88 วันสุดท้ายของเทศกาลโรงเรียน – ตอน 2
14 – 17 นาที
◇มุมมอง ยูจีน◇
—แผนกผู้กล้าในตำนานของโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียนคลอดด์ เพอซีวาล
ผู้ฝึกหัดเป็นผู้กล้าแห่งประเทศมังกรของสหพันธรัฐบลูวอเตอร์
เขาเป็นบางคนที่ไม่ควรมีความสัมพันธ์รู้จักกับบางคนจากแผนกธรรมดาที่มีเป้าหมายไปที่เวทมนตร์ม่านพลังและเวทมนตร์รักษา แต่ผมด้วยเหตุผลบางอย่างเกี่ยวข้องกับเขา
คลอดด์เป็นแค่หนึ่งผู้เดียวเท่านั้นผู้มีปฏิสัมพันธ์กับผมในคาบวิชาพละศึกษา และนั่นได้ช่วยผมแม้แต่ตอนนี้
จอมเสน่ห์ผู้ไม่เอาจริงเอาจังและเพลย์บอย
เขาทำให้ผู้หญิงนับไม่ถ้วนร้องไห้
แม้ว่าผมได้ยินว่าหลังๆเขาถูกเฆี่ยนเข้ารูปโดยลีโอน่าและเทเรเซีย
(เค้าไม่คิดว่าพูดได้มากเกี่ยวกับคนอื่นในเรื่องนี้ ยูจีน) (เอริ)
เอริมอบการตอบโต้มีเหตุผลให้ผม
มันตรงๆอย่างที่เธอพูด
ผมไม่อยู่ในตำแหน่งที่จะพูดถึงคลอดด์ได้สักนิด
“มีอะไร ยูจีน? นายจะไม่ตั้งท่ายืนเหรอ?” (คลอดด์)
คลอดด์ไม่ได้ใช้หอกเวทมนตร์เงินปรกติิ แต่เขาจับหอกแดงไม่คุ้นเคยขึ้นมา
มันเป็นท่ายืนทั่วไปสำหรับนักรบของประเทศมังก็ที่ส่วนใหญ่ขี่มังกรบิน
เห็นว่าผมได้เห็นมันนับไม่ถ้วนเมื่อเราต่อสู้ซ้อม
ประเด็นคือหอกเวทมนตร์ที่แดงเหมือนเลือดในมือคลอดด์
“คลอดด์ หอกนั้น…มันต้องสาปนะรู้ป่าว?” (ยูจีน)
หอกแดงเอ่อมานาและพิษจำนวนไม่ปรกติออกมา
พิษมันจะกินแม้แต่เจ้าของ
เมื่อผมชี้นี่ออกมาคลอดด์แสดงออกถึงรอยยิ้มที่ขมขื่นดั่งกำลังพูดว่าเขาเข้าใจ
“เฮ้ย เฮ้ย ยูจีน นี่คือหอกทองในตำนานที่ส่งผ่านมาตั้งแต่ค้นพบประเทศมังกรนะ รู้ป่าว? เรียกมันว่าต้องสาปมันแย่หนักเลยนะ” (คลอดด์)
“ยูจีน! อะไรซึ่งคลอดด์ถือคือสมบัติศักดิ์สิทธิ์ หอกเทพเจ้ามังกร ที่สหพันธรัฐบลูวอเตอร์ครอบครอง
ซาร่าบอกผมอย่างดังจากข้างนอกเวที
“นั่น…” (ยูจีน)
ผมได้ยินถึงมันมาก่อน
อาวุธในตำนานที่พูดว่าได้สู้สัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่ผู้ดินแดนถูกขยายไปตลอดทางสู่ทวีปทิศใต้ มังกรแห่งความมืดมิด กลาสยา ลาโบลาส
มังกรแห่งความมืดเห็นว่าไม่ได้เข้าหาทวีปทิศใต้อีกเลยตั้งแต่นั้นมาเนื่องจากนี่
แต่หอกมันถูกโจมตีด้วยคำสาปของมังกรแห่งความมืด ณ เวลานั้น และไม่มีผู้ใช้ตอนนี้…หรืออย่างน้อยนั่นอะไรซึ่งผมได้ยิน
