ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนล่มสลาย – ตอนที่ 49

เมื่อเย่เฉินนำทหารออกจากสนามของค่ายฝึก ชาวบ้านในหมู่บ้านหลุนฮุยต่างยืนรออยู่ข้างนอก

พวกเขาทั้งหมดถือจอบขวานในมือ…

พวกเขาได้รับรู้เกี่ยวกับการมาถึงของทหารม้าอูหวน และแม้แต่ท่านลอร์ดของพวกเขาที่เพิ่งกลับมาก็ต้องนำกองทหารออกไปป้องกันศัตรูในทันที

“ขอให้ท่านลอร์ดมีชัยกลับมา!”

“ขอให้ท่านลอร์ดมีชัยกลับมา!”

“ขอให้ท่านลอร์ดมีชัยกลับมา!”

หลังจากเห็นเย่เฉินชาวบ้านทั้งหมดก็โค้งคำนับและตะโกนออกมาอย่างพร้อมเพรียง พวกเขารู้สึกขอบคุณเย่เฉินที่มอบชีวิตที่มั่นคงให้กับพวกเขา แต่พวกเขาเป็นเพียงชาวนาสิ่งที่พวกเขาทำได้คือรอคอยอย่างเงียบ ๆ ในหมู่บ้านหลุนฮุย รอให้เย่เฉินกลับมาอย่างมีชัย

หากศัตรูโจมตีหมู่บ้านหลุนฮุย พวกเขาก็ไม่ลังเลที่จะหยิบจอบขวาขึ้นมาต่อสู้จนลมหายใจเฮือกสุดท้าย อย่างที่พวกเขาทำก่อนหน้านี้ แม้ว่ามันไม่ได้เกิดขึ้นก็ตาม แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าพวกเขาต้องการทำเช่นนั้นจริงๆ

เย่เฉินเหลือบมองไปยังชาวบ้านและพยักหน้าจากนั้นก็เดินต่อไป ทหารนับหมื่นติดตามเย่เฉินไปยังทางเข้าหุบเขา

อย่างเป็นระเบียบ

เมื่อเย่เฉินนำกองกำลังออกจากหุบเขาหลุนฮุย ร่างที่สวยงามก็เดินออกมาจากหลังต้นไม้ที่อยู่ไกลออกไป เธอจ้องมองไปยังกองทัพที่กำลังจากไปและเช็ดน้ำตาของเธอแล้วกระซิบว่า “ระวัง … “

ด้านนอกของหุบเขา

เย่เฉินที่อยู่บนม้ามองไปยังป่าที่ไม่มีที่สิ้นสุด หลังจากเงียบไปชั่วครู่เขาก็หันมาและตะโกนว่า:

“พวกเจ้าทุกคนจงฟัง แบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มแรกปักหลักรออยู่ตรงนี้อีกกลุ่มปีนขึ้นไปซ่อนตัวบนต้นไม้! เมื่อทหารม้าอูหวนมาถึงยิงธนูใส่พวกมันให้ได้มากที่สุด จากนั้นกลุ่มแรกจะเข้าโจมตีอีกครั้ง แต่จงระวังพยายามอย่าทำให้ม้าเจ็บ! “

“ ครับท่านลอร์ด!” ทหารตะโกนตอบรับอย่างพร้อมเพรียง

พวกเขารีบวิ่งไปยังต้นไม้ข้างหน้าแล้วปีนขึ้นไปซ่อนตัวทีละคน พวกเขาทุกคนต่างมีคันธนูและลูกศรอยู่บนหลัง ต้นไม้ในป่าหลุนฮุยทั้งสูงแข็งแรงและอุดมสมบูรณ์ ไม่มีปัญหาที่จะให้คนสามถึงห้าคนซ่อนตัวอยู่

อาวุธที่ยึดได้ในการโจมตีค่ายโจรในครั้งก่อน ทั้งหมดถูกขายไปในตลาด เย่เฉินได้รับทองคำมากกว่า 200,000 เหรียญสำหรับการขายในครั้งนี้

อย่างไรก็ตามแม้ว่าเย่เฉินต้องการเงิน แต่เขาก็ต้องมีเหยื่อเพื่อตกปลา

ยุคนี้ไม่เพียงแค่ต้องมีทหารอยู่ในมือ แต่คุณยังต้องการอาวุธด้วย

ดังนั้นนอกจากหอกแล้วทหารทุกคนต่างก็มีธนูและลูกศรอย่างเพียงพอ

แม้ว่าคันธนูและลูกศรเหล่านี้จะไม่ใช่อาวุธระดับสูง แต่ก็เพียงพอที่จะจัดการกับทหารม้าอูหวน!

