ในแก๊งหมาป่า จอมราชันแก๊งหมาป่าคือตำแหน่งที่สูงสุด!
ใต้จอมราชันแก๊งหมาป่า มีการแบ่งตามระดับ คือราชาหมาป่า ขุนพลหมาป่า และลูกสมุนหมาป่า!
แม้ว่าสถานะของขุนพลหมาป่า จะต่ำกว่าราชาหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสาม แต่ก็ไม่ได้อยู่ภายใต้ราชาหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสาม!
ในแก๊งหมาป่า ราชาหมาป่ายังต้องรับผิดชอบตามหน้าที่ ดังนั้นนอกจากความแข็งแกร่งแล้ว ยังต้องมีไหวพริบในระดับหนึ่งอีกด้วย
แต่ขุนพลหมาป่านั้นแตกต่างออกไป ขุนพลหมาป่าเปรียบเหมือนกระบี่คมที่สุดของแก๊งหมาป่า พวกมันมีความแข็งแกร่งที่ไม่มีใครสามารถเทียบได้ และเป็นตัวแทนสุดยอดนักฆ่าของแก๊งหมาป่า!
และมู่หยุนชิงเป็นหนึ่งในนั้นที่ดีที่สุด!
ทิ้งกลิ่นหอมที่หลงเหลืออยู่ในมือที่เปื้อนเลือด เห็นเพียงแค่กุหลาบแห้งเหี่ยวไปเอง!
ผู้หญิงที่สวยและมีเสน่ห์คนนี้ยังเป็นฝันร้ายของผู้คนนับไม่ถ้วน!
ระหว่างทาง ทั้งสองไม่พูดอะไร ขณะที่เธอเดินผ่านหมู่บ้านไปยังลานบ้านที่ห่างไกลออกไป ประตูเปิดออก ก่อนที่คนจะเดินเข้าไปในบ้าน เสียงแหบแห้งก็ดังขึ้น “คุณกลับมาแล้ว”
เวลาผ่านไปสามปี แต่เซี่ยงเส้าหลงก็รู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนี้ และเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสับสนเล็กน้อย
หลังจากเดินเข้าไป เห็นชายแก่ธรรมดาที่ดูเหมือนชาวนา นั่งอยู่บนเก้าอี้รถเข็นที่มีที่วางแขนพนักพิง และมองเขาด้วยรอยยิ้ม
ใบหน้าของเซี่ยงเส้าหลงฉายแววความนอบน้อม เดินไปหาชายชราแล้วโค้งคำนับ ไร้ซึ่งความดุดันของนายพลน้อยแห่งชายแดนเหนือ และกล่าวอ่อนโยนว่า “ผู้น้อยกลับมาแล้ว ร่างกายท่านอาวุโสเป็นอย่างไรบ้าง?”
“ฮ่า ๆ……”
เขาแต่งตัวด้วยผ้าลินินเนื้อหยาบ นั่งอยู่บนรถเข็น ยิ้มด้วยความอ่อนโยน เหมือนกับชายชราทั่วไปที่สามารถเห็นได้ในชนบท มองไม่ออกเลยสักนิดว่าเขาก็เป็นผู้ที่ปกครองดูแลองค์กรนักฆ่าที่ใหญ่ที่สุดในโลก!
จอมราชันแก๊งหมาป่าเฒ่าพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะ! เอาล่ะ!”
“สามปีแล้ว จากเด็กน้อยคนนั้นในอดีตจนกลายเป็นนายพลน้อยแห่งชายแดนเหนือ ได้ยินว่าคุณแต่งงานและมีลูกแล้ว ทำไมคุณถึงไม่พาภรรยาของคุณมาให้ได้ผมเห็นล่ะ”
เซี่ยงเส้าหลงหัวเราะสองครั้ง และเกาศีรษะ “คราวหน้า….คราวหน้าผมจะพาเธอมาพบคุณ!”
“ฮึ่ม!”
จอมราชันแก๊งหมาป่าเฒ่าแสร้งทำเป็นโกรธ และเคาะไปที่ศีรษะของเขา “เจ้าหนู คุณยังเล่ห์เหมือนเดิม!”
