หูฉี่หรงมองเสิ่นฉงหลินด้วยสายตาราบเรียบ เขาพูดเหมือนเป็นกันเอง แต่ก็ไม่ใช่ “ฉันนึกว่าใครที่ไหน ที่แท้คือไอ้หนุ่มตระกูลเสิ่นนี่เอง!”
“ทำไม นายสนใจเหมืองทองคำนี่เหรอ”
สีหน้าของเสิ่นฉงหลินไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก มาถามแบบนี้ได้ยังไง!
ถ้าไม่สนใจ คุณชายยิ่งใหญ่แห่งตระกูลเสิ่นจะดั้นด้นมาที่นี่ทำไมกัน
แต่เขาไม่กล้าพูดอะไรบุ่มบ่าม ต่อหน้าผู้นำตระกูลหูคนปัจจุบัน เขาพูดอย่างกล้าๆ กลัวๆ ว่า “ลุงหูมาเพราะเหมืองทองคำเหมือนกันเหรอ”
หูฉี่หรงพยักหน้า
แววตาของเสิ่นฉงหลินเคร่งขรึม ถึงเหมืองทองคำแห่งนี้ จะมีกำไรมหาศาล แต่การที่ตระกูลเสิ่นมาที่นี่ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องได้เหมืองทองคำเสมอไป!
จุดประสงค์หลักคือการทำให้ตระกูลเซี่ยงอ่อนแอลง ด้วยการซื้อเหมืองทองคำ!
แต่ตอนนี้หูฉี่หรงเข้ามาก้าวก่าย ทำให้เสิ่นฉงหลินรับมือไม่ทัน!
แต่เมื่อคิดถึงคำสั่งของพ่อ เสิ่นฉงหลินกัดฟันพูดว่า “ลุงหู พูดตามหลักการแล้ว คนที่เป็นผู้น้อยไม่ควรแก่งแย่งกับคุณ แต่ก่อนจะมาที่นี่ พ่อได้สั่งผมไว้ว่าต้องเอาเหมืองทองคำมาให้ได้ เพราะฉะนั้นถ้าผมล่วงเกินประการใด ลุงหูโปรดอภัยด้วย!”
“ตระกูลเสิ่นให้ราคา 55 พันล้าน!”
แววตาของทุกคนเต็มไปด้วยความตกตะลึง มหาเศรษฐีรายใหญ่ที่สุดของประเทศแข่งขันกันเอง คนอย่างพวกเขา ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเข้าไปร่วมด้วย!
“หา? ตระกูลเสิ่นจะแย่งชิงกับฉันเหรอ”
หูฉี่หรงมองเขา และยิ้มบางๆ “ในเมื่อตระกูลเสิ่นทุ่มเงินขนาดนี้ เงินคงไม่ขาดมือสินะ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็คืนเงินที่ติดหนี้ตระกูลหูในตอนนั้นมาด้วยเลยสิ!”
คำพูดของหูฉี่หรงทำให้เสิ่นฉงหลินงงไปหมด!
เขาคิดไม่ถึงว่าหูฉี่หรงจะทวงหนี้ต่อหน้าทุกคนแบบนี้!
เป็นไปตามคาด คำพูดของหูฉี่หรง ทำให้คนอื่นๆ พากันซุบซิบ “เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง คนที่มีกำลังเงินอย่างตระกูลเสิ่น จะยืมเงินคนอื่นเหรอ”
“ก็ไม่แน่นะ ตระกูลเสิ่นมีเงิน แต่แนวโน้มทางธุรกิจเปลี่ยนแปลงตลอด เขาสามารถรวยได้ในคืนเดียว ก็สามารถล้มละลายได้ในคืนเดียวเหมือนกัน!”
“ถ้าพูดแบบนี้ ตอนนี้ตระกูลเสิ่น เหลือเพียงชื่อเสียงบังหน้าเท่านั้นเหรอ”
“อืม อาจจะเป็นเช่นนั้น ช่างเถอะ เงินทองของตระกูลเสิ่น ฉันคงไม่มีทางได้ครอบครอง!”
