ภูเขาต้าหมิน ตั้งอยู่ที่ฝั่งใต้ของเมืองเทียนไห่ มีทางที่กินเนื้อที่ยาว และเส้นทางสูงและชันเป็นเขาที่ยังไม่ได้ถูกบุกเบิก
นอกจากนักผจญภัยแล้ว น้อยมากที่คนจะเข้ามาที่เขาแห่งนี้
และวันนี้ชาวบ้านที่อยู่บริเวณใกล้เคียงภูเขาต้าหมินที่ไม่มีคนดูแล ได้ถูกล้อมรอบด้วยสายเตือน ควบคุมทั่วบริเวณของภูเขาต้าหมิน ไม่อนุญาตให้คนเข้าและออก
ที่ตีนเขามีทหารที่แต่งกายเต็มยศ แบ่งออกไปสี่ทิศ และค่อยๆ ขึ้นเขาไป แล้วทำการค้นหาทันใดนั้นก็ทำให้ฝูงนกและสัตว์แตกตื่นกันหมด!
เซี่ยงเส้าหลงอยู่ที่ตีนเขา แววตาที่เย็นชาและมืดมน ห้าองครักษ์เสื้อเลือดที่มีความกล้าหาญใครก็หยุดไม่ได้ ก้มหน้าและยืนตรงอยู่ข้างๆ เขาถึงขั้นที่หายใจยังต้องระมักระวัง!
“นายพลน้อย!ท่านสบายใจได้เลย พี่น้องของเราได้ถูกจัดเตรียมไว้แล้ว ที่สำคัญหนึ่งในรากษสทั้งสี่ผู้พิพากษาก็ได้เตรียมทหารไว้แปดพันนายไว้ที่ชายแดนเหนือแล้ว ถ้าต้องการเขาจะส่งทหารมาเสริมที่เมืองเทียนไห่โดยเร็วที่สุด และรับรองความปลอดภัยของภรรยาและลูกของท่าน!”
รากษสทั้งสี่ถนัดหารวางแผน ทำหน้าที่ควบคุมดูแล คือผู้พิพากษา เสวียนหนู่ ฮ็อคอาย สโนว์ฟ็อกซ์!
อสูรทั้งสี่ครองการต่อสู้ ตั้งชื่อราชา คือราชาหมาป่า ราชายักษ์ ราชาอาฆาต ราชารบ
เซี่ยงเส้าหลงปรากฏสีหน้าที่ไม่สบายใจ “เมื่อสามปีก่อน ผีดำบุกรุกเข้าชายแดน ผมนำทหารม้าที่แข็งแกร่งแปดร้อยนายไป แต่สุดท้ายรอดไม่ถึงร้อยคน และสิ่งที่ฉันคิดไม่ถึงก็คือ เขาตกลงไปที่เหวลึก แต่ผีดำกลับไม่ตาย ครั้งนี้ที่เขาปรากฏตัว ต้องมีจุดประสงค์ที่ไม่ดีแน่ๆ ……”
ห้าองครักษ์เสื้อเลือดรู้สึกเย็นๆ ที่หัวใจ สงครามเมื่อห้าปีก่อน ความทรงจำนั้นยังคงสดใหม่อยู่เลย!
และถึงได้ว่าเป็นสงครามที่นับเป็นครั้งที่โหดที่สุดของนายพลน้อยเลย!
กลุ่มทหารรับจ้างผีดำ มีชื่อเสียงระดับโลก ก็เหมือนดั่งชื่อกลุ่มเลย น่ากลัวเหมือนดั่งผี
สงครามครั้งนั้น กองทัพชายแดนเหนือที่ไม่เคยแพ้มาก่อนก็ใช้ทหารจำนวนเจ็ดร้อยนายสู้กับศัตรูแปดสิบคน ถึงได้รับชัยชนะ และนายพลน้อยถ้าไม่ใช่เผิงเซียวราชาหมาป่าสมัยก่อนหน้านี้ช่วยเอาไว้ นายพลน้อยคงไม่รอดมาถึงตอนนี้!
