กู้ฉางชิงเอาขึ้นมา เปิดไปมา เดิมเธอไม่คิดเลยว่าจะเป็นเอกสารการออกแบบ
ตอนเธออยู่มหาลัย เธอเรียนสาขาดีไซน์เนอร์ แล้วก็ถือว่าชำนาญด้านนี้
เอกสารออกแบบเล่มหนึ่งอยู่ตรงหน้าเธอขนาดนี้ ดึงดูดความสนใจเธอเป็นอย่างมาก
เธอกินไปดูไป รู้สึกว่าออกแบบได้ดีเลยทีเดียว มีความใหม่ มีไอเดียดี แต่ก็มีจุดบกพร่องเยอะเลยทีเดียว
“เขาไม่เอาแล้วใช่ไหม?” กู้ฉางชิงกินไปคิดไป น่าจะใช่แหละ ถ้าไม่งั้นคงไม่ทิ้งไว้แบบนี้
กู้ฉางชิงดื่มซุป จนรู้สึกอุ่นๆที่ท้อง
จึงเอาชามกับตะเกียบไว้ข้างหนึ่ง เธอยิ่งดู ยิ่งชอบ จนอยากจะลงมือเดี๋ยวนี้เลย
“ช่างเถอะ ยังไง ฉันก็ว่างอยู่ ให้ฉันมาช่วยแก้ไขพวกเธอดีกว่า”
ดีเลยที่ มีเรื่องให้ทำฆ่าเวลาไป
เธอรีบหอบของพวกนี้กลับห้องไป
เมื่อวานกระดานที่ใช้วาดรูปยังอยู่ เธอเอามาเรียงรายอย่างดี แล้วก็วางเอกสารนั้นไว้ตรงกลาง
บิดไปมา แล้วก็เริ่มตั้งใจวิจัยสิ่งที่อยู่ในมือ
รู้สึกเหมือนตอนเรียนมหาลัยเลยแฮะ
ยากมากที่จะหาสิ่งที่ชอบเจอ เธอเลยอินมาก
เธอใช้ดินสอร่างไปไม่หยุด ทุกหน้า ทุกรายละเอียด เธอคิดหลายรอบ จนมันเพอร์เฟค
เวลาผ่านไปเรื่อยๆๆ เธอทำไปสองชั่วโมงแล้ว
เฟิงจิงเหยาพึ่งเสร็จงาน ออกมาจากห้องสมุด ท่าทางดูจริงจังอยู่
ภายใต้แสงจากโคมไฟ เธอเหมือนถูกคลุมไปด้วยแสงสีเหลือง
ข้างนอกมีคนเข้ามา เธอกลับไม่รู้ตัว เพราะกำลังจมอยู่กับความตั้งใจ
ในมือมีดินสอ ที่กำลังละเลงวาด ไม่รู้ว่าทำอะไรอยู่
เฟิงจิงเหยาแปลกใจ เดินไปข้างๆกู้ฉางชิง
พอเขาปรากฏตัวในทันที เธอก็สะดุ้งตกใจ ยิ่งนึกถึงเรื่องเมื่อวานแทบอยากจะกินเขาเข้าไป
เพราะในใจตื่นเต้น ดินสอที่อยู่ในมือจึงหล่นลงไป
“ไม่ ไม่มีอะไร”
กู้ฉางชิงพูดไปพลางเก็บดินสอที่หล่น แล้วก็แอบสังเกตสีหน้าเฟิงจิงเหยาอย่างระมัดระวัง
เฟิงจิงเหยาเห็นสิ่งที่เธอทำ เขามองลงไปที่กู้ฉางชิง
นั่นมันสิ่งที่เขาต้องตรวจสอบแล้วลืมไว้ข้างล่าง
เฟิงจิงเหยาเป็นคนจริงจังกับงานอยู่แล้ว พอเห็นแบบนี้เขาก็เริ่มโกรธ
เขายื่นมือไปเอากระดาษมาแล้วเห็นบนกระดาษที่ถูกขีดๆเขียนๆอยู่เต็มเลย เขาเริ่มโกรธ “เธอกำลังทำอะไรห๊ะ!”