เสิ่นฉงหลินรู้สึกถึงสายตาที่มองมายังตัวเองเปลี่ยนไป เขาโมโหมาก พวกคนอกตัญญู พอได้หน้า ก็พากันมาเยินยอ พอเห็นว่าเขาเสียเปรียบนิดหน่อย ก็พากันหนีกระเจิดกระเจิง!
แต่ทว่าเสิ่นฉงหลินพูดอะไรไม่ได้!
เพราะสิ่งที่หูฉี่หรงพูดมา คือความจริง!
เมื่อสองสามปีก่อน ตระกูลเสิ่นเจออุปสรรค จึงยืมเงินจากตระกูลหูมาก้อนหนึ่ง ถึงจะผ่านพ้นวิกฤตมาได้สำเร็จ แต่ก็ยังไม่ได้คืนเงินก้อนที่ยืมมา ถ้าหูฉี่หรงจะเอาเงินนั่นคืน ก็จะไม่มีเงินซื้อเหมืองทองคำ!
เมื่อคิดได้เช่นนั้น เขาเอ่ยขึ้นมาว่า “ลุงหู เหมืองทองคำนี้เป็นที่ถูกใจของตระกูลเสิ่นมาก่อน คุณทำแบบนี้ ไม่กลัวจะเสียมิตรภาพระหว่างสองตระกูลเหรอครับ”
คำพูดที่ไม่ได้ผ่านสมอง ทำให้เสิ่นเสว่เหลียนที่อยู่ข้างๆ มีสีหน้าตึงเครียด เธอแอบสบถในใจ!
เป็นไปตามคาด สีหน้าของหูฉี่หรงตึงเครียด เขามองเสิ่นฉงหลินด้วยสีหน้าราบเรียบ จากนั้นจึงพูดออกมา “นายกำลังข่มขู่ฉันเหรอ”
น้ำเสียงองอาจของหูฉี่หรง ทำให้เสิ่นฉงหลินถึงกับเหงื่อแตก เขารู้สึกเสียใจกับสิ่งที่พูดออกไป คนตรงหน้าคือผู้นำตระกูลหู ที่สู้สีกับพ่อของเขา!
“ลุงหู ผม……ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น!”
“หึ!”
หูฉี่หรงไม่สนใจคำอธิบายของเขาแม้แต่น้อย น้ำเสียงเย็นยะเยือกดังขึ้น “ตอนนี้พวกเด็กรุ่นหลัง แต่ละคนอวดเก่งขึ้นทุกวัน! ดูเหมือนว่าฉันต้องแวะไปคุยกับเสิ่นฟ่างเฉิงด้วยตัวเองสักวัน!”
“ลุงหู! ผมเลอะเลือนเอง เลยพูดผิดพลาดไป!”
“ผมขอถอยจากการแข่งขันครั้งนี้!”
เสิ่นฉงหลินพูดออกมาอย่างรวดเร็ว ถ้าขืนทำให้หูฉี่หรงโกรธ เขาต้องโดนพ่อถลกหนังแน่นอน!
หูฉี่หรงส่งเสียงหึและไม่สนใจเขาอีก ชายชรามองไปรอบๆ และพูดด้วยเสียงทุ้ม “มีใครจะสู้ราคากับฉันอีกไหม”
ทุกคนเงียบและก้มหัวให้หูฉี่หรงด้วยสีหน้านอบน้อม!
นี่คือสายสนกลในตระกูลลึกลับ ขยับนิดหน่อยก็เสียเงินมหาศาล!
ไม่มีใครสู้เรื่องราคา แน่นอนว่าเหมืองทองคำตกเป็นของหูฉี่หรง พนักงานยื่นสัญญาให้ และพูดอย่างนอบน้อม “คุณท่านตระกูลหู แค่คุณเซ็น เหมืองทองคำนี้ก็จะเป็นของคุณคนเดียวเท่านั้น!”
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณมีสิทธิ์บุกเบิกเหมืองทองคำอย่างถูกต้องตามกฎหมาย!”
หูฉี่หรงไม่ได้รับสัญญามา เขามองไปหาเซี่ยงเส้าหลง และพูดท่ามกลางสายตาตกตะลึงของทุกคน “เซ็นสินายพลน้อยเซี่ยง!”
