สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา – บทที่ 124 มีคนจงใจให้ร้าย

ผู้ตรวจค้นดีใจมากที่หาน้ำตาสาวงามพบจากกระเป๋าสตางค์ของกู้ฉางฉิง

จากท่าทางของเธอเช่นนี้ยิ่งทำให้สีหน้าของผู้คนเปลี่ยนไป

ส่วนกู้ฉางฉิงก็สับสนงงงวย

เธอคิดไม่ถึงว่าของที่ถูกขโมยจะมาอยู่ในกระเป๋าของเธอได้อย่างไร

ทั้งที่กระเป๋าถือของเธอก็อยู่ติดตัวเสมอ

“กู้ฉางซิน นี่มันเรื่องอะไรกัน?”

ขณะที่กู้ฉางฉิงยังคงสับสนอยู่กับเหตุการณ์ คุณนายเฟิงก็หน้านิ้วคิ้วขมวดถามขึ้นเสียงดัง

“พระเจ้า คิดไม่ถึงเลยว่าที่แท้คุณกู้เป็นคนเอาน้ำตาสาวงามไปนี่เอง”

“น่าแปลก คุณกู้เองก็ไม่ขาดแคลนสิ่งเหล่านี้ ทำไมถึงทำเรื่องแบบนี้ได้?”

“ใครจะรู้? เคยได้ยินว่าบางคนมีความชื่นชอบพิเศษ ก็คือชอบลักเล็กขโมยน้อย”

“เชอะ พวกเธอจะไปรู้อะไร ฉันได้ยินมาว่าคุณกู้เป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองสุด ๆ ถ้าถูกใจอะไรเข้าก็จะแย่งสิ่งนั้นมาให้ได้”

เมื่อกู้ฉางฉิงได้ยินคำพูดเหล่านี้ สีหน้าของเธอก็หดหู่ลง

นอกจากนี้คุณนายเฟิงยังจ้องเขม็งมาราวกับเสืออยู่อีกด้านหนึ่ง เธอรู้ดีว่าสถานการณ์นี้ร้ายแรง ถ้าหากเธอจัดการได้ไม่ดีล่ะก็ เกรงว่าเมื่อกลับไปแล้วผู้หญิงคนนั้นจะไม่ปล่อยให้เธออยู่อย่างเป็นสุขแน่

ในขณะที่คิด เธอก็กล่าวขึ้นอย่างสุขุมกับเสียงวิพากษ์รอบทิศทาง

“ทุกท่าน โปรดระวังคำพูดด้วยค่ะ ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าทำไมไข่มุกนี้ถึงได้มาอยู่กับฉัน”

ทันทีที่เธอพูดจบ ก็มีเสียงเย้ยหยันถากถางแทรกเข้ามา

“เชอะ เธอไม่รู้ว่าทำไมไข่มุกถึงมาอยู่ในกระเป๋าเธอได้? หรือเธออยากจะบอกว่ามีคนจงใจให้ร้ายเธอ?”

เฟิงจิ้งหยวนที่ยืนอยู่ข้างคุณนายเฟิงมองกู้ฉางฉิงอย่างดูแคลน

อันที่จริงวินาทีที่หาไข่มุกเจอ เธอก็สงสัยว่าต้องมีคนตั้งใจจะให้ร้ายเธอแน่

เพราะเธอเองก็ประสบกับเรื่องประมาณนี้มาหลายต่อหลายครั้ง

แต่ในตอนนี้ถ้าเธอพูดแบบนั้นออกไป เกรงว่าจะไม่มีใครเชื่อเธอ

ไม่ต้องพูดถึงเมื่อก่อนกู้ฉางซินเป็นคนอย่างไร แค่คำพูดของเฟิงจิ้งหยวนเมื่อครู่ก็ทำให้เธอไม่รู้จะโต้แย้งอะไรได้อีก

สีหน้าของกู้ฉางฉิงแลดูแย่มาก

เมื่อเฟิงจิ้งหยวนเห็นเข้า แววตาก็เปล่งประกายด้วยความพอใจ

ลู่ซือหยี่ที่ยืนมองดูอยู่นอกฝูงชนก็รู้สึกเหมือนได้ระบายอารมณ์

ปล่อยให้นังสารเลวคนนี้แสดงความหยิ่งทะนงต่อหน้าเธอไปเถอะ อยากจะดูนักว่าคราวนี้เธอจะพลิกเอาตัวรอดได้อีกไหม

“ทำไมเงียบล่ะ กู้ฉางซิน เธอไม่คิดว่าควรจะอธิบายอะไรให้พวกฉันและทุกคนฟังหน่อยเหรอ? ตอนนี้หน้าของตระกูลเฟิงถูกเธอทำลายป่นปี้แล้ว!”

เฟิงจิ้งหยวนขยับเข้ามาใกล้อีกอย่างไม่เต็มใจ

กู้ฉางฉิงมองไปที่เธอ จากนั้นก็มองดูคนรอบข้างที่จับจ้องอยู่ที่เธอ ริมฝีปากแดงเม้มแน่นแล้วพูดว่า “ฉันบอกแล้ว ฉันไม่ได้เป็นคนเอาไป”

เฟิงจิ้งหยวนหัวเราะเยาะออกมา “ฉันยังคงพูดคำเดิม ถ้าเธอไม่ได้เป็นคนเอาไป แล้วทำไมของถึงได้อยู่ในกระเป๋าของเธอ?”

กู้ฉางฉิงเงียบ

คุณนายเฟิงที่เฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ ก็ระเบิดโพล่งออกมาด้วยความโกรธ

“ช่างน่าอับอายขายขี้หน้าจริง ๆ รู้สึกคิดผิดที่ให้จิ่งเหยาแต่งกับคนอย่างเธอ!”

เธอกัดฟันแช่งด่า

แม้ว่าเสียงจะไม่ดัง แต่คนที่อยู่ใกล้ก็ยังได้ยิน

กู้หงเซินยืนโกรธขึ้งอยู่อีกข้าง

เขาจ้องมองกู้ฉางฉิงด้วยความโกรธ ถ้าเป็นไปได้ เขาก็อยากจะตบนังเด็กนี่สักที

แต่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถทำเช่นนั้นได้

อีกทั้งเขายังต้องเข้าไปปกป้องเธอ

เพราะผู้หญิงคนนี้อยู่ในฐานะของฉางซิน เขาจึงไม่สามารถปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้ทำลายฉางซินได้

“แม่สามี เรื่องนี้ต้องมีอะไรที่เข้าใจผิดแน่ ๆ ฉางซินจะขโมยของได้อย่างไร?”

เขาพูดจาประนีประนอม อยากจะให้เรื่องนี้จบ ๆ ไป

“เรื่องนี้เราค่อยตรวจสอบกันภายหลังดีกว่า ตอนนี้สิ่งที่สำคัญกว่าก็คืองานเลี้ยง อย่าให้สิ่งเล็กน้อยมากระทบอารมณ์ของทุกคนเลย”

เฟิงจิ้งหยวนได้ยินดังนั้นก็แค่นเสียงเย็นชาว่า “มีข่าวลือว่าคุณกู้เอ็นดูหลานสะใภ้อย่างมาก ตอนนี้ฉันได้เห็นกับตาแล้วว่าคุณกู้นั้นตามใจจนไม่มีขอบเขต กู้ฉางซินทำเรื่องลักเล็กขโมยน้อยเช่นนี้ คุณไม่เพียงแต่ไม่มีคำอธิบายอะไรให้เรา แถมยังคิดจะปกป้องเธออีก หรือกฎหมายจะไม่อยู่ในสายตาของคุณกู้คะ?”

กู้หงเซินสำลักกับคำพูดของเธอ ใบหน้าที่ฝืนยิ้มอยู่ก็หดลงทันที

“คุณหนูห้ากล่าวแรงเกินไปแล้ว”

เฟิงจิ้งหยวนหรี่ตาลง “แรงเกินไปตรงไหน น้ำตาสาวงามนี้มีมูลค่าในตลาดมากกว่าห้าล้านหยวน แค่นี้ก็เพียงพอสำหรับความผิดฐานลักทรัพย์ และอาจมีโทษจำคุกมากกว่าสิบปีก็ได้ แต่ฉันไม่เห็นว่าคุณกู้จะสนใจ หรือว่าคุณกู้จะจัดการเรื่องแบบนี้จนชินแล้ว”

เมื่อพูดจบ เธอก็มองไปที่กู้ฉางฉิงอย่างเย้ยหยัน นัยว่ากู้ฉางฉิงเป็นโจรลักขโมย

กู้หงเซินโมโหจนพูดไม่ออก ดวงตาแดงก่ำด้วยความโกรธ

เมื่อคุณนายเฟิงที่ยืนอยู่ด้านข้างเห็นว่าได้เวลาพอสมควรแล้ว ก็เดินออกมาและกล่าวว่า “คุณกู้ ถึงแม้จิ้งหยวนจะพูดจาไม่น่าฟังไปบ้าง แต่มีคําพูดหนึ่งที่เธอพูดได้ไม่เลว เรื่องลักเล็กขโมยน้อยเช่นนี้แม้จะไม่ใช่ความผิดอะไรใหญ่โต แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะยอมรับได้ ตระกูลเฟิงไม่สามารถยอมรับลูกสะใภ้ที่มือไม้ไม่สะอาดเช่นนี้ได้”

“แม่สามี คำพูดนี้ของคุณหมายความว่าอะไร?”

เมื่อกู้หงเซินได้ยินสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกไม่ดี จึงรีบถามขึ้น

กู้ฉางฉิงก็หน้าเปลี่ยนสี

เห็นได้ชัดว่าเธอเข้าใจถึงความหมายในคําพูดนี้ของคุณนายเฟิง

นี่คือต้องการไล่เธอออกจากบ้านตระกูลเฟิง

ทั้งที่อยู่ต่อหน้าผู้คนมากมาย

เธอรู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาทันใด

ด้านคุณนายเฟิงก็พร้อมที่จะประกาศการตัดสินใจของเธอออกมา

และในตอนนั้นเอง เฟิงจิ่งเหยาที่เพิ่งกลับมาจากข้างนอก ก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงได้เดินเข้ามา

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

คุณนายเฟิงเห็นเขาเข้าก็ขมวดคิ้ว

ก่อนที่เธอจะตอบ เฟิงจิ้งหยวนที่อนรนทนไม่ได้ก็ได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นออกมา

“จิ่งเหยา เธอกลับมาก็ดีแล้ว กู้ฉางซินได้ขโมยน้ำตาสาวงามของเฉาเกอไป และพี่สะใภ้กำลังจัดการกับเรื่องนี้”

เมื่อเฟิงจิ่งเหยาได้ยินดังนั้นก็มองไปที่กู้ฉางฉิงพร้อมกับสีหน้าเคร่งเครียด

เมื่อกู้ฉางฉิงเห็นแล้วก็อยากที่จะอธิบาย

แต่ก่อนที่คำพูดจะได้ออกจากปาก กู้หงเซินก็พูดขึ้นมาเสียก่อน

“จิ่งเหยา เป็นไปไม่ได้ที่ฉางซินจะทำเรื่องแบบนี้ คุณรีบพูดอะไรกับคุณแม่หน่อย เธอกำลังจะไล่ฉางซินออกจากบ้านแล้ว”

เฟิงจิ่งเหยากวาดตามองเขาแวบหนึ่ง แล้วหันมามองแม่ของตัวเอง

คุณนายเฟิงก็ไม่หลบเลี่ยงสายตาของเขาและพูดว่า “จิ่งเหยา แม่รู้ว่าลูกมีความสัมพันธ์ที่ดีกับฉางซิน แต่ฉางซินนั้นเป็นคนที่สอนเท่าไหร่ก็ไม่เปลี่ยน เธอไม่เหมาะที่อยู่ร่วมชายคากับเรา ตระกูลเฟิงของเราไม่สามารถมีคนเช่นนี้ได้……”

เธอยังอยากที่จะตัดสินลงโทษกู้ฉางฉิง แต่ยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกเฟิงจิ่งเหยาขัดจังหวะขึ้นอย่างเย็นชาเสียก่อน

“ใครบอกว่าเธอขโมยของกัน? เธอก็แค่รู้สึกว่าน้ำตาสาวงามนี้สวยดี ผมบอกไว้แล้ว ถ้าเธอชอบก็ให้ซื้อกลับไป ที่ผมออกไปข้างนอกก็เพื่อไปแลกเช็คห้าสิบล้านเพิ่มเข้าไปในกองทุนการกุศล ก็เพื่อให้เธอเอาสิ่งที่ชอบกลับไปได้!”

เขาโอบกู้ฉางฉิงไว้และเผชิญหน้ากับคุณนายเฟิงอย่างไม่เกรงกลัว

กู้ฉางฉิงเอนตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขา ทั้งตัวแข็งทื่อ เงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าอย่างโง่ ๆ

ส่วนคนอื่น ๆ ก็ตกใจกับเงินก้อนโตของเฟิงจิ่งเหยา

“ที่แท้ประธานเฟิงก็ยอมทุ่มเงินมากมายเพื่อทำให้ภรรยามีความสุข”

“นั่นน่ะสิ นั่นน่ะสิ”

พวกเขาพูดชมแบบติดตลก

ด้านคุณนายเฟิงกับเฟิงจิ้งหยวนไม่คาดคิดว่าสุดท้ายเรื่องมันจะกลับตาลปัตรแบบนี้ พวกเธอตัวสั่นด้วยความโกรธแต่ก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้ ไม่เช่นนั้นจะเท่ากับเป็นการตบหน้าจิ่งหยา

ส่วนกู้หงเซินก็รู้สึกโล่งใจ

อย่างน้อยก็ไม่ต้องกังวลว่าผู้หญิงคนนี้จะถูกไล่ออกจากบ้านตระกูลเฟิง และทำลายแผนการทั้งหมดของเขา!