“เซี่ยงเส้าหลง?”
ทั้งสองกะพริบตา แต่ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ทันใดนั้นชายคนหนึ่งรู้สึกกระวนกระวายและกระซิบกับคนข้าง ๆ ว่า “คุณจำเมื่อสามปีที่แล้วได้ไหม เขาประสบความสำเร็จสามารถเอาชนะจอมราชันแก๊งหมาป่า และออกไปจากหมู่บ้านหมาป่า? ดูเหมือนว่า…..ดูเหมือนว่าเขาจะชื่อเซี่ยงเส้าหลง!”
อีกคนก็รู้สึกตกใจ เขามองไปที่เซี่ยงเส้าหลงอีกครั้ง เมื่อเข้าร่วมเป็นสมาชิกของแก๊งหมาป่า ชีวิตนี้ก็จะต้องเป็นคนของแก๊งหมาป่า อยากจะหลุดพ้นนั้นมีเพียงสองวิธีเท่านั้น!
วิธีแรกคือการตายอยู่ข้างนอก แล้วจะถูกลบชื่อออกไปจากหมู่บ้านหมาป่า วิธีที่สองคือการเอาชนะจอมราชันแก๊งหมาป่า แล้วกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในแก๊งหมาป่า เมื่อเป็นเช่นนั้น ก็จะมีทางเลือกสองทางคือ กลายเป็นจอมราชันแก๊งหมาป่าคนใหม่ หรือออกไปจากแก๊งหมาป่า!
เซี่ยงเส้าหลงเป็นคนแรกนับตั้งแต่แก๊งหมาป่าก่อตั้งขึ้นมา เขาสามารถเอาชนะจอมราชันแก๊งหมาป่าคนปัจจุบัน เขาไม่ได้เลือกที่จะสืบทอดเป็นจอมราชันของแก๊งหมาป่า แต่เลือกที่จะจากไปคนเดียว!
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาเลือกที่จะจากไป แต่ความแข็งแกร่งและชื่อเสียงของเขาดังในแก๊งหมาป่า ช่วงสามปีที่ผ่านมา มีดาวรุ่งพุ่งแรงมากมาย แต่ไม่มีใครสามารถเทียบเขาได้!
“คุณหลักฐานอะไรที่จะสามารถพิสูจน์สถานะของคุณ?”
“ผมไม่ต้องการหลักฐานอะไรทั้งนั้น!”
เซี่ยงเส้าหลงเริ่มรำคาญ “ให้ผมเข้าไป แล้วคุณจะเข้าใจสถานะของผมเอง!”
“ฮึ่ม! ก่อนที่คุณจะพิสูจน์สถานะของคุณ คุณจะไม่สามารถเข้าไปในหมู่บ้านหมาป่าได้!”
“ตอนนี้ไม่ต้องพูดถึงเรื่องสถานะของคุณว่ายังคงเป็นความน่าสงสัย แม้ว่าคุณจะชื่อเซี่ยงเส้าหลงก็ตาม ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากราชาหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสาม คุณก็ไม่สามารถก้าวเข้าไปในหมู่บ้านหมาป่าได้แม้แต่ก้าวเดียว!”
มีความสงสัยอยู่ในแววตาของเซี่ยงเส้าหลง “แก๊งหมาป่าอยู่ภายใต้จอมราชันแก๊งหมาป่า และราชาหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสาม แต่ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญ ราชาหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสาม ก็ไม่สามารถกลับมาที่หมู่บ้านหมาป่าได้ ตอนนี้ราชาหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามมารวมตัวกัน หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับหมู่บ้านหมาป่า?”
คนคนนั้นตอบอย่างรำคาญว่า “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ!”
“ไอ้หนู ผมไม่สนว่าคุณจะเป็นใคร ตอนนี้ห้ามคนที่ไม่เกี่ยวข้องเข้ามาในหมู่บ้านหมาป่า ถ้าไม่อยากตายก็รีบออกไปซะ!”