“นักรบของตระกูลฉันถูกทำให้ถือหอกเทพเจ้ามังกรนี้เมื่อพวกเขาโตเป็นผู้ใหญ่ หนึ่งผู้ที่มีความเข้ากันกับหอกกลายเป็นผู้กล้า” (คลอดด์)
“ถ้าอย่างนั้นนั่นวิธีเลือกผู้กล้า หือ” (ยูจีน)
ถ้าผมจำไม่ผิด ซาร่าได้เป็นผู้จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์เพราะเธอเข้ากันกับดาบศักดิ์สิทธิ์เคอร์ตาน่า
มันเป็นวิธีปรกติที่ไว้สำหรับเลือกฮีโร่ในทวีปทิศใต้
มันไม่ใช้ผู้กล้าที่เลือกอาวุธ แต่เป็นอาวุธเลือกผู้กล้า
“ยังไงซะ มันดีกว่าทวีปทิศตะวันตกฉันว่า นายรู้มั้ย? เทพธิดาเป็นผู้เลือกผู้กล้าเองในทวีปทิศตะวันตก” (คลอดด์)
“ถ้าอย่างนั้นดูเป็นนั่น นั่นมันเป็นเกียรติมากไป” (ยูจีน)
“ฉันจะไม่อยากได้นั่นเลย ฉันจะไม่สามารถจีบกับผู้หญิงได้เงียบๆถ้าเทพธิดาคอยมองเราตลอดเวลา” (คลอดด์)
“ฉันแน่ใจว่านายจะไม่เปลี่ยนแม้ว่านายกลายเป็นผู้กล้าของเทพธิดา… ที่สำคัญกว่านั้น นายต้องสาปเหรอ?” (ยูจีน)
บางคนแบบผมผู้ใช้เวทมนตร์ม่านพลังและเวทมนตร์รักษา ผมบอกได้ว่ากายคลอดด์ได้ถูกรับผลคำสาปอย่างชัดเจน
ผมบอกสีหน้าเขาได้ว่ามันไม่ดีเมื่อผมมองใกล้ๆ
“…เพื่อจะพูดตรงๆกับนายเลยนะ มันค่อนข้างเจ็บ มันไม่ใช่อาวุธที่จะเอาออกมาในการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระหว่างนักเรียน แต่…พวกคนใหญ่โตในสหพันธรัฐอยากเลี่ยงสถานการณ์ที่มีแค่สหภาพศักดิ์สิทธิ์และจักรวรรดิได้แสงเด่น พวกเขาไปไกลขนาดที่จะได้รับอนุญาตจากสภาสหพันธรัฐเพื่อนำสมบัติศักดื์สิทธิ์ออกมา ฉันไม่อนุญาตให้แพ้ต้องขอบคุณนั่น” (คลอดด์)
“ทีเดียวกับประธานชมรมวิชาดาบผู้แข็งแกร่งที่สุดในโรงเรียน หือ… นั่นน่ากลัว” (ยูจีน)
“มันต้องขอบคุณหอกเทพเจ้ามังกรนี้; ฉันไม่ใช่ที่ความแข็งแกร่งของฉันเอง” (คลอดด์)
สีหน้าของคลอดด์ไม่ใช่หนึ่งสีหน้าสดใสเหมือนเคยๆ
แล้วก็มันดูเหมือนความเจ็บปวดน่าจะมาจากคำสาปของหอก
“คลอดด์ มาเริ่มได้แล้วน่า” (ยูจีน)
“ขอโทษเกี่ยวกับนั่น ยูจีน” (คลอดด์)
คลอดด์และผมตั้งท่ายืนด้วยดาบและหอกของเราเรียงตามนั้นและลดศูนย์กลางของแรงโน้มถ่วงลง
ปรกติแล้ว การต่อสู้ฝึกจะเริ่มด้วยคลอดมาหาผม และผมจะเป็นหนึ่งผู้รับการโจมตีนั้น แต่…
เสียงดังแทรกแซงจากข้าง ณ ทันใดนั้น
“ว้าาา!! ยกจะเริ่มขึ้นแล้ว?! ไม่มีทางน่า! ทำไม?!! ไม่ใช่ยกพิเศษมาในตอนบ่ายเหรอ?! หยุด หยุด!! รอ มันเป็นงานฉันที่ให้สัญญานยก!”
