สามีบอสของฉันทั้งเลวทั้งซื่อ – บทที่ 319 เป้าหมายของเขาชัดเจนมาก

“ใช่”

ฉินโม่หานหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง แล้วหันมามองผู้หญิงข้างกายที่หึงตัวเองมาครึ่งวัน “ถ้ามีคนที่หน้าตาเหมือนกับพ่อเธอตอนหนุ่มๆ จู่ๆ ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอ……”

“เธอจะทนความตะลึงไม่มองเขาหรอ？”

ซูสือเยว่เม้มปาก หน้าแดงขึ้นมาทันที

เธอนึกถึงท่าทางที่หึงของตัวเองเมื่อกี้ อยากจะหาหลุมมุดเข้าไปจริงๆ

ดังนั้น……

ที่ฉินโม่หานจ้องมองเจียงหลีจนตาค้าง ไม่ใช่เพราะว่าเจียงหลีสวยแค่ไหน

แต่เป็นเพราะว่า เจียงหลีเหมือนกับแม่ของฉินโม่หานตอนสมัยสาวๆ เลย

เธอเม้มปากแล้วหันมามองฉินโม่หาน “นายคิดว่ายังไง？”

“นี่จะเป็นความบังเอิญไหม？”

“เธอคิดว่าล่ะ？”

ฉินโม่หานยิ้ม แล้วดึงผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ ตัวเองเข้าอ้อมกอดอย่างเบาๆ ยังมีรอยยิ้มบางๆ ในตากลับมองผ่านเก้าอี้ตรงหน้ามองไปทางไกลๆ

“ลูกชายของพวกเราพึ่งสลบไม่ตื่น เข้าสู่อาการโคม่า และก็มีหมอที่ชื่อเจียงหลีเจาะจงอาการโคม่าของผู้ป่วย ก็ได้มาที่เมืองหรง”

“แล้วเขา ก็เหมือนกับแม่ของฉันตอนสมัยสาวๆ มากขนาดนั้นพอดี”

“เธอไม่รู้สึกว่า ทุกอย่างนี้บังเอิญกันเกินไปหรอ？”

ซูสือเยว่กัดริมฝีปากไว้

ฉินโม่หานไม่พูด เธอก็ไม่ได้คิดไปทางนั้น

พอเขาพูดแบบนี้ เธอก็เริ่มสงสัยขึ้นมาแล้ว

จริงด้วย

ทำไมถึงบังเอิญขนาดนี้

ความบังเอิญครั้งแรกคือบังเอิญจริงๆ

แต่ถ้าความบังเอิญเกิดติดต่อกันแบบนี้ ต้องสมคบร้ายแน่นอน

ผู้หญิงกัดริมฝีปากไว้ เงยหน้าขึ้นและมองเค้าหน้าที่หล่อและเย็นชาของฉินโม่หาน ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย “แล้วนายคิดยังไง？”

ฉินโม่หานยื่นมือไปกอดซูสือเยว่ไว้แน่นๆ จูบลงที่หน้าของเธอเบา “ติดต่อกับเขาต่อไป ดูว่าเขาคิดจะทำอะไรกันแน่”

“ลับหลัง……”

“ฉันให้คนของไป๋ลั่วไปสืบเบื้องหลังของเจียงหลีคนนี้”

ถ้าเขาก็เกี่ยวข้องกับองค์กรKจริงๆ ถ้าอย่างนั้นอาการของซิงเฉิน ก็เป็นผลงานขององค์กรKอย่างเห็นได้ชัด

ซูสือเยว่กัดริมฝีปากแล้วพยักหน้า

ผู้หญิงพืงไว้ที่อกของฉินโม่หาน สูดดมกลิ่นอายความเป็นผู้ชายบนตัวของเขา อดไม่ได้ที่จะเบะปาก “แต่ว่าเมื่อกี้ที่อยู่ในสนามบิน เจียงหลีเหมือน……มีความสนใจในตัวนาย.