ทุกคนมึนงงไปหมด
ให้เซี่ยงเส้าหลงเซ็นเหรอ นี่มันอะไรกัน
อย่าบอกนะว่าหูฉี่หรงเอาเงิน 50 พันล้าน ซื้อเหมืองให้เซี่ยงเส้าหลง
เสิ่นฉงหลินกับเสิ่นเสว่เหลียนอึ้งไป เสิ่นฉงหลินพูดกับหูฉี่หรงอย่างติดๆ ขัดๆ “ลุง……ลุงหู คุณซื้อเหมืองทองคำให้เขาเหรอ”
“อืม มีปัญหาอะไรหรือเปล่า”
มีปัญหาสิ! ปัญหาใหญ่ด้วย!
เดิมตระกูลเซี่ยงกำลังระหองระแหง แต่ถ้ามีเหมืองทองคำขนาดใหญ่ พวกเขาก็จะกลับมามีชีวิตอีกครั้ง เรียกได้ว่ากลับมาเกิดใหม่ได้เลยล่ะ!
อีกทั้งคนในตระกูลเซี่ยง รอส่วนแบ่งจากเหมืองทองคำนี้ด้วย ถ้าเหมืองทองคำตกอยู่ในมือเซี่ยงเส้าหลง เขาต้องกลายเป็นเทพเจ้าโชคลาภของตระกูลเซี่ยงไปโดยปริยาย อำนาจของเขาจะมากขึ้น บวกกับการที่เป็นสายเลือดทางตรง มีผลกระทบรุนแรงต่ออำนาจของเสิ่นเสว่เหลียนในตระกูลเซี่ยง!
แต่ว่าเขาจะทำอะไรได้ล่ะ หูฉี่หรงใช้เงินตัวเองซื้อ จะให้ใครก็เป็นสิทธิ์ของเขา ตัวเขาเองไม่สามารถยุ่งได้!
ถึงเขาจะเข้าไปยุ่งได้ แต่เขาก็ไม่กล้ายุ่งกับหูฉี่หรง!
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มบางๆ และพูดกับเซี่ยงเส้าจุนที่ยืนอึ้งอยู่ข้างๆ “พี่ใหญ่ เซ็นชื่อสิ!”
“ฉะ……ฉันเซ็นเหรอ”
เซี่ยงเส้าจุนใช้มือชี้เข้าหาตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ก็พี่ไง พี่เป็นผู้สืบทอดตระกูลเซี่ยงในอนาคต อำนาจทั้งหมด สมบัติที่เกี่ยวกับตระกูลเซี่ยง เป็นของพี่ทั้งหมด ผมพูดถูกไหม คุณหญิงเสิ่น”
เมื่อเห็นหน้าตายิ้มแย้มของเซี่ยงเส้าหลง สีหน้าของเสิ่นเสว่เหลียนไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเซี่ยงเส้าหลงจะให้หูฉี่หรงออกโรง แถมยังทุ่มเงิน 50 พันล้าน ช่วงชิงเหมืองทองคำจากตระกูลเสิ่น ไปให้เขาอย่างไม่เสียดายเงิน!
ถ้าเป็นเช่นนี้ สิ่งที่เธอวางไว้ทั้งหมดก็กลายเป็นเรื่องตลก สิ่งสำคัญที่สุดคือเธอสัญญากับปากตัวเองว่า ถ้าพวกเขาเอาโครงการนี้มาได้ เธอจะประกาศให้เซี่ยงเส้าจุนเป็นผู้สืบทอดตระกูล ต่อหน้าทุกคน!
เมื่อเห็นเซี่ยงเส้าจุนเซ็นชื่อด้วยสีหน้ามึนงง หูฉี่หรงเงยหน้าขึ้น และมองไปยังเซี่ยงเส้าหลง “สิ่งที่นายพลน้อยเซี่ยงขอให้ผมทำ เรียบร้อยแล้ว งั้นต่อไป ผมจะรอนายพลน้อยเซี่ยงแวะไปเยี่ยมตระกูลหูนะครับ!”