หูผมเจ็บจากเสียงอันขยายด้วยเวทมนตร์ขยายเสียง
คลอดด์และผมเลิกตั้งท่ายืน
เรามองที่ซึ่งเสียงมาและนักเรียนหญิงพร้อมชุดฉูดฉาดและเครื่องแต่งหน้าฉูดฉาดแสดงตัวขึ้นอย่างรีบในที่นั่งผู้บรรยาย
ผมเคยเห็นเธอมาก่อน
เธอเป็นนักแสดงเวทีโด่งดังจากจักรวรรดิ ถ้าผมจำไม่ผิด
เสียงของเธอเดินทางได้ทันทีและมันได้ยินได้ง่าย
มันดูเหมือนเธอคือหนึ่งผู้ดูแลเรื่องการบรรยายในการแข่งขันนี้
“ประธานรีเบคก้า!! มันไม่เป็นไรที่จะไม่หยุด—เอ๋? มันไม่เป็นไรที่จะเริ่ม?! เข้าใจแล้ว! ถ้าอย่างนั้น ฉันจะแนะนำตัวผู้เข้าร่วม~!!”
เธอต้องใช้การอ่านปากเธอดำเนินการได้อย่างราบรื่น
“ก่อนอื่นผู้ชนะของการแข่งขันนี้ คลอดด์เพอซีวาล! เขาถูกทำให้พ่ายแพ้อย่างโชคร้ายในแปดคนสุดท้ายปีที่แล้ว เขาเปลี่ยนพลิกกระดานบนผู้จะชิงเป็นชนะเลิศ โรเบิร์ต! เจ้าหญิงคู่หมั้นของเขาทิฟฟาเนียคริสตัลก็อยู่ที่นั่งคนดูด้วย! เขาต้องเป็นชายผู้มีความสุขที่สามารถแต่งงานกับเจ้าหญิงสวยได้เช่นนี้!
เจ้าหญิงที่กล่าวข้างต้นโบกไม้โบกมือของเธอพร้อมรอยยิ้มจากที่นั่งแขกในระหว่างเหล่าขุนนาง
แล้วก็มีสตรีศักดิ์สิทธิ์ซามะจากสหภาพศักดิ์สิทธิ์และอัศวินศักดิ์สิทธิ์
ขุนนางชั้นสูงของจักรวรรดิและเจ้าหน้าที่กองทัพผู้น่าจดจำ
หนึ่งผู้ดูแลเมืองดันเจี้ยน อาจารย์ใหญ่อูเธอร์และอัศวิน 12 คนก็ถูกเห็นได้
และคนดูจากการแข่งขันศิลปะการต่อสู้เติมเต็มเก้าอี้ของพวกเขาทั้งหมดในที่นั่งทวิอัฒจันทร์
ทุกคนสนใจที่นี่
จำนวนสายตาที่น่ากลัว
(ฉันรู้สึกเหมือน…ฉันจะถูกกลืนโดยพวกเขา) (ยูจีน)
ผมคืนความสนใจไปสู่คู่ต่อสู้ของผม คลอดด์
คลอดด์ตอบเสียงโห่ร้องให้กำลังใจของเจ้าหญิงด้วย…ยิ้มที่เกร็งเล็กน้อย
ผมบอกเหตุผลได้ว่าทำไม
ผมตรวจดูที่นั่งคนดูใกล้ซูมิเระและซาร่า และ…
“…”
“…”
นั่นมีลีโอน่าพร้อมพร้อมเส้นเลือดปูดจากหน้าผากของเธอกับเทเรเซียพร้อมด้วยรอยยิ้มเย็นเป็นน้ำแข็ง
คนเป็นที่นิยมลำบากจริงๆ
“ต่อไปคู่ต่อสู้ในยกพิเศษ ยูจีน ซานตาฟิลด์~!! ควรมีหลายคนผู้รู้ชื่อนั้น! พ่อของเขาคือดาบจักรวรดของจักรวรรดิแกรนด์แฟลร์ และเขาก็เป็นผูักล้าในตำนานแห่งโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียนที่สู้เจ้าอสูรเอริเนียสผู้โผล่มาเมื่อวันก่อนในหอคอยยอดสูงสุด!