“บอกมาเถอะ มาคราวนี้มีเรื่องอะไร?”
“ว่าไงนะ ไม่มีเรื่องอะไรหรอก? แค่ไม่ได้เจอกันนาน ก็เลยตั้งใจมาเยี่ยมท่านผู้อาวุโส!”
“จริงหรือ?”
จอมราชันแก๊งหมาป่าเฒ่าชำเลืองมองเขา “มีอะไรก็พูดตอนนี้เลย ถ้ารออีกสักครู่แล้วค่อยพูด มันจะสายเกินไป!”
“มี……..มีเรื่องเล็กน้อยที่อยากจะให้คุณช่วย!”
“ฮึ่ม! ผมรู้ว่าคุณจะไม่มาที่นี่ถ้าไม่มีเรื่อง!”
จอมราชันแก๊งหมาป่าเฒ่ากล่าวว่า “บอกมาเถอะว่าคุณต้องการกี่คน?”
เซี่ยงเส้าหลงมองเขาด้วยความประหลาดใจ “คุณรู้ได้อย่างไรว่าผมมาที่นี่เพื่อขอยืมคน?”
“ฮึ่ม! ในหมู่บ้านหมาป่าของผม นอกจากนักฆ่าพวกนี้แล้ว มีอะไรที่จะสามารถทำให้นายพลน้อยแห่งชายแดนเหนือสนใจได้อีก?”
“ฮ่า ๆ…….มีแต่ท่านผู้อาวุโสที่เข้าใจผม ขอไม่มาก ผมขอแค่ห้าคน!”
“ห้าลำดับแรกในเก้าขุนพลหมาป่า!”
การแสดงออกของจอมราชันแก๊งหมาป่าเฒ่าไม่ลังเลสักนิด เขาพยักหน้า “ตกลง ผมจะยืมคนให้คุณ!”
การตกลงอย่างง่ายดายดังกล่าว ทำให้เซี่ยงเส้าหลงรู้สึกประหลาดใจ ต้องรู้ว่าเก้าขุนพลหมาป่าเป็นคนที่เก่งที่สุดในแก๊งหมาป่า และการที่เขาขอคนห้าคนไปพร้อมกัน จะทำให้พลังในการปกป้องปราบปรามของแก๊งหมาป่าลดทอนลงไปกว่าครึ่ง!
สำหรับองค์กรนักฆ่าที่เต็มไปด้วยศัตรู การทำเช่นนี้เป็นอันตรายที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย!
“คุณ……ตกลงอย่างง่ายดายเลยหรือ?”
เซี่ยงเส้าหลงรู้สึกว่ามันไม่เหมือนความจริงเล็กน้อย
จอมราชันแก๊งหมาป่าเฒ่าหัวเราะ “เป็นอะไร? คุณมาขอยืมคนไม่ใช่หรือ? ผมยืมให้คุณแล้ว คุณยังไม่กล้ารับหรือ?”
“มันไม่ได้เป็นเช่นนั้น แต่จากสถานการณ์ปัจจุบันในหมู่บ้านหมาป่า ผมขอยืมยอดฝีมือที่อยู่ข้างกายคุณไปหลายคนเช่นนี้ มันจะทำให้คุณ…….”
“คุณกำลังจะบอกว่าพวกเขาจะคิดร้ายกับผมหรือ?”
ขณะที่พูด เซี่ยงเส้าหลงรู้สึกได้ถึงพลังอันแรงกล้าที่แผ่กระจายมาที่ร่างกายตนเอง และจากนั้นร่างกายของเขาก็ไม่สามารถต้านทานได้ เขามองแขนผอมแห้งเล็กที่กุมมือของตนเองเอาไว้ เซี่ยงเส้าหลงรู้สึกประหลาดใจ!
ช่างเป็นพลังที่แข็งแกร่งอะไรเช่นนี้!
เมื่อเผชิญกับพลังนี้ เซี่ยงเส้าหลงไม่มีคุณสมบัติที่จะต้านทานด้วยซ้ำ!
ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจทันที “คุณรู้ว่าราชาหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามจะกบฏตั้งนานแล้ว? ”
จอมราชันแก๊งหมาป่าเฒ่ากล่าวว่า “ราชาหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่ผมมาหลายสิบปีแล้ว และพวกเขาก็เหน็ดเหนื่อยตรากตรำและมีผลงานอย่างใหญ่หลวง แต่เมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาก็โลภอยากได้ทรัพย์สินเงินทอง ลาภยศ สรรเสริญ”
“ถ้าผมยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาไม่กล้าทำอะไร แต่พวกเขาเป็นเหมือนระเบิดเวลาที่จะระเบิดขึ้นไม่วันใดก็วันหนึ่ง”
“และการป่วยหมดทางรักษาของผมคราวนี้ เป็นโอกาสที่ดีแก่พวกเขา”
“แต่ไม่คาดคิดว่า คุณจะเลือกมาเวลานี้อย่างกะทันหัน แต่คุณมาได้จังหวะ ได้เห็นความแข็งแกร่งของคุณ ผมก็วางใจที่จะใช้ปั้นปลายชีวิตอย่างสงบ…….”
ดูเหมือนว่าตนเองจะกังวลเกินกว่าเหตุแล้ว แม้ว่าตนเองจะไม่ลงมือ แต่ด้วยความสามารถของท่านผู้อาวุโส มันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ความวุ่นวายสงบลงได้! แต่เมื่อฟังน้ำเสียงของท่านผู้อาวุโสแล้ว ราวกับว่าท่านผู้อาวุโสรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก?
“ถูกต้อง หยุนชิง เอาสิ่งนั้นออกมา!”
ขณะที่พูด เขาโบกมือให้มู่หยุนชิง แล้วมู่หยุนชิงก็กลับไปที่ห้อง และหยิบกล่องไม้จันทน์ออกมา กล่องนั้นเต็มไปด้วยฝุ่น ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้เห็นดวงอาทิตย์มาหลายปีแล้ว
จอมราชันแก๊งหมาป่ารับกล่องมา เช็ดฝุ่นเบา ๆ แล้วส่งให้เซี่ยงเส้าหลงด้วยดวงตาที่เคร่งขรึม “เพื่อเป็นการขอบคุณที่ช่วยผมระงับเหตุการณ์จนสงบ ผมขอมอบสิ่งนี้ให้คุณเป็นของขวัญขอบคุณ!
เซี่ยงเส้าหลงเปิดกล่องอย่างช้า ๆ ช่วงเวลาที่เปิดกล่อง ความเย็นแผ่กระจายไปทั่วห้อง รูม่านตาของเซี่ยงเส้าหลงหดตัวลงทันที เมื่อเขาเห็นสิ่งที่อยู่ในกล่อง ร่างกายของเขาเย็นลงเล็กน้อย
นี่คือกริช ที่เต็มไปด้วยลวดลายเหมือนลำไส้ปลา
พื้นผิวบนใบมีดที่เป็นเหล็กสีดำวาววับเป็นประกายระยิบระยับ พลังที่เรียบง่ายปรากฏขึ้น กาลเวลาไม่ได้ทำให้ความคมของมันลดลงไป นี้คือกริชสังหาร และเป็นอาวุธที่ไม่มีอาวุธใดสามารถเทียบได้!
“กริชที่อยู่ตรงหน้าคุณ คือกริชที่นักฆ่าคนแรกใช้ในการลอบสังหารจักรพรรดิฉินเมื่อหลายพันปีก่อน ถูกหล่อโดยโอวจือจื่อปรมาจารย์ด้านอาวุธอันดับหนึ่งของโลกและมันถูกเรียกว่ากริชลำไส้ปลา!”
ม่านตาของเซี่ยงเส้าหลงหดลึก กริชเล่มนี้เป็นกริชลำไส้ปลาในตำนาน!