ฉินโม่หานแสยะยิ้ม

เขายกมือขึ้นมาขยี้หัวของซูสือเยว่อย่างเบาๆ พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า：

“ถ้าเจียงหลีมาด้วยภาระกิจขององค์กรKจริงๆ เขาก็ต้องเข้าใกล้ฉันไม่ใช่หรอ？”

ซูสือเยว่มองหน้าของเขาไว้ ไม่ได้พูดอะไร

ผู้ชายถอนหายใจ “เป้าหมายหลักของขงเนี่ยนโหรว ยังคงเป็นตระกูลเจี่ยน”

“ตระกูลเจี่ยนในเมื่อก่อน เพราะว่าแม่ของเธอกลายเป็นโคม่า พ่อของเธอเสียความทรงจำ ดังนั้นก็เลยเหมือนกับทรายที่กระจาย”

“แต่ว่า หลังจากที่เธอกลับไปตระกูลเจี่ยน ตระกูลเจี่ยนก็มีแกนหลัก พ่อของเธอก็กลับมาแล้ว”

“ในเมื่อขงเนี่ยนโหรวจะตั้งเป้าพุ่งไปยังตระกูลเจี่ยนเพราะเรื่องตอนนั้นมานานหลายปี ถ้าอย่างนั้นตอนนี้เขา ก็ต้องไม่มีทางปล่อยให้คนตระกูลเจี่ยนมีความสุขแน่”

พูดจบเขาก็ก้มหน้าจับจมูกของซูสือเยว่ “ถ้าเธอเป็นขงเนี่ยนโหรว เธออยากจะจัดการกับคนของตระกูลเจี่ยน วิธีที่ดีที่สุดคือลงมือกับใคร？”

ซูสือเยว่ลังเลไปสักพัก จากนั้นก็ยื่นนิ้วออกมาชี้ตัวเธอเอง

หลังจากที่เธอกลับไปตระกูลเจี่ยนใหม่ ตระกูลเจี่ยนก็ไม่เหมือนเดิมแล้วจริงๆ

ทำให้ลูกสาวของตระกูลเจี่ยนหายไปอีกครั้ง เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการโจมตีตระกูลเจี่ยน

“ใช่”

ฉินโม่หานถอนหายใจ “ในเมื่อจะจัดการเธอ ก็ต้องกำจัดคนที่ปกป้องอยู่ข้างกายเธอก่อน”

“นั้นก็คือฉัน”

“แต่ว่าพวกเขาอยากจะกำจัดฉัน ยากกว่ากำจัดตระกูลเจี่ยนซะอีก”

ซูสือเยว่แข็งทื่อไปสักพัก แล้วก็เข้าใจขึ้นมาทันที

“เพราะอย่างนั้น พวกเขาก็เลยส่งผู้หญิงที่หน้าตาคล้ายกับแม่ของนายตอนสมัยสาวๆ เพื่อทำให้นายแบ่งใจ ทำให้นายไม่ชอบฉันมากขนาดนั้น？”

“ขอแค่นายไม่ชอบฉัน ขอแค่ฉันไม่สำคัญต่อนายแล้ว พวกเขาก็จะสามารถลงมือกับฉันได้เลย”

“อีกอย่าง ถ้านายติดอยู่ในความสวยของเขา ถึงแม้ว่าพวกเขาจะจัดการกับฉัน นายก็จะไม่โกรธ จะไม่ไปตามหาตัวฉัน และออกหน้าแทนฉัน”

คำพูดของผู้หญิง ทำให้ฉินโม่หานพยักหน้าอย่างชื่นชม

ผู้ชายบีบแก้มของซูสือเยว่ “ใช้ได้ ฉลาดกว่าที่ฉันคิดไว้หน่อย”

ผู้หญิงเบะปากแล้วดึงมือของเขามาอย่างไม่พอใจ จากนั้นก็จับนิ้วของเขาขึ้นมากัดทีหนึ่ง “ทำไมน้ำเสียงของนาย เหมือนว่าฉันเป็นคนที่โง่เอามากๆ เลย？”

“เธอโง่อยู่แล้ว”

ฉินโม่หานหัวเราะ “ถ้าไม่โง่ จะคิดเรื่องการแต่งหน้าด้วยเมคอัฟทำห้ตัวเองดูน่าเกลียดด้วยหรอ？”

“ยังเปลี่ยนชื่อเป็นสวี่หรงด้วย”

“เธอรู้ไหม ครั้งแรกที่ฉันเห็นเธอจากหนังสือพิมพ์ ฉันก็รู้เลยว่าสวี่หรงก็คือเธอ เธอก็คือสวี่หรง”

ซูสือเยว่เบะปากแล้วเงยหน้ามองเขา “นายเก่งขนาดนั้นเลย？”

ช่างแต่งหน้าสเปเชียลเอฟเฟกต์และอุปกรณ์ที่เธอหามานั้นดีๆ ทั้งนั้น

ขนาดเจี่ยนเฉินและเจี่ยนหมินจงพ่อสองคนนี้ ยังมองออกว่าเป็นเธอเลย

“สายตาหลอกคนไม่ได้หรอก”

ผู้ชายหัวเราะคิกคักทีหนึ่งแล้วยื่นมือไปบังหน้าของเธอไว้ ทิ้งไว้แค่ตาทั้งสองของเธอ “ตาคู่นี้แหละ ที่สลักไว้ในใจของฉัน”

“จะไม่ลืมตลอดไป”

คำพูดของเขา ทำให้หน้าของซูสือเยว่แดงขึ้นมาทันที หัวใจเองก็เต้นแรงขึ้นมา

เธอกัดริมฝีปากไว้แล้วกระชากมือของเขาออก แล้วแกล้งทำเป็นเบะปาก “โกหก”

“ทำไมเธอถึงเก่งขนาดนี้ล่ะ”

ถึงจะพูดแบบนี้ แต่ในใจของเธอเห็นด้วยกับคำพูดของเขาแล้ว…….

ไม่นาน รถก็กลับมาถึงวิลล่าตระกูลฉิน

สองสามีภรรยาเข้าไปในบ้าน ก็เจอซิงกวงที่ใส่กระโปรไว้รออยู่หน้าประตูแล้ว

เห็นพวกเขาเปิดประตูเข้ามา ยัยสาวน้อยเงยหน้าขึ้น ลืมตาโตที่สดใสนั้น “แด๊ดดี้หม่ามี๊ หาคุณหมอเจียงเจอแล้วใช่ไหม？”

ซูสือเยว่นั่งยองๆ แล้วกอดซิงกวงไว้ในอ้อมกอด แล้วพูดพร้อมยิ้มว่า “อื้ม หาเจอแล้ว”

“เขาบอกว่าพรุ่งนี้จะไปช่วยตรวจให้พี่รองของลูก”

“หม่ามี๋แน่ใจว่าเขาจะไปตรวจให้ซิงเฉิน ไม่ใช่ว่ายั่วแด๊ดดี๋？”

ซูสือเยว่พึ่งพูดจบ ก็มีเสียงของซิงหยุนดังขึ้นมาจากตรงบันไดชั้นสอง

ผู้หญิงยักคิ้วมองซิงหยุน “หมายความว่ายังไง？”

ถึงแม้ว่าท่าทางที่เจียงหลีมีต่อฉินโม่หานซูสือเยว่ได้เห็นแล้ว แต่ว่าเมื่อกี้ซิงหยุนไม่ได้อยู่ในสนามบิน เขารู้ได้ยังไง？

เจ้าหนุ่มน้อยพูดอย่างมั่นใจว่า：

“เที่ยวบินของผู้หญิงคนนี้พึ่งลงพื้น ตอนที่ยังไม่เดินออกมาจากสนามบิน ก็ได้ทำการค้นข้อมูลของแด๊ดดี๊แล้ว”

“เขายังโทรคุยกับคนข้างนอกด้วย มั่นใจว่าแด๊ดดี๊กับหม่ามี๊รออยู่ข้างนอกแล้ว ถึงได้ลากกระเป๋าเดินทางเดินออกมา”

“เป้าหมายของเขาชัดเจนมาก ก็คือแด๊ดดี๊ของพวกเรา”