(หืมม เรียกฉันว่าผู้กล้าในตำนานมันพูดเกินจริงไปมากนิดหน่อย…) (ยูจีน)
ผมคิดนี่เบาๆและ…
“มากกว่านั้น! จากข้อมูลลับสุดยอดที่ฉันได้มา ผู้เข้าแข่งขันยูจีนเป็นเพื่อนวัยเด็กของจักรพรรดินีคนต่อไป เจ้าหญิงไอริ มันดูเหมือนพวกเขาแยกกันเพราะปัญหาเล็กๆเมื่อ 2 ปีก่อน แต่พวกเขาสำเร็จในปฏิบัติการร่วมกันในการปราบสัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่ ฮาเก็นติ! ฉันได้ยินมาว่าพวกเขายิ่งใกล้กว่าก่อนหน้า ถ้าพวกเขาทั้งสองคนผูกกัน จักรวรรดิจะยิ่งดีขึ้นไปเยอะกว่านี้อีกค่า~☆”
“อะ?!” (ยูจีน)
ข้อมูลส่วนตัยวของผมออกไปบานตะไทที่นั่น
ผมสงสัยว่าเธอไปได้ทั้งหมดนั่นมาจากไหน…และมองดูที่นั่งคนดู
“อืม…ผู้มอบข้อมูลคามิลเลียซัง นี่เป็นการเอาคืนของเธอ ถูกมั้ย?”
หนึ่งผู้อยู่ข้างผู้บรรยายคือเพื่อนร่วมชั้นของผมในวันโรงเรียนทหารและเหตุผลว่าทำไมผมออกจากประเทศ คามิลล่า
(เธอ!) (ยูจีน)
ผมจ้องคามิลล่า
“ทำเต็มที่นะ ยูจีนคุง~☆” (คามิลล่า)
เธอโบกมือให้ผมพร้อมรอยยิ้ม
ผู้หญิงนั่น!
ไอริอยู่ในที่นั่งคนดูไกลจากคามิลล่านิดหน่อย
เธอไม่ได้โบกมือของเธอเหมือนคามิลล่าทำ แต่เมื่อตาเราสบกัน เธอขยับปากและผมบอกได้ว่าเธอพูดว่า ‘ทำเต็มที่นะ ยูจี้’
ผมลังเลนิดหน่อยและแค่ตอบด้วย ‘ขอบคุณ’
ไอริยิ้ม พอใจ
ณ ทันใดนั้น…ผมรู้สึกถึงความเย็นวาบบนหลังของผม
ผมลังเลที่จะหันไปและ…
“ยูจีนคุง~~☆ ฉันเห็นว่าเธอสนิทดีกับไอริจังนะ~” (ซูมิเระ)
“ยูจีน มาคุยกันทีหลัง♡” (ซาร่า)
ซูมิเระยิ้มและหน้าเธอเปลี่ยนสู่แดง
ซาร่าแสดงรอยยิ้มโดยไม่มีอะไรแปดเปื้อนระหว่างแปรงฝักของดาบศักดิ์สิทธิ์ของเธอ
น-น่ากลัว
ผมรู้สึกถึงสายตาตั้งใจที่นั่น และที่นั่นมีคลอดพร้อมรอยยิ้มเบี้ยวๆ
“…นายลำบากนะ ยูจีน” (คลอดด์)
“…มันทั้งคู่นั่นแหละ” (ยูจีน)
“ถ้าอย่างนั้น มาเริ่มกันเถอะ” (คลอดด์)
“ใช่” (ยูจีน)
อีกครั้งที่เราพร้อมอาวุธเรา
ผมเทมานาไปบนคาตานะสีขาว
ใบมีดเริ่มส่องประกาย
หอกของคลอดด์ส่องสว่างสีแดงน่ากลัว
ลมดำพัดผ่าน
“คุ!”
แต่มานาที่ถูกส่งออกมาโดยหอกเวทมนตร์ของคลอดด์ไม่ปรกติ
มานาผมไปถึงระดับเขาไม่ได้ถ้าผมยืมจากซูมิเระและเอริ
“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ผู้เข้าแข่งขันทั้งสอง พร้อมหรือยัง?!”
