อาการผื่นแดงคันคะเยออันแสนเจ็บปวดทุรนทุรายที่แผ่ซ่านไปทั่ว หยางชิงโยวใช้มือเกาบริเวณใบหน้าและมือของตนเอง “มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น!?”
“นี่หนูเอาอะไรให้ฉันกิน?”
ซิงกวงกะพริบตามองใบหน้าของหยางชิงโยว พร้อมทั้งหดตัวลงด้วยความขลาดกลัว “คุกกี้ใส่ถั่วบดเพิ่มค่ะ…”
หยางชิงโยวกลอกตามองบน
เธอแพ้ถั่ว!
เรื่องนี้ แค่คนที่เคยไปดูประวัติของเธอ ก็รู้กันทั้งนั้น!
เจ้าเด็กแสบคนนี้กล้าดีให้เธอกินคุกกี้ที่ใส่ถั่วเพิ่มอีก!
ฉินโม่หานแสยะยิ้มอย่างเรียบเฉย
เรื่องที่หยางชิงโยวแพ้ถั่วนี้ ก่อนหน้านี้เธอเคยบอกกับเขามาแล้ว
เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเช่นกัน
แต่คาดไม่ถึงเลยว่า เขาจำไม่ได้ แต่มีคนจำแทนเขาไว้ให้แล้ว
ก้นบึ้งหัวใจของชายหนุ่มยิ้มอยู่ แต่สีหน้ายังคงแสดงอาการเป็นห่วงเป็นใยพร้อมทั้งเดินเข้าไปหาหยางชิงโยวด้านข้าง “มีอะไรหรือเปล่า?”
หยางชิงโยวจ้องมองอย่างกินเลือดกินเนื้อ แววตาจับจ้องซิงกวงอย่างโกรธแค้น “หนูจงใจนี่!”
“หนูต้องจงใจแน่ๆ!”
“คนใกล้ชิดสนิทสนมกับฉันเท่านั้น ต่างรู้ว่าฉันแพ้ถั่ว!”
ซิงกวงกะพริบตาปริบๆ “แต่ว่า …คุณน้าหยางคะ พวกเราไม่สนิทกันนะคะ”
“แม้ว่าคุณน้าจะเป็นนักแสดงก็ตาม แต่ว่าคุณน้าก็ไม่เหมือนกับอาจี้และหม่ามี๊ของหนูเลย ที่โด่งดังมีชื่อเสียงมากๆ เลย”
“หนูไม่รู้ว่าคุณน้าแพ้ถั่ว…ก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ?”
“คุณอย่าเอาเรื่องนี้มาดุหนูสิ คนไม่รู้ย่อมไม่มีความผิดนี่คะ!”
หยางชิงโยวกัดฟันจนกรามขึ้น พร้อมทั้งใช้สายตาจ้องมองซิงกวงอย่างกินเลือดกินเนื้อ
เจ้าเด็กแสบคนนี้ตั้งใจทำแน่ๆ!
ตั้งใจทำแน่นอนเลย!
ทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วว่าเธอแพ้ถั่ว ยังจงใจให้เธอกินคุกกี้ที่ใส่ถั่วบด แถมยังจงใจพูดว่าเธอไม่ดัง ไม่มีชื่อเสียงอีก!
แต่ทำไมถึงได้!
เธอไม่สามารถมองออกถึงจุดประสงค์หลักของเด็กแสบคนนี้ได้ออกเลย
เรื่องว่าดังหรือไม่ดังมันเป็นความเจ็บปวดของเธอ แต่ว่ามันก็คือความจริงนี่!
เรื่องของแพ้ถั่ว ซิงกวงค้านหัวชนฝาว่าเธอไม่รู้เรื่องนี้ เธอก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว!
อีกอย่าง ซิงกวงเป็นแค่เด็กอายุ 5 ขวบนี่!
เธอที่เป็นผู้ใหญ่ แม้ว่าจะน้อยใจมากน้อยสักเพียงใด ก็ต้องฝืนกลืนลงคอไป
มิเช่นนั้น มันก็คือการรังแกเด็กน้อย!
เมื่อคิดถึงตรงนี้แล้ว หยางชิงโยวโมโหหนักกว่าเดิมแล้ว
เธอกัดฟันไว้แน่นจนมีเสียงดังขึ้น จนถึงขั้นพูดอะไรไม่ออก
“ซิงกวง ทำไมน้องทำแบบนี้ล่ะ?”
ซิงเฉินเลิกคิ้ว พร้อมทั้งรินน้ำอุ่นใส่แก้วให้หยางชิงโยวอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก “น้าหยาง น้องสาวของผมไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย”
“แม้ว่าคุณจะไม่ดังไม่ได้มีชื่อเสียง แต่ถึงอย่างไรคุณก็อยู่ในวงการบันเทิง เรื่องการที่จะไปตรวจข้อมูลของคุณมันก็ตรวจสอบได้ง่ายมากๆ”
“เธอไม่เตรียมตัวมาก่อนเลย ไม่น่าเลยจริงๆ สินะ!”
