ภินท์ฟ้าฆาตปฐพี – บทที่ 143 ฟื้นจากความตาย!

บอกได้คำเดียว ว่าเป็นเรื่องที่ช็อกมาก!

เซี่ยงเส้าหลงใช้สายตาเพ่งมอง ไปที่เถาเชี่ยนเชี่ยน ในน้ำเสียง เปี่ยมไปด้วยความหวัง”เชี่ยนเชี่ยน เธอแน่ใจเหรอ?”

เถาเชี่ยนเชี่ยนลังเลเล็กน้อย หลังจากนั้นก็พยักหน้าอย่างมั่นใจ!

“ฮ่าๆ……ล้อเล่นอะไรกันน่ะ!”

“ร่างกายของจางจุนมีพิษกว่าร้อยชนิดรอบตัว ประกอบกับพิษงูหลามยักษ์ที่มีพิษร้ายแรง อย่าว่าแต่คนขี้โรค ถึงจะเป็นเซียน ก็ต้องตายอย่างแน่นอน!”

จางจื๋อเฉิงกล่าวอย่างเด็ดขาด และคนอื่นๆในตระกูล ก็ต่างพากันพยักหน้า

พวกเขาเป็นทายาทของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ ในด้านการแพทย์ เป็นตัวแทนของอำนาจสูงสุด!

สถานการณ์ของจางจุนในตอนนี้ พวกเขาดูออก ถึงจะเป็นผู้อาวุโสของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ลงมือเอง ก็ไม่สามารถฟื้นกลับมาได้

แต่ทว่า เซี่ยงเส้าหลงมั่นใจในตัวเถาเชี่ยนเชี่ยน มองไปที่เธอ พลางพูดขึ้นมาว่า”งั้นเธอสามารถช่วยเขาได้ไหม?”

เถาเชี่ยนเชี่ยนกัดริมฝีปากเบาๆ เหมือนกำลังตัดสินใจอะไรบางอย่าง ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็พยักหน้าอย่างมั่นใจ

“โอ้โห แสดงเก่งกันจังเลยนะ?”

จางจื่อเฉิงมองไปที่ทั้งสองคนด้วยสีหน้าดูถูก ทันใดนั้นก็ขำออก”แกคิดว่าทำกับฉันแบบนี้แล้วพวกแกจะพาจางจุนออกไปได้งั้นเหรอ ฝันไปเถอะ!”

เซี่ยงเส้าหลงนัยน์ตาเย็นยะเยือก มองไปที่เขา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา”หรอ?คุณกลัวว่าเราจะฟื้นคืนชีพจางจุนสำเร็จสินะ?”

“ฟื้นคืนชีพ?”

“ฮ่าๆ……”

จางจื๋อเฉิงหัวเราะเสียงดัง”ล้อเล่นอะไรกัน แกคิดว่าพวกแกเป็นใครกันห้ะ ถ้าช่วยเขาฟื้นขึ้นมาได้ งั้นพวกแกก็เป็นเซียนไปแล้วน่ะสิ?”

เมื่อฟังน้ำเสียงหยอกเย้าของเขา มุมปากของเซี่ยงเส้าหลงแสยะยิ้มขึ้นมา”ทำไม?ไม่กล้าให้ผมช่วยเขาฟื้นขึ้นมางั้นเหรอ?”

“ไม่กล้า?!ฉันเนี่ยนะไม่กล้า?!”

“ได้!ฉันให้แกช่วยก็ได้!”

แววตาของจางจื๋อเฉิงมีความช่วยร้ายแวบผ่านเข้ามา”ถ้าแกช่วยเขาได้ ในขุมนรก อย่าหาว่าจางจื๋อเฉิงคนอย่างฉัน ไม่ให้โอกาสแล้วกัน!”

ใบหน้าของเซี่ยงเส้าหลง เผยให้เห็นความหมายลึกซึ้ง เขาหันหลังให้กับเถาเชี่ยนเชี่ยน พลางพูดขึ้นมาว่า”เชี่ยนเชี่ยน มีอะไรให้ฉันช่วยไหม?”

