของเขามีรอยยิ้มดีใจในตอนที่เขาเห็นเธอกำลังกินอาหารอย่างหมดกังวล
อย่างไรก็ตาม แองเจลีนได้กินอาหารมากเกินไปและเร็วเกินไป เธอไม่คิดว่าตัวเองจะขยายท้องจากการกินที่มากเกินไป
ในที่สุด เมื่อเธอยืนขึ้น เธอเจ็บปวดจากท้องที่ปูดโปนของเธอ
แองเจลีนนั่งลงอีกครั้ง
“เกิดอะไรขึ้น?” เจย์ถามเมื่อเขาสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติ
“ฉันกินมากเกินไป” แองเจลีนกล่าวตัวความเขินอาย
