เฟิงจิงเหยาเหลือบมองเขาอย่างเย็นชาและพูดว่า：“ ไม่อย่างนั้นจะมีลูกกับใคร？”
ซู่ยี่สองจิตสองใจ：“แต่ผมได้ยินว่า คุณนายเธอไม่เพียงแต่ทำตัววุ่นวาย ทั้งยังดื้อรั้นเอาแต่ใจ ล่วงเกินทุกคนในบ้าน รวมไปถึงคุณนายเหลียนและประธานกรรมการบริหารก็ยังไม่เว้น……”
ผู้หญิงแบบนี้ถ้าต้องอยู่ด้วยไปตลอดชีวิต แค่คิดก็น่าเศร้าแล้ว！
สายตาเฟิงจิงเหยามองต่ำลง เห็นได้ชัดว่าเขารับรู้ถึง‘วีรกรรมอันยอดเยี่ยม’ของภรรยา
แต่เขาก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนัก ：“ก่อนหน้านี้เธอจะเป็นยังไง ฉันไม่สน เพราะหลังจากที่ฉันกลับไป เธอจะไม่มีโอกาสแบบนั้นแล้ว ไปหาข้อมูลเกี่ยวกับเธอมา”
ตั้งแต่แต่งงานจนถึงตอนนี้ เขายังไม่เคยพบหน้าภรรยาที่เพิ่งแต่งงานกันเลยสักครั้ง
คงต้องทำความรู้จักกันสักหน่อยแล้ว！
ซู่ยี่เมื่อเห็นว่าเขาต้องการอย่างนั้นแล้ว ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ จึงรีบไปหยิบแท็บเล็ตมาหาข้อมูลเกี่ยวกับกู้ฉางซินให้เฟิงจิงเหยาอ่าน
หลังจากสิบชั่วโมงของการเดินทาง ในที่สุดเครื่องบินก็ลงจอดอย่างปลอดภัย
หลังออกจากสนามบิน เฟิงชิงเหยาไม่ได้แม้แต่จะหยุดพักสักครู่ ก็ต้องไปพบลูกค้าคนสำคัญ จากนั้นก็ต้องไปงานเลี้ยง รอจนจบงาน ข้างนอกก็มืดแล้ว
เฟิงชิงเหยาดื่มเหล้า สีหน้าเมานิดหน่อย
ซู่ยี่พาเขาขึ้นรถไปส่งที่บ้านตระกูลเฟิง
……
ในเวลานี้ กู้ฉางชิงเพิ่งทานอาหารเย็นเสร็จ และกลับขึ้นไปข้างบน
หน้าตาเธอดูสะลึมสะลือ เดินไม่ตรงทางเหมือนเมา
เธอดื่มเหล้าไม่เก่ง แต่ทว่ากู้ฉางซินชอบดื่มเหล้ามาก เมื่อตะกี้ที่โต๊ะอาหาร เธอดื่มพอเป็นพิธีไปสองแก้ว
ไม่คิดว่าเหล้าจะเข้มขนาดนั้น แก้มทั้งสองของเธอแดงระเรื่อเหมือนดอกไม้บานสะพรั่ง หลามไปถึงคอและตัวด้วย
ผิวของเธออย่างกับถูกความหนาวจัด เริ่มมีผื่นแดงๆขึ้นมา
กู้ฉางชิงรู้สึกร้อนวูบวาบ เธอจึงวางแก้วเหล้าลง แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำใส่อ่างอาบน้ำจนเต็ม
จากนั้นเธอถอดเสื้อออก แล้วลงไปแช่ตัวในอ่าง
อากาศอุ่นอุ่นปะทะหน้า ยิ่งทำให้รู้สึกโล่งสบาย……
เมื่อเฟิงจิงเหยาเดินเข้ามา ก็เห็นแต่ห้องว่างเปล่า คิดว่าไม่มีใคร เลยไม่ได้สนใจ
เขาดึงเนคไทออก ปลดกระดุมทีละเม็ด ถอดเสื้อออก ตามด้วยกางเกงและเข็มขัด แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ……
