บทที่ 8 ทองคำที่ถูกเพชรบดบัง
“ท่านหัวหน้าตระกูลข้าพานายน้อยมาที่นี่แล้ว” ยุ่นยี่พูดกับยุ่นซานหลังจากที่เขาและยุ่นหลิงมาถึงที่นี่
ยุ่นซาน กำลังดูหนังสือบางเล่มบนชั้นวางหนังสือของเขาเมื่อทั้งสองมาถึงเขามองไปที่ยุ่นหยี่และแสดงความเคารพ “ขอโทษสำหรับปัญหาที่เกิดขึ้นนะเจ้าหยี่”
“ไม่เป็นไรเลย ท่านหัวหน้าตระกูล” ยุ่นยี่ยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นข้าขอลา”
“เอาล่ะเจ้าออกไปได้” ยุ่นซานพยักหน้าให้เขา
ยุ่นหยี่ โค้งคำนับเล็กน้อย เขาจากไปทันที
ยุ่นหลิงและ ยุ่นซานเฝ้าดู ยุ่ยหยี่จากไป ก็จนกระทั่งเขาอยู่ห่างออกไปจากสายตาของพวกเขา ยุ่นซานก็เริ่มพูด “เจ้าหยี่นี่ทำให้ข้านึกถึงน้องชายของข้ามาก อย่างไรก็ตาม เจ้าหยี่ มีความสามารถแตกต่างจากเขามากเขามีความสามารถมากกว่าข้าด้วยซ้ำ”
“บอกมาว่ามีอะไรที่ข้ายังไม่รู้บ้าง” ยุ่นหลิงกลอกตามาที่เขา
เขาเสียหน้าอีกครั้งที่พ่อของเขาบอกว่ายุ่นหยี่มีความสามารถมากกว่าเขาและพี่ชายของเขาได้อย่างไรและถ้าไม่ใช่เพราะยุ่นหลิงหยุนยี่ก็จะเป็นคนที่โดดเด่นในหมู่คนรุ่นใหม่ ในตระกูลยุ่น และถ้าไม่ใช่เพราะพรสวรรค์ของยุ่นหลิงที่มีมากยุ่นยี่ก็คงมีชื่อเสียงโด่งดังในเมืองหลวงมานาน แต่มันเป็นไปไม่ได้เพราะที่เขาถูกรัศมียุ่นหลิงบดบังอยู่เสมอ
ตัวอย่างเช่นเมื่อพูดถึงระดับการฝึกตน…
“ซึ่งน่าทึ่งมากเพราะเขาเพิ่งเริ่มฝึกฝนเมื่อสามเดือนก่อน แต่ยุ่นหยี่อยู่ใน ขอบเขตการสถาปนาขั้นพื้นฐานแล้ว”
“นั่นไม่เท่าไหร่ ยุ่นหลิงได้รับการฝึกฝนเพียงไม่ถึงหนึ่งเดือน แต่เขาก็เข้าสู่ขอบเขตการสถาปนาขั้นพื้นฐานแล้ว
ความสามารถทั้งสองนี้น่าทึ่งมาก คนปกติทั่วไปจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งปีก่อนที่พวกเขาจะสามารถเข้าสู่ขอบเขตการสถาปนาขั้นพื้นฐานได้ บางคนอาจใช้เวลานานกว่านั้น ความจริงที่ว่ายุ่นหยี่สามารถทำได้ภายในสามเดือนแสดงให้เห็นว่าเขามีความสามารถเพียงใด อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับ ยุ่นหลิงความสำเร็จของเขาดูเหมือนจะไม่มากนัก
ถ้ายุ่นยี่เกิดในตระกูลอื่นเขาจะดูโดดเด่นมาก แต่มันไม่ดีนักที่เขาและยุ่นหลิงเกิดในตระกูลเดียวกัน ทั้งสองมักจะถูกเปรียบเทียบซึ่งกันและกันตลอดเวลา แน่นอนว่ามีคนในตระกูลที่ชื่นชมความสามารถของ ยุ่นหยี่แต่สำหรับคนนอกแล้วพวกเขารู้จักเขาในฐานะผู้ช่วยของ ยุ่นหลิงเท่านั้นไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
ยุ่นซานรู้ว่า ยุ่นหลิงและ ยุ่นหยี่ มีการแข่งขันกันบ้าง แต่ไม่มีอะไรที่เขาสามารถเทียบได้ เขาจะโทษเด็กคนนั้นไม่ได้ถึงเขาจะเริ่มไม่พอใจลูกชายของเขา แม้เขาจะรู้สึกเช่นเดียวกัน การถูกเปรียบเทียบกับคนที่ดีกว่าตลอดเวลาเป็นเรื่องที่ไม่พึงประสงค์อย่างไม่น่าเชื่อ
“ยังไงก็ตามท่านพ่อท่านเรียกข้ามาเพื่ออะไร” ยุ่นหลิงถาม
ยุ่นซานจ้องมองลูกชายของเขาสักครู่แล้วถอนหายใจ เขาหยิบซองจดหมายจากโต๊ะทำงานแล้วโยนไปที่ ยุ่นหลิง
“นี่มันอะไรน่ะ?” ยุ่นหลิงรับซองและเปิดมัน มีจดหมายที่มีการออกแบบที่สวยงามอยู่ภายใน “ จดหมายเชิญงั้นหรือ?”