เซี่ยงเส้าหลงประสานมือตรงหน้าอก ทำท่าคำนับ “ขอบคุณเจ้าตระกูลหูที่ช่วยเหลือ รอให้จัดการเรื่องเสร็จ เซี่ยงเส้าหลงจะไปเยี่ยมด้วยตัวเองอย่างแน่นอน!”
“ฮ่าๆ……ได้ครับ!”
เมื่อหูฉี่หรงกลับไป สีหน้าของเสิ่นเสว่เหลียนเปลี่ยนไปเธอยิ้มอย่างสดใส แล้วพูดว่า “เส้าจุน เส้าหลง ฉันมองพวกนายไม่ผิดจริงๆ เอาโครงการใหญ่มาให้ตระกูลเซี่ยงได้สำเร็จ มีความดีความชอบอย่างมาก ฉันจะจำความดีความชอบของพวกนายสองพี่น้องไว้!”
“เอาสัญญามาให้ฉันสิ พรุ่งนี้ฉันจะจัดคนให้เริ่มทำงาน!”
เมื่อเห็นเสิ่นเสว่เหลียนยื่นมือมา เซี่ยงเส้าหลงชิงเดินขึ้นไป “คุณหญิงเสิ่น เหมือนคุณจะเข้าใจอะไรผิดนะ เหมืองทองคำนี้ เจ้าบ้านหูเป็นคนให้ผม ไม่เกี่ยวข้องกับคุณและตระกูลเซี่ยงสักนิด”
สีหน้าของเสิ่นเสว่เหลียนเปลี่ยนไป “เซี่ยงเส้าหลง นายหมายความว่ายังไง!”
“ก็หมายความว่า ถ้าผมยอมแบ่งเหมืองนี้ให้ตระกูลเซี่ยง ถือเป็นน้ำใจของผม แต่ถ้าผมไม่ยอมแบ่ง ก็เป็นสิทธิ์ของผมเหมือนกัน คุณเข้าใจหรือยัง”
สีหน้าของเสิ่นเสว่เหลียนซีดเผือด เซี่ยงเส้าหลงยึดเหมืองทองคำนี้ไว้ ก็ไม่ต่างจากการยึดบ่อเงินของคนตระกูลเซี่ยง ถ้าเป็นเช่นนี้ ถึงพวกเขาไม่อยากสนับสนุนสองพี่น้องนี้ ก็คงทำไม่ได้แล้ว!
“เซี่ยงเส้าหลง!”
เสิ่นฉงหลินกัดฟันพูดออกมา “นายกำลังได้ใจอะไรอยู่! ถึงฉันจะไม่รู้ว่านายสัญญาอะไรกับเจ้าบ้านหู เขาถึงได้ทุ่มเงิน 50 พันล้านเพื่อซื้อเหมืองให้นาย แต่นี่คือเงินของตระกูลหู เกี่ยวอะไรกับนาย นายกับเซี่ยงเส้าจุน ก็ยังคงเป็นสวะอยู่วันยังค่ำ!”
เมื่อเจอคำด่าของเขา เซี่ยงเส้าหลงยิ้มบางๆ “คุณชายเสิ่น คุณลืมอะไรไปหรือเปล่า”
พูดจบเขาก็ชี้ไปที่หัวของเสิ่นฉงหลิน “ผมได้เหมืองทองคำมาแล้ว จากคำพูดอันสูงส่งของคุณชายเสิ่นเมื่อครู่ ตอนนี้คุณควรเอาหัวลงมาให้ผมเตะแล้วไม่ใช่เหรอ”
เสิ่นฉงหลินเบิกตาโพลง เขาตวาดออกมาอย่างโมโห “เซี่ยงเส้าหลง! แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร หัวของเสิ่นฉงหลินอยู่ตรงนี้ แกกล้าเอามันลงมาไหมล่ะ”
“แกกล้าไหม!”
“เหอะๆ……”
ความอาฆาตฉายอยู่ในแววตาลึกของเซี่ยงเส้าหลง เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “แล้วถ้าผมบอกว่ากล้าล่ะ”