ยิ่งอีกฝ่ายขับไล่เขามากเท่าไร เซี่ยงเส้าหลงก็ยิ่งรู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติมากขึ้นเท่านั้น ไอพิฆาตสีเลือดจาง ๆ ค่อย ๆ แพร่กระจายปกคลุมหมู่บ้านหมาป่า
ผิดปกติ!
มีปัญหาอะไรแน่นอน!
ประกายแสงแวบผ่านดวงตาของเขา จากนั้นเขาก็ก้าวเดินไปข้างหน้า เมื่อเห็นว่าเขากำลังเพิกเฉยต่อคำพูดของตนเอง หนึ่งในนั้นก็รู้สึกโกรธ คว้าไหล่ของเขาเอาไว้ แล้วคำรามว่า “ไอ้หนู คุณหูหนวกหรือไง?!”
“โอ๊ย!”
เสียงข้อต่อที่เปราะบางแตกหัก เซี่ยงเส้าหลงคว้าแขนที่หักของเขาเอาไว้ และมองไปที่คนอีกคนหนึ่ง แล้วกล่าวด้วยเสียงที่ไม่แยแสว่า “คุณจะขวางผมด้วยหรือไม่?”
ดวงตาของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความหวาดกลัว คนที่เชี่ยวชาญจะพิจารณาถึงแก่นสารเป็นหลัก หลังจากที่เซี่ยงเส้าหลงเคลื่อนไหว เขาไม่ไม่สามารถสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของเซี่ยงเส้าหลงได้ ชั่วพริบตาเดียวสหายของเขาก็ถูกอีกฝ่ายหักแขน!
คนคนนี้ ช่างน่ากลัวเป็นอย่างมาก!
เมื่อเห็นอีกคนยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เซี่ยงเส้าหลงปล่อยแขนที่หักของชายคนนั้น แล้วเดินเข้าไปในหมู่บ้านหมาป่า เมื่อมองดูแผ่นหลังที่อ้างว้าง คนคนนั้นก็กลืนน้ำลายแล้วกล่าวว่า “จะ……..จะทำอย่างไรดี?”
เส้นเลือดบูดขึ้นที่หน้าผากของชายที่แขนหัก เขาจับแขนที่หักเอาไว้ ด้วยสายตาที่โหดเหี้ยม “ถ้าศัตรูบุกรุกเข้าไปในหมู่บ้านหมาป่า ผมคงไม่ต้องสอนคุณว่าจะต้องทำอย่างใช่ไหม?!”
ชายคนนั้นตกใจกลัวจนตัวสั่นทันที “แต่…..แต่เขาเป็นนักฆ่าที่ทรงพลังที่สุด นับตั้งแต่แก๊งหมาป่าของพวกเราก่อตั้งขึ้นมา…….”
ชายที่แขนหักคว้าคอเสื้อของเขาเอาไว้ นัยน์ตาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม “ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ผมรู้แค่ว่าเขาเป็นคนแปลกหน้าที่บุกรุกเข้ามาในหมู่บ้านหมาป่า!”
เติ้ง! เติ้ง! เติ้ง!
เสียงระฆังโบราณดังขึ้นมาสามครั้ง และทันใดนั้นก็มีเสียงระเบิดดังมาจากหมู่บ้านบนภูเขาอันเงียบสงบ!
เซี่ยงเส้าหลงหยุดฝีเท้า ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสนและเย็นชา!
