ขอสายลมพารักคืนใจเธอ – บทที่ 28 นอกจากเรื่องงาน

　　นี่เมาไม่เบานะเนี่ย

“โอเค คุณตากไปเถอะนะคะ” ฉันหมดแรงกับเขาจริง ๆ เจ็บตัวไปหมด ฉันเลยกลับเข้าบ้านไปก่อน

พอขึ้นห้องนอน ฉันก็นอนไปสักพัก และก็รู้สึกเหมือนไม่ได้ยินเสียงที่อาธิปเดินเข้าบ้านเลย ฉันก็เป็นห่วงเขาขึ้นมาทันที กลัวว่าเขาจะออกไปไหนอีก ดึก ๆ อย่างนี้ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาจะทำไงดี

คิดไปมาแล้วรู้สึกไม่ดีเลย จึงลุกขึ้นมาลงไปดูเขาข้างล่าง แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงคือ เขาเข้ามาเมือไรไม่รู้ นอนอยู่บนโซฟา

เช่นนี้ ฉันก็หมดห่วง แล้วกลับขึ้นไปนอนต่อได้

เหนื่อยกับเรื่องอาธิปจนถึงเที่ยงคืน ฉันเลยนอนหลับอย่างสนิทเลย ตื่นมาอีกทีก็บ่ายแล้ว

เนื่องจากว่าฉันได้นัดคุยธุระกับคุณลู่ ฉันตื่นมาอาบน้ำอาบท่าเสร็จแล้วก็รีบออกไปทำงาน พอฉันมาถึงออฟฟิศ คุณลู่นั่งรอฉันที่ออฟฟิศแล้ว

เห็นฉันเดินเข้ามา เขาก็ยิ้มแล้วลุกขึ้นมาทักทายกับฉันว่า “ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ต้องมารบกวนเวลางานของคุณดารัณแบบนี้”

ฉันมาแบบรีบ ๆ ฉันปรับหายใจให้เรียบร้อย แล้วจึงให้หานซางเสิร์ฟน้ำให้คุณลู่ แล้วก็เซ็นสัญญาส่งมอบงานและสัญญาชำระเงินให้เรียบร้อย

ทำธุระเสร็จแล้ว คุณลู่ก็บอกว่า “นี่ก็เที่ยงแล้วครับ คุณดารัณยังไม่ได้ทานข้าวเที่ยงหรือเปล่าครับ คุณดารัณสะดวกทานข้าวเที่ยงด้วยกันไหมครับ ภรรยาผมอยากจะเลี้ยงข้าวเพื่อขอบคุณคุณดารัณมานานแล้วครับ”

จริง ๆ ฉันก็ว่างอยู่แหละ แต่เห็นหานซางมองหน้าฉันอยู่ตลอด เหมือนมีอะไรจะบอกฉัน ฉันเลยยิ้มแล้วปฏิเสธคุณลู่ว่า “ไม่ต้องเกรงใจเลยค่ะคุณลู่ ฉันต่างหาก เป็นคนที่ควรขอบคุณคุณลู่ เอางี้แล้วกันค่ะ ไว้วันหลัง ว่าง ๆ แล้วเราค่อยนัดกันนะคะ วันนี้ติดธุระพอดี ไปไม่ได้เลยค่ะ”

เห็นฉันพูดแบบนี้ คุณลู่ก็ทำอะไรไม่ได้ คุยกันสักพักแล้วเขาก็กลับไปก่อนเลย

ฉันมองไปที่หานซาง เธอก็บอกว่า “คุณดารัณคะ คุณอาธิปบอกว่าถ้าคุณดารัณมาแล้วให้ไปหาท่านที่ออฟฟิศค่ะ”

ให้ไปหาเขาเหรอ

ฉันงง ขมวดคิ้วตา และถามหานซางว่า “ช่วงนี้งานแผนกเราทำผิดพลาดอะไรไว้หรือเปล่า” ปกติ อาธิปเขาจะไม่คุยเรื่องส่วนตัวกับฉันในที่ทำงาน

นอกจากว่าเป็นเรื่องงาน

หานซางพยักหน้า แล้วบอกว่า “เรื่องของคุณลู่ ฝ่านบัญชีเอาเรื่องไปรายงานคุณอาธิปแล้วค่ะ ดูเหมือนท่านไม่พอใจมาก ท่านบอกให้คุณดารัณไปหาที่ออฟฟิศหน่อยค่ะ”

“เค” ฉันตอบแค่คำเดียวแล้วก็เดินขึ้นไปข้างบน

ที่ทำงานของอาธิปดูเย็นชาและเคร่งขรึมเหมือนเขาเลย ขนาดหน้าร้อนขนาดนี้ ก็ทำให้รู้สึกหนาวเย็นมาก

โซนออฟฟิศกว้างใหญ่ไพศาล ดูเย็นชาเหลือเกิน สบตาไปดูรอบ ๆ เห็นห้องประชุดปิดประตูไว้ เฉินยี่เห็นฉันแล้วก็มองมาที่ฉัน บอกว่า “คุณดารัณคะ คุณอาธิปกำลังประชุมกับคุณเฉียวและคุณกวินอยู่ครับ”

ฉันพยักหน้า แล้วคิดในใจว่า คุณกวินฉันรู้จัก แต่คุณเฉียวนี่เป็นใคร หรือว่าจะเป็นเฉียวจิ่นเหยนหรือ

ฉันก็เดินเข้าในนั่งที่โซฟาหน้าล็อบบี้ ดูนาฬีกา ตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว ตอนออกจากบ้านมา ฉันออกมาแบบรีบ ๆ ยังไม่ทันได้กินอะไรเลย ตอนนี้หิวจนรู้สึกปวดท้อง

เฉินยี่เสิร์ฟน้ำให้ฉัน แล้วทำหน้าแบบเฉยชาและพูดว่า “คุณดารัณโปรดรอสักครู่นะครับ คุณอาธิปจะเลิกประชุมอีกประมาณครึ่งชั่วโมงครับ”

ฉันรับแก้วน้ำมา ไม่ได้สนใจหน้าตาเฉยชาของเขา และถามเขาว่า “เฉิงยี่คะ ช่วงนี้คุณอาธิปดื่มเหล้าบ่อยมากเหรอคะ”

เมื่อวานน้ำทิพย์บอกว่าอาธิปไปกินเหล้าที่ผับเธอบ่อยมาก ฉันเลยอดถามไม่ได้ว่าทำไมเขาถึงไปกินเมาสักขนาดนั้น

พอเห็นฉันถามมาแบบนี้ เฉินยี่ก็ตะลึงใจ และเขาก็บอกว่า “น่าจะเป็นเพราะช่วงนี้อารมณ์ไม่ค่อยดีมั้งครับ”

“เกิดอะไรขึ้นเหอรคะ” เรื่องที่ฉันแท้งลูก ก็ไม่น่าจะทำให้เขาอารมณ์เสียขนาดนั้น ปกติจะเป็นเรื่องของนัชชา เขาถึงเป็นแบบนี้

เห็นฉันทำหน้าแบบอยากรู้มาก เฉินยี่ก็แกล้งไอเล็กน้อย แล้วบอกว่า “เรื่องส่วนตัวของคุณอาธิป ผมก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกันครับ”

ฉัน……

ผู้ช่วยคนนี้ไม่ได้เรื่องจริง ๆ