หลังจากอึ้งไปหลายวินาที เถียนเซิ่งพลันได้สติกลับมา หันไปมองการบิดโค้งสุดแสนสวยงามของVolkswagen Beetle และหายวับไปจากสายตาตนเลย!
“แม่งเอ๊ย! อ่อนให้แกหน่อยก็เอาใหญ่เลยหรือไง?!”
“งั้นฉันคิดจะให้แกรู้ว่า อะไรคือเทพรถที่แท้จริง!”
พอพูดจบ ก็กดปุ่มสีแดงที่ได้ฉายาว่านรกบนFerrariลงไป พริบตาเดียว Ferrariกลายเป็นฟ้าแลบสีแดง ส่งเสียงแตรดังสนั่น ในท่อไอเสียด้านหลังพ่นประกายไฟสีฟ้าออกมา พริบตาเดียวความเร็วของรถพุ่งเกินสามร้อยห้าสิบ!
“คุณชายเถียนเริ่มเอาจริงแล้ว! ไอ้หนูนั่นเสร็จแน่!”
“แหะๆ…ใช่ คุณชายเถียนเปิดโหมดนรกแล้ว ก็จะกลายเป็นราชันแห่งเมืองซูหังเลย!”
ผู้ชมที่คอยจับตามองการแข่งของทั้งสองฝ่ายหน้าจอใหญ่พากันวิพากษ์วิจารณ์ยกใหญ่!
ไม่นาน เถียนเซิ่งก็ซิ่งมาถึงข้างเซี่ยงเส้าหลง สายตาเขาฉายแววมาดร้ายบ้าคลั่งวูบหนึ่ง ตะคอกดังว่า “ไอ้ขยะอย่างแก! อยากเอาชนะฉัน รอชาติหน้าเถอะ!”
พูดจบ ก็เหยียบคันเร่งมิดอีก Ferrariพุ่งทะยานนำหน้าVolkswagen Beetleไปข้างหน้า!
“ไม่เลว! มีฝีมือพอตัวเลย!”
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มมุมปาก “แต่ถ้าฝีมือแค่นี้ ดูท่าจะไม่พอนะ!”
พอพูดจบ เซี่ยงเส้าหลงเหยียบคันเร่งอีก Volkswagen Beetleที่เร็วอยู่แล้ว ยิ่งเพิ่มความเร็วขึ้นไปอีก!
เถียนเซิ่งที่กำลังได้ใจเหลือบมองกระจกหลังอย่างไม่ได้ตั้งใจ และตากระตุกทันที!
Volkswagen Beetleสีชมพูคันนั้นไล่ตามมาแล้ว!
ระยะห่างระหว่างรถทั้งสองคันค่อยๆน้อยลงเรื่อยๆ!
หนึ่งพันเมตร!
ห้าร้อยเมตร!
สามร้อยเมตร!
“อ๊าอ๊าอ๊า!”
คันเร่งโดนเหยียบจนแทบจะมิดเข้าในถังน้ำมันแล้ว ความเร็วของFerrariพุ่งถึงขีดสุด พอเห็นVolkswagen Beetleที่เข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ สายตาเถียนเซิ่งฉายแววเย็นเยือกขึ้นมาวูบหนึ่ง!
เขาจะไม่ยอมให้ตัวเองต้องแพ้การแข่งครั้งนี้เด็ดขาด!
“ไอ้ขยะ! แกบังคับฉันเองนะ!”
วินาทีต่อมา สองมือของเขาหมุนพวงมาลัย รถเบียดเลนเข้ามาขวางหน้ารถเซี่ยงเส้าหลงทันที!
ไม่ว่า Volkswagen Beetleจะพยายามแซงขึ้นยังไง แต่เถียนเซิ่งก็เหนือกว่าเขาหนึ่งวินาทีขึ้นมาขวางทางไปของเขาเอาไว้ได้ตลอด!
เถียนเซิ่งมั่นใจว่า ด้วยความเร็วแบบนี้ เซี่ยงเส้าหลงไม่มีทางกล้าพุ่งชนรถเขาแน่ ถ้าชนขึ้นมา ระบบความปลอดภัยของรถตน สามารถรักษาชีวิตเขานี่ไม่มีปัญหาแน่ แต่รถVolkswagen Beetleอ่อนแอนั่นคงต้องแยกร่างเป็นแน่!
พอเห็นเถียนเซิ่งขวางทางไปของเขาอย่างไม่มีจรรยาบรรณนักแข่ง เซี่ยงเส้าหลงสีหน้าทะมึนลง ส่วนหูเม่ยเอ๋อที่นั่งข้างๆพูดอย่างรังเกียจว่า “เดิมคิดว่าตาเถียนเซิ่งนี่ยังพอมีอะไรให้ชื่นชมอยู่บ้าง ตอนนี้ดูแล้วก็แค่นี้เอง!”
จากนั้นสายตางามหันมา “หนุ่มน้อย ผ่านที่ราบสูงข้างหน้าก็จะถึงเส้นชัยแล้ว ดูท่าคุณจะแพ้การแข่งครั้งนี้นะ!”