เขาเม้มริมฝีปาก เมื่อจับกริชลำไส้ปลาแล้วเขารู้สึกความเย็น จากนั้นมีอากาศที่มืดมิดก็พุ่งขึ้นที่สมอง ก่อนที่ดวงตาจะมืดมิด แต่ดูเหมือนว่ามีเขาเพียงคนเดียวที่สว่างในความมืด เมื่อกริชลำไส้ปลาอยู่ในมือ ราวกับว่ามันเกิดมาพร้อมกับเขา ขณะนั้นคนและกริชรวมเป็นหนึ่งเดียว!
“เป็นกริชลำไส้ปลาที่เยี่ยมมาก”
เซี่ยงเส้าหลงสะบัดกริชไปกลางอากาศสองสามครั้ง รับรู้สึกที่ถึงความคมราวกับพื้นที่อากาศกำลังฉีกขาดออกจากกันได้!
ชายชรามองเขาอย่างมีความหมาย แล้วกล่าวว่า “นับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป กริชลำไส้ปลาเล่มนี้เป็นของคุณ!”
เซี่ยงเส้าหลงโค้งคำนับเล็กน้อย “ขอบคุณท่านผู้อาวุโส!”
“เอาล่ะ ผมรู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย ต่อไปหยุนชิงจะพาคนไปติดต่อหาคุณเอง!”
หลังจากพูดจบ ตาของเขาก็ปิดลง ขณะที่เซี่ยงเส้าหลงกำลังตะลึง และในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีก็ได้ยินเสียงกรนเบา ๆ ดังขึ้น
เซี่ยงเส้าหลงเดินออกไปเบา ๆ ผ่านไปสักครู่ จอมราชันแก๊งหมาป่าเฒ่าก็ลืมตา เคร่งขรึมไปสองสามวินาทีแล้วกล่าวว่า “คุณยังไม่พร้อมที่จะออกมาอีกหรือ?”
หลังจากกล่าวจบ ชายวัยกลางคนเดินเข้ามาในบ้านด้วยท่าทางที่คุ้นเคยเป็นอย่างมาก ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มที่ผ่อนคลาย เขามองไปในทิศทางที่เซี่ยงเส้าหลงเดินจากไป “กริชลำไส้ปลาเป็นสัญญาลักษณ์ของจอมราชันแก๊งหมาป่า คนที่ครอบครองกริชลำไส้ปลาจะเป็นจอมราชันแก๊งหมาป่าคนใหม่! การมอบแก๊งหมาป่าที่คุณลำบากทั้งชีวิตก่อตั้งขึ้นมาให้คนนอก คุณไม่ปวดใจหรือ?”
สีหน้าชายชราราบเรียบ “ตำแหน่งจอมราชันแก๊งหมาป่า ต้องเป็นคนที่มีความสามารถถึงจะสามารถครอบครองตำแหน่งนี้ได้ ผมเชื่อว่าเขามีความสามารถ ในการนำแก๊งหมาป่าไปบนเส้นทางที่รุ่งโรจน์ยิ่งขึ้นได้!”
“นอกจากนั้น……”
จอมราชันแก๊งหมาป่าเฒ่าเหลือบมองชายวัยกลางคนแล้วกล่าวด้วยยิ้ม “นั่นเป็นเหตุผลที่คุณมาหาผมที่นี่ไม่ใช่หรือ?”
“ใช่หรือ?” ชายคนนั้นเกาศีรษะแล้วยิ้มอย่างเก้อเขิน “จุดประสงค์ของผมชัดเจนมากขนาดนั้นเลยหรือ?”
จอมราชันแก๊งหมาป่าเฒ่าส่ายศีรษะอย่างจำใจ “คุณ….คุณยังเลอะเลือนเหมือนเมื่อก่อน!”
ชายวัยกลางคนหัวเราะ แล้วมองไปยังทิศทางการจากไปของเซี่ยงเส้าหลงด้วยสายตาที่เคร่งขรึม “เส้าหลง สู้ต่อไป หนทางยังอีกยาวไกลและภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่…”
ใบหน้าที่กังวลเล็กน้อยของชายวัยกลางคนนั้น ใบหน้าของเขาคลับคล้ายคลับคลากับเซี่ยงเส้าหลง……..
