สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา – บทที่ 204 อย่าให้ฉันขายหน้า

สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

วันต่อมา ดวงอาทิตย์กำลังขึ้นที่โรงแรมใหญ่ แขกจำนวนมากมารวมตัวกัน

กู้ฉางฉิงสวมชุดราตรีสีเงินยืนอยู่กับเฟิงจิ่งเหยา ต้อนรับแขกอยู่ที่หน้าประตู

คนททั้งสองคนหนึ่งสีดำคนหนึ่งสีเงิน เหมือนการแต่งกายของคู่รัก

บวกกับรูปร่างหน้าตาและความมีเสน่ห์ของคนทั้งสอง ก็ยิ่งทำให้คนมองไม่ละสายตา

“ประธานเฟิงและคุณนายรองสวรรค์ส่งมาเป็นคู่กันจริงๆ”

“ใช่ คุณนายรอง สุขสันต์วันเกิด ขอให้คุณและประธานเฟิงรักกันตลอดไป”

“แล้วก็ให้กำเนิดลูกชายที่ดีไวๆ”

“ใช่ๆ……”

กู้ฉางฉิงควงเฟิงจิ่งเหยารับคำอวยพรของแขกต่อไปอย่างสุภาพเรียบร้อย

“ขอบคุณค่ะ”

เธออมยิ้มกล่าวขอบคุณ เฟิงจิ่งเหยาก็แสดงใบหน้าอ่อนโยนอย่างหาได้ยาก พยักหน้าให้แขกที่มาร่วมแสดงความยินดี

เมื่อพวกเขากำลังทักทายแขกที่มาร่วมงาน คุณนายเฟิงพวกเขาก็มาถึง

พวกเขาได้ฟังคำพูดชมเชยกู้ฉางฉิงจากคนโดยรอบแล้ว ชัดเจนว่าใบหน้าไม่เต็มใจเล็กน้อย แต่ต่อหน้านายท่านเฟิงที่อยู่ที่นั่น ก็ต้องเก็บอาการไว้

แต่ตรงกันข้ามกับความไม่พอใจของพวกเขา นายท่านเฟิงได้ยินคำชมเชยแบบนั้นแล้ว ในใจก็ยินดีมีความสุข

พวกเขาเดินไปยังคนทั้งสอง เวลานี้กู้ฉางฉิงก็เห็นพวกเขา ทักทายอย่างสุภาพ

“คุณปู่ พ่อแม่”

คุณนายเฟิงและเฟิงซู่พยักหน้าอย่างเย็นชา ถือว่าเป็นการตอบรับ

นายท่านเฟิง กล่าวอวยพรกับกู้ฉางฉิง: “ฉางซิน สุขสันต์วันเกิด”

กู้ฉางฉิงได้ยิน ก็นึกถึงว่านายท่านเป็นคนเดียวในตระกูลเฟิงที่ทำดีกับเธอ รอยยิ้มบนใบหน้าก็อดไม่ได้ที่จะแสดงออกมา

“ขอบคุณคุณปู่”

กำลังพูดพลาง ด้านนอกก็มีแขกเข้ามาอีก เป็นครอบครัวของลู่ซือหยี่

ลู่ซือหยี่มองแวบเดียวก็เห็นเฟิงจิ่งเหยาที่รูปร่างหลิ่เหลาในกลุ่มฝูงชน ในสายตาเต็มไปด้วยความหลงใหล

“พี่จิ่งเหยา”

เธอเรียกอย่างทื่อๆ เฟิงจิ่งเหยากวาดสายตามองเธออย่างเย็นชา ไม่ได้ให้ความสนใจ แต่กลับมองกู้ฉางฉิงที่อยู่ข้างๆอย่างอ่อนโยน

ลู่ซือหยี่จ้องมอง ในสายตาที่ไม่ปกติ รอยยิ้มบนใบหน้าที่ไม่ชัดเจนเดินไปยังตรงหน้ากู้ฉางฉิง

“ฉางซิน สุขสันต์วันเกิด”

เธออวยพรอย่างเสแสร้ง

กู้ฉางฉิงแสดงออกตามมารยาท กล่าวขอบคุณด้วยสีหน้าเรียบๆ แล้วก็ไม่ได้สนใจเอไปกล่าววทักทายแขกคนอื่นต่อ