ยุ่นซานพยักหน้า “ผู้รับใช้ขององค์ชายคนที่สี่มาที่นี่เพื่อส่งจดหมาย ขณะที่เจ้ากำลังฝึกตนอยู่ดังนั้นคนรับใช้คนหนึ่งของเราจึงรับมันมาแทนและมอบให้ข้า ดูเหมือนว่าองค์ชายคนที่สี่กำลังจัดงานเลี้ยงในคืนนี้และต้องการเชิญเจ้าไป”
“โอ้ องค์ชายคนที่สี่งั้นรึ?” ยุ่นหลิงเลิกคิ้วขึ้น “จัดเลี้ยงเพื่ออะไร”
ยุ่นซานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “อาจเป็นไปได้สำหรับการคัดเลือกมังกรทอง ลุงของเจ้าบอกข้าว่าตอนนี้องค์ชายคนที่สี่กำลังเชิญคู่แข่งทั้งหมดที่มาถึงเมืองหลวงมางานเลี้ยง เพื่อนของเจ้ายู่ ฉานก็ได้รับเชิญด้วย”
ยุ่นหลิงยังคงเงียบไม่พูดอะไร
“เจ้าควรจะไปนะ งานเลี้ยงนี้น่าจะเป็นของเจ้าและ ยู่ฉาน จักรพรรดิยังบอกข้าด้วยว่าเขาจะให้เจ้าชายคนหนึ่งส่งข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับการคัดเลือกมังกรทองให้เจ้าทั้งสอง”
“นี่คือความคิดของจักรพรรดิ แต่ทำไมเขาถึงเลือกองค์ชายคนที่สี่แทนที่จะเป็นมกุฎราชกุมารหรือองค์ชายองค์แรก?” ยุ่นหลิงสงสัย “ไม่สิ ในบรรดาองค์ชาย องค์ชายลำดับที่สี่มีอำนาจและอำนาจน้อยที่สุดเสมอ จักรพรรดิอาจจะให้
โอกาสเขาโดยมอบหมายงานนี้ให้เขา”
ยุ่นซานพอใจกับลูกชายของเขา
“ถูกตัอง. ทุกคนที่เข้าร่วมการการคัดเลือกมังกรทองจะกลายเป็นบุคคลสำคัญในอนาคตอย่างแน่นอน ในงานเลี้ยงนี้องค์ชายลำดับที่สี่สามารถสร้างสัมพันธ์กับคนเหล่านี้และจะได้รับอำนาจพิเศษ”
ผู้กล้าที่เข้าร่วมการคัดเลือกมังกรทองคือคนที่เก่งที่สุดในจักรวรรดิ หากองค์ชายคนที่สี่สามารถสร้างความสัมพันธ์ฉันมิตรกับอัจฉริยะเหล่านี้และอาจเป็นผู้สนับสนุนอัจฉริยะเหล่านี้เขาก็ไม่มีอะไรจะเสียนอกจากทุกสิ่งที่จะได้รับ
“จักรพรรดิค่อนข้างยุติธรรม แม้ว่าเขาจะตัดสินใจให้มกุฎราชกุมารสืบทอดบัลลังก์ในอนาคตแล้ว แต่เขาก็ต้องการให้องค์ชายคนอื่นๆ มีชีวิตที่ดีขึ้นพร้อมกับอิทธิพลบางอย่างในราชสำนัก” ยุ่นซานกล่าวเสริม
“ได้เลยข้าจะไปร่วมงานเลี้ยงนี้”
ยุ่นหลิงใส่จดหมายเชิญกลับเข้าไปในซองจดหมายและเก็บไว้ในเสื้อคลุมของเขา
“ว่าแต่ ท่านพ่อเกี่ยวกับเรื่องแม่ของยุ่นเซี่ย …”
ยุ่นซานถอนหายใจเมื่อ ยุ่นหลิงพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา
“คนที่ข้าส่งไปได้กลับมาแล้ว พวกเขาไม่ได้เบาะแสเรื่องนี้เลย”
ยุ่นหลิงก็ถอนหายใจ “ไม่ว่าข้าจะถามผู้ดูแลของยุ่นเซี่ย ข้าแน่ใจว่าเธอรู้อะไรบางอย่าง”
ยุ่นหลิงยังไม่ได้ถามหยื่อ ตงเหม่ยเพราะเขากำลังรอผลการสืบสวนของพ่อของเขา เนื่องจากพวกเขาไม่ได้ความอะไรเขาก็เลยต้องถามเธอ
ยุ่นซานเห็นด้วยกับ ยุ่นหลิง “ข้าก็แน่ใจเหมือนกัน ข้าลองถามเธอแล้ว แต่เธอก็ไม่พูดอะไร ข้าไม่ต้องการบังคับเธอมากเกินไปมิฉะนั้น เจ้าเซี่ยอาจจะไม่พอใจ หลานสาวของข้าค่อนข้างสนิทกับเธอและข้าไม่อยากให้เธอเกลียดข้า”
ยุ่นหลิง มองไปที่เขาด้วยความไม่รู้สึกประทับใจ
‘ท่านดูเหมือนปู่งั้นเหรอ?’
“อย่างไรก็ตามโปรดบอกคนรับใช้ให้เตรียมรถม้าด้วยท่านพ่อ ข้าอาจลองดูผู้เข้าร่วมคนอื่นๆ ด้วย ข้าอยากรู้ว่าคู่ต่อสู้ของข้าจะแข็งแกร่งแค่ไหนในการคัดเลือกครั้งนี้”
ยุ่นซาน ขมวดคิ้วมองเขา
“เจ้าแน่ใจแค่ไหนว่าจะชนะการคัดเลือกมักงกรทอง”
“ท่านถามข้าใช่หรือไม่” ยุ่นหลิงยิ้ม
ยุ่นซาน ทำได้เพียงยิ้มเยาะ
“ใช่นั่นเป็นคำถามที่ข้าอาจจะรู้คำตอบอยู่แล้ว”
