แหวกพุ่มไม้สุดก็บ้านไม่หลังหนึ่งก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า!
ทันใดนั้นนั้นได้มีปืนสิบกว่ากระบอกจ่อมาที่ทั่วร่างกายของเซี่ยงเส้าหลง เพียงแค่คำสั่งเดียว ตัวของเขาก็จะถูกฉีกขาดด้วยลูกกระสุน
เซี่ยงเส้าหลงไม่มีความเกรงกลัวแม้แต่น้อย และถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ผีดำอยู่ไหน?”
มีชายผิวดำที่สูงกว่าสองเมตรถือปืนเดินเข้ามาแล้วหัวเราะอย่างเยือกเย็น มองผ่านหัวเขาไป และหัวเราะด้วยความดูถูกอีกครั้ง พูดภาษาจีนที่ไม่ชัด “นายก็คือคนที่ทำให้ผีดำไม่ลืมเรือนหรือ?”
“ก็แค่ไอ้มึงคนหนึ่ง?”
“ฮ่าฮ่า…..”
คำพูดของเขาทำให้เกิดเสียงหัวเราะตามมา เซี่ยงเส้าหลงขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แววตาเขาแฝงไปด้วยความประมาทเลินเล่อ เขามองทุกคนด้วยความหยิ่งผยอง เหมือนว่าคนดำที่อยู่ตรงหน้านี้มีเหมือนดั่งมดที่ไร้ค่า
แววตาของเขาทำให้คนดำเหล่านี้รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ และเอาปืนที่ถืออยู่ไว้ด้านหลังและพูดด้วยความดูถูกว่า “ไอ้มึง ถ้าไม่ใช่เพราะผีดำอยากจะเจอนาย ตอนนี้กูสามารถบีบสมองของมึงตายสลายแล้วนะ!
ระหว่างที่พูดก็เอาฝ่ามือที่ใหญ่และพูดอย่างหาเรื่องว่า：”กางแขนออกมา ฉันจะตรวจว่านายได้พกสิ่งของที่ไม่ควรพกมามั้ย!
พูดจบไม่รอให้เขาตั้งตัวก็ได้ยื่นมือไปหาตัวของเซี่ยงเส้าหลง ยังไม่ทันถึงตัวของเขา คนข้างหลังมีแววตาที่เยือกเย็นและลงมือทันที!
“อ้า!”
ชายคนดำคนนี้ตะโกนออกมาเสียงดัง นิ้วของเซี่ยงเส้าหลงเหมือนดั่งแหนบ หยิกไปที่ง่ามนิ้วของเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า “อย่าเอามือที่สกปรกของนายมาจับตัวฉัน ไม่งั้นผลที่ตามมาจะร้ายแรงมาก!”
“ไอ้มึง!นายรีบปล่อยมือเดี๋ยวนี้!”
ชายร่างใหญ่คนนี้กลับถูกเซี่ยงเส้าหลงทำให้โมโห ฝ่ามือของเขากลายเป็นหมัดและมุ่งหน้าไปที่หัวของเซี่ยงเส้าหลงอย่างรุนแรง!
แววตาของเซี่ยงเส้าหลงแฝงไปด้วยความอาฆาต สองนิ้วชิดติดกันเหมือนดั่งงูพิษ แล้วพุ่งออกมาด้วยความรุนแรง มีเสียงกระดูกแตกดังขึ้น แขกข้างชายดำคนนี้ถูกหักออกมาทันที!
ยังไม่ทันที่จะร้องออกมา，ขาของเซี่ยงเส้าหลงหันหลังกระโดดถีบไปที่ชายร่างใหญ่คนนี้ยังไม่ทันตั้งตัว เขาได้คุกเขาลงสองขา แล้วขาขวาของเขาไปเกี่ยวที่คอของเขาแล้วกดลงไปอย่างรุนแรง
สีหน้าของขายดำคนนี้แดงขึ้นมาทันที และเส้นเลือดที่หัวของเขานูนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด หายใจเนิ่มที่จะพี่ขึ้นมา!
“ปล่อยมือ!”
เพื่อนของเขาเห็นแบบนี้ ก็ได้จ่อปืนมาที่เซี่ยงเส้าหลง
หนึ่งคนในนั้นที่เป็นเหมือนหัวหน้าของพวกเขาได้ตะโกนออกมาว่า “ฉันขอสั่งให้นาย ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้!”
ชายดำร่างใหญ่คนนี้ก็ได้จับขาของเซี่ยงเส้าหลงยังร้องตะโกนออกมาอย่างบ้าระห่ำเหมือนเดิม “มึง ไอ้มึง!นายกล้าฆ่าฉันหรือ? !นายกล้าหรือ?!”
ตาของเซี่ยงเส้าหลงไม่กะพริบเลย “ฆ่านายก็เหมือนฆ่าหมาตัวหนึ่ง!”
