ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 931
เจย์หัวเราะให้กับความรักที่กดขี่ของเขาที่มีต่อแองเจลีนด้วยอารมณ์ขันปกติของเขา
‘แองเจลีน เซเวียร์ เธอรู้ไหมว่าฉันโชคดีมากแค่ไหนที่ได้เจอเธอ? ฉันได้ใช้โชคลาภสะสมของฉันทั้งหมดเพื่อเจอเธอ ตกหลุมรักเธอ และมีเธอ โชคของเจย์บี้ทั้งหมดถูกใช้ไปหมดแล้ว บางทีอาจะเป็นเพราะเจย์บี้ใช้มันอย่างฟุ่มเฟือยมากเกินไป ตอนนี้โชคของฉันได้หมดลงแล้ว มันถึงเวลาที่ฉันจะบอกลากับเธอเสียที…’
น้ำตาไหลอาบแก้มของแองเจลีน เจย์เขียนความจริงโดยใช้น้ำเสียงที่ตลกขบขันและผ่อนคลาย แต่ดูเหมือนว่าแองเจลีนจะสามารถเห็นความเศร้าและความสิ้นหวังบนใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเขาอีกโลกหนึ่งได้
เจย์เขียนในสมุดโน๊ตว่า ‘ฉันทำแท้งลูกของเราในวันนี้ ฉันรู้ว่ามันต้องใจสลายเอามาก ๆ แต่แองเจลีน นี่เป็นการตั้งครรภ์นอกมดลูก เจย์บี้จะยอมให้เธอเสี่ยงชีวิตของตัวเองเพื่อเรื่องนี้ได้ยังไง? ใช่ ลูกก็สำคัญกับฉัน แต่เขาเป็นแค่การสานต่อความรักของเรา’
‘เขาไม่ใช่เธอ ในขณะที่แองเจลีน เซเวียร์คือคนเดียวที่ฉันรัก’
‘ในตอนที่เธอได้รับรู้ว่าเด็กคนนั้นจากไปแล้ว เธอตะคอกใส่หน้าฉันและด่าทอฉันที่ทำตัวโหดเหี้ยมและเลือดเย็น ในตอนที่ฉันเห็นเธอคลานหนีฉันไปด้วยร่างกายที่อ่อนแอ ฉันอยากที่จะบีบคอตัวเองให้ตาย’
‘ฉันอยากจะอธิบายเรื่องนั้นกับเธอนะ แองเจลีน ฉันรู้ว่าการสูญเสียลูกไม่ใช่เหตุผลเดียวที่เธออารมณ์เสีย แต่มันก็เป็นเพราะเธอเข้าใจความรักของฉันที่มีต่อเธอผิดไปด้วย’
‘ยังไงก็ตาม ฉันก็อธิบายเรื่องนั้นกับเธอไม่ได้ เพราะงั้น ฉันถึงยอมให้เธอเกลียดฉันแทน ฉันหวังว่าความเคียดแค้นจะคงอยู่จนถึงวันที่ฉันตายเพราะในตอนที่เธอได้ยินข่าวการตายของฉัน หลังจากนั้นเธอก็จะรับเรื่องนั้นได้อย่างใจเย็น เธอควรจะดีใจที่คนเลวที่เนรคุณคนนี้ที่รักเธอและทิ้งเธอถูกสวรรค์พาตัวไปแล้วตอนนี้…’
“อ๊ากกกก!” แองเจลีนคร่ำครวญด้วยความโศกเศร้า เธอตื่นตัวอย่างเต็มที่ในตอนนี้
“นายตั้งใจทำแบบนั้น นายตั้งใจทำแบบนั้น นายทำให้ฉันเกลียดนาย นายตั้งใจทำแบบนั้น…” เธอคร่ำครวญอย่างอนาถ
“ทำไมนายถึงโง่นักนะ? ทำแบบนี้มีแต่จะทำให้นายและฉันเป็นทุกข์ คนฉลาดอย่างนายทำมันเรื่องที่โง่เง่าไร้ประโยชน์ด้วยความลำบากเช่นนี้ได้ยังไง?”