“แพ้?”
แววตาเซี่ยงเส้าหลง ฉายประกายวาบขึ้น “ในพจนานุกรมของผมไม่มีคำว่าแพ้!”
“นั่งให้มั่นล่ะ! ต่อไปถึงจะเป็นนาทีปาฏิหาริย์ของจริง!”
จุดเส้นชัยในตอนนี้ มีคนมาออกันมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนพากันชะเง้อคอยาวรอคอยการมาของรถทั้งสองคันอย่างตั้งใจ!
เถียนเซิ่งอาศัยฝีมือการขับรถมายาวนาน นำเซี่ยงเส้าหลงอย่างสบายๆ พอเห็นที่ราบสูงด้านหน้าอยู่ห่างเขาไปไม่ถึงสามร้อยเมตร ก็แค่นยิ้มเย็นพลางว่า “ขอโทษนะ! การแข่งครั้งนี้ฉันชนะล่ะ!”
ในสายตาเขา ระยะสั้นแค่นี้ เซี่ยงเส้าหลงไม่มีทางพลิกสถานการณ์ขึ้นมานำเขาได้แน่ นอกจากจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น!
เพียงแต่ว่า บนโลกนี้จะมีปาฏิหาริย์อะไรมากมายขนาดนั้น?
ในสมองเถียนเซิ่ง เริ่มวาดภาพที่เขาเหยียดหยามดูหมิ่นเซี่ยงเส้าหลงยังไงต่อหน้าหูเม่ยเอ๋อละ!
สองร้อยเมตร!
หนึ่งร้อยเมตร!
“ไอ้ขยะ! เดี๋ยวฉันจะให้แกมาคุกเข่าแทบเท้าฉัน เสียหน้าไม่มีชิ้นดีเลย!
วินาทีต่อมา สายตาเซี่ยงเส้าหลงฉายแววประกายวาบขึ้น จับจ้องFerrariตรงหน้าเขม็ง!
“การเลี้ยวในวินาทีสุดท้าย ถึงจะเรียกได้ว่าเป็นปาฏิหาริย์!”
เซี่ยงเส้าหลงพูดออกมาประโยคหนึ่ง ก่อนเหยียบคันเร่งมิด Volkswagen Beetleพุ่งทะยานออกไปรวดเร็วมาก!
ระยะห่างของรถทั้งสองคันเริ่มใกล้กันมากเรื่อยๆ เถียนเซิ่งที่อยู่ด้านหน้าจ้องกระจกหลังเขม็ง บ่นดังว่า “ไอ้ชยะนี่คิดจะทำอะไร?!”
“หรือว่ามันไม่กลัวตายกัน?!”
แปดสิบเมตร!
ห้าสิบเมตร!
สามสิบเมตร!
มองเห็นรถทั้งสองคันแทบจะชนท้ายกันอยู่แล้ว เถียนเซิ่งกลัวละ ถึงเขาจะมั่นใจในระบบความปลอดภัยของFerrariว่าจะสามารถรักษาชีวิตตนไว้ได้ แต่ภายใต้ความเร็วขนาดนี้ ถ้ามีการชนกันเกิดขึ้น เป็นไปได้อย่างมากว่าจะก่อให้เกิดผลที่ไม่คาดคิดขึ้นได้!
เหงื่อเม็ดโตเริ่มผุดเต็มหน้าผากเขา ในจังหวะสุดท้าย เขาชะลอคันเร่งออก แค่ความชะงักชั่ววูบนั่น ทำให้เซี่ยงเส้าหลงขับVolkswagen Beetleด้วยความโค้งแบบยากระดับสุด แซงหน้าFerrari เข้าสู่ที่ราบสูง!
บรื้น!
รถทั้งสองคันเข้าสู่ที่ราบสูงพร้อมกัน ภายใต้สายตาประชาชี Volkswagen BeetleแซงFerrariกลางอากาศ และตกลงสู่พื้นอย่างหนักหน่วง!
ตื่นเต้นซะ!
รถทั้งสองคันเบรกรถอย่างสวยงาม ตัวรถทั้งคู่ค่อยๆจอดลง หูเม่ยเอ๋อหน้าซีดเผือดเล็กน้อย มองเซี่ยงเส้าหลงที่นั่งข้างๆอย่างไม่ค่อยเชื่อสายตา “พวกเรา…ชนะแล้ว?”
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มน้อยๆ “แน่นอน! พวกเราชนะแล้ว!”
เวลาเหมือนจะหยุดชะงักไปหลายวินาที จากนั้นเสียงโกลาหลดังกระหึ่มขึ้นทุกที่!
“พระเจ้า! Volkswagen BeetleเอาชนะFerrariได้?”
“เทพรถของซูหังเรา จับรถFerrariกลับแพ้ให้กับไอ้หนูที่ไหนไม่รู้ที่ขับVolkswagen Beetle? นี่นี่นี่…ฉันไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม?”