อูหวนเป็นชนเผ่าเร่ร่อนที่ร่ำรวยจากม้าศึก แต่สิ่งนี้ไม่สำคัญ

สิ่งสำคัญคือพวกมันขาดแร่เหล็ก นับประสาอะไรกับทักษะความสามารถในการตีเหล็ก พวกพวกมันจึงไม่มีทหารม้าในชุดเกราะมากมายนัก

ในส่วนของป่าหลุนฮุยนั้นมีต้นไม้สูงตระหง่านอยู่ทั่วทุกหนแห่ง มันจึงทำให้ทหารม้าเสียเปรียบเป็นอย่างมาก

ทหารม้าที่ไม่สามารถวิ่งเข้าจู่โจมได้ พวกมันก็เป็นได้เพียงขยะ ดังนั้นเย่เฉินไม่กังวลเกี่ยวกับทหารม้าอูหวนเลย

ยิ่งไปกว่านั้นเย่เฉินตั้งใจที่จะจัดการทหารม้าอูหวนกลุ่มนี้! และปล้นม้าศึกของพวกมัน!

ม้าศึกเป็นวัตถุดิบทางยุทธศาสตร์ในช่วงสามก๊ก ลอร์ดที่ครอบครองทหารม้าคือลอร์ดที่ทรงพลัง

ไม่ว่าจะเป็นความคล่องตัวหรือความสามารถเชิงรุก ทหารม้าก็ไม่เป็นสองรองใคร

แน่นอนว่าทหารม้าจะถูกจำกัดโดยภูมิประเทศและมีเพียงสถานที่ที่เปิดโล่งเท่านั้นจึงจะทำให้พวกเขาสามารถแสดงศักยภาพได้อย่างเต็มที่

อย่างไรก็ตามไม่ว่าเย่เฉินจะเป็นผู้ปกครองทางเหนือหรือเข้าร่วมเหตุการณ์ในการทางประวัติศาสตร์ที่กำลังจะเกิดขึ้น ทหารม้าก็เป็นสิ่งจำเป็น

มีเพียงแบบแปลนค่ายกองพันทหารม้าและแบบแปลนค่ายทหารม้าเกราะหนัก จึงจะสามารถเปลี่ยนทหารเป็นทหารม้าหรือทหารม้าเกราะหนักได้

ค่ายทหารม้าที่ไม่มีม้าจะเป็นทหารม้าได้หรือไม่?

ไม่แน่นอน!

ดังนั้นเย่เฉินต้องการที่จะกำจัดทหารม้าอูหวนในป่าหลุนฮุย หากจะกล่าวให้ถูกต้องคือเย่เฉินต้องการม้าในมือของพวกมัน!

เย่เฉินยืนอยู่ตรงหน้า ทหารสี่พันนาย และมองไปด้านหน้าด้วยสีหน้าเย็นชาและจริงจัง

ทหารสี่พันนายที่อยู่ด้านหลังของเขาต่างถืออาวุธยาวและหอกยืนนิ่งเหมือนภูเขา

บนต้นไม้ทหารจากหมู่บ้านหลุนฮุยถือคันธนูและดึงสายธนูเล็งไปยังสนามรบ

นอกจากเสียงลมพัดสั่นไหวใบไม้ ก็ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาแม้แต่น้อย

เวลาผ่านไปเล็กน้อยดวงตาของเย่เฉินก็เบิกกว้าง เมื่อได้ยินเสียงของม้าศึกดังขึ้นและตามมาด้วยเสียงการสนทนาของผู้คน

เตรียมตัว!