คลอดด์และผมพยักหน้าให้กับผู้บรรยาย ณ เวลาเดียวกัน
“《เริ่ม!!》”
เสียงหายไปจารรอบข้าง ณ เวลาเดียวกันที่นี่พูด
ผมปิดตาของผมและเพ่งสมาธิไปที่คู่ต่อสู้คนเดียวเท่านั้นคลอดด์
(นี่บ้าไปแล้ว…) (ยูจีน)
ผมบอกได้ลางๆว่าหอกเทพเจ้ามังกรน่ากลัวแค่ไหนหลังจากใช้ตรวจจับมานา
มานาและพิษสร้างการหมุนวนยักษ์รอบคลอดด์และมันไปตลอดทางถึงท้องฟ้า
นั่นไม่ใช่มานาที่มนุษย์เอาออกมาได้
พลังของหอกเทพเจ้ามังกรนั้นมากกว่าเจ้าอสูรเอริที่ผมสู้ในชั้น 100 มากๆ
มีพิษจำนวนโดดเด่นเอ่อล้นจากหอกเวทมนตร์
มันไม่ใช่แค่นั้น…
(ถ้าตำนานนั้นจริง คุณไม่สามารถหลบการโจมตี ของหอกเทพเจ้ามังกร) (ยูจีน)
มันพูดว่าปาฏิหาริย์ของมังกรหลับไหลอยู่ภายในหอกมังกร
ปาฏิหาริยิว่าโจมตีโดนแน่นอนเปิดใช้งานเมื่อคุณเหวี่ยงมัน
ตำนานพูดว่านี่ขยี้หนึ่งในหัวใจทั้ง 4 ของมังกรแห่งความมืด
และจากนั้น เจ้าของหอกเทพเจ้ามังกรอาบเลือดเสื่อมของมังกรมืดและผู้ใช้เสียชีวิต แต่หอกเทพเจ้ามังกรต้องสาป
“เอาล่ะนะ” (คลอดด์)
คำพึมพำเบาๆของคลอดด์มาถึงหูของผม
มานาดำเปลี่ยนรูปทรงมันเป็นใบมีดดำและเข้าหาผมในเวลาเดียวกัน
แต่นี่คือ…
(ไม่ใช่การโจมตีจริงๆแต่เป็น การจำลองมัน…) (ยูจีน
ผมจำ การสนทนาอันผมมีกับ เอริได้เมื่อคืน
◇◇
“ฟังที่นี่นะ ยูจีน เรานางฟ้ามีความสามารถทื่จะคาดเดาอนาคต แต่มันไกลจากเทพธิดาผู้เห็นอนาคตตรงๆ ตั้งแต่แรก มันต่างจากการเห็นอนาคตไกลล่วงหน้านั่นมันมีกรณีส่วนใหญ่ที่เตงเลี่ยงการคาดการณ์ไม่ได้มากกว่า” (เอริ)
ถ้าอย่างนั้นมันพึ่งพาไม่ได้อย่างนั้นเหรอ?” (ยูจีน)
“บื้อ ไม่ใช่อย่างนั้น เค้าบอกเตงก่อนหน้าแล้ว ไม่ใช่เหรอ? เมื่อเตงขึ้นไปชั้นสูงๆของหอคอยยอดสูงสุด จะมีศัตรูผู้ควบคุมเวลาได้และปลดปล่อยการโจมตีที่เลี่ยงไม่ได้แม้ว่าไม่มีนั่น แนววิชาดาบของเตงคือ ‘โจมตีศัตรูหลังจากรับการโจมตี’ ถ้าเตงรับมือกับพวกมันโดยใช้ตาเตงโดยไม่ใส่ใจ เตงจะตายก่อนจะรู้” (เอริ)
“…นั่นจะมีปัญหานะ” (ยูจีน)
“ถูกมั้ยล่ะ นั่นทำไม ทำให้แน่ใจว่าเชี่ยวชาญการจำลอง เค้าพูดนั่น แต่มันจะใช้งานด้วยตัวมันเองถ้าเตงใช้ตรวจจับมานา ดังนั้นไม่มีความจำเป็นต้องกังวลเกินไปเกี่ยวกับอนาคตด้วยตัวเองเมื่ออันตรายเข้าหา” (เอริ)
“นั่นสะดวก แต่เธอเลี่ยงอนาคตไม่ได้ ถูกมั้ย?” (ยูจีน)
“นั่นถูกต้อง มันต่างจากตาทิพย์ของเทพธิดาแห่งโชคชะตา การคาดเดาอนาคตมันเป็นอนาคต ‘กำหนด’” (เอริ)
“ถ้าอย่างนั้น ไม่ใช่นั่นเหมือนกันเหรอ…?” (ยูจีน)
“เตงยังคงพร้อมรับได้” (เอริ)
“เอ๋?” (ยูจีน)
แม้ว่าเตงเลี่ยงอนาคตการโจมตีที่เลี่ยงไม่ได้ เตงรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก่อนหน้าเตงตัดสินใจว่าอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น เชี่ยวชาญมันในแนววิชาแบบนั้น แล้วก็ นางฟ้าเหนือในเรื่องป้องกันและรักษาแทนการโจมตี…แม้ว่าเค้าไม่ต้องสะกดนั่นใหเตงฟัง หือ” (เอริ)
“ถ้าอย่างนั้นเธอบอกให้ผมทำต่อไปไม่ว่ามันจะไม่น่าดูขนาดไหน…นั่นความเชี่ยวชาญของผมเลยล่ะ” (่ยูจีน)
“เตงเข้าใจนี่☆” (เอริ)
เอริยิ้มอย่างสดใสมากกว่าปรกติ
◇◇
ผมมีความทรงจำของการสนทนานั้น
แล้วก็ ปัจจุบัน
ผมเห็นภาพของแขนซ้ายของผมถูกฟันขาดในใจของผม
(คลอดด์ไร้ปรานี) (ยูจีน)
ไม่ มันดีกว่าหัวใจผมโดนเล็ง
การแข่งขันนี้ห้ามการฆาตกรรม
เป้าหมายของคลอดด์คือปล่อยผมไม่ให้ทำอะไรได้ในทีเดียว
เขาอาจจบที่การฆ่าคู่ต่อสู้ของเขาถ้าเขาไม่จบมันในทีเดียว
นั่นเป็นที่พลังของหอกเทพเจ้ามังกรมันมากจนไร้สาระมากเท่าไหร่
“กุ!!”
ความเจ็บปวดวิ่งผ่านแขนซ้ายของผมอย่างคาด ขณะผมเสียความรู้สึกในแขนของผม
ผมเปิดตาด้วยปฏิกิริยาตอบสนอง
ผมคิดว่าผมได้ยินเสียงตะโกนโกรธของผู้คนบางคน
แต่ผมลืมเกี่ยวกับพวกเขาและมุ่งสมาธิไปแค่ที่ข้างหน้าผมเท่านั้น
สีหน้าของคลอดด์
ความตึงเครียดก่อนหน้าหายไป
เขาต้องคิด ‘ฉันชนะ’
คู่ต่อสู้นักดาบของเขาเสียแขน
มันช่วยไม่ได้ที่เขาจะแน่ใจชัยชนะ
(แต่…) (ยูจีน)
ผมพร้อมคาตานะขาวด้วยแค่แขนขวาของผม
— แนววิชาเสียงสะท้อนสองสวรรค : [หนูจนมุม]
วิชาแทงด้วยมือเดียว
การเล็งนั้นไปที่แขนหลักของคลอดด์
*ตุ้ม!!*
เสียงของการก้าวเข้าไปและคลอดด์บินดังในเวลาเดียวกัน
ใบมีดสีขาวแทงเข้าไปในไหล่ขวาของคลอดด์…และแทงมัน
“กุ!!!”
คลอดด์ต้องลดการป้องกันลง เขาปล่อยหอกเทพเจ้ามังกรและกลิ้งไปบนพื้น
ไม่ ร่างกายเขาต้องถึงขีดจำกัดแล้วเพราะคำสาป
ไม่มีกำลังอยู่ในการกำของเขา
ผมตัดสินใจจะไล่ตามคลอดด์ผู้กลิ้งอยู่บนพื้นและเข้าหาคอของเขา—
“ยกจบแล้ว”
อาจารย์ใหญ่อูเธอร์กำลังยืนอยู่บนเวทีที่จุดหนึ่งของเวลาและจับคาตานะของผม
“เอ๋?! อะ? …อาจารย์ใหญ่อูเธอร์ ตั้งแต่เมื่อไหร่…? อออุ…”
เสียงที่สับสนของผู้บรรยายดัง
“ผู้บรรยายคุงยินดีกับผู้ชนะก่อน ฉันต้องรักษาแผลของทั้งสองคน” (อูเธอร์)
“ค-ค่ะ! ตอนนี้ถ้าอย่างนั้น…”
ผู้บรรยายหายใจเข้าลึกๆ
“ผู้ ชนะยูจีน ซานตาฟิลด์!!!”
เสียงโห่ร้องยินดีก้องไปทั่วทั้งทวิอัฒจันทร์
■ตอบความคิดเห็น
>ความเป็นนางเอกของเอริสูง!
-นางเอกในโปสเตอร์อยู่ในระดับต่างออกไปเลยจริงๆ!
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl
