ภินท์ฟ้าฆาตปฐพี – บทที่ 232 กวาดล้างกบฏในกลุ่ม

สีหน้าของทั้งสองคนเคร่งขรึม จนผ่านไปเป็นเวลานาน ราชาหมาป่าเลือดกล่าวช้า ๆ ว่า “เดิมคิดว่าพวกเราประเมินคุณสูงไป แต่คาดไม่ถึงว่าพวกเราประเมินคุณต่ำไป!”

เซี่ยงเส้าหลงโยนศพของราชาหมาป่าคลั่งออกไปด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “จอมราชันแก๊งหมาป่าอยู่ที่ไหน?”

“ไอ้แก่นั้นเหรอ?”

ราชาหมาป่าเลือดแสร้งทำเป็นประหลาดใจ “ตอนนี้เขาหมดสติ น่าจะกำลังใกล้ตายมั้ง!”

ซู่!

ไอพิฆาตมหาศาลพุ่งออกมาจากร่างกายของเซี่ยงเส้าหลง เขามองไปที่ราชาหมาป่าสองคนที่เหลือ ด้วยเจตนาฆ่าที่โหดเหี้ยม!

“พวกคุณกล้าฆ่าจอมราชันแก๊งหมาป่าหรือ?”

“ฆ่าจอมราชันแก๊งหมาป่าหรือ? ฮ่าฮ่า…”

“ไอ้แก่นั้น แก่มากแล้วและสมองสับสนเลอะเลือน ตอนนี้เขายังมีคุณสมบัติอะไรที่จะเป็นจอมราชันแก๊งหมาป่า?”

ดวงตาของเซี่ยงเส้าหลงเคร่งขรึม “คุณอย่าลืมว่า แก๊งหมาป่าสามารถเจริญรุ่งเรืองได้จนถึงทุกวันนี้ ทั้งหมดนี้จอมราชันแก๊งหมาป่าเป็นผู้มอบให้แก่พวกคุณ!”

“ถูกต้อง ไอ้แก่นั้นมีส่วนทำให้แก๊งหมาป่าเจริญรุ่งเรืองจนถึงทุกวันนี้จริง! แต่เขาแก่และสมองเลอะเลือนแล้ว แล้วเขามีสิทธิ์อะไรที่จะครอบครองตำแหน่งจอมราชันแก๊งหมาป่าอีกต่อไปล่ะ!”

ราชาหมาป่าเลือดกล่าวด้วยดวงตาที่แดงก่ำ “ผมก็เป็นผู้อาวุโสในแก๊งหมาป่า ผมไม่คู่ควรที่จะเป็นจอมราชันแก๊งหมาป่าหรือ?”

“แก๊งหมาป่ามีประสิทธิภาพการต่อสู้ที่ทรงพลังที่สุด แล้วทำไมพวกมันถึงต้องอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ บนภูเขาแห่งนี้ด้วย แต่ละปีนักฆ่าแก๊งหมาป่าทั้งหมดสามารถหาเงินได้มากกว่าตอนนี้หลายร้อยเท่า มีเพียงผมคนเดียวเท่านั้นที่เหมาะสมที่จะเป็นจอมราชันแก๊งหมาป่า ถึงจะสามารถทำให้แก๊งหมาป่าขึ้นไปอยู่ในระดับสูงสุด!”

ดวงตาของราชาหมาป่าเลือดเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง เขามองไปที่เซี่ยงเส้าหลง “เซี่ยงเส้าหลง ทั้งหมดนี้เป็นข้อสรุปแล้ว ไอ้แก่นั้นกำลังจะตาย ผมจะขึ้นเป็นจอมราชันแก๊งหมาป่า คุณไม่สามารถขัดขวางได้หรอก!”

เซี่ยงเส้าหลงมองราชาหมาป่าเลือดซึ่งใกล้บ้าคลั่ง เกิดประกายความเสียดายแววอยู่ในดวงตา “นักฆ่า เดิมมือนั้นเปื้อนเลือดอยู่แล้ว และอาศัยการฆ่าคนเป็นข้อแลกเปลี่ยน!”

“กฎที่สืบทอดจากรุ่นสู่รุ่นของแก๊งหมาป่า จำนวนนักฆ่าในแก๊งหมาป่าที่ออกไปโลกภายนอก ต้องไม่เกินจำนวนนักฆ่าที่ประจำการในอยู่หมู่บ้านหมาป่า คุณลืมกฎที่บรรพบุรุษตั้งไว้แล้วหรือ?!”

“ฮึ่ม! นี่มันศตวรรษไหนแล้ว? ยังจะปฏิบัติตามกฎที่ล้าสมัยเช่นนี้อีกหรือ?”

“ก็เพราะว่าไอ้แก่นั้นไม่รู้ปรับเปลี่ยนตามสถานการณ์ ภายใต้การนำของเขา ทำให้สถานะของแก๊งหมาป่าน้อยลงเรื่อย ๆ และความสำคัญลดน้อยลงเรื่อย ๆ!”

เซี่ยงเส้าหลงส่ายศีรษะเบา ๆ “นักฆ่า เดินบนเส้นทางแห่งความเป็นความตาย สิ่งที่ทำคือการฆ่าคน มันเหมือนกับมีดที่จ่ออยู่บนคอของทุกคน ขอแค่มีคนยอมจ่ายเงิน ทุกคนก็สามารถกลายเป็นเป้าหมายของแก๊งหมาป่าได้!”

“แน่นอนเพราะว่านักฆ่าของแก๊งหมาป่านั้นแข็งแกร่งเกินไป นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมบรรพบุรุษจึงตั้งกฎเกณฑ์นี้ขึ้นมา ถ้านักฆ่าแก๊งหมาป่าทั้งหมดออกไปภายนอก ขอแค่มีคนยอมจ่ายเงิน พวกเขาจะรับงานโดยไม่คำนึงถึงอะไร เมื่อเป็นเช่นนั้นคนใหญ่คนโตทั่วโลกก็จะตกอยู่ในอันตราย เมื่อแก๊งหมาป่ากลายเป็นภัยคุกคามในสายตาของคนใหญ่คนโตเหล่านั้น มันอาจเป็นช่วงเวลาที่แก๊งหมาป่าจะถูกทำลายจนหมดสิ้น!”

“ไม่มีใครที่จะสามารถทนต่อมีดที่แขวนอยู่บนศีรษะของตนเองได้ตลอดเวลา และไม่มีพลังอำนาจใดที่จะสามารถต่อต้านคนทั้งโลกได้!”

“แล้วไงล่ะ!”

มีความบ้าคลั่งอยู่ในสายตาของราชาหมาป่าเลือด “ใครที่กล้าต่อต้านพวกเรา ก็ฆ่ามันซะ!”

“ฆ่าจนไม่มีใครกล้าต่อต้าน! ฆ่าจนไม่มีใครกล้าพูดอะไร!”

“คุณมันไร้ทางเยียวยาแล้ว!”

เซี่ยงเส้าหลงส่ายศีรษะด้วยความรู้สึกสงสารเล็กน้อย

“เพื่อเห็นแก่คุณในฐานะผู้อาวุโสของแก๊งหมาป่า ผมจะให้เกียรติราชาหมาป่าอย่างพวกคุณครั้งสุดท้าย กลับตัวเสียเถอะ!”

“เซี่ยงเส้าหลง!”

“คุณเป็นคนนอก แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาพูดอยู่ที่นี่!”

“วันนี้จะต้องมีคนตาย แต่ตนที่ตายนั้นไม่ใช่ผมแน่นอน!”

หลังจากกล่าวจบ ราชาหมาป่าเลือดคำรามเสียงดัง “ราชาหมาป่าโหด! คุณจะรออะไรอีก!”

“เรื่องมาถึงขณะนี้แล้ว พวกเราไม่มีทางถอยอีกแล้ว!”

“ถ้าไม่ไปถึงจุดสูงสุด ก็มลายหายไป!”

ความลังเลในสายตาของราชาหมาป่าโหดกลายเป็นความมุ่งมั่น ราชาหมาป่าเลือดกล่าวถูก หากไม่สำเร็จก็ถือว่าสละชีพเพื่อสัจธรรม!

เจตนาฆ่าทั้งสองคนเกี่ยวพันกัน และดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่ไม่รู้จบ “เซี่ยงเส้าหลง ไม่ว่าคุณจะแข็งแกร่งแค่ไหน คุณไม่มีทางที่จะมีชีวิตรอด ภายใต้การโจมตีของราชาหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ของเราสองคนได้อย่างแน่นอน!”

เซี่ยงเส้าหลงยกมุมปากขึ้น “อ้อ งั้นหรือ?”

หลังจากกล่าวจบ ทุกคนแสดงสายตาที่ประหลาดใจ เมื่อเห็นพลังของเซี่ยงเส้าหลงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และแข็งแกร่งกว่าการต่อสู้กับราชาหมาป่าคลั่งก่อนหน้านั้นเป็นอย่างมาก!

ในที่สุด สายตาของราชาหมาป่าเลือดและราชาหมาป่าโหด ก็แสดงความหวาดกลัวออกมา “คุณ…..คุณซ่อนพลังเอาไว้หรือ?”

เซี่ยงเส้าหลงก้าวเดินออกไปอย่างช้า ๆ ในแต่ละก้าว เหมือนค้อนหนักที่มองไม่เห็นตอกเข้าไปในหัวใจของทั้งสองคน “พวกคุณไม่มีทางรู้ว่าในช่วงเวลาสามปีที่ผมออกไปจากแก๊งหมาป่า มือคู่นี้ของผมฆ่าคนไปแล้วเท่าไหร่? พวกพวกคุณไม่มีทางรู้ว่าเท้าของผมเคยเหยียบกระดูกไปมากแค่ไหน!”