ใบหน้าของเถาเชี่ยนเชี่ยนเผยให้เห็น แล้วเธอก็พูดอย่างตะกุกตะกัก”มะ……ไม่มีค่ะ พี่เซี่ยงคะ พี่ขวางข้างหน้าของฉันไว้ก็พอค่ะ”

เซี่ยงเส้าหลงแปลกใจเล็กน้อย ขวางข้างหน้าไว้?นี่มีอะไรที่ดูไม่ได้กัน?

แต่เมื่อคิดๆดูแล้ว เซี่ยงเส้าหลงยังคงทำตามที่เธอบอก เถาเชี่ยนเชี่ยนที่อยู่ด้านหลัง ใบหน้าแดงก่ำขึ้นมาเรื่อยๆ หลังจากผ่านไปครู่เดียว สายตาของเธอก็มีความมุ่งมั่นแวบผ่าน!

เธอค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของเธอออก ความขาวดุจดั่งหิมะ เผยให้เห็นท่ามกลางอากาศ หลังจากนั้น เธอก็หยิบเข็มออกมาหนึ่งเล่ม ชี้ไปที่หัวใจของเธอ แล้วจิ้มลงไปทันที ทันใดนั้น อาการเวียนหัวแล่นเข้ามาในทันที ร่างกายของเถาเชี่ยนเชี่ยนส่ายไปมา ริมฝีปากซีดเผือดขึ้นมาในทันที เธอกัดไปที่ปลายลิ้น เพื่อบังคับให้ตนเองตื่นตัวเล็กน้อย หลังจากนั้นก็เอนตัวลง นำเข็มดึงออกมา ประกบเข้ากับปากของจางจุน!

หนึ่งนาที สองนาที ห้านาที……

“แค้กๆ!”

จู่ๆก็มีเสียงไอค๊อกแค๊กที่คุ้นเคยดังลอดขึ้นมา ถึงแม้จะเบามาก แต่สีหน้าของทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็เปลี่ยนไป เพราะเสียงนี้ มันเคยเป็นของคุณชายใหญ่ของพวกเขา จางจุน!

จางจื๋อเฉิงในตอนนี้ หน้าของเขาราวกับเห็นผี มองไปที่ทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าด้วยความเหลือเชื่อ”ปะ……เป็นไปไม่ได้ เขารอดกลับมาได้ยังไง?”

มุมปากของเซี่ยงเส้าหลง ยกส่วนโค้งขึ้นเล็กน้อย”ดูท่า ความปรารถนาของคุณที่คิดไว้ คงต้องปิดวังแล้วล่ะ!”

ใบหน้าของจางจื๋อเฉิง ดุดันขึ้นมาในทันที”ฉันให้เขาตาย เขาก็จะต้องมีชีวิตไม่ได้!”

“เร็วเข้า!”

เกิดความโกลาหลในฝูงชน และผู้คนนับสิบลุกขึ้นยืน เป็นคนที่สนิทชิดใกล้ของจางจื๋อเฉิง!

“จัดการพวกมันซะ!”

ผู้คนนับสิบคำรามพร้อมกัน เซี่ยงเส้าหลง แสยะยิ้มมุมปากอย่างดูถูก พวกเขาใช้ชีวิตอยู่ในครอบครัวหมอเวชศาสตร์อยู่ดีกินดีนานหลายปี ประสิทธิภาพการต่อสู้ของพวกเขายังเทียบกับนักเลงปลายแถวไม่ได้เลย เป็นไปตามคาด หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาทีสั้นๆ กวาดตามองหนึ่งรอบคนในตระกูลต่างพากันนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้น เซี่ยงเส้าหลงมองดูสีหน้าของจางจื๋อเฉิงที่เปลี่ยนเป็นสีตับหมู จึงกล่าวขึ้นมาอย่างเรียบเฉยว่า”ทางที่คุณอยู่เฉยๆดีกว่า ไม่อย่างนั้น ผมไม่รังเกียจที่จะทำให้คุณเป็นเหมือนคนพวกนั้น!”