คำวิพากษ์วิจารณ์ด้านนอกลอยเข้าหูเขาเหมือนกัน เถียนเซิ่งที่อยู่ในรถสีหน้าบูดเบี้ยวจนแทบจะบิดน้ำออกมาได้!
เขาแพ้แล้ว!
ในขอบเขตที่เขาภาคภูมิใจหนักหนา เขากลับแพ้แล้ว!
ผ่านไปอยู่นาน เขาค่อยๆลงจากรถ มองดูเซี่ยงเส้าหลงที่สีหน้าเรียบเฉย ถามอย่างไม่ยอมแพ้ว่า “แกเล่นอะไรกันแน่ รถคันนี้ทำไมถึงสามารถเอาชนะFerrariที่ผ่านการปรับปรุงเฉพาะทางของฉันได้?!”
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มน้อยๆ “รถคุณผ่านการปรับปรุงมา รถผมไม่ได้ปรับปรุงหรือไง?”
เถียนเซิ่งจู่ๆได้สติกลับมา จากนั้นส่ายหน้าอย่างแรง “ช่างรถหลายคนนั้น?! แกล้อเล่นอะไร! แค่ปรับปรุงครึ่งชม.ก็เรียกว่าปรับปรุงแล้ว?!”
“เหอะเหอะ…ช่างรถ?”
“ถ้าเสกสรรค์เป็นแค่ช่างรถ งั้นบิดาแห่งโลกปรับปรุงรถของคุณจะเป็นอะไรล่ะ?”
“อะไร?! ช่างรถหลายคนนั่นคือกลุ่มปรับปรุงรถเสกสรรค์ที่มีชื่อเสียงนั่น?!” เถียนเซิ่งร้องเสียงหลงออกมา เบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อสายตา!
เป็นดั่งเทพเจ้าที่ไม่มีใครสามารถข้ามผ่านได้ในโลกการแต่งรถ!
พวกเขามีเบื้องหลังลึกลับราวกับเทพก็ไม่ปาน ความสามารถในการแต่งรถเหนือธรรมดา ไม่ว่าจะเป็นรถธรรมดาแค่ไหน ผ่านการปรับปรุงของพวกเขา ก็จะสามารถเอาชนะรถแข่งระดับโลกได้โดยง่าย!
ชื่อของพวกเขาก็คือเสกสรรค์!
แต่เสกสรรค์ลึกลับมากเกินไป ลึกลับจนแม้แต่คนระดับเถียนเซิ่งอยากเชิญเขามาแต่งรถ ยังหาตัวเขาไม่เจอเลย!
แต่เซี่ยงเส้าหลงแค่พูดง่ายๆคำเดียว กลับทำให้เสกสรรค์ที่ชื่อเสียงโด่งดังนั่นให้บริการเขาด้วยตัวเอง เขาเป็นใครกัน ทำไมถึงมีฝีมือแบบนี้ได้?!
พริบตาเดียว ความคิดในสมองเถียนเซิ่งหมุนวนไม่ต่ำกว่าพันครั้งหมื่นครั้ง!
และตอนนี้เอง หูเม่ยเอ๋อเดินเข้ามา จากนั้นกอดแขนเซี่ยงเส้าหลง พูดอย่างสนิทสนมว่า “คุณชายเถียน ในเมื่อคุณแพ้แล้ว ยังไม่ทำตามสัญญาที่ตกลงไว้ก่อนหน้านี้หรือไง?”
“รอคุณทำตามสัญญาแล้ว พวกเรายังมีธุระต้องไปทำกันต่ออีกนะ Presidential Suiteของโรงแรมฮิลตันน่ะ คืนหนึ่งแพงมากเลยนะ…”
ชิ้ง!
ความริษยาพุ่งปรี๊ดขึ้นสมอง!
Presidential Suite?!
เทพธิดาสาวในใจตนกลับจะไปเปิดห้องกับไอ้ขยะไร้ค่าคนนี้?!
คำพูดนี้จัดการทำสติเขาไม่เหลือ เขาคว้าหมับคอเสื้อเซี่ยงเส้าหลง ตะคอกดังว่า “ไอ้หนู! ไม่ว่าแกจะเป็นใคร มีเบื้องหลังยังไง!”
“แต่ในเมืองซูหัง ต่อให้แกเป็นมังกร ก็ต้องมานอนขดหางให้ฉันโดยดี!”
“ตอนนี้ ให้เม่ยเอ๋ออยู่ ส่วนแกไสหัวไปซะ!”
“ไม่อย่างนั้น ฉันไม่ถือสาทำให้แกมองไม่เห็นพระอาทิตย์ของวันพรุ่งนี้!”
สายตาเซี่ยงเส้าหลงวาบประกายลุ่มลึกขึ้น เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้น มองดูเถียนเซิ่งด้วยสีหน้าเรียบเฉย พูดอย่างเย็นชาว่า “พูดแบบนี้ คุณคิดจะผิดคำพูดแล้วล่ะสิ?”