“ผี…….ตุ๊กตาผี?”
ขณะนี้ฟางเฉิงโจวตื่นตระหนกอย่างสมบูรณ์!
ตามข่าวกรองของตระกูลฟาง ตุ๊กตาผีอาบูเป็นหนึ่งในเก้าขุนพลหมาป่าของแก๊งหมาป่า อายุนั้นไม่ชัดเจน แต่ตัวเท่ากับเด็กอายุสิบขวบ แต่เร็วเหมือนผี และโหดเหี้ยมเป็นอย่างมาก!
ตุ๊กตาผีอาบู ไม่ทุกข์ไม่สุข ชื่นชอบเลือดสดเป็นอย่างมาก อยู่ลำดับสี่ในเก้าขุนพลหมาป่า!
“สาม……มีขุนพลหมาป่าสามคน?”
สีหน้าของฟางเฉิงโจวเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ไม่เหลือท่าทางที่หยิ่งยโสก่อนหน้านั้นอีก
“ทำไม? สามยังไม่เพียงพออีกหรือ? คุณต้องการให้ผมเรียกอีกหลายคนมาแนะนำให้คุณรู้จักไหม?”
“อะไรน่ะ ยังมีอีก!”
ฟางเฉิงโจวกล่าวโพล่งออกมา!
ในความเข้าใจของเขา นักฆ่าล้วนหยิ่งทะนง และไม่มีใครสามารถเชิญขุนพลหมาป่าออกมาลงมือพร้อมกันสองคนได้!
ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อมองสถานการณ์แล้ว ตอนนี้ขุนพลหมาป่าปรากฏตัวสามคนแล้ว เห็นได้ชัดว่าไม่ได้มาทำภารกิจใด ๆ แต่เหมือนเป็นการมาคุ้มครองมากกว่า!
ถูกต้อง มันคือการคุ้มครอง!
ไม่คิดว่าในโลกนี้จะมีคนเชิญนักฆ่าโหดเหี้ยมอย่างเก้าขุนพลหมาป่ามาเป็นบอดี้การ์ดให้ตนเอง? !
และฟังความหมายจากคำพูดของเซี่ยงเส้าหลงแล้ว นอกจากสามคนนี้แล้ว อาจยังมีอีก!
หรือเขาสามารถทำให้เก้าขุนพลหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่มารับใช้เขา?!
ในโลกใบนี้ นอกจากจอมราชันแก๊งหมาป่าแล้ว ใครจะมีความสามารถเช่นนี้ได้?!
ชั่วขณะหนึ่ง ความคิดมากมายผุดขึ้นในสมอง ไม่ว่าเจตนาฆ่าจะประกายอยู่ในดวงตาของเขาเพียงใด เขาก็ไม่กล้าขยับแม้แต่น้อย!
เพราะกลิ่นเลือดรุนแรงในอากาศที่ยังไม่จางหาย คือคำเตือนที่ดีที่สุด!
แข่งฆ่าคน?
ในสายตาของขุนพลหมาป่า เทียนหยู่สิบเก้าจอมกระบี่นั้นถูกเรียกว่าเหยื่อ!
พื้นที่เงียบสงัด หลังจากนั้นไม่นาน ฟางเฉิงโจวกล่าวด้วยความลำบากยากเย็นว่า “พวกเรา……ไปกันเถอะ!”
“อะไรนะ พี่ใหญ่ พวกเราตายไปหลายคนแล้ว พวกเราจะไปง่าย ๆ เช่นนี้หรือ?”
“ใช่ พี่ใหญ่ พวกเราสู้ตายกับพวกมันดีไหม!”
“เมื่อสักครู่พวกมันลอบโจมตี ถ้าพวกเราบุกพร้อมกัน จะต้องสามารถฆ่าพวกมันและล้างแค้นให้พี่น้องที่ตายไปได้แน่นอน!”
“หุบปาก!”
ฟางเฉิงโจวฮึ่มประโยคหนึ่ง สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และมองเซี่ยงเส้าหลงที่มีรอยยิ้มบนใบหน้า “เซี่ยงเส้าหลง เยี่ยมมาก!”
“คุณทำให้ผมรู้จักสถานะใหม่ของคุณ!”
“อย่างไรก็ตาม ผมต้องแสดงความยินดีกับคุณด้วย ตอนนี้คุณตกเป็นเป้าของตระกูลฟางแล้ว ไม่สินะ! ควรจะพูดว่าคุณตกเป็นเป้าหมายของสำนักกระบี่!”
“อ้อ? แล้วยังไงล่ะ?”
เซี่ยงเส้าหลงไม่ได้กลัวแม้แต่น้อย “ผมไม่ชอบสร้างปัญหา แต่เมื่อปัญหามาถึงที่ ผมก็ไม่กลัว!”
“แค่หวังว่าคนที่ตระกูลฟางส่งมาคราวหน้า จะไม่เหมือนคนไร้ประโยชน์อย่างพวกคุณ!”
ฟางเฉิงโจวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เซี่ยงเส้าหลง คุณเป็นนายพลน้อยแห่งชายแดนเหนือ มีทหารสามหมื่นนายอยู่ภายใต้การบังคับบัญชา และคุณก็ยืนอยู่บนจุดสูงสุด!”
