หนี้รัก วิวาห์จำเป็น – บทที่ 11 อย่าร้องไห้ต่อหน้าฉัน

คำพูดของเจี่ยนอี๋นั่วยังไม่ทันจบ เหลิ่งเซ่าถิงก็เดินไปหาเธอ บีบแก้มเธอแล้วกระซิบเสียงทุ้มต่ำข้างหูเธอ “อย่าเผยท่าทางน้อยแบบนี้ต่อหน้าฉัน เหมือนกับว่าเธอเสียดายเด็กมาก? สำหรับเธอ เด็กคนนี้ก็คือธุรกิจ ทำไมต้องทำท่าทางน่าสงสารแบบนี้? ”

เจี่ยนอี๋นั่วกัดปากอย่างแรง กลั้นน้ำตาไว้ แล้วพยักหน้าให้กับเหลิ่งเซ่าถิง “คุณพูดถูก”

เหลิ่งเซ่าถิงชะงัก แล้วปล่อยมือ จ้องมองเจี่ยนอี๋นั่วอย่างเย็นชา แล้วพูดเสียงทุ้ม “ต่อไปอย่าร้องไห้ต่อหน้าฉัน ฉันเกลียดผู้หญิงร้องไห้มากที่สุด ฉันยอมทำตามคำขอคุณย่า เพราะความกตัญญูที่มีต่อคุณย่าฉัน แต่ถ้าเธอทำให้ฉันไม่พอใจจริงๆ ไม่ว่าฉันจะทำอะไรกับเธอ คุณย่าก็จะไม่ตำหนิฉัน”

“รู้ ต่อไปฉันจะไม่ร้องไห้อีก ฉันจะยิ้มต่อหน้าคุณเท่านั้น” หลังจากเจี่ยนอี๋นั่วตอบตกลง ก็พยายามเผยรอยยิ้มออกมาให้เหลิ่งเซ่าถิง

เหลิ่งเซ่าถิงหรี่ตามองเจี่ยนอี๋นั่ว ขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้พูดอะไรอีก แค่หันหลังกลับไปข้างเตียง เปิดโน้ตบุ๊ก เจี่ยนอี๋นั่วไม่ได้ยินว่าเหลิ่งเซ่าถิงสั่งให้เธอออกไป จึงยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน

จนกระทั่งคนรับใช้เอาโจ๊กมาให้ เหลิ่งเซ่าถิงจึงหันหน้าไปมองเจี่ยนอี๋นั่ว “เธอไปเถอะ ฉันไม่ต้องการให้เธอดูแลที่นี่”

น้ำเสียงเย็นชา ราวกับสั่งคนรับใช้ เจี่ยนอี๋นั่วหายใจเข้าลึกๆ พยักหน้าแล้วหันหลังออกจากห้องเหลิ่งเซ่าถิงไป เหลิ่งเซ่าถิงหรี่ตามองแผ่นหลังเจี่ยนอี๋นั่ว จนกระทั่งแผ่นหลังเจี่ยนอี๋นั่วหายไปต่อหน้าเขาแล้ว เหลิ่งเซ่าถิงก็หันหน้ากลับมามองโน้ตบุ๊กต่อ

หลังจากเจี่ยนอี๋นั่วเดินออกไปจากห้องเหลิ่งเซ่าถิง ก็ไปบอกลาคุณนายเหลิ่งก่อน คุณนายเหลิ่งเห็นเจี่ยนอี๋นั่วก็ยิ้มขึ้นมา “ทำไม? มีธุระต้องออกไปเหรอ? ”

เจี่ยนอี๋นั่วพยักหน้า “ฉันต้องไปบริษัทสักครั้งค่ะ”

คุณนายเหลิ่งยิ้ม “อืม ควรไปบริษัทสักครั้งนั่นแหละ ฉันส่งคนไปคุยเรื่องอัดฉีดทุนกับเธอแล้ว ทางเซ่าถิงเป็นยังไงบ้าง? เขาก็คงมีคำขอกับเธอใช่ไหม? ให้ฉันเดานะ สั่งให้เธออย่าพูดเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับเซ่าถิงใช่ไหม? สั่งให้เธอคลอดลูกแล้วอย่าอยู่ที่ตระกูลเหลิ่ง? ”

เจี่ยนอี๋นั่วเม้มปาก พยักหน้าอีกครั้ง “คุณเดาถูกหมดเลยค่ะ”

คุณนายเหลิ่งยิ้มแล้วพูดขึ้น “ตามนิสัยของเขา เขาคงยื่นคำขอพวกนี้กับเธอ เธอต้องอดทน ค่อยๆ อยู่กับเขาไป เซ่าถิงดีทุกเรื่อง แต่ปากร้ายเกินไป จิตใจเย็นชาเกินไป เธอเป็นคนจิตใจอบอุ่น จะกลายเป็นภรรยาที่ดีของเขา”

คนจิตใจอบอุ่นเหรอ? เธอไม่ใช่คนเลือดเย็นเหรอ เป็นผู้หญิงที่ขายอะไรก็ได้เพื่อเงิน? เจี่ยนอี๋นั่วไม่รู้ว่ามองตรงไหนว่าเธอเป็นคนจิตใจอบอุ่น?