ในทางกลับกัน ตอนนี้สีหน้าของจางจุนเปลี่ยนไป และเปลี่ยนเป็นเลือดฝาด ริมฝีปาก กลับมามีสภาพปกติ ผ่านไปไม่นาน เปลือกตาของจางจุนก็ค่อยๆสั่นไหว หลังจากนั้น ก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา สิ่งที่ดึงดูสายตาของเขา นั่นก็คือความขาวโพลนของผิวหนังดุจดั่งหิมะ ปากของเขา มีของเหลวหอมหวานไหลเข้ามาดั่งธารา เข้าไปในปาก วินาทีที่กลืนเข้าไปนั้น รับรู้ได้เพียงมีบางสิ่งบางอย่างไหลเวียนทั่วร่างกาย เป็นความสดชื่นที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย!

“คะ……คุณฟื้นแล้ว……”

มองเห็นจางจุนที่สายตาจ้องไปที่หน้าอกของตัวเอง ใบหน้าของเถาเชี่ยนเชี่ยนแดงก่ำ เธอพูดขึ้นมาด้วยความโกรธ”คะ……คุณยังไม่รีบปิดตาอีก!”

“ห้ะ?อ่อๆๆ……”

จางจุนปิดตา เถาเชี่ยนเชี่ยนจึงรีบจัดการ สวมเสื้อผ้า เพียงแต่ ร่างกายของเธอร้อนผ่าว กลับไม่สามารถลดอุณหภูมิได้เลย

สายตาของผู้คนจ้องไปที่จางจุนที่ลุกขึ้นจากพื้นอย่างอ้าปากตาค้าง ฟื้นจากความตาย พวกเขาไม่สามารถพูดอะไรได้สักคำ และเซี่ยงเส้าหลงมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ใบหน้า เผยให้เห็นรอยยิ้ม”รู้สึกเป็นไงบ้างที่ได้ไปเยี่ยมประตูนรก?”

จางจุนฝืนยิ้ม”รู้สึก ไม่ค่อยดี”

“ฮ่าๆ……ในเมื่อรู้ไม่ค่อยดี คราวหน้า อย่ารีบไปรนหาที่ตายอีกนะ!”

“ตอนนี้ร่างกายรู้สึกเป็นยังไงบ้าง?”

จางจุนใช้มือขวาพาดไปที่ข้อมือของตนเอง หลังจากฟังอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป”พิษที่อยู่ภายในร่างกายของฉัน หะ……หายไปหมดแล้ว?”

“ตะ……ตกลงนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?”

เซี่ยงเส้าหลงทำไปชี้ไปอีกทาง แล้วกล่าวว่า”เรื่องนี้ นายคงต้องถามคุณเชี่ยนเชี่ยนของเราแล้วล่ะ……”

เถาเชี่ยนเชี่ยนมองเห็นสายตาของจางจุนมองไปที่ตนเอง จึงพูดอธิบายอย่างเขินอายว่า”ตะ……ตอนเด็กฉันไม่ระวังกินเด็กโสมเข้าไป เกือบตายในตอนนั้น หลังจากนั้นมาคุณปู่ก็ช่วยชีวิตฉันกลับมา แล้วบอกกับฉันว่า เลือดของฉัน จะเป็นยาถอนพิษ อีกทั้งเลือดตรงหัวใจจะมีผลลัพธ์ที่ดีที่สุด!”

จางจุนเข้าใจในทันที ถึงว่าล่ะ โสมใช้เวลาสิบปีในการงอกราก ร้อยปีเกิดเป็นดวงจิต พันปีให้หลัง มีกายเป็นเหมือนมนุษย์ ดังนั้นจึงถูกขนานนามว่าโสมเด็ก!

นี่เป็นสมบัติล้ำค่ามากกว่าเห็ดอมตะ ฤทธิ์ของโสมเด็กโดยหลักแล้ว ช่วยในการยืดอายุ และบรรเทาพิษ เถาเชี่ยนเชี่ยนพลาดกินโสมเด็กเข้าไปในตอนเด็ก พลังงานมหาศาลนี้เพียงพอที่จะทำให้ร่างกายของเด็กน้อยอย่างเธอในตอนนั้นแตกสลายได้เลย แต่ตอนนี้เธอยังคงมีชีวิตอยู่ได้ ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่า ในเวลานั้นเถาเส่อใช้ความพยายามอย่างมาก และใช้ยาสมุนไพรอันล้ำค่านับไม่ถ้วนเพื่อขจัดพลังอันน่าเกรงขามของโสมเด็ก

ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่า เถาเส่อทำสำเร็จ พูดอย่างไม่เกินจริง ก็คือเถาเชี่ยนเชี่ยนในตอนนี้ เป็นคลังยาเดินได้ เลือดทุกหยดภายในร่างกายของเธอ เป็นสูตรยาถอนพิษที่ล้ำค่าที่สุดในโลก!