และในสายตาของทุกคนผีดำถูกเซี่ยงเส้าหลงจัดการและเขาตกลงไปที่หน้าผา แต่สิ่งที่คิดไม่ถึงก็คือคนที่ตายแล้วกลับฟื้นขึ้นมาเจ้าแห่งความมืดที่ไม่มีใครคิดถึง การล้างแค้นอาจจะน่ากลัวที่สุด
ตอนนี้ภูเขาต้าหมินบริเวณตีนเขาที่ไม่เป็นจุดสนใจ มีบ้านไม้หลังเล็กสองชั้น และมีชายร่างใหญ่สิบกว่าคนที่มีกลิ่นอายของเลือดได้เฝ้าที่นี้อยู่ ในบ้านมีชายหนุ่มคนหนึ่งถีบไปที่โต๊ะจนโต๊ะล้ม จับไปที่ผมมีสีหน้าที่กำลังเกรงกลัวอะไรอยู่ “ฉันทนไม่ไหวแล้ว!”
“นายรู้มั้ยว่านายกำลังทำอะไรอยู่?!”
“นั้นเป็นกองกำลังที่ติดอาวุธเต็มยศ!”
“หนึ่งคนกระสุนหนึ่งนัด พวกเรากลับไม่เหลืออะไรเลย!”
“ไม่ได้! ฉันต้องปล่อยพวกเธอไป! ปล่อยพวกเธอไป อาจจะมีชีวิตรอด!”
ไม่ไกลอวิ๋นเสว่เหยนอุ้มอวิ๋นเยนเอ๋ออยู่ พวกเธอมีสีหน้าที่เกรงกลัว ได้ยินคำพูดประโยคนี้แล้ว ดวงตาของพวกเธอส่องประกายถ้าเซี่ยงเส้าหลงอยู่ที่นี้ มองแค่แป๊บเดียวก็รู้แล้วว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือคุณชายใหญ่ของตระกูลเหอแห่งเมืองอ้าว เหอเทียนหลง!
“เหะๆ………”
มีเสียงหัวเราะที่น่ากลัวลอยมา ฝั่งตรงข้าม มีผู้ชายที่อยู่ในความมืด ใบหน้าก็ถูกความมืดปกคลุมอยู่ เห็นเพียงแววตาของเขาที่เหมือนดั่งยมทูต เขามองเหอเทียนหลงอย่างไร้ความรู้สึกและพูดว่า “คุณชายเหอ คุณลืมภารกิจครั้งนี้ของเราหรือเปล่าว่าคืออะไร?”
“ฉันไม่ได้ลืม!”
“คุณปู่เชิญคุณมาก็เพราะว่าอยากที่จะเอาโฉนดที่ดินริมน้ำทองคืนมาแต่แม่มึงกูไม่รู้ว่าไอ้เซี่ยงเส้าหลงคนนี้จะเก่งขนาดนี้!”
“นั้นเป็นทหารที่ติดอาวุธเต็มรูปแบบเลยนะ!”
พวกเขากำลังเข้าใกล้พวกเราขึ้นเรื่อยๆ ถ้าถูกพวกเขาล้อมรอบ ทุกคนในที่นี้ไม่มีใครรอดแน่ๆ !
“ไม่ได้! จะอยู่แบบนี้ต่อไปไม่ได้! ฉันสั่งนาย! รีบปล่อยแม่ลูกคู่นี้ ปลดอาวุธและยอมแพ้!”
“ยอมแพ้หรือ?”
“เฮ้อเฮ้อ……”
“ฮ่าฮ่า……”
เสียงหัวเราะจากต่ำไปสูง และกลายเป็นเสียงหัวเราะที่ประมาทเลินเล่อจนกลายเป็นเสียงหัวเราะที่บ้าระห่ำ
เหอเทียนหลงรู้สึกไม่ค่อยดีและถอยหลังไปสองก้าว “นาย…..นายหัวเราะอะไร?””
ผู้ชายคนนี้แววตามืดมนและมองไปที่แม่ลูกคู่นี้ “ปล่อยพวกเธอไป ฉันจะเอาอะไรมาต้อนรับเพื่อนเก่าฉันละ?”
“ตอนนั้นความแค้นของแปดสิบเอ็ดชีวิต ฉันไม่เคยลืมนะ……”
เหอเทียนหลงไม่ใช่คนโง่ ทันใดนั้นก็ได้ตาถลนออกมา “นาย…..หมายความว่าอะไร?”