พ่อลู่แม่ลู่เห็นเช่นนี้แล้ว กวาดสายตามองกู้ฉางฉิงอย่างไม่ทิ้งร่องรอย ในสายตาก็เหยียดหยาม

พวกเขาก็ไม่ได้ทักทายกู้ฉางฉิง ไม่ยีหระเธอแต่กลับทักทายเฟิงจิ่งเหยา

“จิ่วเหยา ไม่เจอกันนานเลย ไปคุณกับคุณลุงทางด้านนั้นหน่อยไหม?”

พ่อลู่อยากพาเหิงจิ่งเหยาไป ลู่ซือหยี่ก็เข้าใจความคิดของพ่อตนเองชัดเจน ก็พูดคล้อยตามด้วยว่า

“จะว่าไปแล้วพ่อและพี่จิ่งเหยียนไม่ได้เจอกันนาน วันนี้มีโอกาสดีๆเช่นนี้ได้คุยกัน

เธอพูดพลาง กวาดสายตามองกู้ฉางฉิงอย่างไม่ทิ้งร่องรอย

ถึงแม้ว่ากู้ฉางฉิงจะทักทายแขกคนอื่นๆ แต่ทางด้านนี้ก็เบี่ยงเบนความสนใจ ในใจก็อดไม่ๆด้ที่จะหัวเราะเยาะ

ลู่ซือหยี่คนนี้กำลังคิดที่จะแยกเธอกับเฟิงจิ่งเหยาอยู่ตลอดเวลา

เธอมองไปยังเฟิงจิ่งเหยา อยากดูว่าเขาจะเลือกยังไงต่อไป

เฟิงจิ่งเหยาคล้ายกับสังเกตเห็นสายตาของเธอ มาถึงข้างๆกู้ฉางฉิง กล่าวอย่างรู้สึกเสียใจว่า: “คุณลู่ ต้องขอโทษด้วย ฉันจำเป็นต้องเป็นเพื่อนภรรยาของฉันต้อนรับแขกทางด้านนี้”

เขาพูดจบ ลู่ซือหยี่ก็แทบจะระงับความริษยาภายในใจของเธอไว้ไม่อยู่

ทางด้านพ่อลู่ก็แสดงออกมาโดยตรง

เดิมทีเฟิงจิ่งเหยาก็ไม่ได้สนใจ เขาโอบกู้ฉางฉิงแล้วกล่าวอำลา แล้วก็พาเธอไปกล่าวทักทายแขกคนอื่นๆ

กู้ฉางฉิงรับรู้ได้ถึงพลังของแขนที่บริเวณเอว แต่ในใจก็อดเต้นแรงไม่ได้

เวลานี้เธอมองสายตาของเฟิงจิ่งเหยา แม้แต่เธอเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันอ่อนโยนมากแค่ไหน

คนทั้งสองกล่าวทักทายแขก ไม่นาน ฉินเป่ยหานก็มา

เขามองกู้ฉางฉิงที่พูดด้วยเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขอยู่ข้างๆเฟิงจิ่งเหยา หัวใจก็เจ็บแปล๊บและหดหู่ในทันที

แต่เขาก็ยังคงอดกลั้นความทรมานแล้วเข้าไปกล่าวอวยพร

“ฉางซิน สุขสันต์วันเกิด”

เขามาถึงตรงหน้ากู้ฉางฉิง กล่าวด้วยความรักใคร่ชื่นชมในสายตาที่ยากจะปิดบังว่า: “วันนี้คุณสวยมากเลย”

กู้ฉางฉิงสังเกตเห็นได้โดยธรรมชาติ รู้สึกหนังศีรษะชาขึ้นมาทันที

เพียงเพราะเธอรู้สึกได้ถึงเวลานี้ผู้ชายที่อยู่ข้างๆปล่อยอากาศอันเยือกเย็นอยู่รอบๆตัวไม่หยุด

เฟิงจิ่งเหยาคาดไม่ถึงว่า ยังมีคนที่ไม่กลัวตายกล้ามาเจาะกำแพงของเขาต่อหน้าเขา

“คุณชายฉิน ภรรยาของฉันสวยมากทุกวันอยู่แล้ว!”

