ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 921
เครื่องบินขับไล่บินวนอยู่ในอากาศเหนืออสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน
แต่ละลำมีอุปกรณ์คล้ายเรดาร์ซึ่งกวาดจับไปทั่วทุกมุมของพื้นที่
มันทำให้สิ่งมีชีวิตในพื้นที่นี้ไม่มีที่ไหนสามารถหลบซ่อนได้
รังสีแห่งความตายได้กลืนกินสิ่งมีชีวิตราวกับประจุไฟฟ้า เผาผลาญพวกเขาให้เป็นซากศพที่ไหม้เกรียม
ภายในหอท่าเรือหอมหวน
ในห้องรับประทานอาหาร มุมปากของเจย์ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่งดงาม ขณะที่เขาจ้องมองไปที่สมาชิกในครอบครัวของเขาที่เป็นลมหมดสติไป
นี่เป็นอาหารมื้อเย็นครั้งสุดท้ายกับพวกเขา เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ขัดขวางแผนการของเขา เจย์จึงได้ปรุงอาหารมื้อเย็นด้วยยาพิษปลอม
“พวกนาย นำพวกเขาไปที่โลงศพทางชีวเคมี”
“ครับผม”
อุโมงค์ทางเดินที่ดั้งเดิมคับแคบจากหอท่าเรือหอมหวนไปยังวังใต้ดินได้กว้างขึ้นอย่างมาก ต้องขอบคุณคนที่ทำงานข้ามคืนที่ลงแรงกับมัน
เมื่อมาถึงวังใต้ดิน เจย์เฝ้าดูขณะที่ผู้คนของเขาวางท่านปู่และคนอื่น ๆ ไว้ในโลงศพทางชีวเคมี เขาปิดโลงศพด้วยตัวของเขาเอง
โลงศพเหล่านี้ไม่เพียงแต่สร้างขึ้นเพื่อทนต่อการกวาดของรังสีอินฟาเรดเท่านั้น แต่ยังสามารถทำลายเรดาร์ที่ใช้ได้อีกด้วย นอกจากนี้ ระบบปิดล็อคที่แข็งแรงของพวกมันสามารถป้องกันแก๊สพิษทุกประเภทไม่ให้ซึมเข้าไปได้
ออกซิเจนจำนวนหนึ่งถูกเก็บไว้ในโลงศพ แม้ว่ามันจะเพียงพอแค่ประมาณสองวันก่อนที่มันจะหมดไป
หลังจากนั้น เจย์ก็หันหลังและออกจากวังใต้ดินโดยไม่ลืมที่จะปิดอุโมงค์ให้สนิท
เขากลับไปที่หอท่าเรือหอมหวน ปรบมือสองครั้ง แล้วครอบครัวของเขาปรากฏตัวต่อหน้าเขา
คุณท่านปู่พยุงตัวเองด้วยไม้เท้า ขณะที่แจ็ค อาเรสมีสีหน้าสุภาพเรียบร้อยและเคร่งขรึมบนใบหน้าของเขา เจมส์ อาเรสอยู่บนรถเข็น…
เจย์พูดว่า “ขอบคุณครับ ผมสัญญาว่าตระกูลอาเรสจะทำในสิ่งที่เราสามารถทำได้เพื่อครอบครัวของพวกคุณ”
“ตระกูลอาเรสได้ช่วยพวกเราครับนายท่านเจย์ มันช่างเป็นเกียรติที่ได้มอบชีวิตของพวกเราให้กับคุณ นี่ยังไม่รวมถึงว่าพวกเราทุกคนเป็นคนที่ชีวิตตกอยู่ในอันตรายอยู่แล้ว การตายก็เป็นเพียงแค่คำถามว่าเมื่อไหร่เท่านั้นเองครับ”
เจย์พยักหน้า
“ถ้างั้นนายก็ควรจะออกไปกับฉัน”
จากนั้น เจย์ก็สาวเท้ายาวไปที่ประตูหลักของหอ
เมื่อเปิดประตู เขาถูกกระแทกด้วยการโจมตีที่เป็นแรงสั่นสะเทือนทางอากาศและทางพื้นดินซึ่งแทบจะระเบิดแก้วหูของเขา
เขามองดูผู้ชายจากค่ายยามรักษาการณ์วิ่งไปทั่ว จำนวนของพวกเขาลดน้อยลงเหลือเพียงหยิบมือเดียว
จากนั้นเครื่องบินขับไล่ก็เริ่มลดระดับลงมา เผยให้เห็นชายที่สวมชุดดำซึ่งลงจากพาหนะของพวกเขา
บนข้อมือของพวกเขามีอุปกรณ์ที่ดูคล้ายไฟฉายที่ยิงรังสีของแสงซึ่งสามารถทำให้สิ่งมีชีวิตตายได้ พวกเขาเริ่มสำรวจหาสิ่งมีชีวิตที่หลงเหลืออยู่
เบื้องหน้าของหอท่าเรือหอมหวนมีรถถังที่ปรับแต่งและดัดแปลงจอดอยู่ ตัวรถถังเองก็ดูน่าทึ่งเช่นกัน ซึ่งเหมาะกับรัศมีที่สง่างามของเจย์
มุมปากของเจย์กระดกขึ้นอย่างงดงามเมื่อสมาชิกขององค์กรโลกาวินาศวิ่งเข้ามาหาเขา
จากนั้นเขาก็พุ่งข้ามทุ่งหญ้าฝ่าเข้าไปท่ามกลางผู้คนด้วยความเร็วของเสือชีตาห์
เขาเริ่มต่อสู้กับคนเหล่านั้น
ไม่เหมือนกับสมาชิกในตระกูลอาเรสที่จะนั่งนิ่งและเฝ้ามอง ยามจากค่ายรักษาการณ์ของชาโตว์ เดอ เซลีนเริ่มเร่งรีบออกไปพร้อมชุดเกราะพิเศษ
เจย์พูดว่า “แสดงให้ฉันเห็นหน่อยสิว่าแกมีอะไรดี”
ขาของเขาจะยังคงแข็งไม่ได้หากไม่ได้เป็นเพราะการทำกายภาพบำบัดอย่างหนักของเขาในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้
การเคลื่อนไหวของเจย์นั้นรวดเร็วและแข็งแกร่ง ในขณะที่เขาฉลาดพอที่จะจับคู่ความแข็งแกร่งของเทควันโดที่เขาได้เรียนรู้ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เข้ากับความลื่นไหลของศิลปะการต่อสู้แบบผสมผสานที่เขาได้ตกหลุมรักภายหลัง
เมื่อถูกล้อมรอบด้วยสมาชิกขององค์กรโลกาวินาศ เจย์พบว่าตัวเองไม่มีความกลัวแม้แต่น้อยในสิ่งที่เห็น
ดอกกระดุมสีขาวของเขาเบ่งบานด้วยความระลึกถึงดอกบัว ในขณะที่ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวอย่างว่องไวในอากาศ ในเวลาไม่นาน สมาชิกทุกคนก็ล้มลงเป็นวงกลมกับพื้นรอบตัวเขา
