“เฮ้ย ลิเลีย…นั่นมันอะไรกัน?”
พ่อของลิเลียร็อด กระซิบถามขณะดูการต่อสู้
เขาถูกลูกสาวของเขาลากมาโดยไม่สามารถหนีไปได้ ทำให้เขาต้องมานั่งดูศึกชิงถ้วยเทพดาบในรอบแรก
ทั้งตัวของเขาถูกมัดด้วยเชือก นั่นเป็นสิ่งที่ลิเลียทำ
“เด็กหนุ่มคนนั้นเขาสู้กับจักรพรรดิ์แห่งดาบได้ดี….ไม่ใช่สิ เขามีความสามารถที่เหนือกว่าด้วยซ้ำ…”
อดีตนักดาบอันดับหนึ่งนั้นเป็นไปตามที่คาดเลย
เขาสามารถเข้าใจได้ทันทีเลยถึงแนวโน้มของการแข่งขัน ในขณะที่ผู้ชมที่เหลือกำลังคิดว่า อาเรลนั้นได้แต่ป้องกัน
“ลิเลีย เขาเป็นใครกัน!? เขาสามารถสู้กับอาชีพระดับสูงอย่างจักรพรรดิ์แห่งดาบได้ขนาดนั้น! และที่สำคัญกว่านั้นแม้ว่าพ่อจะดูการต่อสู้แล้ว แต่พ่อก็ยังมีรู้ว่าเขามีอาชีพอะไร! เด็กหนุ่มคนนั้นเขามีอาชีพอะไรกันแน่!?”
โดยปกติแล้ว ในการที่จะต่อสู้กับคู่ต่อสู้นั้น มันขึ้นอยู่กับอาชีพ
ดังนั้นนักดาบที่มีฝีมือและประสบการณ์ จะสามารถรู้ฝีมือของคู่ต่อสู้ได้จากการดูการต่อสู้เท่านั้น
และนั่นก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นสำหรับร็อด
อย่างไรก็ตาม เด็นหนุ่มคนนั้นเขาสามารถปัดการโจมตีทั้งหมดจากจักรพรรดิ์แห่งดาบได้ในการต่อสู้ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ถูกผูกมัดอยู่กับอาชีพอะไรเลย
เมื่อคิดถึงความแม่นยำและความว่องไวของเขา เขานั้นเหมือนกับเฟนเซอร์ แต่เมื่อเป็นเรื่องพละกำลังและความทนทาน เขานั้นเหมือนกับนักดาบยักษ์
วิธีการต่อสู้ของเขานั้นเหมือนกับเขามีหลายอาชีพเลย
แต่ว่านั่นมันเป็นไปไม่ได้
ถ้าหากคุณเชี่ยวชาญในอาชีพนั้นแล้ว คุณจะสามารถเปลี่ยนไปเป็นอาชีพที่สูงกว่าได้ และการที่จะใช้ความสามารถของอาชีพก่อนหน้า และลักษณะของการต่อสู้นั้นจะถูกแยกออกจากกันเป็นเหมือนคนละมิติ
ดังนั้นแล้วมันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีสกิลมากมายและลักษณะการต่อสู้ที่แตกต่างกันแบบนี้
ร็อดนั้นทนไม่ได้จนต้องถามลูกสาวที่นั่งอยู่ข้างๆเขา
เขาต้องการทราบคำตอบของคำถามนั้น และในที่สุดเขาก็ได้ยินคำตอบด้วยหูทั้งสองของเขา
“เอ๋? พ่อไม่รู้จักงั้นเหรอ? เขาคือไร้อาชีพคุณอาเรลไงรู้จักไหม”
“หา-….”
มันเป็นไปไม่ได้ นี่มันไม่ใช่ความจริง
ลูกสาวของฉันที่กำลังประพฤติตัวไม่ดี กำลังล้อเล่นกับฉันอยู่
และนั่นเป็นความคิดแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวของเขา
—นี่จะต้องเป็นม้ามืดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในทัวร์นาเมนต์นี้ (ไร้อาชีพ) อาเรลนั้นได้แสดงให้เราประหลาดใจกันอีกครั้ง!
ฉันฟังไม่ถนัดเพราะตอนนี้ฉันกำลังหงุดหงิดมากกับความประพฤติของลูกสาว แต่ฉันจำได้ว่าบางทีเขาอาจจะแนะนำตัวกับฉันแบบนั้น
“แต่ว่าทำไมไร้อาชีพถึงสามารถใช้ดาบได้แบบนั้น…”
ร็อดยังคงไม่เชื่อคำพูดเหล่านั้น จากนั้นลิเลียก็กระซิบกับเขา
“ทุกๆคนก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน หากไม่มีพรของสกิล คนๆนั้นก็จะไม่สามารถเป็นนักดาบได้ แม้ว่าคุณพยายามจะฝึกฝนดาบก็ตาม และหากไม่มีสกิลเทคนิคการใช้ดาบคุณก็จะไม่สามารถเป็นนักดาบได้เลย”
ใช่แล้ว
นั่นเป็นสามัญสำนึกของคนทั่วไป
ทุกคนที่อยู่ในโลกนี้ก็คิดแบบนั้น และด้วยเหตุนั้นผู้คนจึงได้สิ้นหวัง เมื่อพวกเขาไม่ได้รับอาชีพที่ต้องการจากเทพธิดา และร้องไห้อย่างมีความสุขเมื่อพวกเขาได้อาชีพที่ต้องการ
“…แต่ว่าคุณอาเรลนั้นได้ทำให้สามัญสำนึกเหล่านั้นบิดเบี้ยว อย่างที่เห็นเลย แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับพรจากเทพธิดา แต่เขาก็มีสกิลของตัวเอง”
“มันเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง….เขาจะใช้สกิลได้อย่างไรในเมื่อเขานั้นไร้อาชีพ!?”