เย่เฉินยกมือขวาขึ้นเพื่อให้สัญญาณ ทหารจากหมู่บ้านหลุนฮุยที่ซ่อนอยู่บนต้นไม้ดึงคันธนูของพวกเขาและเล็งไปที่พื้น

ทหารสี่พันคนด้านหลังของเย่เฉิน ถือหอกในแนวทแยง

ในไม่ช้าเสียงสนทนาของทหารม้าอูหวนก็ใกล้เข้ามา

“บ้าเอ้ย ที่นี่คือที่ไหนทำไมมีต้นไม้เยอะขนาดนี้”

“ข้าจะรู้ได้อย่างไร แต่มันต้องไม่ธรรมดาแน่ๆพยัคฆ์ตัวใหญ่นั้นถึงได้อยู่ที่นี้”

“ท่านผู้นำยี่ดันพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ชิวลี่อยู่คนเดียว”

“เรื่องไร้สาระผู้นำของเผ่าอูหวนเราคือชิวลี่จวีเป็นธรรมดาที่เขาต้องการทำให้ชิวลี่ชวีพอใจ”

“ฮิฮิ ถ้าผู้นำสามารถขึ้นเป็นหัวหน้าเผ่า พวกเราจะได้รับผลประโยชน์ไปด้วยทั้งผู้หญิงวัวควายแกะพวกเราจะได้รับมาทั้งหมด”

“ฮ่าฮ่าฮ่านั่นคือผู้นำของเผ่าอูหวนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกและจะเป็นเรื่องดีสำหรับเรา พวกเราจะสามารถมีชีวิตที่ดีได้อย่างแน่นอน”

“ พวกเราฆ่าพยัคฆ์นั่นเมื่อเรากลับไปคราวนี้ ต้องขอให้หัวหน้าพาพวกเราไปปล้นชาวฮั่น”

“นั้นทำให้ข้านึกถึงผิวขาวเนียนนุ่มของหญิงสาวชาวฮั่นพวกนั้น”

เย่เฉินหรี่ตาลงเมื่อเขาได้ยินคำพูดพวกนั้น จากนั้นแววตาของเขาแสดงออกถึงความเย็นชา

ทันใดนั้นทหารม้าอูหวนหลายคนก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเย่เฉิน

“ฆ่า!” เย่เฉินโบกมือขวาก่อนตะโกนด้วยเสียงดังลั่น

“ หวดหวด”

ลูกศรจำนวนนับไม่ถ้วนถูกยิงออกมาจากต้นไม้ในทันที ทหารม้าอูหวนต่างจ้องมองอย่างงุนงง

พวกมันมาที่นี่เพื่อฆ่าราชาพยัคฆ์ ป่าที่ไม่สิ้นสุดนี้ไม่ควรจะมีผู้คนอยู่มีเพียงบางส่วนที่เป็นค่ายโจร

พวกมันไม่ได้เกรงกลัวพวกโจรและไม่มีทางที่พวกโจรจะกล้าโจมตีพวกมัน นี้คือสิ่งที่พวกมันคิด

มันคือเผ่าอูหวนซึ่งเป็นชนชาติที่เติบโตบนหลังม้า กล้าหาญและไม่หวาดกลัวต่อสิ่งใด

พวกมันทั้งหมดเป็นทหารและทุกคนเก่งใรเรื่องการทำสงคราม หากโจรต้องการปล้นพวกมัน มันก็สามารถฆ่าโจรเหล่านั้นได้อย่างง่ายดาย

แต่ตอนนี้กลับมีกองทัพที่ทรงพลังสี่พันนายปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกมันและยังมีลูกศรจำนวนนับไม่ถ้วนยิงใส่พวกมันจากต้นไม้อีก

“ พรึบ”

เสียงลูกธนูเจาะทะลุร่าง

ทหารม้าอูหวนถูกยิงด้วยลุกศรฝนเลือดสาดกระจายลอยไปทั่ว

“ศัตรูโจมตี! ศัตรูโจมตี!”

เสียงตะโกนนับไม่ถ้วนออกมาจากปากของทหารม้าอูหวน