สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา – บทที่ 117 แอบนัดพบกันกับผู้ชาย

กู้ฉางชิงมองภาพด้านหลังที่เขาเดินจากไป ดวงตาเต็มไปด้วยความยุ่งเหยิง

เธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้หมายความว่ายังไง？

โกรธหรือว่าไม่โกรธ？

เธอคิดๆแล้วสุดท้ายก็ละทิ้งความคิดเดิม แล้วคิดหาความคิดอื่น

ในเมื่อเขาไม่ซักถาม เธอก็ไม่ต้องหาคำอธิบายที่กลับจะยิ่งดูเหมือนว่ามีอะไรปกปิดอยู่

คิดอย่างนี้แล้ว เธอก็รีบเดินตามหลังเฟิงจิ่งเหยากลับไปที่ห้อง

แต่เฟิงจิ่งเหยาไม่ได้อยู่ที่ห้อง เขาไปที่ห้องหนังสือ

หลังจากเขากลับมาที่ประเทศจีนได้ไม่นาน ก็ต้องจัดการกับเรื่องมากมาย

ในขณะที่เขากำลังตรวจสอบเอกสารเกี่ยวกับบริษัท โทรศัพท์มือถือที่อยู่ข้างๆก็ดังขึ้น

เขาเหลือบไปมองและหยิบมันขึ้นมา

“ว่าไง？”

“ท่านประธาน เรื่องของคุณนายรองที่ให้ไปสืบล่าสุดได้ผลสรุปมาแล้ว”

เสียงของชวี่ยี่ดังขึ้นทางโทรศัพท์

เฟิงจิ่งเหยา‘อืม’ด้วยน้ำเสียงเย็นชา และถามว่า：“ได้ผลสรุปว่ายังไง？”

“เรื่องโรงเรียนไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ก็มีบางอย่างที่แปลกมาก”

ชวี่ยี่พูดถึงตรงนี้แล้วก็ชะงัก：“เพื่อนนักเรียนของคุณนายรองต่างก็บอกว่าคุณนายรองดื่มเป็นพันๆแก้วก็ไม่เมา แต่อาการของคุณนายรองทั้งสองครั้ง……”

เขาพูดถึงตรงนี้ แล้วก็ไม่ได้พูดต่อ

แต่เฟิงจิ่งเหยารู้ว่าเขาต้องการจะพูดอะไร

ข่าวลือข้างนอกบอกว่ากู้ฉางซินดื่มเป็นพันๆแก้วก็ไม่เมา แต่ที่บ้านดื่มแค่สามแก้วก็ร่วงแล้ว

ไม่ ไม่ถึงสามแก้ว

เฟิงจิ่งเหยาคิดอย่างนี้ ในตาก็ดูมืดครึ้ม

“เรื่องสุขภพล่ะ？มีปัญหาเรื่องกระเพาะอาหารหรือเปล่า ？”

เขาถามอีกครั้ง

ชวี่ยี่ไม่ปิดปัง แล้วรีบบอกสิ่งที่เขาไปสืบออกมา

“คุณนายรองมีการตรวจสุขภาพเป็นประจำ และข้อมูลจากทางโรงพยาบาลยังชี้ให้เห็นว่าคุณนายรองสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่เคยป่วย และยิ่งไม่มีเรื่องของโรคกระเพาะอาหาร”

ในตอนท้ายของการพูดคุย แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังรู้สึกคิดแล้วก็ไม่เข้าใจ

ข้อมูลที่สืบมากับความใกล้ชิดของพวกเขา ทั้งหมดทั้งมวลแล้วดูเหมือนว่าจะมีคนสองคน

และความคิดนี้ไม่ใช่แค่เขาที่คิด เฟิงจิ่งเหยาก็คิดเช่นกัน

“คราวนี้ข้อมูลไม่ผิดแน่นะ？”

เขาขมวดคิ้วแน่นและถามราวกับว่าเขาไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงแตกต่างกันอย่างนี้

“ท่านประธานวางใจได้ ข้อมูลนี้ฉันไปหามาด้วยตัวเอง ไม่ผิดแน่”

ชวี่ยี่ตอบอย่างแน่ใจ เขาเข้าใจความหมายของท่านประธาน เขากลับเข้าเรื่องและเดาว่า：“แต่ว่าข้อมูลพวกนี้คือก่อนที่พวกเราจะกลับมาประเทศจีน เป็นไปได้ไหมว่าคุณนายรองเกิดปัญหาหลังจากที่พวกเรากลับมาที่นี่？”

เฟิงจิ่งเหยาเม้มริมฝีปากและไม่พูดอะไร

นี่เป็นการคาดเดาแต่ก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้

หลังจากที่เขากลับมาประเทศจีน ก็เกิดเรื่องขึ้นไม่น้อย และผู้หญิงคนนั้นก็เข้าโรงพยาบาลหลายครั้งเพราะเหตุนี้

ไม่ได้ตัดเรื่องของโรคกระเพาะอาหารที่เกิดขึ้นในเวลานั้นออกไป

“แต่เรื่องดื่มเหล้าล่ะ？คนคนหนึ่งจะเป็นโรคกระเพาะอาหารเพราว่าความสามารถในการดื่มเหล้าเปลี่ยนไปอย่างนั้นหรือ”

ชวี่ยี่พูดแล้วก็สำลัก

“นี่……ฉันคิดว่ามันก็เป็นไปได้ อย่างไรก็ตามหลังเป็นโรคกระเพราะอาหารก็ดื่มน้อยลง ในช่วงนี้คุณนายรองไม่ได้ดื่มเหล้า หรือว่าเธอจะเลิกเหล้าแล้ว ฉันได้ยินว่าคนที่เลิกเหล้าจะมีอาการไม่สบายตัว บางทีคุณนายรองอาจจะเป็นเช่นนั้น”

เขาคิดอยู่นาน แต่ก็คิดแก้ต่างได้ไม่ดีเอาซะเลย

ไม่ต้องพูดถึงเฟิงจิ่งเหยา กล่าวได้ว่าเขารู้สึกว่าเข้าท่าจริงๆ

แต่เขาก็ยังรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เขามักจะรู้สึกว่ากู้ฉางซินผู้หญิงคนนี้ เธอมีความลับบางอย่างเก็บซ่อนไว้

“เรื่องนี้เป็นแบบนี้ไปก่อนละกัน ส่วนคุณก็หยุดสืบไว้ก่อน”

“ครับ”

ชวี่ยี่รับคำสั่ง จากนั้นทั้งสองก็คุยกันเรื่องของบริษัท

……

ในเวลาเดียวกันที่บ้านใหญ่

เฟิงจิ้งหยวนอยู่ที่ห้องกำลังดูแลผิวพรรณของเธออยู่ และไม่อยากให้สาวใช้คนสนิทของเธอรีบร้อนเข้ามา

“ตื่นตระหนกอย่างนี้ เกิดอะไรขึ้น”

เธอเหลือบมองขมวดคิ้วและถาม

“คุณหนูห้า เมื่อกี้ฉันเห็นคุณนายรองกับคุณชายคนนั้นของตระกูลฉินแอบนัดพบกันที่ในสวน”

คนใช้รีบตอบ และทำให้มือของเฟิงจิ้งหยวนหยุดขยับ”

“เธอพูดว่าอะไรนะ？กู้ฉางซินนังสารเลวนั่นแอบนัดพบกันที่ในสวน？”

เธอลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความตกใจแต่ก็แอบดีใจอยู่ในใจ

เธอกำลังกลุ้มใจว่าจะไม่มีโอกาสได้จัดการนังสารเลวนั่น คิดไม่ถึงว่าเธอจะส่งมาให้ถึงหน้าประตู

“ไป ตามฉันไปช่วยจับชู้！”

เธอรีบเดินไปที่ประตูอย่างไม่ทันได้คิด

ไม่คิดว่าเดินไปได้แค่สองก้าว ก็ถูกคนใช้หยุดไว้

“คุณหนูห้า ไม่มีประโยชน์ ตอนที่ฉันกลับมา พวกเขาก็แยกกันแล้ว”

เฟิงจิ้งหยวนได้ยินอย่างนั้น สีหน้าก็ดูผิดหวัง และตำหนิว่า：“เธอเห็นแล้วทำไมไม่รีบให้คนมาบอกฉัน ทำให้ฉันเสียโอกาสไปเปล่าๆ”

คนใช้ได้ยินอย่างนั้นแล้วก็ต้องกล้ำกลืน และไม่กล้าโต้แย้ง ได้แต่ก้มหน้าฟังเธอพูด

เฟิงจิ้งหยวนไม่คิดว่าสองสามประโยคหลัง จะทำให้ในหัวเธอมีแสงสว่างวาบและเกิดความคิดขึ้นมา

“ไป ตามฉันไปหาพี่สะใภ้”

เธอพูดจบก็เดินนำคนรับใช้มาที่บ้านใหญ่ สั่งให้คนรับใช้ไปตามคุณนายเฟิงลงมา

“จิ้งหยวน เธอมาหาฉันมีเรื่องอะไรหรอ？”

คุณนายเฟิงเดินลงมาที่ชั้นล่าง แล้วนั่งตรงข้ามกับเฟิงจิ้งหยวนและถาม

“พี่สะใภ้ คนรับใช้บอกว่าเห็นลูกสะใภ้ของคุณแอบนัดพบกับผู้ชายที่สวนหลังบ้าน ฉันคิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะ ดังนั้นจึงรีบมาบอกพี่สะใภ้ ดูว่าพี่สะใภ้จะจัดการยังไง ถ้าหากว่าเรื่องแพร่ออกไป กลัวว่าตระกูลเฟิงจะเสียชื่อเสียงเพราะกู้ฉางซิน”

เธอพูดใส่ไฟ คุณนายเฟิงโกรธจนตัวสั่น

“นั่งสารเลว！”

เธอกัดฟันพูดด้วยความโกรธ และเรียกให้พ่อบ้านไปตามคนมา

แต่เธอก็ต้องเก็บความกดดันนั้นไว้ เฟิงจิ้งหยวนมองเธอด้วยความสับสน

“พี่สะใภ้ คุณไม่ไปหาลูกสะใภ้เพื่อคิดบัญชีหรอ？”

ทำไมคุณนายเฟิงจะไม่เข้าใจความหมายของเธอ แต่เธอยังไม่แน่ใจว่าจะสามารถจัดการกู้ฉางซินได้

“จิ้งหยวน เรื่องนี้พวกเราไม่มีหลักฐาน ถ้าจิ่งเหยายังคงเชื่อผู้หญิงคนนั้น พวกเราจะเอาอะไรไปโต้เถียง กลับจะยิ่งทำให้พวกเรากับจิ่งเหยาทะเลาะกันเสียด้วยซ้ำ และทำให้ความสัมพันธ์ของเธอกับจิ่งเหยาดีขึ้น เป็นการช่วยผู้หญิงคนนั้นซะเปล่าๆ

เฟิงจิ้งหยวนได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกว่ามีเหตุผล ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจนิดหน่อย

“ถ้าอย่างนั้นจะมองดูกู้ฉางซินทำเรื่องแบบนี้หรอ？”

คุณนายเฟิงส่ายหน้า：“ฉันจะต้องคิดหาวิธีไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นทำลายชื่อเสียงของตระกูลเฟิงและจิ่งเหยาเด็ดขาด”

เฟิงจิ้งหยวนได้ยินอย่างนั้นก็พยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นเธอก็คิดถึงเรื่องที่เธอเคยรับปากลู่ซือยวี่ไว้

ดูท่าพี่สะใภ้จะไม่อดทนกับกู้ฉางซินผู้หญิงคนนี้อีก ทำไมเธอไม่ใส่ไฟเพิ่ม ผู้หญิงคนนั้นจะได้ออกไปจากบ้านตระกูลเฟิง

ขณะที่เธอคิด ดวงตาก็เปล่งประกายด้วยความหวังดี：“พี่สะใภ้ แทนที่จะคิดหาวิธีมุ่งเป้าไปที่กู้ฉางซิน ไม่สู้เอาคนคนนั้นกลับมา”

“ฉันแค่คิด แต่ก็ไม่มีวิธี”

คุณนายเฟิงเม้มริมฝีปาก จากนั้นเธอก็มองไปที่เฟิงจิ้งหยวนราวกับว่าเธอสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง

“คุณไม่ใช่มีวิธีที่ดีกว่ามาตลอดหรอ？”

เฟิงจิ้งหยวนได้ยินอย่างนั้นก็เม้มริมฝีปากแปลกๆ

“มีทางเดียว แต่ขึ้นอยู่กับว่าพี่สะใภ้เต็มใจหรือไม่”

คุณนายเฟิงขมวดคิ้ว：“คุณลองพูดมาก่อน ว่าคุณมีวิธีอะไร”

เฟิงจิ้งหยวนเห็นอย่างนั้นก็พูดความคิดเห็นของเธอออกมา

“ง่ายมาก เพียงแค่พี่สะใภ้จัดงานเลี้ยงการกุศลและเชิญกู้หงเซินมา คืนนั้นพวกเราจะทำตามแผน ให้คนเข้ามาเยอะๆ แล้วทำให้กู้ฉางซินขายหน้า จากนั้นพวกเราก็จัดการ เขากู้หงเซินกล้าที่จะเอาคนคืนกลับไปไหมา？”