“การยืนอยู่ที่นั่นยังมีสถานที่ที่คุณไม่สามารถมองเห็นได้ ซึ่งมีคนแข็งแกร่งที่คุณไม่มีทางรู้ได้!”
“พวกเราจะจดจำบัญชีนี้ไว้ และกาลเวลาจะพิสูจน์ว่าคุณตัดสินใจได้โง่แค่ไหน!”
“พวกเราไป!”
“รอสักครู่!”
ทันใดนั้นเสียงของเซี่ยงเส้าหลงก็ดังขึ้น “ทุกคนไม่คิดว่าตนเองเป็นคนนอกจริง ๆ อยากมาก็มา อยากไปก็ไป?”
ความเยือกเย็นประกายผ่านดวงตาของฟางเฉิงโจว “ทำไม คุณต้องการให้พวกเราอยู่ที่นี่อีกหรือ?”
“เซี่ยงเส้าหลง ผมยอมรับว่าขุนพลหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามนั้นเก่งมาก แต่ถ้าสู้กันจริง ๆ มันก็ไม่แน่ว่าสุดท้ายใครจะตายด้วยน้ำมือของใคร!”
“ฮ่า ๆ…….ผมแค่อยากฝากข้อความไปถึงฟางหวา!”
ดวงตาสีเข้มของเซี่ยงเส้าหลงฉายแววเย็นยะเยือก “มีอะไรก็พุ่งเป้ามาที่ตัวผม ถ้ายังกล้าลงมือกับคนในครอบครัวของผมอีกครั้ง……..”
“ผมจะต้องให้เขารู้ว่านรกคืออะไร!”
รูม่านตาของฟางเฉิงโจวหดตัวลง และพลังที่เซี่ยงเส้าหลงระเบิดออกมาเมื่อสักครู่ ทำให้เขารู้สึกใจสั่นและหวาดกลัวอยู่ในใจ!
“ฮึ่ม!”
ฟางเฉิงโจวฮึ่มประโยคหนึ่ง และเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร!
วิกฤตผ่านพ้น คนรับใช้ของตระกูลหูซึ่งค่อย ๆ หายตกใจ ได้เริ่มทำความสะอาดสถานที่ เซี่ยงเส้าหลงโค้งคำนับพวกหยูโชว “ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของขุนพลหมาป่าทั้งสาม!”
ทั้งสามคนเดินไปอยู่ตรงหน้าเขาโดยไม่ได้นัดหมาย หยูโชวยิ้ม “นายพลน้อยเซี่ยง พวกเราสามคนไม่กล้ารับการคารวะจากคุณได้!”
“อืม?”
เซี่ยงเส้าหลงขมวดคิ้วเล็กน้อย “หมายความว่าอย่างไร?”
“ฮ่า ๆ……”
หยูโชวจับจมูกของตนเอง “อีกไม่นาน คุณก็จะเข้าใจ!”
“สามสำนักระดับต้นสำนักกระบี่ตระกูลฟาง ไม่ใช่ว่าจะสามารถจัดการได้ง่าย ก่อนที่พวกเราจะมา จอมราชันแก๊งหมาป่าเฒ่าได้สั่งให้เก้าขุนพลหมาป่ามาคุ้มครองความปลอดภัยของคุณ นอกจากนี้ คุณยังสามารถบัญชาการระดมพลลูกสมุนหมาป่านับพันในแก๊งหมาป่าได้!”
“อะไรนะ? ทำไมจอมราชันแก๊งหมาป่าเฒ่าไม่เคยบอกผมเลย?”
สายตาของเซี่ยงเส้าหลงประกายความประหลาดใจ การสั่งการเก้าขุนพลหมาป่า และบัญชาระดมพลลูกสมุนหมาป่านับพันตัว คนเดียวที่มีสิทธิ์เช่นนี้ได้ มีเพียงจอมราชันแก๊งหมาป่าเท่านั้น!
“เรื่องนี้ ผมไม่รู้……..”
“นายพลพลเซี่ยง พวกเราสามคนเคยชินกับการอยู่ในความมืด ดังนั้นพวกเราจะถอยไปก่อน แต่คุณไม่ต้องกังวล พวกเราจะดูแลคุ้มครองความปลอดภัยของคุณอย่างลับ ๆตลอดเวลา!”
เมื่อมองพวกเขาค่อย ๆ หายไปในความมืด ดวงตาของเซี่ยงเส้าหลงก็เปล่งประกาย ความคิดที่คลุมเครือค่อย ๆ ผุดขึ้นมาในสมองของเขา…
“นายพลน้อย! ตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไรดี?”
เลี่ยหลงเดินเข้ามาถามด้วยความนอบน้อม
เซี่ยงเส้าหลงสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วหยุดคิด ดวงตาเป็นประกาย “ตอนนี้ มันไม่ใช่ความแค้นระหว่างผมกับฟางหวาอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นความแค้นกับคนทั้งหมดของตระกูลฟางและคนทั้งหมดของสำนักกระบี่!”
“ตระกูลฟางไม่ปล่อยผมไปง่ายๆ เมื่อเป็นเช่นนั้น การรอให้พวกเขาเป็นฝ่ายโจมตีนั้นไม่ใช่นิสัยของผม!”
“เลี่ยหลง”
“ครับ!”
“ออกคำสั่ง ทหารม้าเหล็กแห่งชายแดนเหนือ!”
“เตรียมสู้รบ!”