ซิงเฉินพูดไป พร้อมทั้งนำแก้วน้ำมาวางตรงด้านหน้าของหยางชิงโยว “ผมไม่เหมือนกับเธอนะ”
“ก่อนที่จะมาเจอกับคุณน้าหยาง ผมก็ได้ตรวจข้อมูลของน้าหยางมาตั้งเยอะแยะเลยนะ”
“ขนาดเรื่องที่คุณน้าหยางถูกไล่ออกจากโรงเรียนตอน ม.ต้นที่ไปโกงลอกข้อสอบมาตั้ง 5 ครั้ง ผมก็ยังตรวจจนรู้ได้เลยนะ!”
“พรวด–!”
คำพูดของซิงเฉิน ทำให้หยางชิงโยวที่เพิ่งกำลังดื่น้ำอุ่นอยู่ถึงกับสำลักออกมาทันที
เธอโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ แต่ว่ายังคงสงวนท่าทีสง่างามไว้ต่อหน้าฉินโม่หาน “เรื่องโกงนะเหรอ… เหอะๆ …ความจริงแล้วฉันถูกใส่ความ”
“อื้อ ผมก็เชื่อ คุณน้าหยางฉลาดขนาดนี้ ตอนเรียน ม.ปลายก็รังแกนักเรียนหญิงอยู่ตั้งเยอะแยะ คงไม่พลาดท่าเสียทีกับความผิดพลาดแบบต่ำต้อยแบบนี้หรอก”
ซิงเฉินกะพริบตาดวงตากลมโตใสซื่อ “คุณต้องถูกใส่ร้ายแน่ คุณฉลาดขนาดนี้ คะแนนเอนทรานซ์ 750 คะแนน คุณสอบได้ 120 คะแนน และจะไปลอกข้อสอบได้ยังไงกัน!”
สีหน้าของหยางชิงโยวแดงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว จากแดงก็เปลี่ยนซีดโพลน
เธอมองออกแล้ว!
ไอ้เด็กแสบสองคนในครอบครัวของฉินโม่หาน วันนี้จงใจมาเพื่อสร้างความลำบากใจให้เธอ!
พูดว่าอะไรนะมาทำความรู้จักกัน จอมปลอมทั้งเพ!
หญิงสาวกัดฟันไว้แน่น พลางแอบจับยาที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อเอาไว้
ถ้าไม่เป็นเพราะว่าเพิ่งจะตกลงกับฉินหลิงยี่ว่าวันนี้จะวางยาให้ฉินโม่หาน…
ตอนนี้เธอก็คงต้องเดินสะบัดตูดหนีไปแล้ว!
เธอสูดลมหายใจเข้า พลางดื่มน้ำอุ่นที่อยู่ในแก้วจนหมด จากนั้นก็ลุกขึ้น “โม่หาน คุณดื่มน้ำไหม?”
“ฉันจะไปเติมน้ำให้คุณ”
ฉินโม่หานหรี่ตาลง ยิ้มให้ “งั้นก็รบกวนคุณด้วย”
“ไม่รบกวนเลย”
หยางชิงโยวหยิบกาน้ำขึ้นมา พลางทำทีท่ารินน้ำให้
“โอ้โห น้ำหมดแล้ว”
“ฉันจะไปหาพนักงานให้เติมน้ำให้นะ”
ฉินโม่หานยิ้มให้ “ไม่ต้องวุ่นวายขนาดนั้นหรอก”
“เรียกพนักงานมาเติมให้ก็พอแล้ว”
“ไม่ต้องหรอก พนักงานก็ยุ่งซะขนาดนนี้”
เธอลุกขึ้นยืน “ฉันไปคนในครัวที่อยู่ทางนั้นเติมให้คุณเองเลยดีกว่า ทำแบบนี้มันค่อนข้างจริงใจดี”
พูดจบ หยางชิงโยวก็หยิบแก้วของโม่ฉินหานขึ้นมา พลางหันตัวมุ่งหน้าไปในครัว
ซิงกวงนอนพาดบนโต๊ะ พร้อมทั้งจ้องมองแผ่นหลังผู้หญิงอย่างเงียบๆ
“เธอโง่จังเลยค่ะ”
“ขนาดเด็กห้าขวบอย่างหนูยังมองออกเลย ว่าเธอจงใจที่จะไปจากสายตาของพวกเรา เพื่อเอายาใส่ลงแก้ว”
ซิงเฉินยิ้มให้เล็กน้อย “ต้องเข้าใจนะว่าสมองผู้ใหญ่ที่สอบเอนทรานซ์ได้แค่120คะแนนอะ”
ฉินโม่หานยิ้มให้ พลางใช้สายตาเหลือบมองหญิงคนนี้ที่อยู่ไกลๆ
เวลานั้นเอง เธอยิ้มถึงขั้นนอนพาดไปกับโต๊ะ ร่างกายหัวเราะจนตัวงอ
หลิงซือยู่ที่อยู่ข้างกายเธอจ้องมองเธออย่างหมดความอดทน พลันพูดออกมาหนึ่งประโยค
รูปปากจากคำพูดของเขา ฉินโม่หานมองเห็น เขาพูดว่า :
“มันตลกขนาดนั้นเชียว?”