“ทำไมนายถึงไม่เข้าใจกันนะ? ฉันเป็นคนที่มีแรงบันดาลใจที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพราะความรักของนายอยู่เสมอ นายประเมินความรักของฉันต่ำไปได้ยังไง?”
“ฮืออออ! ฮึก ๆ!”
การร้องไห้แทงใจของแองเจลีนดังก้องไปทั่วทั้งวอร์ด
“อย่าร้องสิ แองเจิล น้ำตาของเธอทำใจของฉันสลายเป็นล้านชิ้น” เซย์นปลอบเธอทั้งน้ำตาในตาของเขา
โจเซฟินมีท่าทีที่หมดอาลัยตายอยากและพูดว่า “ปล่อยเธอเถอะ ฉันบอกนายแล้วว่ามันโง่มากที่พวกนายจะเก็บเธอไว้ในความมืดมิดแบบนั้น แต่นายก็ไม่เชื่อฉัน พี่แองเจลีนเป็นคนที่อยู่เพื่อรัก”
เซย์นตบหน้าตัวเองอย่างรุนแรง “มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด แองเจิล ฉันโกหกเธอ ที่จริงแล้ว ฉันรับรู้เรื่องแผนของเจย์นานมาแล้วและสมรู้ร่วมคิดกับเขาด้วยซ้ำ…”
จู่ ๆ แองเจลีนเลิกร้องไห้ สายตาที่เปื้อนน้ำตาของเธอสะท้อนประกายอันเลวร้าย
“บอกฉันมาทำไมเขาถึงตาย” เมื่อเธอพูดอีกครั้ง เสียงของแองเจลีนดูเหมือนผีพยาบาทที่มาจากนรกเพื่อเรียกร้องหาชีวิตของใครบางคน มันถือของแหลมคมเหมือนตั้งใจที่จะทำลายทุกอย่าง
เกรย์สันพูดว่า “เรื่องมันยาว”
“งั้นก็ใช้เวลาของนายเลย” แองเจลีนกล่าวด้วยเสียงดุร้าย
“ตระกูลอาเรสฆ่าลูกสาวของโนเอล ยอร์ค ผู้ก่อตั้งองค์กรโลกาวินาศ”
ก่อนที่เกรย์สันจะพูดจบประโยค การหยั่งรู้ก็เล็ดลอดออกมาจากแววตาของแองเจลีน “แม่ของเจย์บี้ โคลอี้ เป็นสมาชิกขององค์กรโลกาวินาศใช่ไหม?”
เกรย์สันแก้คำพูดของเธอด้วยสีหน้าที่จริงจัง “เขาเปลี่ยนตัวตนของคุณด้วยความลับแล้ว นายหญิงเซเวียร์ จากนี้เป็นต้นไป คุณคือลูกสาวของโคลอี้”
แองเจลีนมองเกรย์สันด้วยความตกใจ แองเจลีนยิ้มอย่างบูดบึ้งหลังจากนั้นพักใหญ่
หลังจากสูดอากาศ เธอบ่นขณะที่สำลักการสะอื้น “เขาใช้ทุกววิถีทางเพียงเพื่อให้ฉันมีชีวิตรอด แม้ว่ามันจะต้องเอาชีวิตของเขาเข้าไปเสี่ยง”
เกรย์สันก้มหน้าและพูดกับแองเจลีนอย่างจริงจัง “เขามีความปรารถนามากมายที่ยังไม่ได้เติมเต็มก่อนที่เขาจะตายไป นายหญิงเซเวียร์ ได้โปรดดูแลตัวเองให้ดีและช่วยให้เขาบรรลุในสิ่งที่เขาอยากที่จะทำให้สำเร็จด้วยเถอะนะครับ”
แองเจลีนมองเกรย์สันและยิ้มจาง ๆ อย่างขมชื่นออกมา “เขามอบความภักดีของนายให้กับฉันด้วยใช่ไหม?”
เธอรู้สึกปวดร้าวในใจซึ่งทำให้เธอไม่สบายใจเป็นอย่างมาก
เจย์บี้แสดงให้เธอเห็นถึงความใจกว้างและความรักอย่างยิ่งใหญ่ แต่เขาก็ถูกเธอเข้าใจผิดมาโดยตลอด