เมื่อสิ้นเสียงก็ได้ยินเสียงกระดูกหัก ใบหน้าของชายดำคนนี้ยังหัวเราะอย่างบ้าระห่ำอยู่เลย ใบหน้าของเขาก็เหมือนถูกแช่แข็งอยู่รูปหน้านี้ และไม่มีลมหายใจอีกต่อไป
“ไอ้บ้า! มึงไม่ได้ยินคำสั่งของกูหรือ?”
หัวหน้าตะโกน ชายคนนี้ได้ถือปืนมุ่งหน้ามาหาเซี่ยงเส้าหลง
แววตาของเซี่ยงเส้าหลงส่องประกายและตอนที่เขาจะเข้าใกล้ตัวของเซี่ยงเส้าหลงเขาได้ลงมือไปจับกระบอกปืนเอาไว้ เป็นทหารรับจ้างที่เคยเผชิญสงครามมามากมาย หัวหน้าทหารคนนี้ก็มีความเร็วที่ไม่แพ้กัน และกดไกปืนทันที เขาว่าไว้แล้วแต่เซี่ยงเส้าหลงเร็วกว่า เซี่ยงเส้าหลงได้ไปจับที่กระบอกของปืน ปืนก็ได้ยิ่งขึ้นฟ้า ยังไม่รอให้เขาตั้งตัว เซี่ยงเส้าหลงใช้นิ้วไปทั้งห้าไปเกี่ยวมือที่ชายคนนี้จับปืนอยู่ หัวหน้าทหารคนนี้บาดเจ็บ และปืนก็ได้ร่วงลงไปที่พื้น หลังจากนั้นก็ล็อกคอเขาไว้ และอ้อมไปด้านหลัง อีกแขนหนึ่งของเขาเกี่ยวไปที่คอหัวหน้าทหารคนนี้และพูดอย่างด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว “อย่าขยับนะ ไม่งั้นฉันจะส่งนายไปอยู่กับไอ้คนไร้ค่าคนนั้น!”
เร็ว!
เร็วมาก!
เร็วจนไม่มีใครรู้ตัว ผ่านไปแค่เสี้ยววินาทีเดียว หัวหน้าของพวกเขาก็ถูกเซี่ยงเส้าหลงจัดการแล้ว!
เพี๊ยะๆๆ !
ทันใดนั้นผีดำไม่รู้มาตั้งแต่เมื่อไหร่ และปรากฏตัวอยู่ที่หน้าบ้านไม้หลังนี้และมองเซี่ยงเส้าหลงอยู่แล้วพูดด้วยเสียงที่แหบที่แฝงไปด้วยความชื่นชม “ฉันคิดว่าแต่งงานกับผู้หญิงที่สวย มีลูกแล้ว นายพลน้อยเซี่ยงจะไปใช้ชีวิตอย่างคนปกติ แต่คิดไม่ถึงเลยเมื่อเทียบกับสามปีก่อน ฝีมือของนายเก่งขึ้นไม่น้อย!”
“ผีดำ!”
ถึงจะมองไม่เห็นใบหน้า แต่เซี่ยงเส้าหลงก็สามารถรู้ได้ว่าคนนี้เป็นผีดำที่ยังไม่ตาย!
“ใช้ชีวิตของเขาเองแลกกับชีวิตของภรรยา!”
“นายเป็นคนที่เป็นความแค้นกับฉัน ตอนนี้ฉันมาแล้ว จะทำอะไรเดียว ก็แล้วแต่นายเลย!”
“นายพลน้อยเซี่ยง นายคิดว่าฉันเป็นคนโง่หรือ?”
“ที่นี้เป็นถิ่นของนาย ถ้าฉันปล่อยตัวประกันสองคนนี้ไป ก็เหมือนกับฉันฆ่าตัวตายสิ?”
เซี่ยงเส้าหลงมองตาค้าง “แล้วชีวิตของเจ้านี้ นายก็ไม่เอาแล้วใช่มั้ย?”
ระหว่างที่พูดก็ใช้แรงกดไปที่คอ คอของหัวหน้าทหารคนนี้ปรากฏรอยเลือด เขารีบตะโกนออกมาด้วยความตกใจ “ไม่!ผีดำ! ตกลงกับเขาไป! ผมยังไม่อยากตาย!”
ใครจะคาดคิดว่าผีดำจะไม่สนใจ “เขาจะอยู่หรือจะตายเกี่ยวอะไรกับฉัน?”
ได้ยินแบบนี้ หัวหน้าคนนี้ตาถลนออกมา “ผีดำ!นายหมายความว่าอะไร? พวกเราไม่ใช่เพื่อนกันหรือ? นายอย่าลืมนะว่าถ้าตอนนั้นฉันไม่ได้รับเลี้ยงนาย ตอนนี้นายตายไปแล้ว!”
ผีดำขำออกมา “เพื่อนหรือ? นายกำลังล้อเล่นอยู่ใช่มั้ย?”