เมื่อเห็นการแสดงออกของทั้งสองคน ฉินโม่หานหรี่ตาเล็กน้อย พลันรู้สึกสุขใจอย่างไม่รู้ตัว
ขอแค่เธอสบายใจ
เขาก็สบายใจแล้ว
หลังจากที่หยางชิงโยวไปเติมน้ำร้อนจากในห้องครัวมาแล้ว พลันเอายาที่อยู่ในกระเป๋าใส่ลงไปทันที
ตอนที่เดินออกมาจากหลังครัว ก็โดนคนชนประจันหน้า
การเดินชนกันโดยที่ยังไม่มีการตั้งหลัก จนทำให้แก้วที่อยู่ในมือของเธอนั้นเกลือบจนหล่นลงบนพื้นแล้ว
ยังดีที่ว่าชายหนุ่มคนนั้นมือไวรับไว้ได้ทัน
“ระวังหน่อย”
เสียงของชายหนุ่มพูดออกมาประโยคหนึ่ง พลางน้ำแก้วน้ำคืนให้เธอ จากนั้นก็เดินไป
หยางชิงโยวกลอกตามองแผ่นหลังของชายคนนั้น จากนั้นก็เดินระมัดระวังแก้วของเธอเอง และกลับไปนั่งที่โต๊ะ
“โม่หาน ฉันเติมน้ำมาให้คุณเองเลย คุณดื่มสิ อุณหภูมิกำลังดีเลยนะ”
ฉินโม่หานพยักหน้า พลางยกแก้วน้ำแก้วนั้น ดื่มจนหมดแก้ว
โต๊ะที่อยู่ไกลๆ หลิงซือยู่ขมวดคิ้วเอาไว้
“นี่ดื่มไปแล้วเหรอ?”
“สือเยว่ คงไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม?”
“น้ำที่หยางชิงโยวเอามาให้ฉินโม่หานนั้น เห็นได้ชัดว่าปัญหาแน่ๆ”
“เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง ดื่มดื้อๆ แบบนี้เลยเหรอ?”
ซูสือเยว่กลอกตามองบน “คุณสนใจเขานี่”
ถ้าเธอไม่ได้ทายผิด แก้วน้ำที่หยางชิงโยวส่งให้กับฉินโม่หาน ต้องใส่ยาแน่นอน
ฮินโม่หานก็รู้ทั้งรู้ว่าเธอใส่ยา แถมยังดื่มจนหมดแล้ว เห็นได้เห็นว่าจงใจที่จะเล่นไปตามแผน ที่ให้หยางชิงโยวทำแบบนั้นแบบนี้ได้
เธอโมโหจัดจนกัดริมฝีปากเอาไว้
ฉินโม่หานทำเพื่อตระกูลจี้ นี่ก็ช่างถวายตัวจริงๆ เลย
ส่วนหยางชิงโยวแพ้จนบวมเหมือนหัวหมูแล้ว แต่เขาก็ยังยินยอมให้เธอทำเรื่องนี้อีก!
“แด๊ดดี้ อร่อยไหม?”
หลังจากที่ฉินโม่หานดื่มน้ำหมดแก้วแล้ว ซิงเฉินก็กะพริบตาถาม
“อร่อยสิ”
ฉินโม่หานพยักหน้า “มันเป็นรสชาติที่ชิงโยวปฏิบัติกับแด๊ดดี้”
หยางชิงโยวหน้าแดงเป็นปื้นขึ้นมาทันที
เธอนั่งเขินอายอยู่ข้างๆ ฉินโม่หาน “คุณพูดแบบนี้ คนเขาก็อายเป็นนะ”
“คนเขา…”
“โกรกกราก–!”
หยางชิงโยวเพิ่งพูดได้เพียงครึ่งเดียว ท้องของเธอก็ร้องเสียงดังลั่น
สีหน้าของหญิงสาวเบ้ข้างหนึ่งทันที
แม่งเอ๊ย!
น้ำในแก้วที่ซิงเฉินรินให้เธอมันมีปัญหานี่!
ยังไม่ทันเตรียมตัวเลย…
“ฉันขอไปห้องน้ำก่อน!”