และต่อจากนี้เธอจะกลายเป็นภรรยาของเหลิ่งเซ่าถิงจริงๆ เหรอ?

มือของเจี่ยนอี๋นั่วกำหมัดแน่น ก่อนหน้านี้ตอนเธอตกลงว่าจะมีลูกให้เหลิ่งเซ่าถิง ไม่ได้คิดว่าจะกลายเป็นภรรยาเหลิ่งเซ่าถิงจริงๆ เจี่ยนอี๋นั่วคิดว่าชีวิตที่เหลือของตัวเองจะต้องอยู่กับผัก หวังเพียงรักษาทรัพย์สินของตระกูลเจี่ยนเอาไว้ และสามารถเลี้ยงดูเด็กคนนี้ให้เติบโตได้

แต่เจี่ยนอี๋นั่วคิดไม่ถึงว่าเหลิ่งเซ่าถิงจะฟื้นขึ้นมาเร็วขนาดนี้ เรื่องนี้ทำให้แผนการในอนาคตของเจี่ยนอี๋นั่วยุ่งเหยิงไปหมด ตอนนี้เธอได้ยินสิ่งที่คุณนายเหลิ่งขอกับเธอ ได้ยินสิ่งที่เหลิ่งเซ่าถิงขอกับเธอ สมองเธอก็ยุ่งเหยิง เจี่ยนอี๋นั่วที่ฉลาดมีความสามารถในสายตาใครหลายๆ คน ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรในอนาคต

คุณนายเหลิ่งหันหน้าไปมองเจี่ยนอี๋นั่ว ยกมือขึ้นจับมือเย็นเฉียบเล็กน้อยของเจี่ยนอี๋นั่วไว้ ยิ้มแล้วพูดขึ้น “ไม่ต้องกลัว ตระกูลเหลิ่งไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น การได้แต่งงานกับเซ่าถิง เป็นเรื่องที่ผู้หญิงหลายคนใฝ่ฝัน ตอนนี้เธอได้แต่งงานกับเขาแล้ว ไม่รู้ว่าจะโดนใครอิจฉามากแค่ไหน และตอนนี้เขาหายดีเป็นปกติแล้ว ต่อไปพวกเธอก็จะดีขึ้นเรื่อยๆ ฉันเคยบอกแล้วว่าฉันชอบเธอมาก ถึงเซ่าถิงจะสุขภาพแข็งแรงขึ้นมา ฉันก็จะเลือกเธอเป็นหลานสะใภ้ของฉัน เซ่าถิงก็จะพบข้อดีของเธอ……”

“ขอบคุณค่ะคุณนาย……อ่อ ไม่สิ คุณย่า” เจี่ยนอี๋นั่งพูดเสียงทุ้มกับคุณนายเหลิ่ง

คุณนายเหลิ่งหรี่ตายิ้ม พยักหน้า “เธอไปทำธุระของเธอเถอะ ตอนเย็นอย่าลืมกลับมา ฉันให้คนเตรียมงานเลี้ยงอาหารค่ำแล้ว วันนี้เป็นวันที่มีความสุข ตอนเย็นทุกคนจะทานอาหารด้วยกัน เธอยังไม่มีรถพิเศษเฉพาะใช่ไหม? ไปที่โรงรถแล้วนั่งรถฉันก็ได้”

เจี่ยนอี๋นั่วพยักหน้า “ขอบคุณค่ะคุณย่า ตอนเย็นฉันจะกลับมาให้ตรงเวลา”

เจี่ยนอี๋นั่วพูดจบก็หันหลังเดินไปที่โรงรถ เมื่อรถค่อยๆ ขับออกจากตระกูลเหลิ่ง เจี่ยนอี๋นั่วหน้ากลับไปมองพื้นที่คฤหาสน์ตระกูลเหลิ่งที่ห่างเธอขึ้นเรื่อยๆ อดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นกุมหน้าผากตัวเอง ตอนนี้จิตใจเธอสับสนวุ่นวาย เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฝันไร้สาระอยู่ เดิมทีมีลูกเพื่อผักคนหนึ่ง มันก็ไร้สาระมากแล้ว ตอนนี้ไม่คิดว่าเหลิ่งเซ่าถิงจะฟื้นขึ้นมาฉับพลัน จากการเป็นภรรยาในนามของผัก กลายเป็นภรรยาตามสัญญาของเหลิ่งเซ่าถิง

ตอนนี้เจี่ยนอี๋นั่วอยากให้เหลิ่งเซ่าถิงไม่ฟื้นขึ้นมา อย่างน้อยเหลิ่งเซ่าถิงในฐานะผัก ก็จะไม่พูดแดกดันใคร อยู่ด้วยกันคงไม่อยากมากขนาดนั้น แต่เหลิ่งเซ่าถิงในตอนนี้ เจี่ยนอี๋นั่วไม่รู้ว่าควรใช้ชีวิตกับเขาอย่างไร เหลิ่งเซ่าถิงดูหมิ่นเธอถึงขีดสุด แค่นึกถึงเหลิ่งเซ่าถิง เจี่ยนอี๋นั่วก็จะถูกเตือนหนึ่งครั้งว่าตอนนี้เธอตกอยู่ในฐานะที่เหลืออดแค่ไหน