เขาพูดจิกกัดประชดประชันเธอไปสองคำ เพื่อเป็นการเตือนฉินเป่ยหานอย่างเงียบๆ

ฉินเป่ยห่ยฟังไม่ออกถึงคำกล่าวเตือนในคำพูดของเขา ถึงแม้ว่าในก้นบึ้งของหัวใจเขาจะกลัวชายผู้มีอำนาจตรงหน้านี้ก็ตาม

แต่นึกถึงกู้ฉางซินแล้ว เขาก็ยังดึงดันที่จะเผชิญหน้ากับเฟิงจิ่งเหยา

“ที่แท้ประธานเฟิงก็รู้ ฉันยังคิดว่าคุณไม่รู้ซะอีก”

สายตาของคนทั้งสองประชันกันในอากาศอย่างเงียบๆ เป็นประกายไฟไปทุกทิศทาง

โดยเฉพาะคำพูดสุดท้ายของฉินเป่ยหาน สีหน้าของเฟิงจิ่งเหยาเคร่งขรึมทันที

กู้ฉางฉิงเห็นว่าสถานการณ์ไม่ปกติแล้ว ในใจก็หงุดหงิดฉินเป่ยหานที่ไม่รู้จักพูดไปพลาง เข้าไปคล้องแขนของเฟิงจิ่งเหยาไปพลาง ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วกล่าวว่า: “ขอบคุณความห่วงใยของคุณชายฉิน เพียงแต่นี่เป็นเรื่องระหว่างสามีภรรยาอย่างพวกเรา”

ไม่พูดไม่ได้ว่า ประโยคนี้ของเธอพูดได้เหมาะสมอย่างยิ่ง

โดยเฉพาะการกระทำของเธอแล้วก็การแสดงท่าทีของเธอ ทำให้ใจของเฟิงจิ่งเหยาที่โกรธเดือดดาลสงบลงในชั่วพริบตา

เขามองไปยังฉินเป่ยหานอย่างลำพองใจ มุมปากยกขึ้นอย่างระงับไว้ไม่อยู่

ตรงข้ามกับอารมณ์ที่ดีของเขา ฉินเป่ยหานก็ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

แต่กู้ฉางฉิงไม่สนใจเขา พาเฟิงจิ่งเหยาไปทักทายแขกคนอื่นต่อ

ไม่นาน กู้หงเซินก็มา เขาเรียกกู้ฉางฉิงไปยังที่ลับตาคน ชี้แจ้งว่าอีกสักครู่เธอจะต้องทำอะไร

พูดถึงสุดท้ายแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะเตือนสติอีกครั้งว่า: “ระมัดระวังการกระทำทุกอย่าง อย่าให้ฉันขายหน้า”

กู้ฉางฉิงยิ้มเยาะ แต่ไม่ได้พูดอะไร

อย่างรวดเร็วงานเลี้ยงก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ กู้ฉางฉิงขึ้นเวทีไปกล่าวคำปราศรัย

“ขอบคุณทุกคนที่มางานวันเกิดของฉันท่ามกลางงานที่ยุ่ง หวังว่าวันนี้ทุกท่านจะทานดื่มกันอย่างสนุกสนาน”

เธอพูดง่ายๆสองสามประโยค แล้วก็เดินลงเวที

ใครจะรู้ว่า พอลงไป เพื่อนในอดีตของกู้ฉางซินก็เดินเข้ามา

“ฉางซิน ใช้ได้เลย ตอนนี้อยู่ที่ตระกูลเฟิงยิ่งนานวันยิ่งเหมือนปลาได้น้ำ ฉันได้ยินมาว่างานเลี้ยงวันเกิดครั้งนี้ประธานเฟิงจัดให้เพื่อคุณใช่ไหม?”

“เชี่ย ข่าวของคุณนี่ช้ามากเลย พวกเรารู้กันตั้งนานแล้ว”

“อิอิ พวกเราอย่านอกเรื่อง ฉางซิน ฉันถามคุณหน่อย ตอนกลางคืนพวกเรายังมีกิจกรรมอีกไหม?”

