ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1019
เมื่อเจย์ออกมาจากห้องน้ำ เขาก็เห็นว่ามาริลินนั่งอยู่บนเตียงของเขา
เจย์ตกใจ เขาขมวดคิ้วอย่างช้า ๆ
มาริลินตบลงที่บริเวณที่ว่างข้างเธอก่อนเรียกเสียงเบา “ฉันเข้าใจแล้วค่ะ ที่รัก เพราะว่าเราเป็นสามีภรรยากันฉันก็จะไม่บ่นเรื่องอาการของคุณตอนคุณป่วย ฉันจะนอนข้างคุณทุกวันจากนี้ไป บางวันคุณอาจจะคุ้นเคยกับความใกล้ชิดทางกายนี้แล้วอาการป่วยของคุณอาจหายดีโดยไม่ต้องพึ่งยาก็ได้”
เมื่อสายตาของเจย์มองเห็นแขนดำคล้ำของมาริลิน ท้องไส้เขาก็เริ่มปั่นป่วนอย่างคุมไม่ได้ เขาพยายามกัดฟันทนแล้วฝืนมันไว้
มาริลินกอดเขาแน่น เธอส่งเสียงแผ่วเบาเย้ายวนเเสมือนว่าทั้งร่างกำลังถูกไฟแผดเผา
“ฉันรู้สึกไม่สบายตัวเลย ที่รัก” มาริลินยั่วยวนเขาด้วยน้ำเสียงหวานล่อหลอก
เจย์ยังคงเงียบ เพราะเขากำลังพยายามกดข่มความรู้สึกปั่นป่วนคลื่นเหียนในท้องเอาไว้
สุดท้ายเขาก็ดึงมือเธอออกอย่างไร้ความปรานี
“คุณก็รู้ว่าผมทำไม่ได้ มาริลิน แล้วทำไมคุณถึงทำแบบนี้กับผม?”เสียงของเขาห่างเหินเย็นชา จนสามารถดับไฟสวาทของเธอได้ในพริบตา
เธอยื้อเขาไว้อย่างดื้อดึงไม่ยอมปล่อย
เจย์หลุดออกจากการเกาะกุมของเธอได้ “ผมจะลงไปเดินเล่นข้างล่างหน่อย”
เขาหันหลัง เปิดประตูและจากไป
เมื่อมาริลินได้ยินเสียงประตูเปิดและปิด ใบหน้าเธอก็หดหู่สิ้นหวัง
“นี่คุณรังเกียจฉันขนาดนั้นเลยเหรอ?” น้ำตาเธอไหลพราก
เจย์ออกไปเดินอย่างไร้จุดหมายในคืนที่อากาศเย็นและสุดท้ายก็กลับมานอนหลับที่โซฟาชั้นล่างของบ้าน เมื่อเขาตื่นขึ้นสายลมเย็นก็ทำให้เขารู้สึกเวียนหัวและตาลาย ตอนนั้นเองที่เขารู้ตัวว่าเป็นไข้หวัดแล้ว
ในตอนเช้าตรู่ มาริลินลงมาข้างล่างเพื่อหาเขาพร้อมอุ้มลูกในอ้อมแขน เมื่อเธอเห็นเขานั่งจามอยู่ที่ม้านั่ง มาริลินก็กล่าวพร้อมน้ำตาว่า “ฉันจะไม่บังคับให้คุณนอนกับฉันอีกแล้ว คุณเองก็ไม่ต้องหลบหน้าฉันแล้วด้วย กลับมาบ้านแล้วนอนพักเถอะ”
เจย์ยิ้มอย่างอ่อนแรง “ตอนนี้เช้าตรู่แล้ว ผมจะออกไปหางานทำข้างนอก คุณควรพาไทเกอร์กลับไปนอนต่อดีกว่า”
เมื่อพูดจบ เขาก็ลุกจากม้านั่งและเดินอย่างไม่เร่งรีบออกจากประตูหมู่บ้านไป
มาริลินโอบไทเกอร์ไว้ในอ้อมอก เธอมองเขาค่อย ๆ เดินห่างออกไปด้วยสายตาโหยหา ก่อนหันหลังกลับไปบ้านเช่า
…
บางที่อาจจะเป็นเพราะว่าช่วงนี้เธออารมณ์ดี การมองเห็นบางส่วนของแองเจลีนก็เริ่มฟื้นกลับมา ตอนนี้เธอมองเห็นได้บ้างเล็กน้อย
เมื่อคิดถึงกองเอกสารท่วมหัวที่รอให้เธอไปจัดการที่บริษัท แองเจลีนก็ไม่กล้าโอ้เอ้ เธอรีบกลับไปที่ทำงานหลังแต่งหน้าด้วยผลิตภัณฑ์จากน้ำผึ้งน้ำมัน
เมื่อเธอนั่งลงที่เก้าอี้หมุนตัวใหญ่ในห้องประธาน เกรย์สันและเซย์นก็เข้ามายืนอยู่ต่อหน้า
“เชิญคุณพูดก่อน เกรย์สัน” แองเจลีนรู้ว่าเกรย์สันรับผิดชอบการผลิตของบริษัท ขณะที่เซย์นรับผิดชอบเรื่องการขนส่ง ซึ่งเรื่องแรกนั้นสำคัญกว่ามาก
เกรย์สันไม่ทำให้ผิดหวัง หลังจากอ่านเอกสารที่ประธานจำเป็นต้องอ่านแล้ว เขาก็รายงานว่า “คุณเซเวียร์ เนื่องจากไททัส เอนเตอไพรส์, เบลล์ เอนเตอไพรส์ และอีกหลายแผนกทำงานไม่ผ่านการประเมินของบริษัทในไตรมาสนี้ เงินโบนัสของพวกเขาก็จะลดลงตามนโยบายของบริษัทครับ”
แองเจลีนเล่นกับเพชรรูปดอกทานตะวันบนเล็บเธอก่อนเอ่ยชม “ทำงานดีมากค่ะ”
เกรย์สันมีสีหน้าอมทุกข์ “คุณเซเวียร์ครับ แผนกพวกนี้ให้ข้อโต้แย้งมาตอนประชุมเมื่อวานนี้ครับ”
แองเจลีนเสียงเย็น เธอมีรัศมีของความเป็นราชินีอยู่ “ข้อโต้แย้งเหรอ? ส่งมาให้ฉันดูหน่อยซิ”
เกรย์สันพยักหน้า “ได้ครับ”
“แล้วของนายล่ะ เซย์น?”
เมื่อเห็นว่าบรรยากาศที่แสนผ่อนคลายเปลี่ยนไปเป็นกดดันเพราะเกรย์สัน เซย์นก็หันไปจ้องเขา
เกรย์สัน “…”