เสียงสูงของเขาทำให้กู้ฉางชิงตกใจ
กู้ฉางชิงมองไปที่งานที่อยู่บนมือเฟิงจิงเหยา “เมื่อกี้ฉัน .. ฉันลงไปกินข้าว เลยเจอนึกว่าไม่ได้ใช้แล้ว เลยเอากลับมา”
เสียงเธอยิ่งเบาลงไป เฟิงจิงเหยาเริ่มเปิดดูงาน
สีหน้าที่ดูน่าเกลียดสุดๆ ในใจกู้ฉางชิงกลัวมาก
ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง? แค่กระดาษแผ่นเดียวเอง
แต่เธอไม่กล้าพูดอะไรมาก ได้แต่มองไปที่เฟิงจิงเหยาอย่างระมัดระวัง
งานของเฟิงจิงเหยาถูกกู้ฉางชิงแก้ไปแล้วสามแผ่น เขาเอาสามแผ่นนั้นออกมา มองดูดีๆ เขาเริ่มรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย
เหมือนว่าทุกที่ที่เธอแก้ไป จะดูเพอร์เฟคมากเลยทีเดียว
นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
เฟิงจิงเหยาดูกลับไปกลับมาหลายรอบถึงจะแน่ใจว่าตัวเองไม่ได้ดูผิด
เขาไม่พูดไม่จา และมองไปที่เธอ และครุ่นคิด
ในใจลึกๆของกู้ฉางชิงรู้สึกเริ่มไม่ดีแล้ว ไม่ใช่ว่าเธอจะทำเรื่องอีกแล้วนะ
ให้ตายเถอะ ถ้ารู้แต่แรก ก็จะไม่มือบอลแล้ว
ช่างเหอะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ยอมรับให้มันรู้กันไปเลยดีกว่า
“ขอโทษ ฉัน ฉันไม่รู้ว่ามันยังใช้ได้ ฉันสาบานได้ ถ้าฉันรู้ฉันจะไม่แตะต้องมันแน่นอน”
หน้าเธอดูจริงจังและหนักแน่นในการขอโทษมาก และหวังว่าจะให้เรื่องนี้ผ่านไปด้วยดี
ผ่านไปซักแปป เฟิงจิงเหยามองไปที่เธอ “เธอเรียนการเงินการบัญชีไม่ใช่หรอ ทำไมถึงทำพวกนี้เป็นหละ?”
ภาพพวกนี้ถ้าไม่เชี่ยวชาญ ก็อ่านไม่รู้หรอก ยิ่งเรื่องการแก้ อย่าพูดถึงเลย
เฟิงจิงเหยาดูแล้วดูอีก เขารู้ว่าเธอมีอะไรปิดบังแน่ๆ
คงไม่ใช่ถึงขนาดเรื่องที่ชำนาญก็เปลี่ยนหรอกนะ?
เห็นหน้าเฟิงจิงเหยาดูสงสัย กู้ฉางชิงคิดในใจ ชิปหายละ ในสมองก็เริ่มคิด “ทำไมกัน? แค่มีความชอบก็ไม่ได้รึไง”
เห็นเฟิงจิงเหยาสงสัย เธอเลยทำเป็นเสริมไปว่า “ฉันชอบเรื่องพวกนี้มาตลอด แต่คุณพ่อไม่ชอบ ฉันเลยแอบเรียน แค่ไม่มีใครรู้เท่านั้นเอง
พูดจบเธอแอบเหล่ตามองเฟิงจิงเหยา
“เธอแก้ได้ดี ไม่พิจารณาดูหน่อยหรอ ว่าจะมาทำงานที่บริษัท?”
เฟิงจิงเหยาก็รู้สึกแปลกนิดหน่อย แต่ก็พยักหน้า มันก็เป็นไปได้ในทางนี้ ก็เลยไม่ได้สงสัยต่อ
“ที่บริษัทกำลังหาดีไซน์เนอร์มือดีอยู่นะ”
เฟิงจิงเหยาเสริมอีกว่า “ถ้าสนใจ นี่คือโอกาสในการฝึกซ้อม”
“ธีมดีไซน์เนอร์บริษัทเฟิงเหรอ?”
กู้ฉางชิงคิดในใจ
บริษัทเฟิงน่ะเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงมากเลยทีเดียว ถ้าเคยทำงานในบริษันี้ อยากไปบริษัทอื่นน่ะไม่เป็นปัญหาเลย
กู้ฉางชิงกลืนน้ำลาย เธอรู้สึกดีใจมาก
และทันใดนั้นในสมองของเธอมีคำพูดมากมายผุดขึ้นมา “อยู่บ้านตระกูลเฟิง ไม่ว่าจะมีอะไร เธอก็ต้องบอกฉันทุกเรื่อง!เข้าใจมั้ย?”
ใช่สิ ก่อนที่จะมา กู้หงเซิงบอกเธอเพราะอีกเดี๋ยวก็จะมาถามเรื่องต่างๆอีก
“นี่คืองานของตัวฉันเอง คงไม่จำเป็นต้องบอกเขาหรอกมั้ง?”
กู้ฉางชิงคิดแล้วคิดอีก ว่าจะไปหรือไม่ไปดีนะ
พอเห็นเธอเหม่อๆ เฟิงจิงเหยาก็ไม่ได้เร่งเธอ “เธอไม่ต้องให้คำตอบตอนนี้ก็ได้นะ คิดดีๆก่อน”
กู้ฉางชิงพยักหน้า
เฟิงจิงเหยายื่นมือเอางานที่เหลือให้เธอ “ถ้าเธอว่าง ช่วยฉันแก้อันที่เหลือด้วยนะ!”
“ได้ โอเคๆ” ในใจเธอก็แอบเสียดายกระดาษที่เหลืออยู่ด้วยอยากจะแก้ต่อพอดี
เฟิงจิงเหยาส่งเสียงอื้ม และเดินเข้าไปอาบน้ำ
แล้วก็มีเสียงซู่ๆซ่าๆที่เขากำลังอาบน้ำอยู่
กู้ฉางชิงคิดในใจ “วันนี้เขานอนนี่หรอ?”