“ถ้าตอนนั้นฉันไม่ใช้สมบัติทั้งหมดของฉันเอาไปแลก นายจะใจดีมาช่วยฉันหรือ?”
“โยฮันส์หลายปีที่ผ่านมา นายได้อะไรไปจากฉันบ้าง นายเคยนับบ้างมั้ย?”
โยฮันส์กัดฟัน “ผีดำ!นายต้องรู้!ที่นี้มีแต่คนของฉัน! ถ้าฉันเป็นอะไรไป พวกเขาไม่ต้องทำอะไรหรอก เพียงแค่ลูกน้องของฉันก็สามารถฉีกนายเป็นชิ้นๆ แล้ว!”
พูดจบชายร่างใหญ่สิบกว่าคนหันปืนเลงมาที่ผีดำ!
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มมุมปาก “ดูแล้วนายมีปัญหานิดหน่อยแล้วนะ!”
ผีดำทำท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น：ก็แค่พวกขยะ ไม่ใช่ปัญหาอะไรอยู่หรอก!”
“ผีดำ!”
โยฮันส์ตะโกน “นายคิดว่าฉันไม่กล้าทำอะไรนายจริงๆ หรือ?”
“หนวกหู!
ผีดำจับไปที่หู ทันใดนั้นเขาก็เอาปืนออกมาอย่างรวดเร็ว!
ปั่ง!
“โยฮันส์มองไปที่รูที่อยู่ที่หน้าอกของตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ “นาย…..นาย……”
ต่อมาก็คอพับแล้วตายอยู่กับที่
“เขาฆ่าหัวหน้า!”
“ฆ่าเขาล้างแค้นแทนหัวหน้า!”
ได้ยินเสียงของชายสิบคนจะโกนออกมา กำลังจะยิง แต่ผีดำไม่ได้รู้สึกกลัวอะไรและหัวเราะอย่างน่ากลัว “ถ้าพวกมึงรักหัวหน้าพวกมึงมากขนาดนี้ ก็ตามไปอยู่กันมันเลยสิ!”
ไม่รู้ว่ารีโมทไปอยู่ในมือของผีดำตอนไหน เขาก็ได้กดลงไปเบาๆ
ปั้งๆๆ !
เหมือนพลุที่สวยงาม ร่างกายของทุกคนได้ระเบิดออกมา ชิ้นเสื้อและเลือดกระเด็นกระจัดกระจายไปทั่ว!”
เห็นแขนและขาที่ตกอยู่กับพื้น แววตาที่เยือกเย็นของเซี่ยงเส้าหลงก็ยิ่งชัดเจนยิ่งขึ้น ลูกน้องของตัวเองก็ไม่เว้นหรือ?”
“คนของฉันหรือ? ไม่ไม่ไม่! พวกเขาไม่เหมาะสม!”
“พวกเขาก็แค่ของสังเวยของฉัน พวกเขามีคุณค่าก็ตอนมีทำให้ฉันได้เจอนาย ก็แค่นี้เอง!”
พูดจบ ร่างกายของเขาก็มีกลิ่นอายของความอาฆาตที่รุนแรงปรากฏขึ้นมา “เซี่ยงเส้าหลงฉันรอนายมาสามปี คิดถึงนายมาสามปี ทุกครั้งที่ฉันเห็นรูปนี้ ฉันอยากที่จะฉีกเนื้อนายเป็นชิ้นๆ !
พูดจบก็ได้เอาผ้าคลุมสีดำออก นี่มันเป็นใบหน้าอะไรกันแน่!หน้าที่เต็มไปด้วยรอยแผลเป็น ร่องลึกเนื้อชั้นนอกปิ้งออกมา ทำไม่ทั้งใบหน้าที่เหมือนดั่งปีศาจ!
“เมื่อสามปีก่อน ถึงฉันจะรอดไม่ตาย แต่ทั่วร่างกายของฉันถูกหินที่แหลมคมขีดจนเป็นแผล ทั้งหมดนี้ก็เพราะนาย!”
ผีดำร้องไห้ “ความแค้นของพี่น้องแปดสิบเอ็ดชีวิตและใบหน้าที่เสียเสียโฉมอนาคตที่ทหารรับจ้างผีดำจะรุ่งเรือง!”
ต่อมาก็ได้ชี้มาที่ตัวของร่างกายเซี่ยงเส้าหลงเหมือนดั่งผีที่รวดเร็วพร้อมการของเรียกหาจากนรก “ทั้งหมดนี้หมดสิ้นเพราะนาย!
“วันนี้ถ้าไม่ใช่นายตายก็ฉันตาย!”
เผชิญหน้ากับผีดำ ความอยากที่จะต่อสู้ของเซี่ยงเส้าหลงก็ยิ่งมากขึ้น เหมือนดั่งเสือดาวที่กำลังจะล่าเหยื่อ และพุ่งเข้าหากันทั้งสองคนชนเข้าด้วยกันทันที!
“เสียงตะโกนดังทะลุฟ้า!
“สู้กันเลย!”