ไม่นาน เขาก็ต้องนิ่งและอึ่งไป
ในม่านหมอกเขาเห็นรูปร่างบางเล็ก กำลังนั่งอยู่ในอ่างที่เต็มไปด้วยฟองสบู่
สองแก้มแดงระเรื่อ เข้ากับผิวที่ขาวนวลของเธอ
มองเห็นไหลปลาร้าที่บ้างก็ชัดเจน บ้างก็เลือนลาง ดูแล้วลงตัวสุดๆ
เฟิงจิงเหยารู้ทันทีว่าเธอเป็นใคร
เธอเป็นภรรยาที่ไม่เคยพบหน้ากันของเขานั่นเอง！
ทั้งสองคนแต่งงานกันมาหนึ่งปี โดยทะเบียนสมรสทางครอบครัวเป็นฝ่ายจัดการ รูปร่างหน้าตาก็รับรู้ผ่านทางข้อมูลเท่านั้น
คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะได้เจอกันในรูปแบบนี้！
ภาพตรงหน้า เป็นภาพที่สวยงามจริงๆ แต่ไหนแต่ไรเฟิงจิงเหยาจะควบคุมตัวเองได้ดี กระทั่งตอนนี้ใจของเขากลับเต้นแรงไม่หยุด
ถึงอย่างไรก็ตามจุดประสงค์ของการกลับมาครั้งนี้คือการมีลูก
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ตรงเข้าประเด็นเลยแล้วกัน
คิดอย่างนั้นแล้ว เฟิงจิงเหยาก็เดินไปข้างหน้า ก้าวลงไปในอ่างอาบน้ำ
กู้ฉางชิงเดิมทีสมองก็เบลอๆอยู่แล้ว
หลังจากแช่น้ำอุ่น ตาเหมือนกับว่ามีละอองน้ำปกคลุม อยู่ท่ามกลางเมฆหมอก แทบจะก็แยกไม่ออก
เฟิงจิงเหยาไม่เคยสัมผัสผู้หญิงคนไหนมาก่อน ว่างเว้นมานานกว่ายี่สิบปี และคิดว่าตัวเองไม่ได้ต้องการเรื่องแบบนี้
แต่ในตอนนี้ความรู้สึกทั้งหมดได้ถูกทำลายลง
ในใจอยากจะได้เธอมาครอบครอง เหมือนกับเมล็ดพืชที่แตกหน่อ หยั่งรากลึกลงในหัวใจ
ความรู้สึกที่เจ็บปวดแผ่ซ่านไปถึงกระดูกแขนขาของกู้ฉางชิง เธอตกใจและตื่นขึ้นในที่สุด
ก่อนอื่น สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเธอก็คือชายที่หน้าตาหล่อราวกับเทพบุตร
กู้ฉางชิงตกใจจนหน้าซีด “คุณ……คุณ……”
“ทำไม คุณไม่รู้จักผมหรอ？”
เฟิงจิงเหยาถามด้วยน้ำเสียงแหบๆ แต่ก็ยังไม่ลืมสิ่งที่เขาต้องการ
กู้ฉางชิงกลัวจนสั่นไปทั้งตัว
ทำไมเธอถึงจำเขาไม่ได้！
เฟิงจิงเหยา！
‘สามี’ ในนามของเธอ！
เขากลับมาทำไม？？？
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย？
พวกเขานึกไม่ถึง……
พระเจ้าช่วย！
กู้ฉางชิงอุทาน แล้วรีบผลักเฟิงจิงเหยาออก
แต่เขากลับนิ่งเฉย “ มันสายไปแล้ว”
กู้ฉางชิงรู้สึกเหมือนกับว่าร่างกายของเธอถูกไฟฟ้าช็อตไปจนถึงปลายประสาท
เธอตกอยู่ในอ้อมกอดของเขา
กู้ฉางชิงพยายามต่อต้าน แต่เขากลับบดขยี้ทุกอย่างตรงหน้า
