ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 918
สีหน้าของเกรย์สันแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม
เมื่อมาถึงปราสาท ได้มีผู้หญิงสวยเรียงเป็นสองแถวเดินเข้ามาและช่วยพาแองเจลีนเข้าไปข้างใน
แองเจลีนรู้สึกหมดความอดทน “ฉันคิดว่าเรากำลังจะเซ็นเอกสาร ไม่ใช่เหรอเกรย์สัน? นายพาฉันมาที่ไหน?”
เกรย์สันตอบอย่างสุภาพว่า “ให้เวลาผมสักครู่ ผมจะไปค้นเอกสารครับ”
พวกผู้หญิงก็ช่วยพาแองเจลีนไปที่ห้องเขียนหนังสือ ขณะที่เกรย์สันก็ได้วางใบหย่าไว้ตรงหน้าเธอ
จากนั้นเขาก็ยื่นปากกาให้เธอ
หัวใจของแองเจลีนแตกสลาย เมื่อถือปากกา เธอพบว่าตัวเองไม่สามารถเรียกความกล้าหาญเพื่อเซ็นชื่อของเธอได้เลย
“ช่วยบอกฉันถึงเนื้อหาของใบหย่าหน่อยสิเกรย์สัน” จู่ ๆ เธอก็พูดขึ้น
เกรย์สันรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก
แองเจลีนพูดอีกครั้งว่า “เขามีครอบครัวใหญ่โตและมีธุรกิจเป็นของตัวเอง เงินนั้นก็มีส่วนเกี่ยวข้องในการหย่าครั้งนี้ นี่ยังไม่นับลูกสามคนของเรานะ ฉันจำเป็นต้องรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา”
เกรย์สันตอบว่า “ท่านประธานจะปล่อยให้เด็กทั้งสามคนอยู่ภายใต้การดูแลของคุณครับ”
ท่าทีของแองเจลีนแข็งทื่อ “เขาไม่ต้องการเด็ก ๆ เหรอ? ไม่แม้แต่สักคนเดียวเลยเหรอ?”
แองเจลีนเคยกลัวว่าเขาจะพรากพวกเขาทั้งหมดไปอย่างไร้ความปราณี แต่ทว่าเขากลับไม่ต้องการอะไรเลย
การตัดสินใจของเขาทำให้ใจของแองเจลีนเย็นลง
ทำไมเขาถึงไม่ต้องการลูกคนไหนของพวกเขาเลย ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาต้องการตัดสัมพันธ์ทั้งหมดกับเธองั้นเหรอ?
“แล้วเงินทองของเขาล่ะ? ฉันไม่ได้อะไรเลยเหรอ?” แองเจลีนยืนขึ้นด้วยความขุ่นเคือง
เธอไม่ต้องการเงิน แต่มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับทัศนคติของเขา
เธอต้องการรู้ ไม่สิ จำเป็นจะต้องรู้ต่างหาก
อย่างไรก็ตาม เกรย์สันยังคงเงียบ
แองเจลีนหัวเราะออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน เขาอาจจะตายไปแล้วสำหรับเธอ “ก็เลยกลายเป็นแบบนี้งั้นเหรอ?”
เสียงหัวเราะอันน่าขนลุกของแองเจลีนได้เปลี่ยนเป็นเสียงสะอื้นไห้ด้วยความโศกเศร้าอย่างรวดเร็ว
“ฉันทำอะไรผิดงั้นเหรอ เจย์บี้? ทำไมนายทำกับฉันแบบนี้ ฉันทำผิดอะไร? บอกฉันที ฉันจะเปลี่ยนแปลง ฉันสัญญา ฉันจะทำตัวดีขึ้น”
“ฉันรู้ว่าฉันควรจะฟังนาย ฉันขอโทษที่ทำให้นายผิดหวัง ฉันไปทำศัลยกรรมทั้ง ๆ ที่นายห้ามฉัน ฉันจากไปเมื่อนายบอกให้ฉันอยู่ นั่นคือเหตุผลที่นายโกรธใช่ไหม? แต่มันไม่นานเกินไปเหรอ? การลงโทษนี้ยังนานไม่พออีกเหรอ?”
“ขอร้องล่ะ เจย์บี้ ได้โปรดกลับมาหาฉัน ฉันขอโทษ ขอร้องล่ะ”
แองเจลีนคร่ำครวญ ความโศกเศร้าในน้ำเสียงของเธอบีบคั้นหัวใจของทุกคนที่ได้ยินมัน
เกรย์สันเช็ดน้ำตาของตัวเองอย่างเงียบ ๆ
สายตาของเขาจับจ้องไปที่นาฬิกาบนผนังขณะที่เขามองดูเข็มนาทีที่เดินหมุนไป สัญญาณแห่งความตายกำลังล่องลอยอยู่ในใจของเขา
การที่ตัวเลขลดลงทุกวันจาก 13 จนเหลือ 1 ถูกฝังอยู่ในหัวของเขา
เขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการอยู่เคียงข้างท่านประธานและยอมตายแทนเขา
แต่อย่างไรก็ตาม ประธานได้ให้ทีมภูตผีเอ่ยคำมั่นสัญญากับเขา พวกเขาได้ให้คำมั่นว่าจะปกป้องแองเจลีนไปตลอดชีวิตและอุทิศคนให้แก่แองเจลีนในฐานะหัวหน้าคนใหม่
ด้วยความโกรธเคือง แองเจลีนฉีกเอกสารเป็นชิ้น ๆ
“ฉันไม่อยากหย่า” แองเจลีนคัดค้าน
“เขาเป็นคนที่ตามหาฉันก่อน เขาควรจะเตรียมตัวให้พร้อมที่จะจัดการกับฉันไปตลอดชีวิตที่เหลือของเขา”
“เขาได้ให้สัญญาว่าเราจะอยู่ด้วยกันจนกว่าความตายจะพรากเราจากกัน เราจะเผชิญหน้ากับทุกสิ่งทุกอย่างด้วยกัน ทั้งช่วงขึ้นและลงของชีวิต แล้วทำไมเขาจึงกลับคำพูดของเขาแบบนี้? ทำไม?”
เอกสารการหย่าร้างปลิวไปทั่วห้องราวกับเกล็ดหิมะปลิวว่อนในอากาศ
แองเจลีนร้องไห้สะอึกสะอื้น
ปราสาทนั้นเต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งความเศร้าโศก
ในเวลาเดียวกันที่บริษัท เอมิเนนต์ ออเนอร์