เงาของผู้คนมาจากทุกทิศ ไม่รู้ว่ามีคนมากมายเท่าไร และไม่รู้ว่ามีมีดมากมายเท่าไรเช่นกัน ไอพิฆาตได้ปกคลุมหมู่บ้านเล็ก ๆ บนภูเขา
เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครลงมือ แต่ขณะนี้มีกลิ่นเลือดรุนแรงลอยมาจากอากาศ
มีคนถูกฆ่าตายมากมาย ร่างกายเต็มไปด้วยเลือด ทำให้ได้กลิ่นเลือดที่รุนแรง
ถ้าคนคนเดียวอาจมีพลังเล็ก แต่เมื่อคนสิบคนหรือร้อยคนยืนพร้อมกัน แม้จะไม่มีมีดอยู่ในมือ และไม่มีเลือดตามร่างกาย แต่สถานที่ที่พวกเขายืนอยู่นั้นก็คือสนามรบที่นองเลือด!
ถ้าเป็นคนอื่น คงตัวสั่นภายใต้การจ้องมองของนักฆ่ามากมาย แต่เซี่ยงเส้าหลงยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย น่าสนใจ ท่านอาวุโส สามปีที่ผมไม่อยู่ ลูกสมุนหมาป่าเหล่านี้ของคุณ ยิ่งอยู่ยิ่งไม่ไม่ซื่อสัตย์……..
ช่างเถอะ ถือเสียว่าผมช่วยคุณกวาดล้างกบฏในกลุ่มก็แล้วกัน!
ขณะนี้ คนที่อยู่ข้างหน้าสุดเหลือบมองเซี่ยงเส้าหลงด้วยท่าทางที่หยิ่งผยอง มีดเย็นเฉียบในมือหันคมออกมาด้านนอก “ผู้บุกรุกหมู่บ้านหมาป่า ต้องตาย!”
หลังจากกล่าวจบ ชายคนนั้นก็พุ่งไปข้างหน้า และใช้หมัดชกไปที่ใบหน้าเซี่ยงเส้าหลงอย่างแรง กำปั้นใหญ่ที่มีพลังรุนแรงมาถึงตรงหน้าเซี่ยงเส้าหลงในชั่วพริบตาเดียว
พรึบ……
“ผมไม่ต้องการฆ่าคน……”
ขณะที่หมัดอยู่ห่างจากใบหน้าห้าเซนติเมตร เซี่ยงเส้าหลงก็เคลื่อนไหว เขาเอียงศีรษะเล็กน้อย และเขาก็กำหมัดของชายคนนั้นไว้แน่น
“ผมไม่อยากฆ่าคน……”
เสียงที่เคร่งขรึมของเซี่ยงเส้าหลงดังขึ้น
“เมื่อคุณเข้ามาในหมู่บ้านหมาป่า ชีวิตของคุณก็จะไม่ใช่ของคุณอีกต่อไป!”
ชายคนนั้นคำรามเสียงต่ำ ใช้มือข้างหนึ่งชักกริชสั้นออกมาจากเอวตนเอง และแทงไปที่เซี่ยงเส้าหลง!
เซี่ยงเส้าหลงถอนหายใจ “มีคนบางคนที่ชอบรนหาที่ตาย……..”
หลังจากกล่าวจบ มือที่กำหมัดก็ดึงกลับ มือขวาคมราวกับมีดฟันไปที่ซี่โครงขวาของเขาอย่างแรง
ภาพเลื่อนผ่าน จากนั้นได้ยินเสียงดังกร๊อบ เสียงกระดูกแตกทำให้ทุกคนรู้สึกสั่นสะท้าน
ตุ้บ!
ชายคนนั้นเบิกตากว้าง และล้มลงบนพื้นทันที
มือที่คมราวกับมีดของเซี่ยงเส้าหลงนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก ซี่โครงที่หักนั้นพุ่งไปแทงหัวใจของชายคนนั้น ทำให้เขาก็เสียชีวิตทันที
สถานที่นั้นเงียบสงบ แต่การตายของชายคนนั้นไม่ได้ทำให้ทุกคนล่าถอย แต่เป็นการกระตุ้นความดุร้ายของพวกเขามากยิ่งขึ้น ขณะที่พวกเขากำลังจะจู่โจมเซี่ยงเส้าหลง ทันใดนั้นมีเสียงคำรามดังขึ้น!
“หยุด!”