คนเหล่านั้นพูดคนละคำๆ กระตือรือร้นกับกู้ฉางฉิงอย่างมาก

แต่กู้ฉางฉิงกับพวกเขาคือคนแปลกหน้า แม้กระทั่งบางคนก็ไม่รู้จัก

เธอฝืนใจฉีกยิ้มมุมปากรับมือกับเพื่อนเหล่านี้ของกู้ฉางซิน

แต่ไม่ได้เห็นว่า เฟิงจิ่งเหยาที่อยู่ไกลๆ มองทุกการกระทำของเธออยู่ในสายตา

เฟิงจิ่งเหยางุนงงกับท่าทีของกู้ฉางฉิงที่มีต่อเพื่อนเก่า อย่างไรก็ตามสำหรับคนอื่น ๆ การแสดงออกของเขาในเวลานี้ เหมือนกับการจ้องมองด้วยความรักใคร่

โดยเฉพาะที่ลู่ซือหยี่มองมา ในใจก็อิจฉาริษยาไม่หยุด

รู้สึกว่าในสายตาพี่จิ่งเหยาของเธอมีเพียงกู้ฉางซินหญิงชั่วคนนั้น

พ่อลู่แม่ลู่เห็นสีหน้าของลูกสาวไม่น่าดู ก็ไม่รู้จะทำหน้ายังไง

พ่อลู่ส่งซิกทางสายตาให้แม่จิ้น แม่ลู่เดินไปยังคุณนายเฟิงด้วยสีหน้าที่ไม่ได้คาดคิดไว้

อย่าคิดว่าพวกเขามาเข้าร่วมงานเลี้ยง ความเป็นจริงมาเพื่อให้ลู่ซือหยี่ได้กลับมายังสถานที่อีกครั้ง

แม่ลู่เดินไปถึงตรงหน้าคุณนายเฟิง ชี้ไปยังเฟิงจิ่งเหยาแล้วพูดอย่างจริงจังว่า ฉันเห็นว่าน่าจะใช้ประโยชน์ที่ทุกคนอยู่ในคืนนี้ ประกาศเรื่องที่ซือหยี่ตั้งครรภ์โดยตรง ไม่เช่นนั้นขืนยืดเยื้อต่อไป ฉันกลัวว่าจะมีการเปลี่ยนแปลง”

สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา

Status: Ongoing
ก่อนแต่งงานแทนน้องสาวเข้าไปในตระกูลเฟิง กู้ฉางชิงได้ยินว่าเฟิงจิ่งเหยาเป็นคนที่เฉยเมย ต่อมาถึงได้รู้ว่าข่าวลือล้วนเป็นเรื่องโกหก คุณเฟิงไม่เพียงแต่ไม่เย็นชา กลับเป็นคนที่อบอุ่น แต่กระตือรือร้นเป็นพิเศษในการมีทายาท มีคนพูดเป่าหูต่อหน้าเขา “คุณเฟิง ก่อนคุณจะกลับประเทศ ในทุกๆคืนภรรยาของคุณจะไม่กลับบ้าน เพราะออกไปเมาข้างนอก” เฟิงจิ่งเหยา “หลังจากฉันกลับประเทศ ตอนค่ำภรรยาของฉันจะมาอยู่ที่ห้องฉัน ปรนนิบัติฉันไม่นอนทั้งคืน” มีคนพูดอีกว่า “ก่อนคุณจะกลับมา ภรรยาของคุณช้อปปิ้งทั้งวัน เปลี่ยนรถยี่ห้อหรูไม่หยุด แถมยังมีหนุ่มคอยอยู่เธอตลอดเวลา” เฟิงจิ่งเหยา พูดต่อว่า “หลังจากฉันกลับประเทศ บัตรเครดิตทุกใบของฉัน ฉันก็อยากให้ภรรยาฉันใช้ แต่เธอไม่ต้องการ ไปกลับจากที่ทำงานก็ให้ฉันไปรับแค่คนเดียว” สำหรับคนที่เย็นชา เมื่อมีภรรยาจะคลั่งรักเป็นพิเศษ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท