“เปล่า” ฉันรีบปฏิเสธ และเหลือบตามองเขา และบอกว่า “ก็คุณคอยรอฉันเซ็นสัญญาหย่ามาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอคะ ตอนนี้ฉันเซ็นให้แล้ว คุณกำลังจะได้ไปคบกันเป็นคู่กับนัชชาอย่างสมหวังแล้วนิคะ ไม่ดีเหรอคะ”
“ได้!!!” เขาหัวเราะแบบเย็นชา และกอดเอวฉันแน่นขึ้น “ดารัณ เธอก็รู้ดีนะว่าฉันเกลียดคนที่ชอบตัดสินใจอะไรเองที่สุด เธอทำแท้งลูกฉัน เธอคิดว่าเธอจะไปจากฉันง่าย ๆ ได้เหรอ”
“คุณไม่อยากได้ลูกคนนี้ไม่ใช่เหรอคะ” ฉันขมวดคิ้วตา ชักจะไม่เดาใจเขาไม่ถูก “นัชชาขู่ตาย ถ้าจะให้รอพวกคุณบังคับให้ฉันไปทำแท้ง ฉันยอมไปทำให้เลยไม่ดีกว่าเหรอ”
บรรยากาศเงียบไปเลยทันที อาธิปหลิ่วตาลง สายตาแบบไม่พอใจอะไรบางอย่าง ฉันรู้สึกว่าคนที่ยืนต่อหน้าฉันตอนนี้ เหมือนเป็นเสือดาวที่กำลังของขึ้น ถ้าขืนเผลอตัว อาจจะโดนกัดจนแหลกเหลว
“เธอนี่ก็ฉลาดนะ”
ฉันไม่เข้าใจความหมายของเขา แต่ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่คำชมแน่ ๆ
“ดารัณ เธออย่าทำตัวฉลาดนัก ในเมื่อเธอทำแท้งลูกไปแล้ว ไม่เป็นไร เรามาทำลูกกันใหม่”
พูดเสร็จ เขาก็เดินออกไปเลย ปล่อยฉันอึ้งอยู่คนเดียว ไม่เข้าใจว่าที่เขาพูดมานั้นหมายถึงอะไร ถ้าเป็นสามีคนอื่นพูดแบบนี้ก็จะเป็นคำปลอบใจ แต่สำหรับเขา ไม่ใช่แน่นอน
“ยังยืนอยู่ทำไม ตามมาสิครับ” เขาหันหลังมา ขมวดคิ้วตาสวย ๆ ของเขาเล็กน้อย น้ำเสียงค่อยข้างเย็นชา
ฉันทำตัวไม่ถูกเลยในขณะนั้น ฉันก็ตอบว่า ค่ะ แล้วก็เดินตามหลังเขาไป
ออกจากบริษัทมาแล้ว อาธิปก็พาฉันมาซื่อเหอเยวี่ยนแห่งใหญ่แห่งหนึ่ง เป็นร้านอาหารจีน เดินเข้าไปถึงตรงลานบ้าน ก็มีพนักงานต้อนรับที่ใส่ชุดกี่เพ้าสีแดงเดินมา หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส และพูดกับอาธิปว่า “คุณอาธิป เชิญทางนี้ค่ะ”
แล้วเธอก็พาฉันกับอาธิปเดินผ่านลานบ้านเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง พอเข้าไปถึงในห้อง ก็เห็นคุณกวินกับเฉียวจิ่นเหยนนั่งดื่มชาอยู่ข้างใน เขาสองคนเหมือนกำลังคุยอะไรกันอยู่
พาเรามาถึงห้องแล้ว พนักงานต้องรับก็ไปทำงานของเธอต่อ อาธิปก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้าง ๆ เขาสองคน และถามเขาสองคนว่า “ทำไมยังไม่สั่งอาหารอีกอ่ะ”
“เชฟหลิวกำลังต้มน้ำซุปอยู่ ต้องรออีกสักพัก”คุณกวินพูดเสร็จก็มองมาที่ฉันแล้วถามว่า “หิวยังครับ”
ฉันตะลึงใจ แล้วก็ส่ายหัว
เฉียวจิ่นเหยนไม่ถูกใจกับฉัน เห็นคุณกวินคุยดีกับฉัน เขาก็พูดประชดประชันว่า “ทำตัวเป็นเจ้าหญิง ก็แค่แท้งลูกแค่นั้น ต้องใช้เชฟระดับสากลแบบเชฟหลิวมาทำน้ำซุปโดยพิเศษให้อีก เปลืองจริง ๆ”
คุณกวินกำลังจะห้ามเฉียวจิ่นเหยน ฉันก็ยิ้มแล้วบอกว่า “วิวที่นี่สวยดี ฉันออกไปเดินเล่นข้างนอกหน่อยนะคะ”
ตอนฉันพูด ฉันมองหน้าอาธิปและคุณกวินบอกให้เขาสองคนฟังเท่านั้น
อาธิปแค่ชำเลืองตามองฉัน ไม่พูดอะไรมาก ส่วนคุณกวินบอกว่า “วิวข้องนอกสวยจริง คุณดารัณไปเดินชมได้เลยครับ ยังมีสวนกระถางอยู่ข้าง ๆ ในนั้นมีบ่อเลี้ยงปลาอยู่บ่อหนึ่ง เลี้ยงปลาไว้ไม่น้อยเลยนะครับ”
ฉันยิ้มให้คุณกวินและบอกขอบคุณเขา แล้วก็เดินออกมาข้างนอก
“อ้ายกวิน มึงเป็นอะไรของมึงวะ ทำไมดีกับผู้หญิงคนนี้ขนาดนี้ มึงบ้าเปล่าวะ ถ้าตอนนั้นอีนี่ไม่พยายามใช้ทุกวิถีทางเพื่อแต่งงานกับพี่อาธิป ป่านนี้ พี่อาธิปกับนัชชาก็ได้ใช้ชีวิตคู่อย่างสุขสันต์ไปแล้ว”
คนที่พูดเรื่องนี้เป็นเฉียวจิ่นเหยน ถึงฉันไม่อยากได้ยินก็ช่วยไม่ได้ เขาพูดเสียงดังขนาดนั้น คนในลานบ้านก็ได้ยินกันหมดแล้ว
ฉันไม่อยากฟังเรื่องแบบนี้ ฉันเลยรีบเดินออกไปจากลานบ้าน วิวข้างนอกสวยจริง ๆ
ที่เมืองเจียงเฉิงแพงมาก ที่ดินแปลงนี้อยู่ในเมืองด้วย รู้ได้เลยว่าร้านนี้จะหรูหราขนาดไหน นอกลานบ้านยังมีพื้นที่ปลูกต้นไม้และดอกไม้ที่กว้างใหญ่ เจ้าของร้านต้องรวยมากแน่ ๆ