เมื่อเข้าใจเรื่องทุกอย่างแล้ว ภายในใจของจางจุนมีความรู้สึกมากมาย ถ้าหากเดาไม่ผิด วิธีที่เถาเชี่ยนเชี่ยนช่วยตนเองเมื่อสักครู่ น่าจะเป็นเลือดจากหัวใจที่ล้ำค่าที่สุด

การสูญเสียเลือดที่หัวใจ มันเป็นการทำลายร่างกายที่ร้ายแรงที่สุดสำหรับเถาเชี่ยนเชี่ยน แต่ทว่า เธอยังคงเลือกที่จะช่วยตนเองโดยไม่คำนึงถึงสิ่งใด บุญคุณในครั้งนี้ จะให้จางจุนคนอย่างเขาชดใช้อย่างไร?

“คุณเชี่ยนเชี่ยนครับ!”

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ท่าทีของจางจุนก็ดูเคร่งขรึมขึ้น เขาโค้งคำนับ ให้กับเธอ”จางจุนขอขอบคุณในการช่วยชีวิต นับตั้งแต่นี้ไป ถ้าหากมีอะไรให้ช่วย จางจุนจะไม่ปฏิเสธแม้จะตายเป็นหมื่นๆครั้ง!”

เถาเชี่ยนเชี่ยนยิ้มอย่างอ่อนล้าโรยแรง ในตอนที่อยากพูดอะไรบางอย่าง จู่ๆเธอก็รู้สึกเวียนศีรษะ ร่างกายเริ่มอ่อนตัวลง จากนั้นเธอก็เข้าไปสู่อ้อมแขนอันอบอุ่น เมื่อเงยหน้าขึ้นไป จางจุนกำลังกอดเธอไว้ ด้วยใบหน้าเคร่งเครียด”คุณเชี่ยนเชี่ยนครับ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

เถาเชี่ยนเชี่ยนส่ายหัวไปมาเบาๆ ในเวลานี้เอง มีเสียงประหลาดดังขึ้น”แม่งเอ่ย!นังแพศยา ทำกูเสียเรื่อง ทำไมมึงไม่ตายไปซะห้ะ!”

สีหน้าของจางจุน เคร่งขรึมขึ้นมาในทันที!

เขาค่อยๆพยุงเถาเชี่ยนเชี่ยน แล้วส่งมอบให้เซี่ยงเส้าหลงอย่างระมัดระวัง พลางพูดขึ้นอย่างเรียบเฉย”ช่วยฉันดูแลคุณเชี่ยนเชี่ยนหน่อย!”

จากนั้น ก็เดินตรงไปที่จางจื๋อเฉิงทันที เมื่อตาทั้งคู่ประสานกัน เสียงของจางจุน เยือกเย็นดุจดั่งน้ำแข็ง”คุกเข่า ขอโทษซะ!”

จางจื๋อเฉิงใบหน้าจองหองดูถูก”จางจุน แกเป็นบ้ารึไง!กล้าใช้ให้ฉันคุกเข่า แกรู้ไหมว่าฉันเป็น……”

พูดยังไม่ทันจบ จางจุนก็ลงมืออย่างรุนแรง บีบไปที่คอของเขา ด้วยความเย็นชา”ในตอนที่ฉันพร้อมตายได้ทุกเมื่อ แกถึงจะมีค่าแทนที่ฉันได้ แต่ว่า หลังจากที่ฉันหายดีแล้ว แกคิดว่า แกยังมีค่าอยู่อีกไหม?”

ประโยคเดียว ให้สีหน้าของคนทั้งหมดเปลี่ยนไปในทันที!

สีหน้าของจางจื๋อเฉิงที่สามหาว ชะงักไปในทันที!