“ในแก๊งหมาป่านั้นความแข็งแกร่งคือเจ้า แต่ที่ชายแดนเหนือถ้าไม่มีความสามารถแล้ว ก็จะตายได้ทุกที่ทุกเวลา!”

หลังจากกล่าวจบ เขาก็พุ่งออกไปเร็วกว่าเมื่อสักครู่สามส่วน ทุกคนเห็นเพียงภาพแวบผ่านหน้าเท่านั้น จากนั้นก็ตาลาย ร่างของราชาหมาป่าเลือดก็กระเด็นออกไปทันที ส่วนราชาหมาป่าโหดก็ส่งเสียงคำราม กำลังจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยเหลือ แต่ยังไม่ทันได้เข้าใกล้ ก็ถูกขาเตะกระเด็นออกไปไกล

หลังจากนั้น ก็ถูกเซี่ยงเส้าหลงทำร้ายอยู่ฝ่ายเดียว ราชาหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดอย่างต่อเนื่อง และไม่นาน พวกเขาหน้าบวมช้ำและล้มลงบนพื้น

เซี่ยงเส้าหลงมองสองคนนั้นด้วยความเหยียดหยาม “พวกคุณเป็นราชาหมาป่าที่อยู่เหนือคนอื่น ความแข็งแกร่งน่าจะเป็นอันดับต้นของแก๊งหมาป่า แต่ตอนนี้ดูพวกคุณสิ?”

“เป็นเวลาหลายปีแล้ว ที่พวกคุณหมกมุ่นอยู่กับอำนาจและแย่งชิงดีชิงเด่น แต่กลับละเลยสาระสำคัญ นักฆ่ามีความแข็งแกร่งเท่านั้น ที่เป็นรากฐานของชีวิต แต่ตอนนี้พวกคุณยังสู้ขุนพลหมาป่าไม่ได้!”

“พวกคุณ ทำให้ราชาหมาป่าต้องมัวหมอง!”

“ฮ่า ๆ……”

ราชาหมาป่าเลือดยิ้มอย่างสลดใจ “ใช่ เมื่อก่อนพวกเราอาศัยความสามารถเพื่อก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งราชาหมาป่า และไม่รู้ว่าเมื่อไร ที่จากนักฆ่าในคืนที่มืดมิดกลายเป็นขุนนางภายใต้แสงสว่าง พวกเราแค่อยากแย่งชิงอำนาจ จึงละเลยสาระสำคัญ”

“เซี่ยงเส้าหลง พวกเราพ่ายแพ้แล้ว จะฆ่าจะแกงก็แล้วแต่คุณ!”

“ก่อนหน้านั้นคุณพูดถูก ผมไม่ได้เป็นสมาชิกของแก๊งหมาป่าอีกต่อไป ดังนั้นผมไม่มีอำนาจที่จะลงโทษพวกคุณ!”

“ชีวิตความเป็นความตายของพวกคุณ ให้จอมราชันแก๊งหมาป่าเฒ่าเป็นผู้ตัดสิน!”

หลังจากกล่าวจบ เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ลมหายใจที่เย็นชาค่อย ๆ เคลื่อนผ่าน ฝูงชนที่เหลือก็ถอยหลังไปสามก้าวตามสัญชาตญาณ ทุกคนมีสีหน้าที่ตกตะลึง

“ยังมีใคร ต้องการจะขวางผมอีกไหม?”

ฝูงชนที่อยู่ที่นี่เป็นร้อย แต่ไม่มีใครกล้าตอบ

ทันใดนั้นก็มีลมหายใจเยือกเย็น เซี่ยงเส้าหลงเงยหน้าขึ้น ไม่รู้ว่าผู้หญิงที่สวยมากคนนี้ปรากฏตัวขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไร

เมื่อเห็นการปรากฏตัวของคนคนนั้น เซี่ยงเส้าหลงมีสีหน้าที่เคร่งขรึม มองไปที่เธอ “กุหลาบ คุณจะต่อสู้กับผมด้วยเหรอ?”

เธอเป็นคนแรกในเก้าขุนพลหมาป่าที่มีคุณสมบัติครบถ้วน กุหลาบมีพิษ สามารถทำร้ายคน สามารถทำให้คนหลงใหล สามารถครอบครองทั้งร่างกายและจิตใจ!

กุหลาบเย็น มู่หยุนชิง!

มู่หยุนชิงจ้องมองเซี่ยงเส้าหลงและกล่าวเบา ๆ ว่า “จอมราชันแก๊งหมาป่าเฒ่าต้องการพบคุณ!”

รูม่านตาของเซี่ยงเส้าหลงหด จอมราชันแก๊งหมาป่าเฒ่า หมดสติไปแล้วไม่ใช่หรือ?!