ร็อดได้ถามขึ้นขึ้น ขณะที่หวนคิดถึงความรู้สึกที่ห่างหายไปนาน
“คุณอาเรลนั้นบอกว่ามันง่ายมาก…”
ลิเลียนั้นแสดงสีหน้าประหลายใจจากคำพูดเหล่านั้น
“—-ฉันพยายามอย่างหนักจนกว่าจะตาย ใช่ไหม”
“ฮ่า ฮ่าๆๆๆ! ฮ่าๆๆๆๆๆๆ!”
หืม?
ทันใดนั้นเกรกก็เริ่มหัวเราะ
ผมสงสัยว่า ผมไปโดนเส้นอะไรของเขาหรือเปล่า?
“คุคุคุ…ไม่ ข้าคิดว่าข้าคงไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว แม้ว่าข้าจะผ่านปัญหามามากมาย แม้แต่การเตะเจ้านั่นและรับตำแหน่งสูงสุด (หมายถึงพ่อของลิเลีย) แต่ข้าไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เจอกับสัตว์ประหลาดที่ไม่มีเหตุผลแบบแก…”
แม้ว่าเขาจะอธิบายให้ผมฟัง แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงหัวเราะ
“ไม่ว่าข้าจะฟันแก้ไปเท่าไหร่ ข้าก็ไม่มีทางชนะ ข้าเข้าใจได้อย่างชัดเจนแล้ว”
“ผมไม่คิดว่าจะยื้อการต่อสู้ออกไปได้ แต่อย่างน้อยก็ช่วยแสดงสกิลทั้งหมดออกมาให้เห็นหน่อย”
“คุคุคุ แกเป็นเด็กเหลือขอที่น่าโมโหจริงๆเลย…แต่ข้ายังไม่แพ้สักหน่อย แม้ว่าข้าจะต้องสุญเสียชื่อเสียง แต่อย่างน้อยข้าก็ยังรักษาตำแหน่งเอาไว้ได้”
“ขณะที่พูดแบบนั่น เกรกวางมือลงบนดาบที่ถืออยู่”
[เอ๊ะ!? ดูเหมือนว่านักดาบเกรกจะใช้ดาบเล่มอื่นแล้ว! บางทีอาจจะเป็นดาบที่เสริมความแกร่งด้วยเอฟเฟกต์พิเศษ! ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้ถูกห้ามในการแข่งขันก็ตาม แต่ว่ามันไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ ว่าจักรพรรดิ์แห่งดาบจะทำมัน กรุณาอย่าทำอะไรที่มันทำให้เสียชื่อเสียงด้วยเถอะ!]
มีอาวุธมากมายจากทั่วทุกมุมโลกที่มีเอฟเฟกต์พิเศษ
มันเป็นเรื่องปกติสำหรับผู้ที่ไม่ใช่นักดาบในการใช้มัน และท้าทายกับนักดาบในเมืองแห่งนี้
แต่ว่าถ้านักดาบในเมืองนี้ใช้อาวุธแบบนั้น พวกเขาจะโดนวิจารณ์อย่างหนักมาก
….ที่เรื่องราวมันเป็นแบบนี้ก็เพราะว่าอาชีพที่ได้มานั้นมันขึ้นอยู่กับเทพธิดา
เกรกชักดาบออกมาจากฟักดาบ
ในขณะนั้นเอง ก็มีปรากฎการณ์แปลกๆเกิดขึ้น
“นี่เป็นดาบที่เทพดาบอาเล็กซานเดอร์เคยใช้ วีรบุรุษในตำนานที่เคยพิชิตราชาปีศาจ ดาบเล่มนี้มีความทรงจำในช่วงเวลานั้นอยู่ และดาบเล่มนี้จะให้พลังของเทพดาบแก่ผู้ที่ใช้มัน”
ผมรู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินเช่นนั้น
แม้ว่ามันจะเป็นเหตุผลที่ฟังดูเยี่ยม
แต่ว่ามันดูเหมือนดาบปีศาจมากกว่า
“แน่นอนว่าผู้ที่ครอบครองมันก็ต้องมีคุณสมบัติที่เหมาะสมเช่นกัน ยิ่งถ้าหากเป็นจักรพรรดิ์แห่งดาบแล้วล่ะก็ มันเป็นธรรมดาที่จะ———–อ๊ากกกกกกกกกกกก~!?”
ทันใดนั้นเกรกก็เริ่มกรีดร้องอย่างเจ็บปวด
น-นี่มันอะไรกัน!? อ๊ากกก~!? มันเจ็บมากกก~!? อ๊ากกกกกกกก~!?
ในขณะที่เกรกกรีดร้อง ร่างกายของเขาก็ค่อยๆเปลี่ยนไป
ผิวของเขาเปลี่ยนเป็นสีเทา และมีเขาแหลมงอกออกมาจากหน้าผากของเขา
หืม
มันคงจะเป็นดาบปีศาจจริงๆสินะ
Note : ถ้าใครต้องการสนับสนุนค่าไฟหรือค่ากาแฟสามารถโดเนทได้ตามด้านล่างครับ