“หรือว่าก่อนหน้านี้นายมีความแค้นกับเซี่ยงเส้าหลง?”
ผีดำหรี่ตา “ถึงทางตระกูลเหอของพวกนายจะ1เสนอเงินที่ไม่น้อย แต่ถ้าฉันไม่ได้ต้องการเจอเพื่อนเก่าฉัน แล้วทำไมถึงจะเชิญฉันออกจากเขาแห่งละ?”
เหอเทียนหลงโมโหทันทีและจับไปที่คอเสื้อของผีดำ “ไอ้สัสต์! มึงกล้าหลอกใช้กูหรือ?!”
แววตาของผีดำเย็นชาอย่างกะทันหัน เหอเทียนหลงรู้สึกเจ็บที่ท้อง ตัวของเขาได้ลอยออกไป และชนกำแพงอย่างรุนแรง
“คุณชายเหอ คุณต้องรู้ฐานะของตัวเองนะ ถึงคุณจะเป็นนายจ้าง แต่ก็เป็นแค่นายจ้างจริงๆ !”
“ตอนที่ฉันผีดำโด่งดังระดับโลก ตอนนั้นเรื่องที่ฉันฆ่าผู้ว่าจ้างก็ไม่น้อยนะ!”
“นาย!…….”
“จู่!”
“ฟัง สิ่งที่น่าตื่นเต้นจะมาถึงเร็วๆ นี้!”
สิ้นเสียงไปไม่นาน ก็มีเสียงปั้ง เสียงระเบิดที่ดังสนั่น ควันที่หนาปกคลุมทั่วไปหมด และฝูงนกและสัตว์แตกตื่น!
“นี่……นี่คือ……”
สีหน้าของเหอเทียนหลงขาวซีด สั่นเทาสั่นระริกมองไปที่ผีดำ
“พลุที่สวยงาม รวมไปถึงชิ้นเนื้อที่กระจัดกระจาย จู่จู่ คิดดูสิ ว่านี่เป็นภาพที่สวยงามมากแค่ไหน!”
ถึงจะมองไม่เห็นใบหน้าของผีดำ แต่ก็นึกภาพออก ริมฝีปากที่ถูกปกคลุมด้วยความมืด ทันใดนั้นได้ปรากฏรอยยิ้มที่โหดเหี้ยม!
“ไอ้คนบ้า! นายมันกลายเป็นไอ้บ้าไปแล้ว!”
“จบแล้ว! ทีนี้จบแล้ว ใครก็ไม่รอดแน่ๆ !”
ทางตีนเขาเมื่อเสียงระเบิดดังขึ้น ห้าองครักษ์เสื้อเลือดได้ให้นายพลน้อยอยู่ตรงกลางและปกป้องเขาไว้ เศษก้อนหินและควันปกคลุมทั่วบริเวณ เส้าหลงตะโกนออกมา “เกิดอะไรขึ้น?!”
มีทหารคนหนึ่งที่ใบหน้าเต็มไปด้วยขี้เถ้าวิ่งโซเซมาทางนี้ ทหารที่เผชิญหน้ากับความตายด้วยไม่ร้องไห้ ตอนนี้ดวงตาได้เต็มไปด้วยน้ำตาแล้ว “นาย……นายพลน้อย!”
“เพื่อนๆ ของเราที่ไปค้าหาทางนั้นถูกซุ่มโจมตีด้วยระเบิด….ระเบิดมาได้กะทันหันมาก หมดแล้ว! หมดแล้ว! เพื่อนของเราอย่างน้อยสิบกว่าคนได้ตายไปแล้ว!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
เส้าหลงดวงตาแดงไปหมด และเงยหน้าขึ้นฟ้าตะโกนออกมา “ผีดำ!แม่มึงสิ!”
ต่อมาก็ได้ร้องไห้เสียงหลงไปเลย!
ทหารที่ถูกระเบิดเป็นลูกน้องของเขาหมดเลย!
เป็นพี่น้องที่เขาฝึกมากับมือและเป็นพี่น้องเติบโตมาด้วยกัน!
“นายพลน้อย!”
เส้าหลงมีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความแค้น “เส้าหลงอนุญาตรักษาความปลอดภัย!”
“แก๊งกล้าตายที่ผมจัดตั้งขึ้นมาเองนี้ ถ้าไม่จับตัวผีดำออกมา ผมยอมรับบทลงโทษทางทหาร!”
สีหน้าของเซี่ยงเส้าหลงยิ่งดูเยือกเย็น เงียบไปสักพักและพูดออกมาว่า “เอาพี่น้องของเราถอยออกมาให้หมด!”
“นายพลน้อย!!!”
“ไม่ต้องพูดมาก!
“เซี่ยงเส้าหลงมองไปที่ควันดำที่ยังไม่จางหายไป “ทุกคนรู้ดี บนพื้นที่แห่งนี้ ใช้ระเบิดเป็นการกระทำผิดที่ร้ายแรงมาก!”
” คนหนึ่งคนถึงจะเก่งแค่ไหน ก็ไม่อาจเป็นศัตรูกับหนึ่งประเทศได้!”
“ครั้งนี้ฉันประเมินผีดำต่ำเกินไป เขาเตรียมใจที่จะมาตายแล้ว!”
” ถ้าฉันไม่ตาย มันก็ต้องตาย!”
” พี่น้องของฉันจะไม่มีวันที่จะเสียสละอย่างเปล่าประโยชน์แน่นอน! ผีดำ!ครั้งนี้ฉันจะไม่ให้นายมีสากศพเลย และจะจะทำให้วิญญาณของนายแตกสลายไปพร้อมกัน!
ในบ้านไม้ มีผู้ชายร่างใหญ่เดินเข้ามากะทันหัน และพูดอย่างเคารพว่า “หัวหน้า กองกำลังที่กำลังค้นหาบนเขานี้ได้ถอยกลับไปแล้ว!”
“จู่ๆ ถอยเร็วเกินไปหรือเปล่า? ไม่แน่จริงนิ!”
ผีดำเอาโทรศัพท์ของเหอเทียนหลงมา “ถึงเวลาต้องคุยกับเพื่อนเก่าแล้ว!”
ไม่นานเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น และทางนั้นก็ปรากฏเงาร่างของเซี่ยงเส้าหลงขึ้น
“เพื่อนของขวัญที่ฉันเตรียมไว้ให้ชอบมั้ย?”
เสียงของเซี่ยงเส้าหลงเยือกเย็น “มองแสงสว่างให้เต็มที่ที่สุด เพราะนี่จะเป็นแสดงสว่างสุดท้ายในชีวิตนาย!”
“ฮ่าฮ่า….. สมกับชื่อเสียงที่เขากล่าวขันกันจริงๆ …..ถึงตอนนี้แล้วปากยังเก่งอยู่เหมือนเดิม!”
“หุบปากไปเลย! ภรรยาและลูกของฉันอยู่ไหน?”
“นายสบายใจได้เลย นายเป็นเพื่อนเก่าของฉันนะ ฉันดูแลภรรยาและลูกของนายดีอยู่แล้ว!”
“แต่ต่อจากนี้ไป จะดีหรือไม่ดีก็อยู่ที่การกระทำของนายแล้วนะ……”
“นายต้องการจะทำอะไร?”
“ตามที่อยู่ที่นายให้ฉัน ครึ่งชั่วโมงถ้าฉันไม่เห็นนาย ฉันไม่รับประกันนะว่าอะไรจะเกิดขึ้น!”
“อ้อ แต่มาคนเดียวนะ!”
“นายพลน้อย!ท่านจะไปคนเดียวไม่ได้นะ มันอันตรายเกินไป!”
“ใช่ครับ ให้ผมจัดตั้งแก๊งกล้าตายเถอะ ผมจะใช้ชีวิตของผมรับประกันความปลอดภัยของภรรยาและลูกของท่าน!”
“พอแล้ว!”
เซี่ยงเส้าหลงพูดออกมา “ส่งต่อคำสั่งของฉัน ให้ทุกคนรอคำสั่งอยู่กับที่!”
ในแววตาของเขาดำและลึกจนมองไม่เห็นอะไร และแฝงไปความเย็นชนและความอาฆาต “ไม่ได้เจอกันสามปี ความแค้นทั้งหมดก็ชำระภายในวันนี้ก็แล้วกัน!”
